💠 #شعر_آئینی شاعر مازنی #بردیا_محمدی : #شهادت #امام_صادق_عليه‌السلام آسمان در سجده افتاد است پیش پای تو عرش آرام است زیر سایه ی طوبای تو بادها را مسخ کرده عطر جان افزای تو ماه،فانوسی برای شب نشینی های تو تو تجلّی اصولی،تو بنای منطقی تو امام راستینی،تو امام صادقی خط ابروی تو سرمشق شب هر فاضل است خواندن املای گیسوی سیاهت مشکل است کسب علم از غیر باغ دانشت بی حاصل است طفل ابجدخوانِ دَرسَت هم فقیه کامل است نور علم ات را به ژرفای جهان تابانده اند بعد از آن مردم تو را شیخ الائمه خوانده اند حال عاشق نیمه شب با چشم بارانی خوش است پس سحر لطفی کنی من را بگریانی،خوش است یک نظر تنها،به سمتم،سربگردانی خوش است در تنور عشق من را هم بسوزانی،خوش است خواب شیرینی به چشم خیسِ فرهادم بده مثل "هارون" راه و رسم عاشقی یادم بده می چکد عطر خدا از اَلسّلام آخرت شش قدم می خواست تا معراج، چشمان ترت جبرئیل افتاد وقتی باز شد بال و پرت بندگی ات شیعه را انداخت یاد مادرت اشک را مانند مادر می کنی آب وضو آنقدر،مولای من،زهراخِصالی که نگو فصل کوچ عاشقی دل را پرستو می کنم شالِ ممسوسِ به اشک روضه را بو می کنم دست چشمم را کنار قبر تو رو می کنم بارگاه خاکی ات را آب و جارو می کنم کاش در خاک بقیع تو حرم می ساختیم چارتا گنبد در آنجا دسته کم می ساختیم بارها گفتی که اشک روضه ها مشکل‌گشاست دردمندان گریه بر هر در بی درمان دواست ختم منبر هایت آغاز گریز کربلاست قاتلِ جان تو آقا روضه ی طشت طلاست اشک های گریه کن ها را شمارش کرده ای گریه بر جدِّ غریبت را سفارش کرده ای آه از آن شب که کوچه باز بوی غم گرفت آسمان قلبش شکست و بارشی نم نم گرفت روضه خوان"دیوار"شد "در" پا به پایش دم گرفت دخترت از ترس دامان تو را محکم گرفت نیمه شب بال و پر پروانه را آتش زدند پیش چشم دختر تو خانه را آتش زدند پیش پای ات اشک های همسرت افتاده است جای جای این گذر بال و پرت افتاده است تکه ای از شعله بر روی سرت افتاده است رد میخ آیا به روی پیکرت افتاده است؟ ریسمانِ بی مروّت‌ها اسیرت کرده است ناسزای بی حیا در کوچه پیرت کرده است بین این کوچه تو را در نیمه ی شب می کِشند بی عمامه بی عبا در پشت مرکب می کشند تا گذر از جمعیت می شد لبالب می کشند ذهنِ ما را سمت شام و داغ زینب می کشند سوخت در بین گذر بال و پر پروانه ها عمه جانت سنگ خورد از پشت بام خانه ها گیسوان کودکی با پنجه شانه می خورد پیش چشمانش رقیه تازیانه می خورد طفلکی از زجر سیلی بی بهانه می خورد دست سنگینی به رویِ کودکانه می خورد دور تو شکر خدا انبوه شامی ها نبود معجر ناموس تو دست حرامی ها نبود 💠#مشام : مجمع شاعران اهل بیت علیهم السلام مازندران کانال حفظ و نشر آثار شاعران آئینی مازندران ‏ 🔗 https://eitaa.com/masham14 •┈┈••••✾•🔹📚🔸•✾•••┈┈• 🌙 #ماه_شوال 📚 #بسته_فرهنگی 📝 #محتوای_تبلیغی 🇮🇷 #لبیک_یا_خامنه_ای 🇮🇷کانال ارائه محتوای تبلیغی 🌐 eitaa.com/mohtavayetabligh

💠 #شعر_آئینی شاعر مازنی #مجتبی_فلاح_نیا : #شهادت #امام_صادق_عليه‌السلام اف به قومی که به دست معجزه ایمان نداشت حقشان است این چنین که سفره هاشان نان نداشت خشکسالی لایق شهری ست که بعد از نبی اعتقادی به دعای حضرت باران نداشت آه باید این چنین ظلمی روا باشد به او آن زمان که هیچ کس تعریفی از انسان نداشت پا به نعلینش کند یک آن نخواهد شد ولی پا برهنه میدوید و فرصت یک آن نداشت ریسمان ها آنقدر محکم گلو را می فشرد پشت مرکب ها نمی آمد یقینا جان نداشت حرمت موی سپید قدکمان خواهد شکست یک قدم آهسته گیرد استخوان خواهد شکست ****** آه بی شرمانه آتش بر درش انداختند هیزم سوزانده را روی پرش انداختند حرمت موی سپیدش را نفهمیدند که این چنین عمامه از روی سرش انداختند آه انگاری که این روضه برایم آشناست رد زخمی که به روی پیکرش انداختند تازیانه، دست بسته، چشم کم سو، نیمه شب با لگد من را به یاد مادرش انداختند باز هم مردم شبیه شام و کوفه طعنه بر بارش اشک از دو چشمان ترش انداختند خوب شد آنجا کسی از درد دلتنگی نخورد خوب شد از بام خانه هیچکس سنگی نخورد *************** آه باید گفت آقایی که در غم کم نداشت قد انگشتان خود دور و برش آدم نداشت آه باید گفت از زخمی که روی دست بود آنقدر زخم عمیقی بود که مرهم نداشت آه باید گفت او حتی برای بستن زخم دور گردنش یک آشنایی هم نداشت آه باید سوخت وقتی که در آن بزم شراب دور خوداز قوم خویشش نیز یک محرم نداشت آه اما خوب شد شش ماهه یا دختر نبود خوب شد که شانه ای از داغ لاله خم نداشت خوب شد قاری قرآن بر سرِ نِی ها نشد سمّ مرکب را ندید و بند بندش وا نشد 💠#مشام : مجمع شاعران اهل بیت علیهم السلام مازندران کانال حفظ و نشر آثار شاعران آئینی مازندران ‏ 🔗 https://eitaa.com/masham14 •┈┈••••✾•🔹📚🔸•✾•••┈┈• 🌙 #ماه_شوال 📚 #بسته_فرهنگی 📝 #محتوای_تبلیغی 🇮🇷 #لبیک_یا_خامنه_ای 🇮🇷کانال ارائه محتوای تبلیغی 🌐 eitaa.com/mohtavayetabligh