eitaa logo
حاج آقا مجتبی تهرانی رحمة الله علیه
2.1هزار دنبال‌کننده
194 عکس
1.7هزار ویدیو
3 فایل
دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی (ره) @masabiholhoda_77652134
مشاهده در ایتا
دانلود
﷽ 📍 پاداش تعلیم دهنده به خیر و معروف ❗️ 📌روایت را ابی‌بصیر نقل می‌کند: «قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع) يَقُولُ‏ مَنْ‏ عَلَّمَ‏ خَيْراً فَلَهُ‏ مِثْلُ‏ أَجْرِ مَنْ عَمِلَ بِهِ»؛ شنیدم امام‌صادق؟س؟ می‌فرمود: تعلیم بدهد کسی خیر را، ظهور معروف در اینجا تعلیم زبانی است یا کتابتی و نوشتاری است. اگر کسی چنین کاری انجام بدهد. یعنی از دیدگاه شرع معروفی را تعلیم بدهد؛ که خیر هم باشد. در اینجا بحث مربوط‌به سطح جامعه است و من مکرّر عرض کرده‌ام که اصلاً اسلام جامعه‌نگر است، چه در خیر و چه در شرّ، در صلاح و فساد. اصولاً فرد گرا نیست .اگر کسی در سطح جامعه معروف را نشر بدهد، پاداشی مثل پاداش کسی که بیاموزد و به کار ببندد، برای او در نظر گرفته می‌شود. ممکن است کسی بُرد اجتماعی‌اش به قدری باشد که اگر معروفی را آموزش دهد و به آن امر کند،‌ میلیون‌ها نفر یاد بگیرند و متابعت کنند؛ لذا ثوابی به تعداد عاملین به این معروف؛ یعنی میلیون‌ها اجر در نامۀ عمل او ثبت می‌شود. «قُلْتُ فَإِنْ عَلَّمَهُ غَيْرَهُ يَجْرِي ذَلِكَ لَهُ قَالَ إِنْ عَلَّمَهُ النَّاسَ كُلَّهُمْ جَرَى لَهُ» ؛اگر به تمام مردم بیاموزد و آن‌ها هم به آن عمل کنند، به تعداد همۀ آن‌ها برای او هم ثواب ثبت می‌شود. ابوبصیر در ادامه سؤالی می‌کند . «قُلْتُ فَإِنْ مَاتَ قَالَ وَ إِنْ مَاتَ»؛ می‌گوید: ولو اینکه شخص تعلیم دهنده از دنیا برود؟ آنهایی که یاد گرفته‌اند بعد از او این معروف را عمل کنند، باز برای او ثواب می‌نویسند؟ فرض کنید شخصی صد سال پیش معروفی را به جامعه تعلیم داده و جامعه در ادامه، این مطلب را گرفته و همین‌طور جلو آمده بود؛ یعنی این معروف صد سال دست به دست گشته و منشاء آن هم همان کسی است که این معروف را یاد داده و امر به آن کرده و در سطح جامعه پیاده شده است. آیا ثواب همۀ کسانی که در این مدّت عمل کردند، در نامۀ آن شخص نوشته می‌شود؟ «قُلْتُ فَإِنْ مَاتَ قَالَ وَ إِنْ مَاتَ»1️⃣؛ اگر چه بمیرد. سؤال ابوبصیر این است. 1️⃣ الکافی ج1، ص35 - وسائل الشيعه، ج‏16، ص 173 〰〰〰〰〰 📚 📕 📝 جلسه چهاردهم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 پاداش روزه در ماه رجب❗️ 📌روایاتی که در باب صوم به‌خصوص نسبت به ماه رجب داریم که یک روایت از آن را به تناسب این ایّام می‌خوانم: از پیغمبر‌اکرم(ص) روایت شده: «مَنْ‌ صَامَ‌ مِنْ‌ رَجَبٍ‌ ثَلَاثِینَ‌ یوْماً»؛ اگر کسی سی روز از ماه رجب؛ یعنی تمام ماه را روزه بگیرد، منادی از آسمان ندا می‌کند: «یَا عَبْدَ اللَّهِ»؛ ای بنده خدا! « أَمَّا مَا مَضَى فَقَدْ غُفِرَ لَكَ»؛ معصیت‌هایی که بین خودت و بین خدا داشتی، مورد آمرزش