eitaa logo
حاج آقا مجتبی تهرانی رحمة الله علیه
2.1هزار دنبال‌کننده
194 عکس
1.7هزار ویدیو
3 فایل
دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی (ره) @masabiholhoda_77652134
مشاهده در ایتا
دانلود
14.83M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ 📍 با چه شرایطی شیعیان از اخیار اهل جنّت هستند )❗️ 〰〰〰〰〰 📚 📕 در امتحان الهی 📝 جلسه سوم 🎞 @mojtabatehrani_ir
🌺میلاد حضرت زهرا سلام الله علیها مبارک باد🌺 🏞 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 فشار‌ها و ناراحتی‌ها در دنیا، تطهیر کنندۀ مؤمن است❗️ 📌چون این ایّام منتسب به حضرت‌زهرا(س) است- در روایتی آمده است که مردی همسرش را نزد حضرت‌زهرا(س) فرستاد تا از او در مورد شیعه بودنش سؤال کند: «ذُنُوبِهِمْ بِالْبَلَايَا وَ الرَّزَايَا أَوْ فِي عَرَصَاتِ الْقِيَامَةِ بِأَنْوَاعِ شَدَائِدِهَا»؛ در بحث مصائب مطرح کرده‌ام، که مصائب برای مؤمنین جنبۀ تطهیری دارد، باید با فشارها و ناراحتی‌های دنیا پاک شوند. مؤمن گوهری در دل دارد که تا آن گوهر هست، صلاحیّت بهشت رفتن را دارد، امّا باید تمیز شود. با لباس کثیف نمی‌تواند بهشت برود. باید آن را از تنش بیرون بیاورد. این روح باید با فشارها اهوال قیامت و همچنین بلایا، رزایا،1 مصیبت‌ها و ناراحتی‌های دنیا پاک شود. اگر پاک نشد. هنگام مرگ اما اگر پاک نشد، در قبر، عالم برزخ، هنگام حشر و نشر پاک می‌شود و بالاخره اگر با این فشارها پاک نشد؛ «أَوْ فِي الطَّبَقِ الْأَعْلَى مِنْ جَهَنَّمَ بِعَذَابِهَا». به جهنّم می‌رود تا پاک شود. «إِلَى أَنْ نَسْتَنْقِذَهُمْ بِحُبِّنَا مِنْهَا وَ نَنْقُلَهُمْ إِلَى حَضْرَتِنَا»1️⃣؛ امّا ما این‌ها را رها نمی‌کنیم و به‌خاطر حبّی که به ما دارند، دستشان را می‌گیریم و با همان حب، نجاتشان می‌دهیم و آن‌ها را به محضر خودمان منتقل می‌کنیم. 1️⃣التفسير المنسوب إلى الإمام الحسن العسكري عليه السلام، ص 308 - بحار الأنوار، ج‏65، ص 156 〰〰〰〰〰 📚 📕 در امتحان الهی 📝 جلسه سوم @mojtabatehrani_ir
9.02M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ 📍 فشار‌ها و ناراحتی‌ها در دنیا، تطهیر کنندۀ مؤمن است❗️ 〰〰〰〰〰 📚 📕 در امتحان الهی 📝 جلسه سوم 🎞 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 منافقین سردمداران به فساد کشیدن در جامعۀ اسلامی ❗️ 📌آیۀ شریفه‌ای که اشخاص را معرفی می‌کند که این‌هاسردمدارانی هستند در جامعۀ اسلامی برای اینکه جامعه را به فساد بکشند تحت عنوان: «الْمُنَافِقُونَ وَالْمُنَافِقَاتُ بَعْضُهُمْ مِنْ بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمُنْكَرِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمَعْرُوفِ»1️⃣. سردمداران این‌ها هستند. این معنا را به دست می‌آوریم که آنان با لعاب و ماسک دین کارشان را پیش می‌برند، وگرنه