eitaa logo
حاج آقا مجتبی تهرانی رحمة الله علیه
2.1هزار دنبال‌کننده
194 عکس
1.7هزار ویدیو
3 فایل
دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی (ره) @masabiholhoda_77652134
مشاهده در ایتا
دانلود
﷽ 📍 شرط تأثیر امر به معروف و نهی از منکر در آینده❗️ 📌باید به دو نکتۀ مهم توجّه کرد: يكی اينكه آیا مراد از «اثر» در نهی از منکر، اثر حالی و فعلی است، یا اعم از اثر «حالی» و «استقبالی» است؟ اثر استقبالی؛ یعنی اثری که در آینده بر این نهی از منکر مترتّب می‏شود. به این‏معنا که نهی از منکر من در حال حاضر هیچ اثر فعلی ندارد؛ ولی سبب می‏شود که در آینده جلوی تحقق منکر در خارج را بگیرد. حال سؤال این است که اگر امر و نهیِ من اثر فعلی و حالی نداشته باشد، ولی اثر استقبالی داشته باشد، آیا باز هم نهی از منکر واجب است یا خیر؟ پاسخ این است که مُراد از اثر، اعم از اثر حالی و استقبالی است؛ یعنی حتّی اگر بدانم این نهی از منکر، الآن هیچ اثری ندارد، ولی در آینده اثر می‏گذارد، باز هم واجب خواهد بود. 〰〰〰〰〰 📚 📕 📝 جلسه پنجم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 شرط تأثیر امر به معروف و نهی از منکر به دیگران❗️ 📌نکتۀ دوّم، اين است كه آیا نهی از منکر مشخّصاً بايد روی «فاعل‏منکر» تاثير بگذارد تا واجب شود؟ مثلاً اگر می‏دانم که نهی از منکر روی خودِ فاعل منکر اثری ندارد، امّا وقتی با او برخورد کنم، روی دیگران اثر می‏گذارد و باعث می‏شود که آن‏ها مرتکب این معصیت نشوند، آن‏وقت چطور؟ آیا آنجا نهی از منکر واجب است یا نه؟ پاسخ اين است: همین‏که نهی از منکر در سطح جامعه و روی دیگران اثر می‏گذارد، کفایت می‏کند؛ یعنی حتّی اگر می‏دانی که امر و نهیِ تو روی فاعل منکر هیچ اثری ندارد و او باز هم مرتکب آن معصیت می‏شود؛ امّا در اثر این نهی از منکر، دیگران از ارتکاب گناه باز داشته می‏شوند، باز هم واجب است که نهی از منکر کنی؛ چون شرط تأثیر، اعم از اثر بر شخصِ گناهگار و دیگران است. فرض کنید من کسی را ببینم كه نغوذ بالله شُرب خمر می‏کند و می‏دانم اگر به او چيزی بگویم، در او اثری نمی‏گذارد. امّا شخص دیگری هم آنجا هست كه وقتی من آن شارب خمر را نهی کنم، او حساب کار خودش را می‏کند و به واسطۀ اين نهی از منكری که من کردم، او دیگر به‏سمت شرب خمر نمی‏رود. بنابراین، عمل من نهی از منکر است و اثر هم داشته است. این، در حقیقت پیشگیری از منکری است که بعداً می‏خواهد تحقق پیدا کند. در باب نهی از منکر هم گفتم که حقيقت نهی از منكر، «دفع منکر» است و این هم از مصادیق دفع منکر است. 〰〰〰〰〰 📚 📕 📝 جلسه پنجم و دهم @mojtabatehrani_ir
﷽ رُوِیَ عَن عَلِیٍّ اَمیرِالمُؤمِنینَ عَلَیهِ السَّلامُ قَالَ: «مَنْ أَحَبَّ أَنْ يَعْلَمَ كَيْفَ مَنْزِلَتُهُ عِنْدَ اللَّهِ تَعَالَی فَلْيَنْظُرْ كَيْفَ مَنْزِلَةُ اللهِ عِنْدَهُ فَإِنَّ كُلَّ مَنْ خُيِّرَ لَهُ أَمْرَانِ أَمْرُ الدُّنْيَا وَ أَمْرُ الْآخِرَةِ فَاخْتَارَ أَمْرَ الْآخِرَةِ عَلَى‌ الدُّنْيَا فَذَلِكَ الَّذِي يُحِبُّ اللَّهَ تَعَالَی وَ مَنِ اخْتَارَ أَمْرَ الدُّنْيَا فَذَلِكَ الَّذِي لَا مَنْزِلَةَ لِله تَعَالَی عِنْدَهُ» ترجمه: امام علي عليه السلام فرمود: هركس