قرار گرفت، «فَاسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ فِیمَا بَقِی»؛ دیگر از این به بعد مراقبت کن. امّا آنچه مورد نظرم است اینجاست: «وَ أَعْطَاهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِی الْجِنَانِ كُلِّهَا»؛ خداوند در تمام درجات بهشت، «فِی كُلِّ جَنَّةٍ أَرْبَعِینَ أَلْفَ مَدِینَةٍ مِنْ ذَهَبٍ»1️⃣؛ در هر بهشتی، چهل ‌هزار شهر از طلا به او می‌دهد. جهت این تعبیری که در روایت آمده، این است که می‌خواهند بگویند: هرچه من بگویم باز هم تو نمی‌توانی بفهمی؛ گویی پیغمبر(ص) به من و شما گفته اند، هرچه به شما بگویم، باز شما نمی‌توانید درک کنید و چیزی را که آنجا ظاهر می‌شود، نمی‌توانم توصیف کنیم؛ لذا این‌ها را در قالب‌هایی می‌ریزند که ذهن‌های ما به آن مأنوس است یعنی؛ امور مادّی. 1️⃣بحارالانوار، ج94، ص 30 〰〰〰〰〰 📚 📕 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 کسی که در ماه رجب نمی تواند روزه بگیرد، چه‌کند❗️ 📌بعد دارد: «قِیلَ یا نَبِی اللَّهِ فَمَنْ عَجَزَ عَنْ صِیامِ رَجَبٍ لِضَعْفٍ أَوْ لِعِلَّةٍ كَانَتْ بِهِ»؛ اگر کسی از نظر مزاجی بیمار بود یا ضعف داشت و نتوانست ماه رجب را روزه بگیرد، «أَوِ امْرَأَةٌ غَیرُ طَاهِرٍ»؛ یا زنی در عادت ماهانه بود که نمی‌توانست روزه بگیرد، «یَصْنَعُ مَا ذَا لِینَالَ مَا وَصَفْتَهُ»؛ چه کند تا به این‌هایی که شما فرمودید برسد؟ «قَالَ یتَصَدَّقُ كُلَّ یوْمٍ بِرَغِیفٍ عَلَى الْمَسَاكِینِ»؛ حضرت فرمود: برای هر روز به فقیر یک قرص نان در راه خدا تصدّق کند، «وَ الَّذِی نَفْسِی بِیدِهِ إِنَّهُ إِذَا تَصَدَّقَ بِهَذِهِ الصَّدَقَةِ كُلَّ یوْمٍ نَالَ مَا وَصَفْتُ»؛ قسم به کسی که جان من در دست قدرت اوست اگر این کار را بکند، به این‌ها می‌رسد. باز هم روایت ذیلی دارد تا اینکه عرض می‌کند: «یا رَسُولَ اللَّهِ(ص) فَمَنْ لَمْ یقْدِرْ عَلَى هَذِهِ الصَّدَقَةِ»؛ اگر کسی از نظر مالی توان این را نداشت، «یصْنَعُ مَا ذَا لِینَالَ مَا وَصَفْتَ»؛ چه کار کند که به آنچه توصیف کردید برسد؟ «قَالَ یسَبِّحُ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ كُلَّ یوْمٍ مِنْ رَجَبٍ إِلَى تَمَامِ ثَلَاثِینَ یوْماً بِهَذَا التَّسْبِیحِ مِائَةَ مَرَّةٍ»؛ فرمود: در هر روز از ماه رجب این تسبیح را که محدث قمی هم آن را نقل کرده است صد مرتبه بگوید: «سُبْحَانَ الْإِلَهِ الْجَلِیلِ سُبْحَانَ مَنْ لَا ینْبَغِی التَّسْبِیحُ إِلَّا لَهُ سُبْحَانَ الْأَعَزِّ الْأَكْرَمِ سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَ هُوَ لَهُ أَهْلٌ»1️⃣. بنابراین، ما نمی‌توانیم از نظر کیفی نه کمّی بگوییم که ظاهر عمل ما و باطنش چه نسبتی با هم دارند؛ به این معنا که وقتی باطن عمل ظهور کند، درجه روی آن بگذاریم و شدّت و ضعفش را بسنجیم و چه بکنیم؛ چون مربوط‌به دو عالم هستند و متناسب با همان عالم‌اند. این، هم در