﷽ 📍 دعا یک نوع پناه بردن است❗️ 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #مجموعه_حقیقت_بندگی 📕 #دعا_5 🏷 جلسه سوم 🎞 #كليپ_تصويرى #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 دلیل بکار بردن اسماء جلاله یا الله، الّلهّم، الهی در دعا❗️ 📌اوّل، یک اسم خاص است. شما در هر دعایی می‎بینید که «اُلوهیّت» خداوند مطرح است. مثلاً اوّل دعا، «اللّهم» یا «الهی» دارد. آیا این‎طور نیست؟ دعا که از اوّل شروع می‎شود، با این اسم است. این اسم ناظر به اُلوهیّت اوست؛ لذا این اسم خاص به کار می‎رود. بنا بر فرض اگر ابتدای دعا هم نباشد، بالاخره در ضمن دعا باز این اسم «الله» آورده می‎شود، حالا به هر شکلی که باشد. دوّم، «ربّ» است. این، جنبهٔ توصیفی دارد، ولی «الله» اسم است. در بین اسمای الهی، اسم «الله» و از بین اوصاف خدای متعال هم وصف «ربّ» را می‎بینیم. در توضیح باید گفت: اینکه در ادعیه، «الهی» و «اللّهم» و امثال این‏ها آمده است، و حتّی در باب دعاها گفته می شود که ده مرتبه «یا الله» بگو و بعد دعا کن، به این جهت است که «الله»، این لفظ جلاله، اسم است برای موجودی که مستجمعِ جمیعِ صفات است. هر کمالی را که فکر کنی، در این اسم هست؛ هم رازق است، هم شافی است، هم کافی است، هرچه بگویی هست. «الهی»، «یا الله» و «اللّهم»؛ یعنی ای موجودی که همهٔ کلیدها و همه خیرها در دست تو است! ای کسی که تمام اوصاف جمال و کمال در تو است! لذا هر حاجتی که از حوائج باشد، در این قالب می‎گنجد و با این خِطاب تناسب دارد. 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #مجموعه_حقیقت_بندگی 📕 #دعا_5 🏷 جلسه سوم #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 دلیل بکار بردن اسماء جلاله یا الله، الّلهّم، الهی در دعا❗️ 📚 #مجموعه_حقیقت_بندگی 📕 #دعا_5 🏷 جلسه سوم 🎞 #كليپ_تصويرى #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 افرادی مانند شهید صیاد شیرازی، به هیچ وجه اهل سازش و نرمش و قابل خرید نیستند❗️ 📌آنچه موجب تأسّف و تأثّر من است، فقدان یك چهرۀ‌نورانی است كه سال‌ها روبروی من در این جلسه بود و سراپایش گوش و دقّت بود. مطالب را هم ثبت و ضبط می‌كرد و گاهی هم به من مراجعه داشت و سؤال می كرد. برای همیشه در دنیا از دیدارش محروم شدم. شهید صیّاد شیرازی «رضوان الله تعالی علیه» به عالم ارواح و انوار پیوست و به هدف خلقتش رسید. او نزد ربّش مرزوق است. بر طبق موازینی كه در دست داریم، ارواح نورانی شهدا در نشئۀ برزخ، انقطاع كلّی از این عالم ندارند. آن‌ها با اموری كه مورد علاقۀ آن‌هاست، یك نوع رابطه برقرار می‌كنند؛ لذا اگر ادّعا كنم كه با توجّه به علاقه شدیدش به این جلسات، روح منوّرش الآن در جلسۀ ما حضور دارد، گزاف نگفتم. دیدگان برزخی من از دیدارش محروم است، ولی او شاهد و من مشهود هستم. قبلاً او مشهود من بود و من شاهد و الآن او شهید است و من محروم. واقعاً باید این تعبیر را بكنم: «عَاشَ سَعِيداً وَ مَاتَ شَهِيداً». این حادثه مرا در وادی تفكّری فرو برد كه چه شده كه دشمنان اسلام نظیر این افراد را