eitaa logo
حاج آقا مجتبی تهرانی رحمة الله علیه
2.1هزار دنبال‌کننده
191 عکس
1.7هزار ویدیو
3 فایل
دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی (ره) @masabiholhoda_77652134
مشاهده در ایتا
دانلود
﷽ 〰️〰️〰️〰️〰️ به مناسبت دهمین سالگرد رحلت حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی(ره) @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 سرآمد تعلقات انسان حب مال و جاه است که مانند دو گرگ می مانند❗️ 📌دو قسم وجود دارد که سرآمدِ تعلّقات است و در روایات ما مطرح شده است؛ زیرا این دو قسم جنبۀ همگانی و شُمول دارد، ولی بقیۀ اقسام، این شُمول را ندارند؛ مثلاً حبّ به فرزند و اینکه انسان بچّه اش را دوست دارد، موجب می شود انسان به وادی نافرمانی نسبت به خدا و معصيت كردن کشیده شود. حالا ممکن است یکی بچّه دار نشده باشد و اين، توفيق جبری است كه اين فرد دارد. ولی دو مورد است كه بسترش برای همگان باز است؛ يكی مال و ديگری مقام است. روايتی در اصول كافی است که از کتاب بحار می خوانم. محمّد بن مُسلم از امام باقر(ع) نقل می کند که حضرت فرمود:«مَا ذِئْبَانِ ضَارِيَانِ فِی غَنَمٍ لَيْسَ لَهَا رَاعٍ هَذَا فِی أَوَّلِهَا وَ هَذَا فِی آخِرِهَا بِأَسْرَعَ فِيهَا مِنْ حُبِّ الْمَالِ وَ الشَّرَفِ فِی دِينِ الْمُؤْمِنِ»1️⃣؛ حضرت اوّل در این روایت فرضيه ای را مطرح می كنند و بعد می خواهند آن را تطبيق بدهند. فرضيۀ شان اين است که اگر شما يك گلّه گوسفند را كه بی شَبان باشد فرض كرديد؛ به تعبير ما شَبانش آن ها را رها كرده و رفته است. دو گرگ، يكی از آن سر گلّه و يكی از اين سر گلّه به اين گوسفندها حمله کرده و شروع كنند گوسفندها را به هلاكت برسانند، این دو گرگ نمی توانند گوسفندها را زودتر به هلاكت برسانند در مقایسه با سرعتی که حبّ به مال و حبّ به جاه، دين انسان مؤمن را نابود می کنند. 1️⃣الكافي، ج2، ص315- بحارالأنوار، ج70، ص24 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه پنجم @mojtabatehrani_ir
14.35M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ 📍 سرآمد تعلقات انسان حب مال و جاه است که مانند دو گرگ می مانند❗️ 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه پنجم 🎞 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 حبّ مال وجاه اعتقادات درونی انسان را دِرو می کند❗️ 📌دين هرکدام از ما از نظر درونی اين گونه است که يك مجموعۀ واحد نيست؛ بلکه مجموعه ای از اعتقادات نسبت به اصول و بعد از آن وابستگی ها و التزامات نسبت به فروع است؛ اصول پنج گانه و پنج اعتقاد مطرح است. و از اين طرف، التزامات نسبت به فروع احكام که زياد هستند و يك، دو، سه، ده و صدتا نيستند؛ واجبات و محرّمات زیاد هستند. اگر حبّ به مال یا حبّ به مقام بيايد، همه را دِرو می كند؛ همان گونه كه گلّۀ گوسفند توسّط گرگ مورد حمله قرار می گیرد -چقدر این تعبير و فرضيه، زيباست. من نديدم كسی اين قدر قشنگ بتواند اين فرضيه را روی دین پياده كند. اين فرضيه را ایجاد كرده و شما بايد آن را تطبيق بدهی- حبّ به مال و حبّ به مقام و جاه وقتی در درون انسان وارد بشود، همه چیز را دِرو می كند. می گویند: وقتی گرگ در گلّه وارد می شود، اين گونه نيست كه يك گوسفند را بخورد، سير شود و دنبال کارَش برود؛ بلکه هر كدام را يك گاز می گيرد، «لت و پار» می كند و روی زمین می اندازد. حبّ به مال هم اين گونه نيست كه به عنوان مثال بيايد به اعتقادات حمله کند؛ فقط نبوّت یا امامت را سست بكند، بلکه به همه اش از مبدأ تا معاد می زند و می رود. حبّ به جاه و مقام وقتی در دل آمد، همه را می زند «لت و پار» می كند. از اين طرف، التزاماتی را كه انسان به فروع دارد هم سُست می كند؛ از نماز ، روزه و... 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه پنجم @mojtabatehrani_ir
12.92M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ 📍 حبّ مال وجاه اعتقادات درونی انسان را دِرو می کند❗️ 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه پنجم 🎞 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 حبّ به جاه بر حبّ به مال ترجيح دارد و درندگی این گرگ بيشتر از دیگری است. ❗️ 📌 امّا بين اين دو گرگ، آن كه در دل زودتر و بهتر جايگزين می شود و بر دیگری ترجيح دارد؛ حبّ به جاه است. دلایل متعدّدی برای آن می گویند که هم زودتر به دست می آيد، هم آفتش كمتر و هم زاينده است حبّ به جاه را از نظر درونیِ انسان، ترجيح می دهند و تعبير می كنند كه «اَلَذّ لذائذ» از نظر درونی است؛ هر شخصی در درونش است و عبارت از لذّت هايی است كه در ارتباط با جهان طبيعت و دنيا می برد. اين لذّت ها، تعلّقات را می سازند و تعلّقات دنياهای ما هستند. التذاذات، تعلّقات را می آفرينند و تعلّقات، دنيای من و تو هستند كه در درون ما است. دنیای هر كدام از ما در دلمان است و دنیای بیرونی مدّنظر نیست. در نتیجه می گويند: حبّ به جاه بر حبّ به مال ترجيح دارد؛ يعنی بُردش بيشتر است، درندگی این گرگ بيشتر از دیگری است. در مورد تعريف «مال» كه همه به آن آگاهی داریم و ديگر نیاز به بحث ندارد؛ زیرا به قول ما جزء «اعيان خارجيه» است. امّا برای تعریف «جاه»، بحثی را می خواهد. جاه، همان حالتِ «كِيف كردن» از تسخير دل ديگران و به سوی خود كشيدن دل ديگران است. گاهی از آن، تعبیر به «تملّک» می كنيم. 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه پنجم @mojtabatehrani_ir
11.58M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ 📍 حبّ به جاه بر حبّ به مال ترجيح دارد و درندگی این گرگ بيشتر از دیگری است. ❗️ 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه پنجم 🎞 @mojtabatehrani_ir
﷽ رُوِيَ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: «اِجْعَلُوا شُغُلَكُمْ فِي الْتِمَاسِ مَغْفِرَتِهِ وَ اصْرِفُوا هِمَّتَكُمْ بِالتَّقَرُّبِ إِلَى طَاعَتِهِ إِنَّهُ مَنْ بَدَأَ بِنَصِيبِهِ مِنَ الدُّنْيَا فَاتَهُ نَصِيبُهُ مِنَ الْآخِرَةِ وَ لَمْ يُدْرِكْ مِنْهَا مَا يُرِيدُ وَ مَنْ بَدَأَ بِنَصِيبِهِ مِنَ الْآخِرَةِ وَصَلَ إِلَيْهِ مِنَ الدُّنْيَا.» ترجمه: کار خود را همواره در جهت درخواست از خداوند برای مغفرت و بخشش گناهان خود قرار دهید و تلاش و کوشش خودتان را برای نزدیک تر شدن و تقرّب به خدا وسیله اطاعت کردن از او صرف کنید. اگر کسی اوّلین همّت او نصیب و بهره دنیوی باشد، بهره و نصیب آخرتی را از دست می دهد و آنچه را هم که از دنیا می خواهد به آن نمی رسد؛ ولی اگر همّت اوّل انسان نصیب و بهره آخرتی باشد، به بهره و نصیب دنیایی خود هم می رسد. شرح: روایت از پیغمبر اکرم منقول است که حضرت فرمودند: قرار بدهید کار خودتان را در این ناحیه و این جهت که از خدا درخواست کنید آمرزش نسبت به گناهان را، «اِجْعَلُوا شُغُلَكُمْ فِي الْتِمَاسِ مَغْفِرَتِهِ وَ اصْرِفُوا هِمَّتَكُمْ »؛ کوشش تان را قرار بدهید به این جهت یعنی بیاورید توی این ناحیه، «بِالتَّقَرُّبِ إِلَى طَاعَتِهِ»؛ به این که شما نزدیک شوید به خدا به سبب اطاعات. نگاه کنید اوّل، می فرماید کارت این باشد، یادت نرود. اوّل: و او این که بروی سراغ این که از خدا پوزش بطلبی از خطاهایت بگذرد، بعد می فرماید: کوشش بکن به این که به او نزدیک بشوی به سبب طاعت. البتّه یک نکته ای در این جاست که اوّل مغفرت را حضرت مطرح می کند و او این که تا این که انسان، پاکیزه نشود؛ تقرّب به خدا پیدا نمی کند. تا آدم هان! آدم کثیف که نمی تواند نزدیک به خدا بشود که؛ لذا اوّل: «اِجْعَلُوا شُغُلَكُمْ فِي الْتِمَاسِ مَغْفِرَتِهِ »؛ التماس، درخواست بکنی، که از خدا، خدا! از من بگذر. دو: و او این است که کوششت را متمرکز کن در این که نزدیک شوی به خدا به سبب طاعات. این دو تا جمله را اوّل می فرماید، بعد وارد می شود این جهت، و او این است: «مَنْ بَدَأَ بِنَصِيبِهِ مِنَ الدُّنْيَا»؛ یک نکته ای است در این جا، انسان که مثلاً فرض کنید، صبح از خواب بیدار می شود، آنی که در ذهنش اوّل می آید، چیه اوّلین چیزی که به ذهنش می آید، ابتدایش، خوب دقّت کنید. یک نکته ای که پیغمبراکرم(ص) فرمود. آن جا یک نکته بود، این یک نکته دوّم است. اوّلین چیه؟ ابتدا به ذهنت می آید آیا ابتدا مسائل دنیوی و حظوظ دنیوی به ذهنت می آید، بلاخره تو هم سهم داری در دنیا دیگر، خدا برای تو هم نصیب قرار داده در دنیا، مگر نداری؟ من، تو، همه مون نصیب داریم، درست است یا نه؟ همان روزی که به ما دارد می دهد دیگر، مادّی است درست؟! بگو ببینم، ابتدا تو، چی به ذهنت می آید، امور مادّی است، نصیب دنیای است یا نصیب آخرتی است، چون تا امروز بنده، هم چیه؟ نصیب باید بهش برسم و هم حظ آخرتی دارم دیگر، مگر ندارم من، امروز، این نمازهایی که می خوانی برای چی می خوانی، مثال می زنم،ها. توجّه می کنید چه می خواهم بگویم؟ هیچ روزی نیست که آدم خالی باشد از نصیب چی؟ آخرتی. رسیدید شما به عرض من؟! دو تا نصیب داریی تو؛ اّول چی به ذهنت می آید؟ «مَنْ بَدَأَ بِنَصِيبِهِ مِنَ الدُّنْيَا»؛ اگر اوّل پول و زندگی و این مسائل به ذهنت آمد، بدان! «فَاتَهُ نَصِيبُهُ مِنَ الْآخِرَةِ»؛ همین موجب می شود که به نصیب آخرتیت چیه؟ نه، حواست رفت توی پول، درست است یا نه؟ حواس رفت توی هوی، خدا دیگر خبری نیست؛ هوی نفس است دیگر،درست است؟ «مَنْ بَدَأَ بِنَصِيبِهِ مِنَ الدُّنْيَا فَاتَهُ نَصِيبُهُ مِنَ الْآخِرَةِ»؛ آن حظ اُخرویت دیگر تمام شد. اما این را هم بدان ها! یک تذکّر هم بهت می دهد، این را بدان. «وَلَم یُدرِک مِنها مایُریدُ» این را هم بدان ها، اول پول آمد به ذهنت، دنبال او، این جورکنم، آن جور کنم، بساط را پهنش کنم، گشادش کنم، فلانش کنم؛ این ها آمد؛ اما این را بهت بگویم ها! «وَ لَمْ يُدْرِكْ مِنْهَا مَا يُرِيدُ»؛ و این را بدان! آنی که تو می خواهی از دنیا، بهش نخواهی رسید. این هم یک تذکّر، اگر اوّل آن توی ذهنت آمد؛ امّا «وَ مَنْ بَدَأَ بِنَصِيبِهِ مِنَ الْآخِرَةِ»؛ اوّل این که آقا! به وظیفه شرعیم عمل بکنم. فهمیدی چی می گویم؟! آخرتم را آباد کنم،«وَصَلَ إِلَيْهِ مِنَ الدُّنْيَا»؛ آن جا دیگر هیچ غصّه نخور؛ آن نصیبی که از دنیا باید به تو برسد، می رسد. فهمیدی چی می خواهم بگویم؟ نمی خواهد زیاد بدوی دنبالش. بحارالأنوار، ج74، ص 182 〰〰〰〰〰 شرح حدیث @mojtabatehrani_ir