بُعد معصیت است و هم در بعد حسنه. 1️⃣بحارالانوار، ج94، ص 31 〰〰〰〰〰 📚 📕 📝 جلسه سوم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 ندای و دعوت عمومی ملک داعی در ماه رجب، هر شب تا به صبح❗️ 📌در روایتی از پیغمبراکرم (ص)دارد که حضرت فرمودند: «إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى نَصَبَ فٖی السَّمَاءِ السَّابِعَةِ مَلَكاً يُقَالُ لَهُ الدَّاعِي»؛ خداوند در آسمان هفتم فرشته‎ای را قرار داده است که به او گفته می‎شود داعی، «فَإِذَا دَخَلَ‏ شَهْرُ‌رَجَبٍ‏ يُنَادِي‏ ذَلِكَ الْمَلَكُ كُلَّ لَيْلَةٍ مِنْهُ إِلَى الصَّبَاحِ»؛ زمانی که ماه رجب فرا می‌رسد، این ملک هر شب تا صبح ندا می‎دهد، «طُوبَى لِلذَّاكِرِينَ»؛ خوشا به حال کسانی که خداوند را یاد می‌کنند!«طُوبَى لِلطَّائِعِينَ»؛ خوشا به حال کسانی که مطیع خدا هستند، «وَ يَقُولُ اللَّهُ تَعَالَى»؛ خداوند می‎فرماید، «أَنَا جَلِيسُ مَنْ جَالَسَنِي»؛ من همنشین کسی هستم که با من بنشیند، «وَ مُطِيعُ مَنْ أَطَاعَنِي»؛ و من مطیع کسی هستم که مرا اطاعت کند. آنچه به تو امر می‎کنم انجام بده تا آنچه را تو از من می‎خواهی، انجام بدهم، «وَ غَافِرُ مَنِ اسْتَغْفَرَنِي»؛ کسی که از من طلب آمرزش کند را می‎آمرزم، «الشَّهْرُ شَهْرِي»؛ این ماه، ماه من است، «وَ الْعَبْدُ عَبْدِي»؛ و این بنده، بندۀ من است، «وَ الرَّحْمَةُ رَحْمَتِي»؛ رحمت هم رحمت من است، «فَمَنْ دَعَانِي فٖی هَذَا الشَّهْرِ أَجَبْتُهُ»؛ هر کس مرا در این ماه بخواند، جوابگوی او هستم، «وَ مَنْ سَأَلَنِي أَعْطَيْتُهُ»؛ کسی که از من درخواست کند، به او عطا می‎کنم، «وَ مَنِ اسْتَهْدَانِي هَدَيْتُهُ»؛ اگر از من طلب راهنمایی و هدایت کند، او را راهنمایی می‎کنم، «جَعَلْتُ هَذَا الشَّهْرَ حَبْلًا بَيْنِي وَ بَيْنَ عِبَادِي»؛ من این ماه را ریسمانی بین خود و بندگانم قرار دادم، «وَ فَمَنِ اعْتَصَمَ بِهِ وَصَلَ إِلَي»1️⃣؛ هر کس به این ماه اعتصام بجوید به من می‎رسد. تمام این‎ها گویای یک معنا است و آن اینکه خداوند می‎خواهد رابطۀ بین او و بنده‎اش حفظ شود. بزرگی و کرامت او اقتضا می‎کند که نگذارد رابطۀ بنده‌اش حتّی به‌خاطر گناه و یا جهالت با او قطع شود. 1️⃣بحارالأنوار، ج95، ص376 〰〰〰〰〰 📚 کتاب اول 📕 📝 جلسه بیست و ششم @mojtabatehrani_ir
28.86M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ 📍 ندای و دعوت عمومی ملک داعی در ماه رجب، هر شب تا به صبح❗️ 〰〰〰〰〰 📚 کتاب اول 📕 📝 جلسه بیست و ششم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 عنایت ماه رجب فقط مخصوص مطیعین نیست، عاصین هم بهره‌مند می‌شوند ❗️ 📌«وَ غَافِرُ مَنِ اسْتَغْفَرَنِی». حالا که بحث به اینجا رسید بقیّۀ روایت را هم می‌خوانم. دوستان! فردا شب اوّل ماه رجب است. منادی از فردا شب این ندا را می‌دهد. در توصیف ماه رجب روایات بسیاری وارد شده است. رحمت خداوند در ماه رجب ریزش