eitaa logo
حاج آقا مجتبی تهرانی رحمة الله علیه
2.2هزار دنبال‌کننده
194 عکس
1.7هزار ویدیو
3 فایل
دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی (ره) @masabiholhoda_77652134
مشاهده در ایتا
دانلود
﷽ 📍 دلیل دعا کردن برای مؤمنین و مؤمنات❗️ 📌امّا رابطهٔ روحی. رابطهٔ روحی، در بُعد معنوی است؛ یعنی انسان با دیگری رابطه دارد، امّا رابطه به نحو وجودی به این معنا که گفتیم نیست. چه بسا بین دو نفر هیچ نوع رابطهٔ خویشاوندی در کار نیست، امّا از نظر روحی و در بُعد معنوی با یکدیگر رابطه دارند. به آیهٔ شریفه‌ای اشاره می‎کنم که تعبیر زیبایی دارد؛ می‎فرماید: «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَة»1️⃣! مؤمنین با هم برادر هستند، با این‏که رابطهٔ وجودیِ برادری در کار نیست؛ یعنی من و شما از یک پدر نیستیم که دو معلول از یک علّت باشیم. امّا قرآن کریم این رابطهٔ معنوی را با آن رابطهٔ وجودی تنظیر کرده است: رابطه هست، امّا رابطهٔ روحیِ معنوی است. لذا شما می‎بینید در همهٔ این آیاتی که ما مطرح کردیم، بعد از والدین و خویشاوندان، «مؤمنین و مؤمنات» را داشت: «رَبَّنَا اغْفِرْ لي‏ وَ لِوالِدَي وَ لِلمُؤمِنِین»! اوّل رابطه وجودی و بعد رابطه روحیِ معنوی را ذکر می‎کند. در سورهٔ نوح هم دارد: «رَبِّ اغْفِرْ لي‏ وَ لِوالِدَيَّ وَ لِمَنْ دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِناً وَ لِلْمُؤْمِنينَ وَ الْمُؤْمِنات»2️⃣! اینجا هم رابطه روحیِ معنوی را مطرح می‎کند و برای آنها دعا می کند. لذا ما می‎بینیم که انبیا (ع) برای امّتشان دعا می‎کردند. این دعا برای امّت در همین ارتباط؛ یعنی رابطهٔ روحیِ معنوی است. 1️⃣سورهٔ مبارکۀ الحجرات، آیه 10 2️⃣ سورهٔ مبارکۀنوح، آیهٔ 28 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 🏷 جلسه ششم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 دلیل گریۀ پیامبر اکرم (ص) برای امتّش ❗️ 📌 در روایتی آمده: وقتی پیغمبر اکرم(ص) این آیهٔ شریفه را می‎خواند: «رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضْلَلْنَ كَثيراً مِنَ النَّاسِ فَمَنْ تَبِعَني‏ فَإِنَّهُ مِنِّي»! و همچنین وقتی آیهٔ شریفه‏ای را که از قول حضرت عیسی(ع) است می‎خواند: «إِنْ تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبادُكَ وَ إِنْ تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّكَ أَنْتَ الْعَزيزُ الْحَكيمُ»1️⃣؛ دو دستش را بالا می‎برد و می‎گفت: «اللّهمّ أُمَّتی أُمَّتی»! حضرت همه‎اش به فکر امّتش بود و برای آن‏ها دعا می‏کرد. در ادامه هم دارد: «وَ بَکَی»؛ حضرت برای امّتشان می‏گریستند. در ادامه این‏طور دارد: «فَقَالَ اللهُ عَزَّ وَجَل يَا جِبْرِيلُ اذْهَبْ إِلَى مُحَمَّدٍ وَ رَبُّكَ أَعْلَمُ فَسْأَلَهُ مَا يُبْكِيكَ»؛ خداوند تعالی به جبرئیل فرمود: برو پیش پیغمبر (ص). نه این‏که من علّت گریه‏اش را نمی‏دانم، امّا از او سؤال کن که چرا گریه می‎کنی؟ «فَأَتَاهُ جِبْرِيلُ عَلَيْهِ الصَّلاَةُ وَ السَّلاَمُ فَسَأَلَهُ»؛ جبرئیل نزد پیغمبر(ص) آمد و از ایشان سؤال کرد. «فَأَخْبَرَهُ رَسُولُ اللهِ بِمَا قَالَ وَ هُوَ أَعْلَمُ»؛ پیغمبر(ص) علّت گریه‏اش را گفت و فرمود: البته می‎دانم که خدا خودش می‏داند؛ یعنی خودم می‏دانم که خدا به تو چه فرموده است. «فَقَالَ اللهُ يَا جِبْرِيلُ اذْهَبْ إِلَى مُحَمَّدٍ فَقُلْ إِنَّا سَنُرْضِيكَ في أُمَّتِكَ وَلاَ نَسُوءُكَ»2️⃣؛ خداوند فرمود: ای جبرئیل! نزد پیغمبر (ص)برو و به او بگو که من تو را نسبت به امّتت راضی می‎کنم و ناراحتت نمی‎کنم. 1️⃣اگر عذابشان كنى، آنان بندگان تواند و اگر بر ايشان ببخشايى تو خود، توانا و حكيمى. سورهٔ المائده، آیهٔ 118 2️⃣ نهج الدّعا، ج2، ص146 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 🏷 جلسه ششم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 سخنی با پدر و مادرها و اساتید❗️ 📌گذشته از این‏که همهٔ انبیا(ع) به خصوص پیغمبر اکرم(ص) «رَحْمَةٌ لِلْعالَمین» بودند، امّا این کارها حساب‏شده بود. این یک روش بود که ایشان آموزش می‎دادند. اصلاً به بشر روش می‎دادند که اگر بخواهی کسی را هدایت کنی، باید ایستادگی کنی. این، یک روش است که پیغمبر(ص) به ما می‏آموزد. اگر می‎خواهی انسان بسازی، تا اتّفاقی افتاد نباید نفرینش کنی؛ زیرا فایده‏ای ندارد. نفرین یعنی چه؟! به پدر و مادرها می‎گویم، به اساتید می‎گویم، به همه کسانی می‎گویم که نقش سازندگی و تربیتی برای دیگران دارند. چرا زود نفرین می‎کنی؟! این، روشِ دست‎گیری نیست؛ روش انبیا(ع) این‏گونه نبوده است. روش انبیا(ع) «دعوت و دعا» بوده است، آن هم دعای خیر. انبیا(ع) اصلاً مأیوس نمی‎شدند، وگرنه کار هدایت را پیش نمی‎بردند. بله، دعا هم هست؛ مسلّماً دعا مؤثّر است و ما شکّی هم در این نداریم؛ امّا باید دعوت هم باشد. دعای تنها کارساز نیست. 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 🏷 جلسه ششم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 در خواستن از خدا امکان و قابلیّت را در نظر بگیرید❗️ 📌امیر المؤمنین(ع) نقل می کند: «دَخَلْتُ عَلٰى رَسولِ الله فِي الْمسجِدِ وَ هُوَ في مُصَلّى لَهُ في بَعضِ حُجَرِه»؛ بر پیغمبر(ص) وارد شدم، در حالی که حضرت در یکی از اتاق‎های محل نمازشان بودند. «فَقالَ ياٰ عَلي بِتُّ لَيْلَتي هذة حَيثُ تَرىٰ أَصلي»؛ ایشان به من فرمود: دیشب را در همین‎جایی بودم که دیدی و نماز می‎خواندم، «وَ أَسأَلُ رَبّي تَعاٰلىٖ فَماٰ سَأَلْتٌ رَبّي شَيْئاً إلّٰا سَألْتُ لَكَ مِثْلُه»؛ در نمازم هر چه خواستم، برای تو هم خواستم، «وَ ماٰ سَأَلتُ مِن شئٍ إلاّ أَعْطاٰني»؛ و هر چه هم از خدا خواستم، خدا به من داد، «إلا أَنهُ قيل لي لا نَبِيَّ بَعدي»1️⃣. غیر از اینکه به من گفته شد: که بعد از من پیغمبری نیست؛ یعنی این را نخواه؛ چون بعد از تو، دیگر پیغمبری مبعوث نمی‏شود؛ یعنی هر چه امکان داشت برای تو خواستم. نکته، اینکه باید با استفاده از عقل دعا کرد و امکان و قابلیّت را درنظر گرفت. 1️⃣نهج‌الدّعا، ج2، ص78 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 🏷 جلسه هفتم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 پاداش دعای برای غیر❗️ 📌 ابراهیم بن‏هاشم نقل می‎کند که عبدالله بن‏جندب را