4.6M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽
📍 شدیدترین غصهها: فرصتهای از دست داده❗️
📌امام علی(ع) می فرماید: «الاِشْتِغٰالُ بِالفٰائَتِ یَضَیِّعُ الوَقْت»؛ وقتی انسان می خواهد به کارهای فوت شده و عقب افتاده اش برسد، فرصت های جدید را از دست می دهد. چرا؟ چون: «الفٰائِتُ لا یَعوُدُ»؛ آنچه بگذرد، دیگر بر نمی گردد. پرداختن به گذشته؛ یعنی هدر دادن امروز. البتّه اگر این التفات مربوط به وظایفی باشد که جبران آن ها ممکن است و باید جبران شود، گریزی از آن نیست. حالا معنی این جملۀ حضرت روشن می شود که فرمود: «أَشَدُّ الْغُصَصِ فَوْتُ الْفُرَصِ»1️⃣؛ شدیدترین غم و غصّه ها که کُشنده است، از دست دادن فرصت ها است.
1️⃣غررالحکم، ص 64 و 55 و 206
〰️〰️〰️〰️〰️
📚 #سلوک_عاشورایی
📕 #غیرت_دینی
🏷 جلسه شانزدهم
🎞 #كليپ_تصويرى
#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir
6.59M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽
📍 از خواب غفلت بیدار شوید قبل از نابود شدن عمر❗️
📌در روایات ما روی بحث غفلت، بسیار تکیّه شده که مواظب باشید که دچار غفلت نشوید. جهت این است که یک انسان هدفمند که در سیر معنوی قرار گرفته و از معنویّت سر در می آورد، زیان بارترین چیزها برای او غفلت است. غفلت، هم گذشتۀ او را تباه می کند و هم امروز او را و غیرت نسبتبه این خسارت جبران نشدنی، مُرید را می کشد. برای همین اهل معرفت می گویند: ثمرۀ غیرت، «تنبّه» و «بیداری» است؛ چون تنبّه یعنی بیرون آمدن از غفلت. غیرت چه در مرحلۀ اوّل و نسبتبه عابد و چه در درجۀ دوم و نسبتبه مُرید، حالت تنبّه و خروج از غفلت را به ارمغان می آورد.
این بیان در کلمات امام علی(ع) زیاد آمده است. مثلاً حضرت در یک جا فرمود: «ألَا مُسْتَیْقِظٌ مِنْ غَفْلَتِهِ قَبْلَ نَفَادِ مُدَّتِهِ»1️⃣؛ آیا یک نفر هست که پیش از نابود شدن عمرش، از خواب غفلت بیدار شود؟ منظور از مدّت، در اینجا عمر است؛ یعنی قبل از آنکه هستی ات را از دست دهی، از غفلت خارج شو.
1️⃣غررالحکم، ص 146
〰️〰️〰️〰️〰️
📚 #سلوک_عاشورایی
📕 #غیرت_دینی
🏷 جلسه شانزدهم
🎞 #كليپ_تصويرى
#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir
7.14M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽
📍 غیرت سبب خروج از حیوانیّت و ورود به وادی انسانیّت❗️
📌حبّ صادقانه و خالصانه، برای انسان غیرت ساز است و غیرت مُحبّ نیز باعث می شود که موانع را کنار زده و او را در سیر، پیش می برد؛ هم انسان را حرکت می دهد و هم به حرکت او سرعت می بخشد. پس در یک عبارت می توان گفت که غیرت انسان را از وادی حیوانیّت خارج کرده و به وادی انسانیّت می کشاند؛ چون درک شیرینی مناجات و چشیدن لذّت های معنوی، مخصوص به انسان است. البتّه ورود به وادی الهیّت، مطلب دیگری است که مربوط به غیرت عارف است و در بحث آینده به آن خواهیم پرداخت. این ها همه، ثمرات غیرت است.
〰️〰️〰️〰️〰️
📚 #سلوک_عاشورایی
📕 #غیرت_دینی
🏷 جلسه شانزدهم
🎞 #كليپ_تصويرى
#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir
3.64M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽
📍 قلب اشرف ابعاد وجودی انسان❗️
📌 قلب، بخشی از وجود انسان است که به مرتبه ای از روح اطلاق می شود. روح وقتی در این مرتبه قرار می گیرد، آن قدر ارزش پیدا می کند که تمام ارزش انسانی انسان، به واسطۀ همان بُعد وجودی او است؛ لذا می توان گفت: اشرف ابعاد وجودی انسان، قلب او است. قلب هم بنابه فرمودۀ آیات و روایات، هم گوش دارد، هم چشم، هم می فهمد، هم می میرد، مریض می شود، قوّت پیدا می کند و... عقل انسان به مقدار قلب ارزش ندارد؛ لذا خدای متعال قلب را مخاطب خویش قرار داده و به آن بُعد از وجود پیغمبراکرم(ص) وحی فرموده است.