دارد. در روایتی آمده است که فرمودند رجب را رجب الاصب می‌گویند؛ زیرا رحمت و مغفرت خداوند در این ماه بر بندگانش ریزش می‌کند. خوب به لحن جملات دقّت کنید و ببینید چه‌طور عوض شده است! در بالا فرمود: «وَ مُطِیعُ مَنْ أَطَاعَنِی»؛ من مطیع کسی هستم که مرا اطاعت کند. این، مربوط‌به مطیعین بود. امّا ماه رجب اختصاص به ایشان ندارد. در اینجا «من»آمده است؛ یعنی هرکس. ممکن است مثلِ منی عاصی باشد و مطیع نباشد، آیا در ماه رجب به چنین بنده‌ای عنایتی نمی‌شود؟ می‌فرماید: این بندگان را هم رد نمی‌کنم؛ لذا در اینجا لحن عوض می‌شود: «فَمَنْ دَعَانِی فِی هَذَا الشَّهْرِ»؛ هرکس در این ماه مرا بخواند، جواب‌گوی او هستم و «وَ مَنْ سَأَلَنِی أَعْطَیتُهُ»؛ و هر کس از من درخواست کند، به او عنایت می‌کنم و «وَ مَنِ اسْتَهْدَانِی هَدَیتُهُ»؛ اگر کسی از من طلب هدایت و راهنمایی کند، هدایتش می‌کنم. ما کجا می‌توانیم برویم و خدایی بهتر از این خدا را پیدا کنیم؟! «وَ جَعَلْتُ هَذَا الشَّهْرَ حَبْلًا بَینِی وَ بَینَ عِبَادِی فَمَنِ اعْتَصَمَ بِهِ وَصَلَ إِلَیَّ»؛ من این ماه را ریسمان و وسیلۀ اتّصال بین خودم و بندگانم قرار دادم. اگر کسی به این وسیله و این ریسمان اعتصام بورزد، به منِ خدا می‌رسد. من به دوستان سفارش کنم که به‌خصوص به اعمالی را که در ماه رجب وارد شده عنایت کنید. این استغفارهایی که وارد شده، به دل ما صفا می‌دهد. مراجعه کنید و در مفاتیح هم هست. دقّت کنید به این همه آثاری که مترتّب است بر آداب این ماه. حتّی پیامبر‌اکرم(ص) می‌فرمایند: ماه رجب، ماه استغفار امّت من است؛ لذا در این ماه زیاد استغفار کنید، صبح هفتاد بار و هنگام غروب هفتاد بار، استغفرالله واسئله التّوبه بگویید. حتّی در سجده‌های خود همان‌طور که امام‌زین العابدین(ع) در ماه رجب می‌فرمود، بگویید: «عَظُمَ‏ الذَّنْبُ‏ مِنْ‏ عَبْدِكَ‏ فَلْيَحْسُنِ‏ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِكَ يَا كَرِيمُ‏»1️⃣. از این فرصت‌ها استفاده کنید. 1️⃣ بحارالأنوار، ج95، ص376 〰〰〰〰〰 📚 📕 در امتحان الهی 📝 جلسه هفتم @mojtabatehrani_ir
6.3M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ 📍 عنایت ماه رجب فقط مخصوص مطیعین نیست، عاصین هم بهره‌مند می‌شوند ❗️ 〰〰〰〰〰 📚 📕 در امتحان الهی 📝 جلسه هفتم 🎞 @mojtabatehrani_ir
🌺میلاد حضرت امام باقر علیه السلام مبارک باد🌺 🏞 @mojtabatehrani_ir
﷽ رُوِیَ عَن عَلِیٍّ عليه السلام قال : «مَا كَانَ‌ اللَّهُ‌ لِيَفْتَحَ‌ عَلَى‌ عَبْدٍ بَابَ الشُّكْرِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الزِّيَادَةِ وَ لَا لِيَفْتَحَ عَلَى عَبْدٍ بَابَ الدُّعَاءِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الْإِجَابَةِ وَ لَا لِيَفْتَحَ لِعَبْدٍ بَابَ التَّوْبَةِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الْمَغْفِرَةِ» 1 ترجمه:خدا درِ شكرگزارى را