در موقف عرفات دیدم که دعا می‎کرد و هر چه بود، برای دیگران می‎گفت تا اینکه مردم از عرفات خروج کردند. گفتم: این، چه روش عجیب و غریبی بود؟! او هم در جواب به من گفت: «وَ اللَّهِ مَا دَعَوْتُ إِلَّا لِإِخْوَانِي»؛ به خدا قسم! من دعا نکردم مگر برای برادرهایم. بعد هم علّتش را می‎گوید: «وَ ذَلِكَ أَنَّ أَبَا الْحَسَنِ مُوسَى بْنَ جَعْفَرٍ أَخْبَرَنِي أَنَّهُ مَنْ دَعَا لِأَخِيهِ بِظَهْرِ الْغَيْبِ نُودِيَ مِنَ الْعَرْشِ هَا وَ لَكَ مِائَةُ أَلْفِ ضِعْفِ مِثْلِهِ»؛ امام هفتم(ع) من را آگاه کرد که هرکسی پشت سر برادر مؤمنش دعا کند، از عرش ندا می‎رسد که هزار برابرش برای توست. «فَكَرِهْتُ أَنْ أَدَعَ مِائَةَ أَلْفِ ضِعْفٍ مَضْمُونَةً لِوَاحِدٍ لَا أَدْرِي يُسْتَجَابُ أَمْ لَا»1️⃣؛ و من خوشم نمی‎آید که هزار دعای ضمانت‏شده را به خاطر دعایی که نمی‎دانم مستجاب می‎شود یا نه، رها کنم. 1️⃣الکافی، ج4، ص465- وسائل الشيعة، ج‏15، ص 365 - بحارالأنوار، ج48، ص172 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 🏷 جلسه هشتم @mojtabatehrani_ir
﷽ رُوِیَ اَنَّه أَوْحَى اللَّهُ تَعَالَى إِلَى دَاوُدَ صَلَوَاتُ اللهِ عَلَيْهِ: «اُذْكُرْنِي‌ فِي‌ أَيَّامِ‌ سَرَّائِكَ‌ حَتَّى‌ أَسْتَجِيبَ لَكَ فِي أَيَّامِ ضَرَّائِكَ.» 1 ترجمه: مرا یاد کن در ایام خوشی و نیکویی تا من جواب تو را بدهم در حال سختی و ناخوشی. شرح: من در گذشته روایتی را نقل کردم، در باب دعا هم بود، بله. حتی این روایت را هم گفتم به اینکه «أَحَبُّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي‌ الْأَرْضِ‌ الدُّعَاءُ» خب، من یک نکته‌ای را می‌خواستم عرض کنم که این روایت را خواندم. انسان در این عالم، معمولاً این جوری است دیگر، از دو حال خارج نیست؛ یا در حال خوشی است، یا در حال ناخوشی، بدنی را نمی‌گویم، ها، یک وقت اشتباه نشود؛ خب این هم یکی‌اش هست. از نظر روحی‌اش ها. یعنی یک وقت هست به این که از نظر وضعی‌اش، وضعی دارد که موافق با میل‌اش هست و مشکلی ندارد. به قول ما، گرفتاری ندارد که ما می‌گوییم، حال خوشی است، این یک حالت. حال ناخوشی‌اش آن موقعی است که گره به کارش افتاده، توجّه می‌کنید چه می‌خواهم بگویم. حالا گفتم از نظر جسمی هم سلامت است یا مریض هست، شد. من بطور کلّی گفتم. گوش کنید شما، کلّی‌اش این است. یک وقت هست، انسان در یُسر است. یک وقت در عُسر است. خب! صحبت چون دعا کردم، می‌خواستم یک نکته را تذکّر بدهم. انسان که از خدا درخواست می‌کند، آیا فقط مال حال ناخوشی است؟ آره؟! روایت این است که خدا وحی کرد به حضرت داود علیه السلام فرمود این را: «اُذْكُرْنِي‌ فِي‌ أَيَّامِ‌ سَرَّائِكَ» شد؟ تو در حال نیکویی، خوشی، هر تعبیری بکنید، ما سَرّا داریم و ضَرّا، در قرآن هم آیاتی هست. تو موقعی که سرکیفی و خوشی به یاد من باش، می‌فهمی چه می‌خواهم بگویم؟ تا من جوابت را بدهم، آن موقعی را که چی؟! حال سختی‌ات است. این خیلی زیباست روایت. این را خوب دقّت کنید، جوابت را بدهم. و او این است به اینکه چون در حال خوشی هستی، چیزی دیگر طلب نمی‌کنی، چون همه چیز جور است دیگر، هان!؟. وقتی گره به کارت می‌افتد، آن موقع رو به من می‌آوری و از من درخواست می‌کنی که بیا گره را بازش کن، درست است!؟ تو موقعی که در حال خوشی هستی من را یادت نرود و به یاد من باش. توجّه می‌کنید؟! تا اینکه موقعی که تو گرفتار شدی، سختی رو آورد به تو، من هم جوابت را بدهم. واقعاً روایت بسیار زیبایی است. انصاف همین اقتضا را می‌کند، گوش کنید چه می‌خواهم بگویم. حالا من نمی‌خواهم وارد روایات بشوم. یک روایت از امام صادق صلوات الله علیه داریم به این که، شخص در حال خوشی، خدمتتان عرض شود؛ دعا می‌کند. بله دعا داریم در حال خوشی. خیلی هم خوب است. سرکیف هستی، خدا! الحمد الله، شد، خدا! بله ممنون متشکرت هستم. خدا! بله. این را از من نگیر، این خودش دعا است. همه این‌ها دعا است، این را به شما بگویم ها! خدا! بله، موفقم بکن، در راه رضای تو، من این کار را، به اصطلاح، نعمت‌هایت را مصرف بکنم. خدایا من را حفظم بکن. این‌ها همه دعا است. در حال خوشی، دعاهایی داریم در حال خوشی است. می‌فهمی چه می‌خواهم بگویم؟! خدمتتان عرض شود، آن وقت دعاهایی هم داریم در حال چی؟ ناخوشی. درست است یا نه. تو این روایتی است، روایت مفصلی است، نمی‌خواهم، در آن این را دارد به این که بنده، تو حال خوشی‌اش، این رو می‌آورد به خدا، دعا می‌کند، دعای متناسب با خوشی، حالا دیگر چیز دیگری نمی‌توانم بگویم، شد!؟ ملائکه‌های آسمان می‌دانید چکار می‌کنند؟ اینها می‌گویند به اینکه این، صدای آشنا است ها! این صدا آشنا است، گوش می‌کنید؟! لذا این را بگذارید برود بالا تو آسمان، می‌فهمی!؟ چه کار کنم دیگر مجبور شدم، تا مضمون این روایت را بگویم. آن وقت
یک بنده‌هایی هستند، این‌ها تو حال خوشی، خدا یادشان می‌رود، هیچ خبری نیست. تا گره به کارش می‌افتد، دادش به هوا می‌رود که خدا! وقتی که این، دعا می‌کند ملائکه به هم می‌گویند: این صدا آشنا نیست. تا به حال یک همچین صدایی به گوشمان نخورده، تازه است. می‌فهمی چی می‌گویم؟! صدا غریبه است. صداهایتان را آشنا کنید با ملائکه‌ها. می‌خواستم این را بگویم. فهمیدی؟ «أَحَبُّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي‌ الْأَرْضِ‌ الدُّعَاءُ»2 نه دعا فقط، در حال ضَرّاء. هم در خوشی و هم در ناخوشی خدا! اینجوری باشد. 1- بحار جلد 90 صفحه 381 – مستدرک الوسائل جلد 5 صفحه 182 2- وسائل الشیعه جلد 7 صفحه 31 - بحار جلد 90 صفحه 297 قصص الأنبياء عليهم السلام بِالْإِسْنَادِ إِلَى الصَّدُوقِ بِإِسْنَادِهِ إِلَى ابْنِ أُورَمَةَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ رَفَعَهُ قَالَ: أَوْحَى اللَّه‌ تَعَالَى إِلَى دَاوُدَ صَلَوَاتُ اللهِ عَلَيْهِ اذْكُرْنِي‌ فِي‌ أَيَّامِ‌ سَرَّائِكَ‌ حَتَّى‌ أَسْتَجِيبَ لَكَ فِي أَيَّامِ ضَرَّائِكَ. عَنِ ابْنِ الْقَدَّاحِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع)قَالَ: قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع) أَحَبُّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي‌ الْأَرْضِ‌ الدُّعَاءُ وَ أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ الْعَفَافُ . 〰️〰️〰️〰️〰️ شرح حدیث @mojtabatehrani_ir