کارشان بُرد ندارد. اگر مشرک، ملحد، و کافر بخواهد با چهرۀ واقعی‌ خود مسایل ضد اسلام را در جامعۀ اسلامی مطرح کند، کسی نمی‌پذیرد،‌ و او را طرد می‌کنند؛ لذا باید منحرفی باشد از نظر درونی، ولی از نظر بیرونی، خودش را به عنوان مُسلمِ مؤمن معرفی کند. به تعبیر دیگر: این‌ها کسانی هستند که از نظر ظاهر چهرۀ مسلمان و مؤمن دارند و چهرۀ واقعی‌ خود را پنهان می‌کنند و نمی‌گذارند آنچه در درون دارند از نظر اعتقادات درونی آشکار شود؛ چون ممکن است که اصلاً به هیچ چیز هم اعتقاد نداشته باشند؛ یعنی لازم نیست که حتماً اعتقادی داشته باشند؛ مثلاً مسیحی یا یهودی باشند، ولی خودش را بین مسلمین و مؤمنین جا زده‌اند. این از نظر چهرۀ ظاهری آنهاست. همچنین مطالب خود را هم با لعاب دین مطرح می‌کند؛ بنابراین این گروه دارای این ویژگی هستند. 1️⃣سورۀ توبه، آیۀ 67 〰〰〰〰〰 📚 📕 📝 جلسه چهاردهم @mojtabatehrani_ir
﷽ روی عَنِ الباقِرِ عَلَیهِ السَّلامُ قال لجابر الجُعفي: «‏يَا جَابِرُ اِسْتَكْثِرْ لِنَفْسِكَ مِنَ اللَّهِ تَعالی قَلِيلَ الرِّزْقِ تَخَلُّصاً إِلَى‏ الشُّكْرِ وَ اسْتَقْلِلْ مِنْ نَفْسِكَ كَثِيرَ الطَّاعَةِ لِلَّهِ تَعالی إِزْرَاءً عَلَى النَّفْسْ وَ تَعَرُّضاً لِلْعَفْوِ»1 ترجمه: ای جابر! اگر دیدی آن رزق و روزی که خداوند متعال قسمت تو کرده از دید و نظر تو کم است، آن را زیاد و بزرگ حساب کن تاشکر او را به جا آورده باشی. و طاعت و عبادت خود را در برابر خداوند، کم و کوچک به حساب بیاور تا بتوانی نفس خود را نکوهش و سرزنش کنی و خود را در معرض عفو و بخشش خداوند قرار دهی. شرح: جابر جعفی رفت خدمت امام باقر؟ع؟، برای خداحافظی، بعد هم تقاضای توصیه‌هایی کرد، روایت مفصّلی است. یک بخشش هم این است. حضرت بهش فرمود: ای جابر! تو اگر دیدی روزی‌ای را که خداوند قسمت تو کرده از دید تو کم است. شد؟! بر حسب ظاهر کم است؛ تو این را کم به حساب نیاور، مقیّد باش در نظر خودت، آن را زیاد جلوه بدهی.«يَا جَابِرُ اسْتَكْثِرْ لِنَفْسِكَ مِنَ اللَّهِ تَعالی قَلِيلَ الرِّزْقِ»؛ نه! اگر از نظر ظاهر کم بود، تو این را از نظر باطن زیاد جلوه بده، این را مقیّد باش. چرا؟ «تَخَلُّصاً إِلَى‏ الشُّكْرِ»؛ چون اگر کم باشد، نمی‌روی شکرش را بکنی. این جور نیست؟ کم باشد... وقتی که زیاد جلوه کرد، روح این است، نفس این است. گوش می کنی چه می‌خواهم بگویم؟ این، حالت نفس است. شد؟! اگر این کار را کردی، آن جاست که تو، این نفست چی می‌شود؟ آماده می‌شود، هان!؟ برای خاطر این که شکر خدا بکنی. آن وقت که شکر کردی، آن وقت به تو بگویم، برمی‌گردی «لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ»2 این یک بخش. دوّم: «وَ اسْتَقْلِلْ مِنْ نَفْسِكَ كَثِيرَ الطَّاعَةِ لِلَّهِ تَعَالی»؛ اگر دیدی به این که مثلاً، زیاد، من این‌ها را چه تعبیری بکنم، دولا و راست شدی، به نظرت آمد، خیلی اطاعت خدا کردی؛ زیاد جلوه کرد. نه! نه! آن را بیاورش کم‌اش کن، کاری نکردم.واقع‌اش هم همینه، این‌ها جنبه های ظاهری دارد،بهتان بگویم. «وَ اسْتَقْلِلْ»؛ این تعبیر «مِنْ نَفْسِكَ كَثِيرَ الطَّاعَةِ لِلَّهِ تَعالی» شد؟! این را کم به حساب بیاور. چرا؟ «إِزْرَاءً عَلَى النَّفْسْ وَ تَعَرُّضاً لِلْعَفْوْ» این دو جهت. یک: و او این است که بتوانی نفس خودت را نکوهش کنی، سرزنش کنی که کاری نکردی. برای خدا کاری نکردی؛ واقع اش هم همین است. این‌ها همه‌اش، راه به واقع باز می‌کند آدم. هر چه داده، او داده، شد؟ ابزار کار و قوا و همه،همه توجّه کنید چی می‌خواهم بگویم، در راه خدا. تو چی چی داشتی اصلاً، گوش کنید! «إِزْرَاءً عَلَى النَّفْسِ» برای این که بتوانی نفس را سرکوب بکنی، در راه اطاعت که کاری نکردی. شد؟! بعد این جا چه می شوی؟ شرمنده می شوی از خدا. خب، دوّمی پیش می آید: «وَ تَعَرُّضاً لِلْعَفْوِ»خودت را در معرض عفو الهی قرار می‌دهی. می‌گویی خدا، کاری نکردم از من بگذر. چه زیبا! توجّه کنید! بنابراین در ربط با چی؟ امور مادّی و رزق، همیشه این زیاد جلوه کند که بتوانی شکر کنی؛ یعنی آماده شوی که شکر بکنی. در ربط با اطاعت؛ کم. برای چی؟ برای این که بتوانی این چموش را سرکوبش بکنی و از آن طرف هم، از خدا طلب عفو کنی، آی خدا! ما کوتاه آمدیم. 1-بحار جلد 75، صفحه 163 2- سورۀ مبارکۀ ابراهیم، آیۀ 7 وصايا الباقر ؟س؟ ‏يَا جَابِرُ اسْتَكْثِرْ لِنَفْسِكَ مِنَ اللَّهِ قَلِيلَ الرِّزْقِ تَخَلُّصاً إِلَى‏ الشُّكْرِ وَ اسْتَقْلِلْ مِنْ نَفْسِكَ كَثِيرَ الطَّاعَةِ لِلَّهِ إِزْرَاءً عَلَى النَّفْسِ وَ تَعَرُّضاً لِلْعَفْوِ ‏〰〰〰〰〰 شرح حدیث 🎞 @mojtabatehrani_ir
19.56M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ روی عَنِ الباقِرِ عَلَیهِ السَّلامُ قال لجابر الجُعفي: «‏يَا جَابِرُ اِسْتَكْثِرْ لِنَفْسِكَ مِنَ اللَّهِ تَعالی قَلِيلَ الرِّزْقِ تَخَلُّصاً إِلَى‏ الشُّكْرِ وَ اسْتَقْلِلْ مِنْ نَفْسِكَ كَثِيرَ الطَّاعَةِ لِلَّهِ تَعالی إِزْرَاءً عَلَى النَّفْسْ وَ تَعَرُّضاً لِلْعَفْوِ»1 ترجمه: ای جابر! اگر دیدی آن رزق و روزی که خداوند متعال قسمت تو کرده از دید و نظر تو کم است، آن را زیاد و بزرگ حساب کن تاشکر او را به جا آورده باشی. و طاعت و عبادت خود را در برابر خداوند، کم و کوچک به حساب بیاور تا بتوانی نفس خود را نکوهش و سرزنش کنی و خود را در معرض عفو و بخشش خداوند قرار دهی. ‏〰〰〰〰〰 شرح حدیث 🎞 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 راه علمی گفتاری و نوشتاری برای نشر منکرات در جامعه ❗️ 📌در اینجا این بحث مطرح است که روش کار آنان چیست؟ روش آن‌ها غیر از مطالبی است که قبلاً گفتم؛ مثل هوچی‌گری و اینکه مؤمن نباید تلخ باشد و دیگر حرف‌های عوامانه. آنان از دو راهِ علمی و عملی وارد می‌شوند. راه علمی دارای دو شاخه است: یک شاخۀ آن گفتاری و دیگری نوشتاری است؛ گفتن و نوشتن؛ در حقیقت، آنان منکرات را از طریق رسانۀ گفتاری و نوشتاری که خیلی قوی است نشر می‌دهند و منکر را معروف و معروف را منکر جلوه می‌دهند. این مطلب را بسط می‌دهم: اصلاً آنان معروف را منکر، و منکر را معروف؛ یعنی خیر را شرّ و شرّ را خیر، فساد را صلاح و صلاح را فساد جلوه دادن، با لعاب دین انجام داده و در جامعه جلوه و رواج می‌دهند. تحت عنوان تعلیمِ خیر، روایاتی وارد شده است که همان مسئلۀ امر به معروف است؛ به عبارتی، یاد دادن معروف است. 〰〰〰〰〰 📚 📕 📝 جلسه چهاردهم 🎞 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 پاداش تعلیم دهنده به خیر و معروف ❗️ 📌روایت را ابی‌بصیر نقل می‌کند: «قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع) يَقُولُ‏ مَنْ‏ عَلَّمَ‏ خَيْراً فَلَهُ‏ مِثْلُ‏ أَجْرِ مَنْ عَمِلَ بِهِ»؛ شنیدم امام‌صادق؟س؟ می‌فرمود: تعلیم بدهد کسی خیر را، ظهور معروف در اینجا تعلیم زبانی است یا کتابتی و نوشتاری است. اگر کسی چنین کاری انجام بدهد. یعنی از دیدگاه شرع معروفی را تعلیم بدهد؛ که خیر هم باشد. در اینجا بحث مربوط‌به سطح جامعه است و من مکرّر عرض کرده‌ام که اصلاً اسلام جامعه‌نگر است، چه در خیر و چه در شرّ، در صلاح و فساد. اصولاً فرد گرا نیست .اگر کسی در سطح جامعه معروف را نشر بدهد، پاداشی مثل پاداش کسی که بیاموزد و به کار ببندد، برای او در نظر گرفته می‌شود. ممکن است کسی بُرد اجتماعی‌اش به قدری باشد که اگر معروفی را آموزش دهد و به آن امر کند،‌ میلیون‌ها نفر یاد بگیرند و متابعت کنند؛ لذا ثوابی به تعداد عاملین به این معروف؛ یعنی میلیون‌ها اجر در نامۀ عمل او ثبت می‌شود. «قُلْتُ فَإِنْ عَلَّمَهُ غَيْرَهُ يَجْرِي ذَلِكَ لَهُ قَالَ إِنْ عَلَّمَهُ النَّاسَ كُلَّهُمْ جَرَى لَهُ» ؛اگر به تمام مردم بیاموزد و آن‌ها هم به آن عمل کنند، به تعداد همۀ آن‌ها برای او هم ثواب ثبت می‌شود. ابوبصیر در ادامه سؤالی می‌کند . «قُلْتُ فَإِنْ مَاتَ قَالَ وَ إِنْ مَاتَ»؛ می‌گوید: ولو اینکه شخص تعلیم دهنده از دنیا برود؟ آنهایی که یاد گرفته‌اند بعد از او این معروف را عمل کنند، باز برای او ثواب می‌نویسند؟ فرض کنید شخصی صد سال پیش معروفی را به جامعه تعلیم داده و جامعه در ادامه، این مطلب را گرفته و همین‌طور جلو آمده بود؛ یعنی این معروف صد سال دست به دست گشته و منشاء آن هم همان کسی است که این معروف را یاد داده و امر به آن کرده و در سطح جامعه پیاده شده است. آیا ثواب همۀ کسانی که در این مدّت عمل کردند، در نامۀ آن شخص نوشته می‌شود؟ «قُلْتُ فَإِنْ مَاتَ قَالَ وَ إِنْ مَاتَ»1️⃣؛ اگر چه بمیرد. سؤال ابوبصیر این است. 1️⃣ الکافی ج1، ص35 - وسائل الشيعه، ج‏16، ص 173 〰〰〰〰〰 📚 📕 📝 جلسه چهاردهم @mojtabatehrani_ir