دوست دارد بداند جايگاهش نزد خدا چطور است، بايد ببيند مقام ومرتبه خدا پيش وى چقدر است، زيرا كسى كه كار دنيا وآخرت هردو در اختيار او قرار گيرد، و او كار آخرت را بر دنيا برگزيند پس خدا را دوست مى دارد، وكسى كه كار دنيا را انتخاب كند، خداوند پيش او ارزش و جايگاهى ندارد. شرح: روایت از امیر المؤمنین صلوات الله علیه، منقول است که حضرت فرمودند: (ما نظیر این روایت؛ یعنی این مضمون به اصطلاح که، این مفاهیم درش گنجانده شده باشد، روایات متعدّده داریم؛ حالا من این را می‌خوانم. قبلاً نظیر این را هم خوانده‌ام روایت را.) اگر کسی دوست داشته باشد «مَنْ أَحَبَّ»؛ کسی اگر دوست داشت، «أَنْ يَعْلَمَ»؛ این که بداند، «كَيْفَ مَنْزِلَتُهُ عِنْدَهُ اللهِ»؛ جایگاه‌اش نزد خداوند، چگونه است؟ چه جایگاهی دارد؟ «فَلْيَنْظُرْ كَيْفَ مَنْزِلَةُ اللهِ عِنْدَهُ» دقّت کند، من قبلاً هم گفتم فرق بین روئیت و نظر. نظر؛ یعنی دقّت. پس دقّت بکند، ببیند جایگاه خدا پیش او چگونه است. خب این خودش یک به قول ما، معمّایی شد. هان! معمّا شد. من چه جایگاهی پیش خدا دارم؟ حضرت می فرماید به اینکه: خدا چه جایگاهی پیش تو دارد؟ هان! تو هم، همان جایگاه را داری. خب حالا من از کجا بفهمم که خدا چه جایگاهی پیش من دارد؟ هان!؟ سؤال برمی‌گردد. این خودش یک معمّاست. تو چه جایگاهی پیش خدا داری؟ می‌گوید راهش این است که بفهمی که خدا پیش تو چه جایگاهی دارد. می‌گویم خب، حالا از کجا بفهمم که خدا جایگاهش پیش من چیه؟ هان؟! حالا برایت قشنگ توضیح می‌دهم امیرالمؤمنین (ع)، طبق این روایت. «فَإِنَّ كُلَّ مَنْ خُيِّرَ لَهُ أَمْرَانِ»؛ هر کس که برخورد بکند به یک کاری، شد؟! «مَنْ خُيِّرَ لَهُ أَمْرَانِ»؛ دو تا کار است این‌جا.برخورد کردید به دو تا کار، درست است؟ این دو تا کار این جوری است که در یکی‌اش سود دنیایی هست برایت، توجّه کردی؟! و در یکی‌اش سود آخرتی است. حالا من این را توضیح می‌دهم که مراد امیرالمؤمنین (ع)، آن فرد شاخص‌اش چیه؟، و آن این که، یک کاری هست نامشروع است. می‌فهمی؟ حرام است. حالا اگر عربی نگویم، باز هم این شد عربی، دیگر چه بگویم. حرام است. یک کاری هم هست، که این حرام چیه؟ نیست. فهمیدی؟ حلال است. «فَاِِنَّ کُلَّ مَن خُیِّرَ لَه اَمرانِ»؛ هرکس که مخیّر باشد بین دو تا کار،«أَمْرُ الدُّنْيَا وَ أَمْرُ الْآخِرَةِ»؛ مراد دنیا، دنیای نامشروع است این‌جا. من این را توضیح دارم می‌دهم. گوش کنید. یعنی سود دنیایی دارد؛ ولی نامشروع است. از آن طرف چی؟ نه، یک کاری است، مشروع است، سود آخرتی دارد. درست است یا نه؟ «فَاخْتَارَ أَمْرَ الْآخِرَةِ» دست از سود دنیایی نامشروع، هان! بردارد، «فَاخْتَارَ أَمْرَ الْآخِرَةِ عَلَى‌ الدُّنْيَا»؛ شد؟! من آخرتم را در نظر
می‌گیرم، کار حرام نمی‌کنم؛ اگرچه دنیا از دستم هان! می‌رود، برود، «فَاخْتَارَ أَمْرَ الْآخِرَةِ عَلَى‌ الدُّنْيَا»؛ بسیار خوب، این‌جا دارد: «فَذَلِكَ الَّذِي يُحِبُّ اللَّهَ»؛ این آدم یک کسی است که خدا را دوست دارد. خب این‌جا چی پیدا شد؟ جایگاه خدا در دل من، چقدر قشنگ توضیح داد امیرالمؤمنین(ع). صحبت این بود دیگر، درست است؟! جایگاه من، پیش خدا چگونه است؟ می گوید، ببین جایگاه خدا پیش تو چه جوری است. خب جایگاه خدا پیش من چه جوری است؟ چطور تشخیص بدهم؟ می‌گوید: این راهش را می‌گویم. بَر می‌خوری به دو تا کار، یکیش چیه؟ پول دارد توش؛ امّا حرام است. یکی‌اش ندارد توش، می‌فهمی چی می‌خواهیم بگویم؟ که باید دست برداری چون، آخرت دارد. درست؟! دست از حرام برداشتی، معلوم می شود تو خدا را دوست داری. جایگاه خدا در دل تو مشخص شد. درست است؟ هان! جایگاه‌اش مشخص شد. حالا می‌فهمی، جایگاه تو هم پیش خدا چیه؟ یعنی خدا هم تو را دوست دارد. من بازش کنم این را؛ امّا «وَ مَنِ اخْتَارَ أَمْرَ الدُّنْيَا»؛ اگر نه، رفت دنبال چی؟! دنیای نامشروع. درست است؟«فَذَلِكَ الَّذِي»؛ این یک همچین آدمی است، توجّه می‌کنید؟ «لَا مَنْزِلَةَ لِله تَعَالَی عِنْدَهُ»؛ خدا پیش تو جایگاه ندارد، حالا تو می‌خواهی پیش خدا جایگاه پیدا بکنی؟ برو دنبال کارت عمو! چون ما گفتیم این دو تا به هم چسبیده، هر جایگاهی که او پیش تو دارد، تو پیش او جایگاه داری. اگر او جایگاه پیش تو ندارد، تو می‌خواهی جایگاه داشته باشی؟ هیچ وقت نمی‌شود. این دوتا به هم چسبیده است. بحار جلد 67 صفحه 25 جامع الأخبار قَالَ عَلِيٌّ (ع) مَنْ أَحَبَّ أَنْ يَعْلَمَ كَيْفَ مَنْزِلَتُهُ عِنْدَ اللَّهِ فَلْيَنْظُرْ كَيْفَ مَنْزِلَتُهُ عِنْدَهُ فَإِنَّ كُلَّ مَنْ خُيِّرَ لَهُ أَمْرَانِ أَمْرُ الدُّنْيَا وَ أَمْرُ الْآخِرَةِ فَاخْتَارَ أَمْرَ الْآخِرَةِ عَلَى‌ الدُّنْيَا فَذَلِكَ الَّذِي يُحِبُّ اللَّهَ وَ مَنِ اخْتَارَ أَمْرَ الدُّنْيَا فَذَلِكَ الَّذِي لَا مَنْزِلَةَ لِلَّهِ عِنْدَهُ. 〰〰〰〰〰 شرح حدیث @mojtabatehrani_ir
20.62M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ رُوِیَ عَن عَلِیٍّ اَمیرِالمُؤمِنینَ عَلَیهِ السَّلامُ قَالَ: «مَنْ أَحَبَّ أَنْ يَعْلَمَ كَيْفَ مَنْزِلَتُهُ عِنْدَ اللَّهِ تَعَالَی فَلْيَنْظُرْ كَيْفَ مَنْزِلَةُ اللهِ عِنْدَهُ فَإِنَّ كُلَّ مَنْ خُيِّرَ لَهُ أَمْرَانِ أَمْرُ الدُّنْيَا وَ أَمْرُ الْآخِرَةِ فَاخْتَارَ أَمْرَ الْآخِرَةِ عَلَى‌ الدُّنْيَا فَذَلِكَ الَّذِي يُحِبُّ اللَّهَ تَعَالَی وَ مَنِ اخْتَارَ أَمْرَ الدُّنْيَا فَذَلِكَ الَّذِي لَا مَنْزِلَةَ لِله تَعَالَی عِنْدَهُ» ترجمه: امام علي عليه السلام فرمود: هركس دوست دارد بداند جايگاهش نزد خدا چطور است، بايد ببيند مقام ومرتبه خدا پيش وى چقدر است، زيرا كسى كه كار دنيا وآخرت هردو در اختيار او قرار گيرد، و او كار آخرت را بر دنيا برگزيند پس خدا را دوست مى دارد، وكسى كه كار دنيا را انتخاب كند، خداوند پيش او ارزش و جايگاهى ندارد. 〰〰〰〰〰 شرح حدیث 🎞 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 شرط دیگر وجوب: شرط ایمنی از ضرر در امر به معروف و نهی از منکر❗️ 📌شرط دیگر، ایمنی از ضرر ‏است؛ یعنی آمر به معروف و ناهی از منکر اگر بداند که با این امر و نهی ممكن است كه ضرری جانی، عِرضی یا مالی قابل‏توجّهی به او برسد، ديگر واجب نيست. حتّی نه تنها خودش، بلکه اگر بداند ضرر قابل توجّهی به نزدیکان و بستگانش متوجّه می‏شود، اصلاً واجب نیست که امر یا نهی کند. حتّی اگر امر به معروف و نهی از منکر موجب حَرَج یا مشقّت و در مضیقه قرار گرفتن برای او می‏شود، باز هم واجب نیست. خلاصه اینکه برای وجوب امر به معروف و نهی از منکر چهار شرط وجود دارد؛ از جملۀ این شروط، یکی «احتمال تأثیر» و دیگری «ایمنی از ضرر» است. این دو شرط در باب امر به معروف و نهی از منکر مطرح است. در نتیجه اگر احتمال تأثیر یا ایمنی از ضرر نبود بلکه علم به ضرر بود، در اينجا دیگر مسلماً وجوبی در کار نیست. 