eitaa logo
حاج آقا مجتبی تهرانی رحمة الله علیه
2.1هزار دنبال‌کننده
194 عکس
1.7هزار ویدیو
3 فایل
دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی (ره) @masabiholhoda_77652134
مشاهده در ایتا
دانلود
﷽ روی عَنِ الباقِرِ عَلَیهِ السَّلامُ قال لجابر الجُعفي: «‏يَا جَابِرُ اِسْتَكْثِرْ لِنَفْسِكَ مِنَ اللَّهِ تَعالی قَلِيلَ الرِّزْقِ تَخَلُّصاً إِلَى‏ الشُّكْرِ وَ اسْتَقْلِلْ مِنْ نَفْسِكَ كَثِيرَ الطَّاعَةِ لِلَّهِ تَعالی إِزْرَاءً عَلَى النَّفْسْ وَ تَعَرُّضاً لِلْعَفْوِ»1 ترجمه: ای جابر! اگر دیدی آن رزق و روزی که خداوند متعال قسمت تو کرده از دید و نظر تو کم است، آن را زیاد و بزرگ حساب کن تاشکر او را به جا آورده باشی. و طاعت و عبادت خود را در برابر خداوند، کم و کوچک به حساب بیاور تا بتوانی نفس خود را نکوهش و سرزنش کنی و خود را در معرض عفو و بخشش خداوند قرار دهی. شرح: جابر جعفی رفت خدمت امام باقر؟ع؟، برای خداحافظی، بعد هم تقاضای توصیه‌هایی کرد، روایت مفصّلی است. یک بخشش هم این است. حضرت بهش فرمود: ای جابر! تو اگر دیدی روزی‌ای را که خداوند قسمت تو کرده از دید تو کم است. شد؟! بر حسب ظاهر کم است؛ تو این را کم به حساب نیاور، مقیّد باش در نظر خودت، آن را زیاد جلوه بدهی.«يَا جَابِرُ اسْتَكْثِرْ لِنَفْسِكَ مِنَ اللَّهِ تَعالی قَلِيلَ الرِّزْقِ»؛ نه! اگر از نظر ظاهر کم بود، تو این را از نظر باطن زیاد جلوه بده، این را مقیّد باش. چرا؟ «تَخَلُّصاً إِلَى‏ الشُّكْرِ»؛ چون اگر کم باشد، نمی‌روی شکرش را بکنی. این جور نیست؟ کم باشد... وقتی که زیاد جلوه کرد، روح این است، نفس این است. گوش می کنی چه می‌خواهم بگویم؟ این، حالت نفس است. شد؟! اگر این کار را کردی، آن جاست که تو، این نفست چی می‌شود؟ آماده می‌شود، هان!؟ برای خاطر این که شکر خدا بکنی. آن وقت که شکر کردی، آن وقت به تو بگویم، برمی‌گردی «لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ»2 این یک بخش. دوّم: «وَ اسْتَقْلِلْ مِنْ نَفْسِكَ كَثِيرَ الطَّاعَةِ لِلَّهِ تَعَالی»؛ اگر دیدی به این که مثلاً، زیاد، من این‌ها را چه تعبیری بکنم، دولا و راست شدی، به نظرت آمد، خیلی اطاعت خدا کردی؛ زیاد جلوه کرد. نه! نه! آن را بیاورش کم‌اش کن، کاری نکردم.واقع‌اش هم همینه، این‌ها جنبه های ظاهری دارد،بهتان بگویم. «وَ اسْتَقْلِلْ»؛ این تعبیر «مِنْ نَفْسِكَ كَثِيرَ الطَّاعَةِ لِلَّهِ تَعالی» شد؟! این را کم به حساب بیاور. چرا؟ «إِزْرَاءً عَلَى النَّفْسْ وَ تَعَرُّضاً لِلْعَفْوْ» این دو جهت. یک: و او این است که بتوانی نفس خودت را نکوهش کنی، سرزنش کنی که کاری نکردی. برای خدا کاری نکردی؛ واقع اش هم همین است. این‌ها همه‌اش، راه به واقع باز می‌کند آدم. هر چه داده، او داده، شد؟ ابزار کار و قوا و همه،همه توجّه کنید چی می‌خواهم بگویم، در راه خدا. تو چی چی داشتی اصلاً، گوش کنید! «إِزْرَاءً عَلَى النَّفْسِ» برای این که بتوانی نفس را سرکوب بکنی، در راه اطاعت که کاری نکردی. شد؟! بعد این جا چه می شوی؟ شرمنده می شوی از خدا. خب، دوّمی پیش می آید: «وَ تَعَرُّضاً لِلْعَفْوِ»خودت را در معرض عفو الهی قرار می‌دهی. می‌گویی خدا، کاری نکردم از من بگذر. چه زیبا! توجّه کنید! بنابراین در ربط با چی؟ امور مادّی و رزق، همیشه این زیاد جلوه کند که بتوانی شکر کنی؛ یعنی آماده شوی که شکر بکنی. در ربط با اطاعت؛ کم. برای چی؟ برای این که بتوانی این چموش را سرکوبش بکنی و از آن طرف هم، از خدا طلب عفو کنی، آی خدا! ما کوتاه آمدیم. 1-بحار جلد 75، صفحه 163 2- سورۀ مبارکۀ ابراهیم، آیۀ 7 وصايا الباقر ؟س؟ ‏يَا جَابِرُ اسْتَكْثِرْ لِنَفْسِكَ مِنَ اللَّهِ قَلِيلَ الرِّزْقِ تَخَلُّصاً إِلَى‏ الشُّكْرِ وَ اسْتَقْلِلْ مِنْ نَفْسِكَ كَثِيرَ الطَّاعَةِ لِلَّهِ إِزْرَاءً عَلَى النَّفْسِ وَ تَعَرُّضاً لِلْعَفْوِ ‏〰〰〰〰〰 شرح حدیث 🎞 @mojtabatehrani_ir
19.56M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ روی عَنِ الباقِرِ عَلَیهِ السَّلامُ قال لجابر الجُعفي: «‏يَا جَابِرُ اِسْتَكْثِرْ لِنَفْسِكَ مِنَ اللَّهِ تَعالی قَلِيلَ الرِّزْقِ تَخَلُّصاً إِلَى‏ الشُّكْرِ وَ اسْتَقْلِلْ مِنْ نَفْسِكَ كَثِيرَ الطَّاعَةِ لِلَّهِ تَعالی إِزْرَاءً عَلَى النَّفْسْ وَ تَعَرُّضاً لِلْعَفْوِ»1 ترجمه: ای جابر! اگر دیدی آن رزق و روزی که خداوند متعال قسمت تو کرده از دید و نظر تو کم است، آن را زیاد و بزرگ حساب کن تاشکر او را به جا آورده باشی. و طاعت و عبادت خود را در برابر خداوند، کم و کوچک به حساب بیاور تا بتوانی نفس خود را نکوهش و سرزنش کنی و خود را در معرض عفو و بخشش خداوند قرار دهی. ‏〰〰〰〰〰 شرح حدیث 🎞 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 راه علمی گفتاری و نوشتاری برای نشر منکرات در جامعه ❗️ 📌در اینجا این بحث مطرح است که روش کار آنان چیست؟ روش آن‌ها غیر از مطالبی است که قبلاً گفتم؛ مثل هوچی‌گری و اینکه مؤمن نباید تلخ باشد و دیگر حرف‌های عوامانه. آنان از دو راهِ علمی و عملی وارد می‌شوند. راه علمی دارای دو شاخه است: یک شاخۀ آن گفتاری و دیگری نوشتاری است؛ گفتن و نوشتن؛ در حقیقت، آنان منکرات را از طریق رسانۀ گفتاری و نوشتاری که خیلی قوی است نشر می‌دهند و منکر را معروف و معروف را منکر جلوه می‌دهند. این مطلب را بسط می‌دهم: اصلاً آنان معروف را منکر، و منکر را معروف؛ یعنی خیر را شرّ و شرّ را خیر، فساد را صلاح و صلاح را فساد جلوه دادن، با لعاب دین انجام داده و در جامعه جلوه و رواج می‌دهند. تحت عنوان تعلیمِ خیر، روایاتی وارد شده است که همان مسئلۀ امر به معروف است؛ به عبارتی، یاد دادن معروف است. 〰〰〰〰〰 📚 📕 📝 جلسه چهاردهم 🎞 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 پاداش تعلیم دهنده به خیر و معروف ❗️ 📌روایت را ابی‌بصیر نقل می‌کند: «قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع) يَقُولُ‏ مَنْ‏ عَلَّمَ‏ خَيْراً فَلَهُ‏ مِثْلُ‏ أَجْرِ مَنْ عَمِلَ بِهِ»؛ شنیدم امام‌صادق؟س؟ می‌فرمود: تعلیم بدهد کسی خیر را، ظهور معروف در اینجا تعلیم زبانی است یا کتابتی و نوشتاری است. اگر کسی چنین کاری انجام بدهد. یعنی از دیدگاه شرع معروفی را تعلیم بدهد؛ که خیر هم باشد. در اینجا بحث مربوط‌به سطح جامعه است و من مکرّر عرض کرده‌ام که اصلاً اسلام جامعه‌نگر است، چه در خیر و چه در شرّ، در صلاح و فساد. اصولاً فرد گرا نیست .اگر کسی در سطح جامعه معروف را نشر بدهد، پاداشی مثل پاداش کسی که بیاموزد و به کار ببندد، برای او در نظر گرفته می‌شود. ممکن است کسی بُرد اجتماعی‌اش به قدری باشد که اگر معروفی را آموزش دهد و به آن امر کند،‌ میلیون‌ها نفر یاد بگیرند و متابعت کنند؛ لذا ثوابی به تعداد عاملین به این معروف؛ یعنی میلیون‌ها اجر در نامۀ عمل او ثبت می‌شود. «قُلْتُ فَإِنْ عَلَّمَهُ غَيْرَهُ يَجْرِي ذَلِكَ لَهُ قَالَ إِنْ عَلَّمَهُ النَّاسَ كُلَّهُمْ جَرَى لَهُ» ؛اگر به تمام مردم بیاموزد و آن‌ها هم به آن عمل کنند، به تعداد همۀ آن‌ها برای او هم ثواب ثبت می‌شود. ابوبصیر در ادامه سؤالی می‌کند . «قُلْتُ فَإِنْ مَاتَ قَالَ وَ إِنْ مَاتَ»؛ می‌گوید: ولو اینکه شخص تعلیم دهنده از دنیا برود؟ آنهایی که یاد گرفته‌اند بعد از او این معروف را عمل کنند، باز برای او ثواب می‌نویسند؟ فرض کنید شخصی صد سال پیش معروفی را به جامعه تعلیم داده و جامعه در ادامه، این مطلب را گرفته و همین‌طور جلو آمده بود؛ یعنی این معروف صد سال دست به دست گشته و منشاء آن هم همان کسی است که این معروف را یاد داده و امر به آن کرده و در سطح جامعه پیاده شده است. آیا ثواب همۀ کسانی که در این مدّت عمل کردند، در نامۀ آن شخص نوشته می‌شود؟ «قُلْتُ فَإِنْ مَاتَ قَالَ وَ إِنْ مَاتَ»1️⃣؛ اگر چه بمیرد. سؤال ابوبصیر این است. 1️⃣ الکافی ج1، ص35 - وسائل الشيعه، ج‏16، ص 173 〰〰〰〰〰 📚 📕 📝 جلسه چهاردهم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 پاداش روزه در ماه رجب❗️ 📌روایاتی که در باب صوم به‌خصوص نسبت به ماه رجب داریم که یک روایت از آن را به تناسب این ایّام می‌خوانم: از پیغمبر‌اکرم(ص) روایت شده: «مَنْ‌ صَامَ‌ مِنْ‌ رَجَبٍ‌ ثَلَاثِینَ‌ یوْماً»؛ اگر کسی سی روز از ماه رجب؛ یعنی تمام ماه را روزه بگیرد، منادی از آسمان ندا می‌کند: «یَا عَبْدَ اللَّهِ»؛ ای بنده خدا! « أَمَّا مَا مَضَى فَقَدْ غُفِرَ لَكَ»؛ معصیت‌هایی که بین خودت و بین خدا داشتی، مورد آمرزش قرار گرفت، «فَاسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ فِیمَا بَقِی»؛ دیگر از این به بعد مراقبت کن. امّا آنچه مورد نظرم است اینجاست: «وَ أَعْطَاهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِی الْجِنَانِ كُلِّهَا»؛ خداوند در تمام درجات بهشت، «فِی كُلِّ جَنَّةٍ أَرْبَعِینَ أَلْفَ مَدِینَةٍ مِنْ ذَهَبٍ»1️⃣؛ در هر بهشتی، چهل ‌هزار شهر از طلا به او می‌دهد. جهت این تعبیری که در روایت آمده، این است که می‌خواهند بگویند: هرچه من بگویم باز هم تو نمی‌توانی بفهمی؛ گویی پیغمبر(ص) به من و شما گفته اند، هرچه به شما بگویم، باز شما نمی‌توانید درک کنید و چیزی را که آنجا ظاهر می‌شود، نمی‌توانم توصیف کنیم؛ لذا این‌ها را در قالب‌هایی می‌ریزند که ذهن‌های ما به آن مأنوس است یعنی؛ امور مادّی. 1️⃣بحارالانوار، ج94، ص 30 〰〰〰〰〰 📚 📕 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 کسی که در ماه رجب نمی تواند روزه بگیرد، چه‌کند❗️ 📌بعد دارد: «قِیلَ یا نَبِی اللَّهِ فَمَنْ عَجَزَ عَنْ صِیامِ رَجَبٍ لِضَعْفٍ أَوْ لِعِلَّةٍ كَانَتْ بِهِ»؛ اگر کسی از نظر مزاجی بیمار بود یا ضعف داشت و نتوانست ماه رجب را روزه بگیرد، «أَوِ امْرَأَةٌ غَیرُ طَاهِرٍ»؛ یا زنی در عادت ماهانه بود که نمی‌توانست روزه بگیرد، «یَصْنَعُ مَا ذَا لِینَالَ مَا وَصَفْتَهُ»؛ چه کند تا به این‌هایی که شما فرمودید برسد؟ «قَالَ یتَصَدَّقُ كُلَّ یوْمٍ بِرَغِیفٍ عَلَى الْمَسَاكِینِ»؛ حضرت فرمود: برای هر روز به فقیر یک قرص نان در راه خدا تصدّق کند، «وَ الَّذِی نَفْسِی بِیدِهِ إِنَّهُ إِذَا تَصَدَّقَ بِهَذِهِ الصَّدَقَةِ كُلَّ یوْمٍ نَالَ مَا وَصَفْتُ»؛ قسم به کسی که جان من در دست قدرت اوست اگر این کار را بکند، به این‌ها می‌رسد. باز هم روایت ذیلی دارد تا اینکه عرض می‌کند: «یا رَسُولَ اللَّهِ(ص) فَمَنْ لَمْ یقْدِرْ عَلَى هَذِهِ الصَّدَقَةِ»؛ اگر کسی از نظر مالی توان این را نداشت، «یصْنَعُ مَا ذَا لِینَالَ مَا وَصَفْتَ»؛ چه کار کند که به آنچه توصیف کردید برسد؟ «قَالَ یسَبِّحُ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ كُلَّ یوْمٍ مِنْ رَجَبٍ إِلَى تَمَامِ ثَلَاثِینَ یوْماً بِهَذَا التَّسْبِیحِ مِائَةَ مَرَّةٍ»؛ فرمود: در هر روز از ماه رجب این تسبیح را که محدث قمی هم آن را نقل کرده است صد مرتبه بگوید: «سُبْحَانَ الْإِلَهِ الْجَلِیلِ سُبْحَانَ مَنْ لَا ینْبَغِی التَّسْبِیحُ إِلَّا لَهُ سُبْحَانَ الْأَعَزِّ الْأَكْرَمِ سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَ هُوَ لَهُ أَهْلٌ»1️⃣. بنابراین، ما نمی‌توانیم از نظر کیفی نه کمّی بگوییم که ظاهر عمل ما و باطنش چه نسبتی با هم دارند؛ به این معنا که وقتی باطن عمل ظهور کند، درجه روی آن بگذاریم و شدّت و ضعفش را بسنجیم و چه بکنیم؛ چون مربوط‌به دو عالم هستند و متناسب با همان عالم‌اند. این، هم در بُعد معصیت است و هم در بعد حسنه. 1️⃣بحارالانوار، ج94، ص 31 〰〰〰〰〰 📚 📕 📝 جلسه سوم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 ندای و دعوت عمومی ملک داعی در ماه رجب، هر شب تا به صبح❗️ 📌در روایتی از پیغمبراکرم (ص)دارد که حضرت فرمودند: «إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى نَصَبَ فٖی السَّمَاءِ السَّابِعَةِ مَلَكاً يُقَالُ لَهُ الدَّاعِي»؛ خداوند در آسمان هفتم فرشته‎ای را قرار داده است که به او گفته می‎شود داعی، «فَإِذَا دَخَلَ‏ شَهْرُ‌رَجَبٍ‏ يُنَادِي‏ ذَلِكَ الْمَلَكُ كُلَّ لَيْلَةٍ مِنْهُ إِلَى الصَّبَاحِ»؛ زمانی که ماه رجب فرا می‌رسد، این ملک هر شب تا صبح ندا می‎دهد، «طُوبَى لِلذَّاكِرِينَ»؛ خوشا به حال کسانی که خداوند را یاد می‌کنند!«طُوبَى لِلطَّائِعِينَ»؛ خوشا به حال کسانی که مطیع خدا هستند، «وَ يَقُولُ اللَّهُ تَعَالَى»؛ خداوند می‎فرماید، «أَنَا جَلِيسُ مَنْ جَالَسَنِي»؛ من همنشین کسی هستم که با من بنشیند، «وَ مُطِيعُ مَنْ أَطَاعَنِي»؛ و من مطیع کسی هستم که مرا اطاعت کند. آنچه به تو امر می‎کنم انجام بده تا آنچه را تو از من می‎خواهی، انجام بدهم، «وَ غَافِرُ مَنِ اسْتَغْفَرَنِي»؛ کسی که از من طلب آمرزش کند را می‎آمرزم، «الشَّهْرُ شَهْرِي»؛ این ماه، ماه من است، «وَ الْعَبْدُ عَبْدِي»؛ و این بنده، بندۀ من است، «وَ الرَّحْمَةُ رَحْمَتِي»؛ رحمت هم رحمت من است، «فَمَنْ دَعَانِي فٖی هَذَا الشَّهْرِ أَجَبْتُهُ»؛ هر کس مرا در این ماه بخواند، جوابگوی او هستم، «وَ مَنْ سَأَلَنِي أَعْطَيْتُهُ»؛ کسی که از من درخواست کند، به او عطا می‎کنم، «وَ مَنِ اسْتَهْدَانِي هَدَيْتُهُ»؛ اگر از من طلب راهنمایی و هدایت کند، او را راهنمایی می‎کنم، «جَعَلْتُ هَذَا الشَّهْرَ حَبْلًا بَيْنِي وَ بَيْنَ عِبَادِي»؛ من این ماه را ریسمانی بین خود و بندگانم قرار دادم، «وَ فَمَنِ اعْتَصَمَ بِهِ وَصَلَ إِلَي»1️⃣؛ هر کس به این ماه اعتصام بجوید به من می‎رسد. تمام این‎ها گویای یک معنا است و آن اینکه خداوند می‎خواهد رابطۀ بین او و بنده‎اش حفظ شود. بزرگی و کرامت او اقتضا می‎کند که نگذارد رابطۀ بنده‌اش حتّی به‌خاطر گناه و یا جهالت با او قطع شود. 1️⃣بحارالأنوار، ج95، ص376 〰〰〰〰〰 📚 کتاب اول 📕 📝 جلسه بیست و ششم @mojtabatehrani_ir