﷽ 📍 مؤمن، قدرتمندتر و قوی‏تر از کوه است ❗️ 📚 #مجموعه_حقیقت_بندگی 📕 #دعا_5 🏷 جلسه پانزدهم 🎞 #كليپ_تصويرى #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 دروغگو طعم ایمان را نمی‌چشد ❗️ 📌امام علی(ع) فرمودند: «لَا يَجِدُ عَبْدٌ طَعْمَ‏ الْإِيمَانِ حَتَّى يَتْرُكَ الْكَذِبَ هَزْلَهُ وَ جِدَّهُ»1️⃣؛ بنده،‏ طعم ایمان را نمی‎چشد، مگر اینکه عمل دروغ را چه شوخی،‏ چه جدّی‏ ترک کند. توجّه کنید که آنچه برای ایمان مضرّ است، تعلقات دنیویّه است و آنچه برای ایمان از نظر نفسانی مضرّ است، طمع است. در اعمال جوارحی اش هم دروغ گفتن به ایمانش ضرر می رساند. بنابراین انسان باید سراغ اموری برود که ایمان را تقویت می‏کند و آن طرف هم اموری را که ضربه به ایمان می‎زند، ترک کند. سرآمد اموری که ضربه به ایمان می زند، همۀ این‏ موارد نقش تخریبی نسبت به ایمان دارند. 1️⃣وسائل‌الشیعه، ج 12، ص250- بحارالأنوار، ج69، ص249 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #مجموعه_حقیقت_بندگی 📕 #دعا_5 🏷 جلسه پانزدهم #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 دروغگو طعم ایمان را نمی‌چشد ❗️ 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #مجموعه_حقیقت_بندگی 📕 #دعا_5 🏷 جلسه پانزدهم 🎞 #كليپ_تصويرى #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 دعا در جنبۀ شخصی ❗️ 📌نسبت به جنبۀ شخصی هم می‎بینیم که پیغمبر(ص) دعا کرده است. در روایتی است: «مُرَّ النبی(ص) بِعَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ وَ هُوَ يَصْنَعُ شَيْئاً مِنْ طِينٍ مِنْ لُعَبِ الصِّبْيَانِ»؛ پیغمبر اکرم(ص) از عبدالله بن جعفر گذر کرد. عبدالله وسیله بازی بچه ها را با گل می‌ساخت. حضرت به او فرمود: «فَقَالَ مَا تَصْنَعُ بِهَذَا»؛ چه کار می‎کنی؟ «ما تصنع بهذا»؛ به این معنا که با این‏ها می‎خواهی چه کنی؟ خوب می‎دید که اسباب بازی درست می‎کند بعد پرسید: این‏، به چه دردت می‎خورد؟ او گفت: «فَقَالَ أَبِيعُهُ»؛ می‎فروشم آقا! خیلی روشن گفت. «فَقَالَ وَ مَا تَصْنَعُ بِثَمَنِهِ»؛ پیامبر پرسید: وقتی پول‎ها را گرفتی، چه کار می‎کنی ؟ «قَالَ أَشْتَرِي رُطَباً فَآكُلُهُ»؛ گفت: می‎روم خرما می‎خرم و می‎خورم و زندگی را می‏گذرانم. آن موقع غذای همگانی، خرما بود. «فقال له النبی(ص) اللَّهُمَّ بَارِكْ لَهُ فِي صَفْقَةِ يَمِينِهِ» پیامبر فرمود: خدایا! او را در کسب و کارش برکت بده! دعایی از پیغمبراکرم(ص) که در بُعد مادّی است. در ادامه دارد: «فَكَانَ يُقَالُ مَا اشْتَرَى شَيْئاً قَطُّ إِلَّا رَبِحَ فِيهِ»1️⃣؛ نقل کرده‌اند که عبدالله‌بن‌جعفر پس از این دعا، چیزی نخرید مگر اینکه در آن سود کرد و در معاملاتش اصلا ضرر نکرد؛ 1️⃣بحارالأنوار، ج 18، ص17- مستدرک الوسائل، ج16، ص389 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #مجموعه_حقیقت_بندگی 📕 #دعا_5 🏷 جلسه شانزدهم #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 دعا در جنبۀ شخصی ❗️ 📚 #مجموعه_حقیقت_بندگی 📕 #دعا_5 🏷 جلسه شانزدهم 🎞 #كليپ_تصويرى #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 انسان برای دنیا خلق نشده است❗️ 📌پیغمبر اکرم(ص) می‏فرمایند: «فَليَتَزَوَّد العَبدُ مِن دُنيَاهُ لِآخِرَتِهِ وَ مِن حَيَاتِهِ لِمَوتِهِ وَ مِن شَبَابِهِ لِهِرَمِهِ فَإنَّ الدُّنيَا خُلِقَت لَكُم وَ أنتُم خُلِقتُم لِلآخِرَةِ»؛ بنده باید از دنیا برای آخرتش و از زندگی‏ برای مرگش و از جوانی برای پیری‏اش توشه جمع کند. پس همانا دنیا برای شما خلق شده است و شما برای آخرت خلق شده‏اید. لذا من برای دنیا خلق نشده‏ام؛ زیرا در این دنیا نمی‎مانم. من برای جایگاه و عالَمی خلق شده‎ام که در آنجا جاودانه باقی می‎مانم. «فَليَتَزَوَّد العَبدُ مِن دُنيَاهُ لِآخِرَتِهِ»؛ دنیا وسیله است. از این وسیله، برای آن جایگاه ابدی و همیشگی بهره بگیرید. بعد هم یک قانون کلّی را بیان فرمودند که همان دیدگاه و بینش صحیحی است که باید ما به آن برسیم: «فَإنَّ الدُّنيَا خُلِقَت لَكُم وَ أنتُم خُلِقتُم لِلآخِرَةِ»1️⃣؛ دنیا برای تو خلق شده است و تو هم برای آخرت خلق شده‎ای. 1️⃣مجموعۀورّام، ج 1، ص 131 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #مجموعه_حقیقت_بندگی 📕 #دعا_5 🏷 جلسه هجدهم #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 انسان برای دنیا خلق نشده است❗️ 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #مجموعه_حقیقت_بندگی 📕 #دعا_5 🏷 جلسه هجدهم 🎞 #كليپ_تصويرى #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 صلاح خود را به خداوند یاد ندهیم❗️ 📌در دعایت مصلحت‏اندیشی نکن. امام علی(ع) می‏فرمایند: «قَالَ اللَّهُ تَعَالَى مِنْ فَوْقِ عَرْشِهِ يَا عِبَادِي اعْبُدُونِي فِيمَا أَمَرْتُكُمْ وَ لَا تُعَلِّمُونِّي مَا يُصْلِحُكُمْ فَإِنِّي أَعْلَمُ بِهِ وَ لَا أَبْخَلُ عَلَيْكُمْ بِمَصَالِحِكُمْ»1️⃣. خداوند از بالای عرش می‏فرماید: ای بندگان من! مرا در چیزهایی که به شما امر کردم، پرستش کنید و صلاح خود را به من یاد ندهید.من به مصالح شما داناتر هستم و در آنچه به مصلحت شماست، بخل نمی‎ورزم. در روایت گفته شده که از خدا آنچه از امور مادّی را که به خیر و صلاح است، بخواه تا آن را بدهد. حالا ممکن است این اشکال مطرح شود که اگر ما از خدا کفاف بخواهیم، مصلحت‏اندیشی کرده‏ایم. اگر کفاف خواستیم؛ یعنی تعیین تکلیف برای خدا کردیم. پاسخ این اشکال روشن است. در این اشکال از یک مورد غفلت شده و آن، این است که آیا ما از نزد خودمان کفاف و بلاغ را خواستیم؟ خیر؛ این مسئله را اولیای خدا از ناحیه خدا به ما آموخته‏اند. 1️⃣بحارالأنوار، ج 68، ص 184 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #مجموعه_حقیقت_بندگی 📕 #دعا_5 🏷 جلسه بیست و چهارم #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 صلاح خود را به خداوند یاد ندهیم❗️ 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #مجموعه_حقیقت_بندگی 📕 #دعا_5 🏷 جلسه بیست و چهارم 🎞 #كليپ_تصويرى #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 چهار شرط در استجابت دعا ❗️ 📌در باب شرایط دعا