〰〰〰〰〰 📚 📕 📝 جلسه چهارم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 مطلق نبودنِ شرط ايمنی از ضرر در امر به معروف و نهی از منکر❗️ 📌فرض کنید یک مسلمان یا یک پیغمبر را دارند می‏کُشند. در اینجا بنده اگر بخواهم بروم و نهی از منکر کنم و نگذارم او را بکشند، آن‏ها به من ضرر مالی می‏زنند؛ حتّی ممكن است این ضرر مالی مُعتَدٌّبه و قابل توجّه هم باشد. مثلاً این پول برای من خیلی ارزش دارد و يا وضع مالی من خوب نیست و اگر اين چند هزار تومان را از من بگیرند، نزديك است كه مُفلس شوم. در این شرایط آیا می‏توان گفت که نباید نهی از منکر کنم؟ آیا می‏شود گفت چون یکی از شرایط وجوب نهی از منکر، «ایمنی از ضرر» است و ضرر هم اعم از ضرر جانی و مالی و عِرضی است، در اینجا این شرط وجود ندارد؟آیا هر ضرری به‏طور مطلق مانع از نهی از منكر می‏شود؟ کدام فقیه چنین حرفی می‏زند؟ البتّه این فقط یک مثال ساده بود تا مسئله روشن شود. اینجا باب تزاحم ملاکات احکام و برخورد اَهم و مهم مطرح است؛ لذا بايد ديد كدام ملاک مهم‏تر است. 〰〰〰〰〰 📚 📕 📝 جلسه ششم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 فرق بین ضرر شخصی و ضرر به دین در امر به معروف و نهی از منکر❗️ 📌ما در باب امر به معروف و نهی از منکر چند مطلب داریم؛ اوّل مسئلۀ سنجش بین «ضرر متوجّه به ناهی از منکر» و «ضرر ناشی از منکر» است. دوّم، مسئلۀ نسبت بین «ضرر ناشی از منکر» و «ضرر ناشی از نهی از منكر» است. یک وقت ضرر شخصی است؛ یعنی ناهی از منکر ضرر شخصی می‏بيند. مثلاً ضرر مالی يا عِرضی یا جانی می‏بيند. امّا در ترک نهی از منكر و سکوت در مقابل منکر، ضرر شخصی نیست؛ ضرر به دین خدا وارد می‏شود. اگر ترک امر به معروف موجب ضرری بزرگتر از ضرر شخصی شود، مسئله متفاوت است و ضرر شخصی مانع وجوب نهی از منکر نمی‏شود. اگر در یک نهی از منكر، ضرر شخصی وجود داشته باشد؛ یعنی فقط خود ناهی از منکر ضرر می‏بيند، اینجا فُقها می‏فرمایند: لازم نيست نهی از منكر كند. در مورد امر به معروف هم همين‏طور است. این همان است که فُقها گفته‏اند: شرط وجوب امر به معروف و نهی از منکر، ایمنی از ضرر است؛ ولی اگر ترک نهی از منکر صرفاً ضرر شخصی در پی نداشته باشد، بلکه ضرر به دين وارد کند، در اينجا مسئلۀ تزاحم بین ملاکات احکام پيش می‏آید. مثلاً اگر در مقابل منكر حرف بزنم و از آن نهی کنم، ضرر شخصی به من می‏خورد؛ امّا اگر چیزی نگویم، به‏طور کلّی به دین ضرر می‏خورد. در اینجا ديگر نمی‏توان به بهانۀ ضرر، سكوت كرد و تماشاگر بود.خصوصاً آنجایی که سکوت و ترک نهی از منکر باعث پیدایش بدعت در دین و موجب ترویج منکر و ضربه به شعائر مذهبی و سبب جابه‏جایی معروف و منکر در جامعه شود؛ در چنین شرایطی هیچ فقيهی ضرر شخصی را مانع نهی از منکر نمی‏داند. 〰〰〰〰〰 📚 📕 📝 جلسه هفتم @mojtabatehrani_ir