حکمت 282.

دعای مخصوص ادامین، خصوصاً من.

«مَا زِلْتُ مَظْلُوماً مُنْذُ قَبَضَ اللهُ رَسُولَهُ حَتَّى يَوْمَ النَّاسِ هَذَا»؛ (من همواره از آن روز كه خداوند روح پيغمبرش را قبض كرد تا امروز مظلوم بوده ام!) -مولا علی علیه السلام

فریاد زد «وا مظلوماه» و امام فرمود «هَلُمَّ فَلْنَصْرَخْ مَعاً فَإِنِّي مَا زِلْتُ مَظْلُوماً»

مرا آوارهٔ کوچه‌های نجف کن ابالحسن.

وَ مَا الَّذِی نَقَمُوا مِنْ أَبِی الْحَسَنِ، نَقَمُوا مِنْهُ وَاللَّهِ نَکِیرَ سَیْفِهِ وَ قِلَّةَ مُبَالاتِهِ بِحَتْفِهِ وَ شِدَّةَ وَطْأَتِهِ وَ نَکَالَ وَقْعَتِهِ وَ تَنَمُّرَهُ فِی ذَاتِ اللَّهِ. مگر چه ایرادی به ابوالحسن داشتند؟! آری، خوش نداشتند از علی برندگی شمشیرش را، سخت لگد کوب کردنشان را، به سخت کیفر دادن در کارهایش را، و سخت گیری اش را در راه خدا. اینها باعث دشمنی آنان با علی شد. _خطبه حضرت زهرا در میان زنان مدینه (الإحتجاج على أهل اللجاج(للطبرسي)، ج‏ 1، ص 108)

سقیفه، مکتب شیطانی خلافت بود.

جهان سؤال بزرگی‌ست؛ کشف خواهد شد اگر که چاه بگوید چه بود راز علی‌ع.

[گناه‌کاری که آبرویش را حفظ کردی.]