گفتیم که انصاف را باید در دعا رعایت کرد. در روایتی نقل شده است: «جَاءَ رَجُلٌ إلَى أميرِ المُؤمِنِينَ فَقَالَ إنِّي دَعَوتُ اللهَ فَلَم أرَ الإجَابَةَ»؛ مردی خدمت امام علی(ع) رسید و عرض کرد: از خدا درخواستی داشتم و اجابتی ندیدم. حضرت به او فرمودند: «لَقَد وَصَفتَ اللهَ بِغَيرِ صِفَاتِهِ وَ إنَّ لِلدُّعَاءِ أربَعَ خِصَالٍ»؛ آن‎ طور که باید دعا کنی، از خدا درخواست نکرده‏ و شرایطش را رعایت نکرده‏ای. در دعا چهار خصوصیّت نهفته است. اوّل: إخلَاصُ السَّرِيرَةِ؛ که همان اخلاص در دعاست که قبلاً بحث کردیم. دوّم: إحضَارُ النِّيَّةِ؛ جدّی بودن نیّت. سوّم: مَعرِفَةُ الوَسِيلَةِ؛ شناخت وسیله. چهارم: وَ الإنصَافُ فِي المَسأَلَةِ؛ رعایت انصاف در دعاست. «فَهَل دَعَوتَ وَ أنتَ عَارِفٌ بِهَذِهِ الأربَعَةِ»1️⃣؛آیا وقتی دعا کردی، این‏ها را می‏دانستی و رعایت کردی؟ آن مرد پاسخ داد: خیر، نمی‎دانستم. 1️⃣ مجموعه ورام، ج 1، ص 302 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #مجموعه_حقیقت_بندگی 📕 #دعا_5 🏷 جلسه بیست و چهارم #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 چهار شرط در استجابت دعا ❗️ 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #مجموعه_حقیقت_بندگی 📕 #دعا_5 🏷 جلسه بیست و چهارم 🎞 #كليپ_تصويرى #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ رُوِیَ عَن الصادق عَلَیهِ السُّلامُ قالَ: «إِذَا وُضِعَ‌ الْمَيِّتُ‌ فِي قَبْرِهِ مُثِّلَ لَهُ شَخْصٌ فَقَالَ لَهُ يَا هَذَا كُنَّا ثَلَاثَةً كَانَ رِزْقُكَ فَانْقَطَعَ بِانْقِطَاعِ أَجَلِكَ وَ كَانَ أَهْلُكَ فَخَلَّفُوكَ وَ انْصَرَفُوا عَنْكَ وَ كُنْتُ عَمَلَكَ و کُنْتُ مَعَک أَمَا وَ إِنِّي كُنْتُ أَهْوَنَ الثَّلَاثَةِ عَلَيْكَ. ترجمه: هنگامی که شخص میّت را در قبر می‌گذارند، شخصی برای او تمثّل پیدا کرده و نزدش می‌آید و او را مورد خطاب قرار می‌دهد: ما سه نفر بودیم که همواره با هم بودید؛ یکی رزق و روزی تو بود که مرگ تو از تو جدا شد. دیگری اهل و خانواده وخویشاوندان تو بودند که تو را گذاشتند و جدا شدند و رفتند. دیگری من هستم که عمل تو بودم و همواره با تو بودم. اکنون، بدان و آگاه باش که از میان این سه نفر من خوارترین و کوچک ترین افراد نزد تو بودم. شرح: در گذشته یک روایتی را خواندم من، در باب این که انسان جایگاه‌اش را پیش خدا بخواهد ببیند، چه جوری است. در یک روایتی بود، ببیند جایگاه خدا پیشش چگونه هست، که این در رابطه با اعمالش؛ مشروع و نامشروع. حالا، من به این مناسبت می‌خواهم این روایت را گفته باشم. روایت از امام صادق علیه السّلام، است. حضرت فرمودند: وقتی مرده را در قبرش می‌گذارند؛ یعنی این کنایه است، قبر اشاره به عالم برزخ ‌است، نشئه برزخ است. همین که وارد نشئه برزخ می‌شویم؛ چون ما سه تا نشئه داریم: دنیا، برزخ، قیامت. از این نشئه عبور می‌کنیم ، وارد نشئه بعدی می‌شویم. «إِذَا وُضِعَ‌ الْمَيِّتُ‌ فِي قَبْرِهِ» آن گاه که قرار داده می‌شود میت در قبرش «مُثِّلَ لَهُ شَخْصٌ» آن جا تَمَثُّل پیدا می‌کند یک موجودی. می‌بیند یک کسی را. «فَقَالَ لَهُ» آن شخص با این صحبت می‌کند. می‌بیند کسی همراهش هست. او را می‌کند به این میّت می‌گوید: «يَا هَذَا» فلانی! می‌شناسدش.«يَا هَذَا» ای فلانی! «كُنَّا ثَلَاثَة» ما سه تا چیز بودیم که در دنیا، در آن نشئه با تو بودیم:«كَانَ رِزْقُكَ فَانْقَطَعَ بِانْقِطَاعِ أَجَلِك» اوّلی: این اشاره است، رزق. امور مادّی دنیا بود: پول و پله‌هات بود، زندگیت بود، خانه‌ات بود، ماشینت بود و این‌ها بود. درست است یا نه؟ هان! آن‌ها با تو بودند دیگر، همراه تو بودند. تو همراه آن‌ها بودی، آن‌ها همراه تو بودند. امّا وقتی عمرت سرآمد، آن‌ها هم از تو جدا شدند، دیگر خبری نیست. خودتی و لخت و عریان، به قول ما، درست است یا نه؟«كَانَ رِزْقُكَ فَانْقَطَعَ بِانْقِطَاعِ أَجَلِكَ» این‌ها که عمرت تمام شد، آن‌ها هم چیه؟ جدا شدند از تو. این اوّلی؛ چون سه تا بودند، «كُنَّا ثَلَاثَة». این که اوّلی رفت دنبال کارش. دوّمی: «وَ كَانَ أَهْلُكَ» بستگانت تو بودند، هان! فرض کن بچّه‌ات بود، زنت بود، همه آن‌ها که بودند، بستگانت. «وَ كَانَ أَهْلُكَ فَخَلَّفُوكَ وَ انْصَرَفُوا عَنْكَ» آوردنت، گذاشتنت توی قبر، خداحافظ. گذاشتند، رفتند. آن‌ها هم که رفتند. این هم دوّمیش. تو دنیا سه تا بودند دیگر«كُنَّا ثَلَاثَةً» اوّلی که چی شد؟ جدا شد. دوّمی هم شد جدا. و اِنِّي کُنتُ مَعَک اوّل می‌گوید: «و اِنِّي کُنتُ عَمَلَكَ وَ کُنتُ مَعَک» فهمیدی؟ من می‌دانی چه هستم؟ من عمل تو هستم، آن قدر با وفا هستم من با تو، فهمیدی؟ جدا نمی‌شوم از تو. «و اِنِّي کُنتُ عَمَلَكَ وَ کُنتُ مَعَک» من همراهت هستم، حالا. یک چیزی به تو بگویم، تو دنیا ما سه تا بودیم، با تو بودیم، درست است یا نه؟! آن‌ها که رفتند؛ امّا این را بهت بگویم «أَمَا» آگاه باش. رو می‌کند به‌اش می‌گوید: «أَمَا إِنِّي كُنْتُ أَهْوَنَ الثَّلَاثَةِ عَلَيْكَ» من در این سه تا خوارترین آن‌ها پیش تو بودم، سبک‌ترین، خوارترین؛ یعنی تو به من اهمیّت، هان! نمی‌دادی. به پولت اهمیّت می‌دهی، مضطرب می‌شوی، هان! به بستگانت اهمیّت می‌دادی، می‌فهمی چه می‌گویم؟ امّا به من اهمیّت نمی‌دادی. حالا دیدی همه رفتند، من با تو هستم. فهمیدی؟ اگر خوبی کرده باشی؛ که این عمل؛ چون می‌گوید من عملت هستم؛ حالا چی، چی هست این عمل، هان! خدا می‌داند. اشاره به این می‌فرماید در این روایت امام صادق صلوات الله علیه به آن مقدار لا اقل که به پول اهمیّت می‌دهید، به اعمالتان هم اهمیّت بدهید. به کارهایتان هم اهمیّت بدهید. کارهایی که دارید می‌کنید. به مقداری که به زن وبچّه‌ات اهمیّت می‌دهی به کارهایت هم اهمیّت بده. می‌فهمی چه می‌گویم؟ عمل را و کارت را که انجام می‌دهی، پیشت سبک و خوار چیه؟ نباشد. می‌فهمی؟! این، آن چیزی است که دست از تو برنمی‌دارد و همیشه با توست. اگر خیر باشد، می‌فهمی چه می‌گویم؟ آن جاست. اگر نعوذ بالله شر باشد، باز هم با توست. حواست را جمع کن. 1- الکافی، جلد3، صفحه 240 - بحار الأنوار ، جلد‌6، صفحه 265 *در صوت در عوض وَفَبَقیتُ ،انی معک بیان فرموده اند.