هدف قرار می‌دهند. در ذهنم یک سیر اجمالی نسبت‌به تاریخ صدر اسلام كردم و حوادث نظیر این حادثه را پیش كشیدم و روی آن تأمّل كردم. به این نتیجه رسیدم كه این افراد هدف دشمنان اسلام قرار می‌گیرند نه دیگران؛ جهت این است كه این‌ها افراد مؤثّر و كارایی در دفاع از حریم اسلام هستند. از طرفی هم، قابل معامله نیستند و نمی‌شود با آن‌ها معامله كرد؛ به تعبیر دیگر به هیچ وجه قابل خرید نیستند. به تعبیر دیگر اهل سازش و نرمش نسبت‌به مسائل اسلامی نیستند. 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #مجموعه_آزمایش_الهی 📕 #راه_سعادت_بشری 🏷 جلسه اول #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 افرادی مانند شهید صیاد شیرازی، به هیچ وجه اهل سازش و نرمش و قابل خرید نیستند❗️ 📚 #مجموعه_آزمایش_الهی 📕 #راه_سعادت_بشری 🏷 جلسه اول 🎞 #كليپ_تصويرى #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ رُوِیَ عَن عَلِیٍ عَلَیهِ السَّلامُ قالَ: «اِتَّقُوا خِدَاعَ‏ الْآمَالِ‏ فَكَمْ‏ مِنْ‏ مُؤَمِّلِ‏ يَوْمٍ لَمْ يُدْرِكْهُ وَ بَانِي بِنَاءٍ لَمْ يَسْكُنْهُ یا يَسْكُنُهْ وَ جَامِعِ مَالٍ لَمْ يَأْكُلْهُ» ترجمه: بپرهیزید و مراقب باشید که گرفتار آرزوهای فریبنده نشوید. و چه بسیار انسان هایی که خانه هایی را ساختند که در آن سکونت کنند ولی هرگز در آن ساکن نشدند؛ چه بسیار انسان هایی که آرزوی رسیدن به روزی را داشتند ، ولی هرگز به آن آرزوها نرسیدند؛ چه بسیار انسان هایی که اموالی را جمع کردند، ولی هرگز آن ها را نخوردند. شرح: البته تعبیرِ ، چون لم دارد همه رو، به قول ما جزمش می دهد، روایت از امیرالمؤمنین صلوات الله علیه، منقول است که حضرت فرمودند: بپرهیزید و مراقب باشید از فریب آرزوها. من این را بگویم، این آیه شریفه داریم که«وَذَکِّر فَإِنَّ ٱلذِّكرَى تَنْفَعُ الْمُؤمِنین» بزرگان ما می فرمودندکه: این روایاتی که شما از ائمه؟عهم؟ می بینید، این جور نبوده یک مرتبه امیرالمؤمنین این جمله را گفته باشد. بعضی از روایات ما داریم که مثلا فرض کنید: «کان علی علیه السلام یقول»؛ یعنی صریح است که مکرر می فرمودند؛ ولی یک روایتی است که این ها توش نیست. این معنایش این نیست که یک بار گفتند. یک وقت اشتباه نکنید. این جملات، به خصوص از علی علیه السلام، این یک نکته‌ای است که من دارم می‌گویم. خیال نکن مثلا، یک دفعه این را حضرت گفتند در تمام عمرشان، تمام شد، یادداشت کردند مثلا مثل حالا، رفتند. نه! آن موقع که این حرف‌ها، این جور نبوده، توجّه می‌کنید، چه می‌خواهم بگویم؟! به قول ما این وسائل نوشتاری به قول ما، نبود. توجّه می‌کنید چه می‌خواهم بگویم؟ چه بسا، یک روایتی که از یک امام، شما می بینید، گفت با کم و زیادش، چند هزار بار چه بسا گفته باشند. این را خوب دقّت کنید حرف‌های من رو. و جهتش را هم حالا من عرض می‌کنم. این جور هم نیست که به یک نفر، یک بار گفته باشند. این‌ها یک مطالبی دارد، گفتم بهتان بگویم. چه بسا به یک نفر، ده بار این جمله را گفتند. جهتش هم همان آیه شریفه است «وَذَکِّر فَإِنَّ ٱلذِّكرَى تَنْفَعُ الْمُؤمِنین». ذکر؛ برای این که یادآوریش کنی. یک چیزی را قبلا بهش گفته بودی، یادش رفته است. فهمیدی؟ بگو، هی بگو، هی بگو، هی بگو... .حالا من نمی‌خواهم وارد یک سنخ از مسائل معرفتی بشوم. تکرار گفتار، بر روی نفس و قلب اثر دارد. تکرار گفتار بر روی نفس، روح ،قلب اثر دارد. می‌فهمی چه می‌خواهم بگویم؟ تکرار. فهمیدی؟! آدم یک لقمه که نمی‌خورد، این لقمه‌ای را که می‌خورد. لقمه که می‌بینی همان است، موادّش همان نان است. درست است؟! خب یک دفعه بخور، برو دنبال کارت دیگر. هر روز می‌نشینی، نان می‌خوری، بی خود می‌خوری!. چه بگویم من! این حرف‌ها که اهل معرفت می زنند، حساب شده است. هر روز می‌بینم که نان می‌خوری، خب این که یک دفعه خوردی، بس است دیگر، برو دنبال کارت. نه! این تکرارش تو را تغذیه می‌کند. بفهم. می‌خواستم این را عرض کنم. «اِتَّقُوا خِدَاعَ‏ الْآمَالِ» بپرهیزید، خودتان را حفظ بکنید. تقوا یک نوع حفاظت هم هست.گوش کنید. از فریب آرزوهای بی‌جا. چرا؟ بعد حضرت به قول ما، می آید، مسئله را از نظر برخوردی، کاربُردیش می‌کند. فهمیدی چه می‌خواهم بگویم؟ تطبیقیش می‌کند به اصطلاح روز، تطبیق می‌دهد. «فَكَمْ‏ مِنْ‏ مُؤَمِّلِ‏ يَوْمٍ لَمْ يُدْرِكْهُ» یا «لا» بگذاری «یُدرِکُهُ» است، لم بگذاری جزم می‌خورد. من این را ادبیش را هم بگویم. دیدید که وسط حرف هم گفتم. «لَمْ يُدْرِكْهُ»آن قدر آدم‌ها داشتیم، نه یکی، دو تا، ده تا، صد تا، هزار تا، میلیون تا، فهمیدی؟ آن قدر آدم‌ها داشتیم که این‌ها آرزوی آمدن یک روزی را می‌کردند که بهش نرسیدند. فهمیدی؟! آرزوی یک روزی را می‌کردند که بهش برسند و نرسیدند. «فَكَمْ‏ مِنْ‏ مُؤَمِّلِ‏ يَوْمٍ لَمْ يُدْرِكْهُ» از آن طرف، آرزوهایی که معمولا به قول ما، در دست وبال ماست. «وَ بَانِي بِنَاءٍ لَمْ يَسْكُنْهُ» آن قدر آدم ها بودند، خانه‌ها ساختند، بروند تویش راحت زندگی کنند که، هان؟! نتوانستد. سکونت نکردند. خانه را ساخت و چی کرد و همه چیزش را هم درست کرد که یک نفس راحت بکشی، شد؟! باید بروی! بعدش داد رفت. خانه گذاشت، ساخت با آن همه زحمت، حالا بگذریم از مقدّماتش، که چقدر حرام و حلال کرد و دروغ گفت نعوذبالله، حالا ما به آن ها فعلا کار نداریم. شد؟! «وَ بَانِي بِنَاءٍ لَمْ يَسْكُنْهُ وَ جَامِعِ مَالٍ لَمْ يَأْكُلْهُ» کسان بسیاری بودند، پول جمع کردند؛ نتوانستند بخورند. حواست را جمع کن . -1 غرر الحکم و درر الکلم شماره ص 157 سورۀ مبارکۀ ذاریات، آیۀ 55

اتَّقُوا خِدَاعَ‏ الْآمَالِ‏ فَكَمْ‏ مِنْ‏ مُؤَمِّلِ‏ يَوْمٍ لَمْ يُدْرِكْهُ وَ بَانِي بِنَاءٍ لَمْ يَسْكُنْهُ وَ جَامِعِ مَالٍ لَمْ يَأْكُلْهُ وَ لَعَلَّهُ مِنْ بَاطِلٍ جَمَعَهُ وَ مِنْ حَقٍّ مَنَعَهُ أَصَابَهُ حَرَاماً وَ احْتَمَلَ بِهِ آثَاماً 〰️〰️〰️〰️〰️ شرح حدیث 🎞 #كليپ_تصويرى #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ رُوِیَ عَن عَلِیٍ عَلَیهِ السَّلامُ قالَ: «اِتَّقُوا خِدَاعَ‏ الْآمَالِ‏ فَكَمْ‏ مِنْ‏ مُؤَمِّلِ‏ يَوْمٍ لَمْ يُدْرِكْهُ وَ بَانِي بِنَاءٍ لَمْ يَسْكُنْهُ یا يَسْكُنُهْ وَ جَامِعِ مَالٍ لَمْ يَأْكُلْهُ» 〰️〰️〰️〰️〰️ شرح حدیث 🎞 #كليپ_تصويرى #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 در تمامی حاجات، پناهگاه، «ربّ» است❗️ 📌صفتی که در آن لحاظ داعی شده و در آیه هم هست، مربوط به من و تو است، و آن، «ربّ»؛ یعنی پرورش‏دهنده است. «ربوبیّت» یک امر اضافی است؛ یعنی مضافٌ‏الیه می‎خواهد. وقتی گفتی «ربّ»، پای «مربوب» به میان می‏آید. اینجاست که پای من و تو به میان می‏آید. این را هم بدان که احتیاج من و تو به ربوبیّت، تنها در یک بُعد نیست؛ بلکه ما در تمام ابعاد وجودی، چه مادّی و چه معنوی محتاج به ربوبیّت او هستیم؛ لذا وقتی به‏طور مطلق گفتیم: «ربّ»، این تنها در یک بُعد نیست؛ بلکه پرورش دهنده در جمیعِ ابعادِ وجودیِ ما است. «ربّ» هم مثل همان «الله» در باب حاجات، فراگیر می‎شود؛ زیرا سراپای ما احتیاج است. باید کسی را صدا بزنیم و به او پناه ببریم. حالا به چه کسی پناه ببریم؟ به کسی که همه چیز ما در یدِ قدرت اوست، و او همهٔ امور ما را اداره می‎کند؛ به او پناه ببریم و از او بخواهیم. 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #مجموعه_حقیقت_بندگی 📕 #دعا_5 🏷 جلسه سوم #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 در تمامی حاجات، پناهگاه، «ربّ» است❗️ 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #مجموعه_حقیقت_بندگی 📕 #دعا_5 🏷 جلسه سوم 🎞 #كليپ_تصويرى #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 دعا در خواست فقیر از غنی است ❗️ 📌جهت این است که دعا «درخواست» است؛ دعا «پناه‏بردن» است. در قالب اصطلاح، درخواستِ فاقد از واجد؛ فقیر از غنی و نادار از دارا است. ما باید این معنا را در نظر بگیریم. که نسبت عبد با پروردگارش چه نسبتی‎ است. آیهٔ شریفه می فرماید: «يا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَى اللَّهِ وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَميد». ای مردم! همه بدانید! رابطهٔ‎تان با خدا رابطۀ ندار با دارا است؛ رابطهٔ فاقد با واجد است؛ رابطهٔ تهی‏دست با غنی است. این خطاب قرآن به همه است: «يا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَى اللَّهِ وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَميد». چه بسا این کلام ‏که مخلوق، فقیر است، مسامحه باشد؛ چرا که مخلوق، «فقر محض» است. سراپای من و تو هیچ است. هرچه هست از او است. سراپای من و تو فقر است؛ نه اینکه من خودم یک چیزی هستم و خدا یک چیزی و من فقیرهستم و او غنی؛ خیر، همین که گفتی من کسی هستم، همین‏جا اشتباه کردی. تو کسی نیستی. اصلاً هستیِ تو برای اوست. به تعبیر معروف، قرآن خیلی به ما احترام گذاشته که فرموده است. 1️⃣سورهٔ مبارکۀ فاطر، آیهٔ 15 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #مجموعه_حقیقت_بندگی 📕 #دعا_5 🏷 جلسه چهارم #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 دعا در خواست فقیر از غنی است ❗️ 📚 #مجموعه_حقیقت_بندگی 📕 #دعا_5 🏷 جلسه چهارم 🎞 #كليپ_تصويرى #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir