فاضل گرامى سید نورالدین جزایرى در كتاب خود (( خصایص الزینبیه )) چنین نقل مى كند:
(( روزگارى كه امیرالمؤ منین (ع) در كوفه بود، زینب (س) در خانه اش مجلسى داشت كه براى زنها #قرآن_تفسیر و معنى آن را آشكار مى كرد. روزى (( #كهیعص)) را #تفسیر مى نمود كه ناگاه امیرالمؤ منین (ع) به خانه او آمد و فرمود: اى نور و روشنى دو چشمانم ! شنیدم براى زن ها (( كهیعص)) را #تفسیر مى نمایى ؟
زینب (س) گفت : آرى . امیرالمؤ منین (ع) فرمود: این #رمز و #نشانه اى است براى مصیبت و #اندوهى كه به شما #عترت و فرزندان رسول خدا(ص) روى مى آورد. پس از آن مصایب و اندوه ها را شرح داد و آشكار ساخت . پس آن گاه #زینب گریه كرد، گریه با صدا - صلوات الله علیها.
یكى از بارزترین اوصاف انسانهاى كامل، #صبر و #بردبارى در فراز و #نشیبهاى_روزگار و #تلخىهاى دوران است. قرآن كریم در آیات متعددى به صابران بشارت داده (23) و پاداشهاى فراوان آنها را یادآورى نموده است. زینب علیهاالسلام از این جهت در #اوج_كمال قرار دارد. در زیارتنامه آن حضرت مىخوانیم:
« لقد عجبت من صبرك ملائكه السماء؛
#ملائكه_آسمان از #صبر تو به شگفت آمدند.»
❌✨ مخصوصا در ماجراى كربلا آن چنان صبر و #رضا و #تسلیم از خود نشان داد، كه صبر از روى او خجل است.
﷽؛
#توسّل‌حضرت‌زکریّا به #اباعبدالله‌الحسین علیه‌السلام
#مولایمان‌حضرت‌بقیّةالله ارواحناله‌فداه در پاسخ #سعد‌بن‌عبدالله در ضمن حدیثی طولانی می‌فرماید :
#حضرت‌زکریّا از #پروردگارش درخواست نمود که نام #پنج‌تن را به او بیاموزد . #جبرئیل علیه‌السّلام بر او نازل شده ، آنها را به او آموخت . هرگاه که #زکریّا نام #محمّد ، #علی ، #فاطمه و #حسن علیهم‌السّلام را می‌برد ، اندوهش برطرف می‌شد ؛ ولی همین که نام #حسین علیه‌السّلام را می‌برد ، بغض گلویش را می‌فشرد و نفسش به شماره می‌افتاد و گریه‌اش می‌گرفت .
روزی گفت : #خداوندا ! چه سرّی دارد که هرگاه نام چهار نفر از اینان را می‌برم غم و اندوهم برطرف شده و خاطرم تسکین می‌یابد ؛ ولی به هنگام نام بردن از #حسین علیه‌السّلام اشکم جاری و آه و ناله‌ام بلند می‌شود ؟
#خداوندمتعال داستان #امام‌حسین علیه‌السّلام را به او خبرداده و فرمود :
#کهیعص
#کاف اسم کربلاء #هاء هلاکت و نابودی خاندان پیامبر ، #یاء یزید که به حسین ظلم و ستم نمود ، #عین اشاره به عطش و تشنگی حسین و #صاد صبر او است .
#زکریّا علیه‌السّلام که این مطالب را شنید ، سه روز از مسجد خود بیرون نرفت و دستور داد کسی بر او وارد نشود و شروع به گریه و زاری نمود و ذکر مصیبت او این عبارات بود :
#خداوندا ! آیا بهترین آفریدگانت به فرزندش مصیبت زده می‌شود ؟ آیا چنین مصیبتی بر آستانه‌ی آنان فرود می آید ؟ #خداوندا ! آیا #علی و #فاطمه این چنین عزادار می‌شوند ؟
بعد گفت : #خداوندا ! فرزندی به من بده که در دوران پیری دیدگانم به او روشن شده ، وارث و جانشین من باشد ! او را برای من به مانند #حسین علیه‌السّلام نسبت به #حضرت‌محمّد صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم قرار ده ! بعد از آنکه او را به من دادی ، مرا گرفتار محبّت گردان و بعد همان گونه که حبیبت ، #محمّد صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم به مصیبت او دچار می‌شود ، مرا نیز دچار مصیبت او بگردان !
#خداوند ، #یحیی علیه‌السّلام را به #زکریّا داد و او را به مصیبت فقدان او دچار کرد .
دوران حمل #یحیی ، همچون دوران حمل #حسین ، شش ماه بود .
#أَللّهُمَّ صَلِّ عَلی #مُحَمَّدٍ وَ #آلِمُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