بر بنده‌اى نمى‌گشايد كه درِ فزونى نعمت‌ها را بر او ببندد، و درِ دعا را بر روى او باز نمى‌كند كه درِ اجابت كردن را نگشايد، و درِ توبه كردن را باز نگذاشته كه درِ آمرزش را بسته نگهدارد. شرح: روایت از امیرالمؤمنین (ع) منقول است که حضرت فرمودند، اين طور نيست كه خداوند درب شكر را بر روی بنده‌ای بگشايد و از آن طرف باب زيادتی را نسبت به نعمت‌اش، آنرا ببندد . آنگاه كه امر می‌كند شكرگذار من باش همان گاه است كه عبد وقتی ستايش كرد خداوند را و ثنای او را گفت، حمد او را گفت،درب زيادتی نعمت بر روی او گشاده می‌شود. اشاره به آيه شريفه است؛ «لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ»2 «وَ لَا لِيَفْتَحَ عَلَى عَبْدٍ بَابَ الدُّعَاءِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الْإِجَابَةِ»؛ اينطور نيست خداوند درب دعا و مسألت را بر روی عبد بگشايد و از آن طرف درب اجابت و پاسخ مثبت را بر روی او ببندد . بگوید بخواه بعد هم وقتی خواست او را محرومش كند. خدا اينطور نيست، «اُدْعوُنِي اَسْتَجِبْ لَكُمْ»3، «وَ لَا لِيَفْتَحَ لِعَبْدٍ بَابَ التَّوْبَةِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الْمَغْفِرَةِ»؛ خداوند اينطور نيست كه درب توبه را بر روی بنده‌اش بگشايد، بعد از آن طرف درب مغفرت و آمرزش را بر روی او ببندد . بگوید معذرت بخواه بعد معذرت را نپذيرد.خدا اينطور نيست چون دارد، «مَا كَانَ‌ اللَّهُ»؛ اوّل حضرت می فرمايد: «تُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِيعًا». خوب خطاب دارد می گويد: «توبوا» توبه كن. می‌خواهد قبول نكند بعد می‌گويد توبه كن. خوب اين كه نمی‌شود. علی (ع) كانَّه يك تلازم دارد اينجا درست می‌كند بين سه چيز با سه چيز: اوّل، بين شكر و زيادتی نعمت. دوّم، بين دعا و اجابت دعا. سوّم، بين توبه و مغفرت. توجّه كرديد. به تعبير ما طلبه‌ها تلازم درست می‌كند. و شما می بینید كه آن سه چيز هر سه از ناحيه خدا بود. شكرگذاری کردن و از طرفی دعا كردن، توبه كردن. همه از طرف او چیه؟ آمده. امر هم كرده. وقتی امر كرده پيامدش چيست؟ اين درب را باز كرد بايد آن درب را هم باز كند. نمی‌شود اين درب‌ها را باز كند آن درب‌ها را چی؟ ببندد. اين جملات از علی (ع). ا-نهج البلاغه، حكمت 435 2-سورۀ مبارکۀ ابراهیم، آیۀ 7 3-سورۀ مبارکۀ غافر، آیۀ 60 نَهْجُ الْبَلَاغَةِ، قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِين‌(ع): مَا كَانَ‌ اللَّهُ‌ لِيَفْتَحَ‌ عَلَى‌ عَبْدٍ بَابَ الشُّكْرِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الزِّيَادَةِ وَ لَا لِيَفْتَحَ عَلَى عَبْدٍ بَابَ الدُّعَاءِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الْإِجَابَةِ وَ لَا لِيَفْتَحَ عَلَى عَبْدٍ بَابَ التَّوْبَةِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الْمَغْفِرَةِ. 〰〰〰〰〰 شرح حدیث 🎞 @mojtabatehrani_ir