〰️〰️〰️〰️〰️
📚 #سلوک_عاشورایی
📕 #غیرت_دینی
🏷 جلسه شانزدهم
🎞 #كليپ_تصويرى
#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir
5.04M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽
📍 قلب مومن خانه خداست❗️
📌بحث در این است که همۀ اعمال ما، چه جوارحی و بیرونی و چه جوانحی و درونی، روی قلب، اثر می گذارد؛ لذا باید مراقب اعمال بیرونی و درونی مان باشیم؛ چرا که خدا این بُعد انسان را برای خودش انتخاب کرده و آنجا را عرش خویش می داند. در روایت آمده است: «قَلْبُ الْمُؤْمِنِ عَرْشُ الرَّحْمَنِ»؛ ببینید ارزندگی قلب تا کجا است؛ یا در روایت دیگر فرموده است: «الْقَلْبُ حَرَم اللهِ»؛ قلب، خانۀ خدا است. «فَلَا تُسْكِنْ حَرَمݠَ اللهِ غَیْرَ اللهِ»1️⃣؛ آنجا غیر خدا را راه ندهی.
1️⃣بحارالأنوار، ج 55، ص 39
〰️〰️〰️〰️〰️
📚 #سلوک_عاشورایی
📕 #غیرت_دینی
🏷 جلسه شانزدهم
🎞 #كليپ_تصويرى
#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir
﷽
رُوِیَ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ (ص) قَالَ لِجَبْرَئِيلَ :«وَ مَا التَّوَكُّلُ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَقَالَ الْعِلْمُ بِأَنَّ الْمَخْلُوقَ لَا يَضُرُّ وَ لَا يَنْفَعُ وَ لَا يُعْطِي وَ لَا يَمْنَعُ وَ اسْتِعْمَالُ الْيَأْسِ مِنَ الْخَلْقِ فَإِذَا كَانَ الْعَبْدُ كَذَلِكَ لَمْ يَعْمَلْ لِأَحَدٍ سِوَى اللَّهِ وَ لَمْ يَرْجُ وَ لَمْ يَخَفْ سِوَى اللَّهِ وَ لَمْ يَطْمَعْ فِي أَحَدٍ سِوَى اللَّهِ فَهَذَا هُوَ التَّوَكُّلُ»
ترجمه: توکّل کردن بر خداوند عزّوجلّ چگونه است؟جبرئیل (ع) در پاسخ عرض کرد: معنا و چگونگی توکّل چنین است: مخلوق نمی تواند هیچ ضرری به تو برساند. او نمی تواند هیچ نفع به تو ببخشد. او چیزی به تو نمی دهد. او نمی تواند مانع از رسیدن چیزی که باید به تو برسد، بشود. هنگامی که بنده به این مقام توکّل برسد، این حالات برای او به دست می آید: برای هیچ کس به غیر خداوند کار نمی کند. به هیچ کس، غیر خداوند امید ندارد. از هیچ کس، غیر خداوند، بیم و ترس ندارد. جز خداوند به هیچ کس طمع ندارد. پس این حالت توکّل است.
شرح: در روایتی دارد که جبرئیل آمد خدمت پیغمبراکرم(ص)، از طرف خداوند و پنج هدیه آورد برای پیغمبراکرم(ص)، که این هدایا از مقامات معنویّه بود. روایت مفصّلی است. مقام صبر، مقام رضا، مقام زهد، مقام اخلاص، مقام یقین، این ها را آورد و عرض شود: روایت مفصّلی است. بعد آخر سر هم گفت زیربنای همۀ این ها مقام توکّل است، به پیغمبر(ص) گفت. بعد پیغمبر(ص) ازش سوال کرد: توکّل چیست؟ که من این بخشش رو خواندم، روایت را که «مَا التَّوَكُّلُ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ»؛ ازش سؤال کرد. جبرئیل به اصطلاح شروع کرد به شرح دادن. در جواب پیغمبر (ص)ازش سؤال کرد: «فَقَالَ الْعِلْمُ بِأَنَّ الْمَخْلُوقَ لَا يَضُرُّ وَ لَا يَنْفَعُ»؛ توکّل نسبت به خداوند، معنایش این است که آدم بداند که مخلوق، نه می تواند زیان بزند و نه می تواند، نفع برساند. «وَ لَا يُعْطِي وَ لَا يَمْنَعُ »؛ نه می تواند چیزی عطاء کند، نه می تواند، چیزی که خدا عطاء می کند، جلو او را مانع بشود، بگیرد. تعبیری که در اینجا دارد: «وَ اسْتِعْمَالُ الْيَأْسِ مِنَ الْخَلْقِ»؛ یعنی قطع امید کردن از ماسوی الله.این جور معنا کرد به قول ما، توکّل معنایش این است. مخلوق نه می تواند، ضرر بزند، نه نفع برساند،نه عطاء کند، نه جلوی عطای الهی را بگیرد و از این طرف هم از نظر درونی، انسان قطع امید هم از همۀ ماسوی الله بکند. این را معنا کرد برای پیغمبر(ص). بعدش شروع کرد، اثر او را برای پیغمبر(ص) گفتن؛ اثر را.
«فَإِذَا كَانَ الْعَبْدُ كَذَلِكَ»؛ اگر واقعاً یک کسی همین جوری باشد، بداند تا خدا نخواهد، ضرر به من نمی رسد. تا نخواهد نفع نمی توانی ضرربزنی، این را بدان. نه کسی می تواند به تو چیزی بدهد، نه جلوی چیزی را که خدا می خواهد به تو بدهد، بگیرد. آنجاست که قطع امید می کنی از کی؟قطع امید از ماسوی الله؛ یعنی از خودتان هم قطع امید می کنید، مهم اینجاست. تو خیال نکن،با این دویدن هایت می توانی جلوی ضرر را بگیری، به خودت هم نفع برسانی. من نظرم این بود.تا او نخواهد، نمی شود.یک وظیفه داری؛ اما بدان! باید واگذار به او بکنی. می خواستم این را بگویم. «وَ اسْتِعْمَالُ الْيَأْسِ مِنَ الْخَلْقِ»؛ نگاه کنید تعبیر را، آخر کار، جبرئیل این را می گوید. از خودت هم قطع امید کن، از غیر خدا، تو هم غیر خدایی،می دانی یا نه؟! ما که خدا نیستیم که «وَ اسْتِعْمَالُ الْيَأْسِ مِنَ الْخَلْقِ».بعد اثرش را برای پیغمبر(ص)، جبرئیل(ع) می گوید. «فَإِذَا كَانَ الْعَبْدُ كَذَلِكَ»؛ یک همچنین روحیه ای آدم پیدا بکند. درست است؟ ما به کار، وظیفه مان عمل کنیم.نافع اوست، مضرّ اوست، به تعبیر اهلش. درست؟! اینجا دارد: «لَمْ يَعْمَلْ لِأَحَدٍ سِوَى اللَّهِ»؛ دیگر کارهایی که می خواهد بکند، فقط برای خدا کار می کند نه برای حسن، نه حسین، نه تقی، نه نقی، نه خودش، نه خودش! مهم این است.«فَإِذَا كَانَ الْعَبْدُ كَذَلِكَ لَمْ يَعْمَلْ لِأَحَدٍ سِوَى اللَّهِ». «وَ لَمْ يَرْجُ وَ لَمْ يَخَفْ سِوَى اللَّهِ»؛ به هیچ کس امید نمی بندد. از هیچ کسی هم نمی ترسد، جز کی؟ خدا. تمام می شود.«وَ لَمْ يَطْمَعْ فِي أَحَدٍ سِوَى اللَّهِ»؛ طمع هم نسبت به هیچ کس نمی کند، جز خدا. طمع اش می رود آن سمت. بعد رو کرد به پیغمبر(ص)، گفت: «فَهَذَا هُوَ التَّوَكُّلُ»؛ این توکّل است.زیر بنای این پنج مقام معنوی بود که خدا داد به من، بیاورم خدمت شما، تقدیم کنم.
بحارالأنوار، جلد 68 ، صفحه138
عَنْ أَبِيهِ رَفَعَهُ قَالَ: سَأَلَ النَّبِيُّ (ص) عَنْ جَبْرَئِيلَ مَا التَّوَكُّلُ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَقَالَ الْعِلْمُ بِأَنَّ الْمَخْلُوقَ لَا يَضُرُّ وَ لَا يَنْفَعُ وَ لَا يُعْطِي وَ لَا يَمْنَعُ وَ اسْتِعْمَالُ الْيَأْسِ مِنَ الْخَلْقِ فَإِذَا كَانَ الْعَبْدُ كَذَلِكَ لَمْ يَعْمَلْ لِأَحَدٍ سِوَى اللَّهِ وَ لَمْ يَرْجُ وَ لَمْ يَخَفْ سِوَى اللَّهِ وَ لَمْ يَطْمَعْ فِي أَحَدٍ سِوَى اللَّهِ فَهَذَا هُوَ التَّوَكُّلُ.
〰️〰️〰️〰️〰️
شرح حدیث
#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir