🍁🍁🍁🍁🍁🍁 #پسر_بسیجی_دختر_قرتی✨ #پارت82 یکی از ابروهام رو بالا انداتخمو گفتم: -ولی صورت خستت یه چیز دیگه داره میگه خودمم از این همه صمیمتم کپ کردم چه برسه به این دختر بیچاره ، دوباره صورتش گل انداخت و آروم گفت: -خوب کمی خسته ام دیشب بخش شلوغ بود با دیدن مغازه آبمیوه فروشی ایستادم و با یه معذرت خواهی از ماشین پیاده شدم حدث زدم صبحانه نخورده باشه، با دیدن شیر کاکائوی داغ از خرید آبمیوه پشیمون شدم و همون رو گرفتم روی صندلی که جا گرفتم لیوان شیر کاکائو رو دستش دادم : -بیا این رو بخور فکر کنم صبحانه هم نخوردی -چرا زحمت کشیدید ؟ -زحمتی نیست این کیکم خدمت شما خانم -پس خودتون چی؟ تکیم رو به در ماشین دادم و گفتم من صبحانه خوردم تو بخور نوشجان با یه تشکر شروع کرد به خوردن برای اینکه معذب نباشه نگاهم رو به جلو دوختم و توی فکر فرو رفتم ، تو کل عمرم اینقد با یه دختر حرف نزده بودم اونم با این صمیمت از این عرق شرمی که روی تیره کمرم نشسته بگذریم و از صورت تعجب کرده دریا هم که بگذریم کم کم یخم داشت آب میشد و هر لحظه داشتم راحت تر می شدم البته شاید به این خاطر بود که دریا تنها آشنای قلبم بود -پوووف هیچ وقت فکر نمیکردم یه روزی برسه اینقد راحت کنارش بشینم و حرف بزنم ولی فرصتی که دارم رو نباید از دست بدم باید دوبار ه آتش عشق رو توی دلش بیدار کنم دریا :بریم ، بازم ممنون به موقعه بود از ته دلم گفتم: نوش جانت لبخندی زد و در سکوت به خیابون خیره شد دوباره به حرف گرفتمش: -در مورد مهریه فکری کردی ؟ با تعجب گفت: -مهریه؟مگه لازمه ؟ -بله بدون مهریه که نمیشه صیغه باطله شونه ای بالا انداخت و گفت: -نه من فکری نکردم فرقی نداره خودتون یه چیزی بگید -اینطور که نمیشه یه چیزی بگو -واقعا گفتم برام فرقی نداره انتخابش با خودتون -باشه،چهارده تا سکه خوبه با تعجب بهم نگاه کرد بازم نگاهش دلم رو به بازی گرفت: -چهارده تا سکه چه خبره مگه ؟ نمیخواد اصلا خودم یه چیزی انتخاب کنم انگار بهتره -ولی من جدی گفتم و حاضرم با کمال میل مهرتون رو بدم -بیخیال آقای فراهانی این یه عقد موقته باشه ولی مهر برش واجبه -ممنون خودم یه چیزی انتخاب میکنم -باشه منکه از اول گفتم خودت انتخاب کن لبخندی زد گفتم : -باشه بعد مکثی گفت: -میگم آقای فراهانی حالا از کی باید به اون خونه بریم لبخندی به روش زدم و گفتم: -بی خیال دریا خانم قرار نیست دست از این رسمی حرف زدن برداری بابا من از صبح خودم رو کشتم تا تو هم راحت باشی و دیگه از فعل جمع استفاده نکنی درضمن من اسم دارم اسمم از فامیلم بیشتر دوس دارم بهتره به اسم صدام کنی -ولی ...آخه بین حرفش رفتم: -آخه نداره ما خیلی وقته همدیگه رو می شناسیم از اون گذشته قراره چند ماه توی یه خونه باشیم نمیخوای که این چند ماه به من بگی آقای فراهانی هوم؟ -باشه سعی میکنم -آفرین دختر خوب الانم باید بگم منم نمیدونم ولی فکر کنم تو همین روزا باید بریم چون حسین گفت چندروز بیشتر تا عملیات نمونده سری تکون داد و دوباره سکوت کرد وقتی به ستاد رسیدیم بعد توضیحات حسین و سرهنگ همراه حسین راهی خونه شدیم خونه ویلای بزرگی همرا با زیر زمین ی به همون بزرگی که با پیشرفته ترین تجهیزات پزشکی تجهیز شده بود خود خونه هم هیچی کم نداشت حتی مواد غذای هم تامی ن شده بود ، حسین کلیدای خونه رو دست من داد و گفت: نویسنده : آذر_دالوند @mojaradan 🍁🍁🍁🍁🍁🍁

🌸🌸🌸🌸🌸🌸 #راهنمای_سعادت #پارت82 چشام رو روی هم گذاشتم و به خواب رفتم. احساس می‌کردم توی عالم خواب و بیداری گیر افتادم نگاهی به اطراف انداختم که اقا ابراهیم رو دیدم. گفت: - دخترم ناراحت نباش و از خدا کمک بخواه! تا چند سال دیگه ممکنه اتفاقی کسی رو ببینی درحالی که شاید باورش برات سخت باشه اما بدون هرچی خدا بخواد همون میشه امیدت به خدا باشه. گفتم: - منظورتون چیه؟ لبخندی زد و گفت: - چه دیر و چه زود متوجه میشی عجله نکن. باناراحتی گفتم: - آقا ابراهیم واقعاً زندگی من آخرش چی میشه؟ واقعاً خداروشکر که همیشه خوانواده های خوبی هستن که منو ببرن پیش خودشون اونم بدون اینکه منو بشناسن و فکر می‌کنم اینا همش به لطف خداست اتفاقایی که برام میوفته اتفاقی نیست اینو خوب می‌دونم اما واقعا از آینده میترسم! اینده ای که توش هیچکس رو ندارم. من حتی الان پولی ندارم و نمیدونم تا کی قراره مزاحم این بنده خدا ها بشم. واقعا دلم از تموم دنیا گرفته قلبم درد می‌کنه از این همه مصیبت کی قراره تموم بشن؟ با آرامشی که همیشه توی صداش بود گفت: - امیدوار‌ باش به‌ آینده‌ ای‌ که‌ خدا‌ زودتر از‌ تو‌ اونجاست، ایمان‌ داشته‌ باش به‌ خدایی‌ که‌ رحمتش‌ بی‌ پایانه! و‌ اعتماد‌ داشته‌ باش به‌ بخت‌ نیکی‌ که‌ پس‌ از‌ صبرت‌ سر خواهد زد. حرفاش برام مبهم بود خواستم از سوالی بپرسم که دیدم دوباره غیب شد! همونجا سرم رو به آسمون بلند کرد و گفتم: - خدایا شکرت بابت نگاه های بی وقفت ممنونم که همیشه مراقبمی! یهویی از خواب پریدم و درست موقعی بود که داشتن اذان میگفتن! اشک توی چشام جمع شد از اینکه خدا چه قشنگ همه چی رو میچینه! از جا بلند شدم و رفتم وضو گرفتم و با زهرا و مادرش به مسجد رفتیم. (پنج سال بعد) با زهرا اومده بودیم مسجد قرار بود امروز نذری بدن ماهم اومده بودیم کمک کنیم. یه فرش بیرون پهن کرده بودن منو زهرا هم نشسته بودیم برنج پاک می‌کردیم. یکدفعه یه دختر کوچولوی خوشگل که داشت چهار دست و پا راه می‌رفت از زیر سینی رد شد! خندیدم و سینی برنجا رو گذاشتم زمین و بغلش کردم و بوسش کردم. زهرا خندید گفت: - مادر شدن خیلی بهت میادا! یکدفعه صدایی اومد که فکر کنم باباش بود و داشت دنبال دخترش می‌گشت! دختر کوچولو رو توی بغلم گرفتم و بلندش کردم سرم رو که بلند کردم با تعجب به مردی که رو به روم ایستاده بود نگاه کردم! واقعا امیرعلی بود؟! نویسنده: فاطمه سادات @mojaradan 🌸🌸🌸🌸🌸