🔳 مقصر #جوجه_کُشی تولید کننده است یا مافیای واردات؟! 🔺ماجرای جوجه کُشی همه ما را ناراحت کرد. اما ناراحت کنندگی واقعیت ماجرا کمتر از دیدن صحنه زنده به گور کردن آن همه جوجه نیست. 🔹گذشته از اینکه این قبیل نسخه پیچی ها (امحاء تولید مازاد برای کنترل بازار) مدل اقتصاد لیبرال سرمایه داریست و نمونه های آن در کشورهای پیرو این الگو فراوان است، باید متوجه یک نکته خیلی مهم باشیم. 🔹نهاده های دامی کم میشود. چون کشور در نهاده های دام و طیور وابسته به واردات است، نوسان بازار مبدا واردات، نوسان نرخ ارز، معادلات جهانی، تحریم و فشارهای سیاسی، تعلل در ترخیص کالا در گمرک و حتی تصمیم واردکننده (که ظاهرا در دست عده معدودی است و حالت مافیا گرفته)... قادر است بازار دام و طیور ما را دچار اختلال کند. اقتصادی که کنترل اتفاقاتش وابسته به اموری خارج از کنترل کارگزارانش باشد، یک اقتصاد آسیب پذیر است. چوب این شرایط را تولیدکننده و در نهایت مردم مصرف کننده می خورند. 🔳 چرا ما در تولید نیازهای استراتژیکمان همچنان وابسته به وارداتیم؟ 🔹نهاده‌های دام و طیور به عنوان مواد اولیه،75 تا 80 درصد هزینه‌های تولید مرغ را شامل می‌شود. ایران به طور میانگین ۸۰درصد نهاده‌های دامی را وارد می‌کند و آمارها نشان می‌دهد سالیانه حدود ۹میلیون تن انواع نهاده‌های دامی ذرت، جو و کنجاله سویا به ارزش حدود سه میلیارد دلار به مصرف داخلی می‌رسد. این واردات با ارز دولتی صورت می گیرد؛ اما در بازار به مراتب قیمتی بالاتر دارد و گاهی نهاده ها مدت ها در گمرک معطل تخصیص ارز می مانند که این موضوع به سرعت بازار عرضه گوشت را دچار نوسان و گرانی می کند. 🔹در ماده ۶ سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی به افزایش تولید داخلی نهاده‌ها و کالا‌های اساسی (به‌ویژه در اقلام وارداتی) و اولویت دادن به تولید محصولات و خدمات راهبردی و ایجاد تنوع در مبادی تأمین کالا‌های وارداتی به‌منظور کاهش وابستگی به کشور‌های محدود و انحصارگری اشاره‌شده است. 🔹علت همه این مشکلات، وابستگی قطعی تولید گوشت کشور به واردات مواد اولیه است. آیا ما نمی توانیم کنجاله سویا و ذرت را در کشور تولید کنیم و وابستگی به واردات را تا حد ممکن کاهش دهیم؟ در شرایط جنگ اقتصادی که کشور نمی تواند دلارهای فروش نفت را به راحتی وصول کند، چرا باید این همه ارز صرف واردات شود؟ 🔹الگوی کشاورزی در کشور ما از آمریکا اقتباس شده و بر اساس نظرات کارشناسان متناسب با شرایط اقلیمی مان نیست. ایده هایی مثل جایگزینی کشت کلزا به جای سویا، تولید خارشتر، کاه حاصل از گندم دیم به‌جای یونجه، استفاده از خصیب جو به جای ذرت که از پژوهشگاه های دانشگاه های ما بیرون آمده، می تواند نیاز ما را به واردات تا حد زیادی کاهش دهد. اما چه چیزی باعث می شود این همه ایده کارشناسی شده که کمک به اجرای سیاست های اقتصاد مقاومتی ست،به دستور کار وزارت جهاد کشاورزی تبدیل نشود؟ 🔹دشمن اصلی تولید در کشور ما مافیای واردات است که در سر راه تولید هر کالایی که می تواند شرایط اقتصادی کشور را واقعا جابجا کند سنگ اندازی می کنند. تولید چادر مشکی را مافیای واردات زمین زد. کارخانه عظیم هپکو را مافیای واردات زمین زد. همین ماجرا درباره آهن، سنگ گرانیت و ده ها و شاید صدها اقلام تولیدی که قابلیت تولیدش در داخل هست، وجود دارد. 🔻اقتصاد مقاومتی بر مبنای افزایش تولید مواد اولیه و کاهش هزینه تولید، تولید را افزایش می دهد و با قیمت کمتر به دست مصرف کننده می رساند. با وجود مافیای واردات، بروکراسی موجود در اعطای مجوز تولید و کارشکنی در خودکفایی تولید محصولات کشاورزی با بهانه هایی مثل کمبود آب(که می دانیم با روش های نوین آبیاری و اصلاح هدر رفت آب در سیستم کشاورزی سنتی قابل جبران است) آیا می توان به مقاوم سازی اقتصاد و رونق و جهش تولید امید داشت؟! 🖌 «رها عبداللهی»