eitaa logo
حاج آقا مجتبی تهرانی رحمة الله علیه
2.1هزار دنبال‌کننده
194 عکس
1.7هزار ویدیو
3 فایل
دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی (ره) @masabiholhoda_77652134
مشاهده در ایتا
دانلود
﷽ 📍 سه چیزی که حیوان نفس را سر به‌زیر می‌کند❗️ 📌پیغمبراکرم(ص) فرمود: «لَوْ لَا ثَلَاثَةٌ فِي ابْنِ آدَمَ مَا طَأْطَأَ رَأْسَهُ شَيْ‌ءٌ»؛ عجب تعبیری است! اگر سه چیز در انسان و فرزند آدم نبود، هیچ چیزی نمی‌توانست سر این حیوان را پایین بیاورد. سه چیز موجب شده است که دیگر نمی‌تواند کُرکُری بخواند، «الْمَرَضُ»؛ بیماری. «وَ الْمَوْتُ»؛ همۀ مواردش همگانی است. اینجاست که انسان به عجز می‌رسد، «وَ الْفَقْرُ وَ كُلُّهُنَّ فِيهِ وَ إِنَّهُ مَعَهُنَّ لَوَثَّابٌ». اینکه بلا مُذَکِّر است، روی این جهت است که موجب می‌شود انسان غفلت نکند. اگر بنا بشود انسان همیشه در راحتی باشد، غفلت می‌آورد و غفلت هم باعث گناه می‌شود. برای اینکه او را متوجّه بکند، گرفتار بلایش می‌کند. همۀ آن‌ها لطف خداوند نسبت‌به مؤمنین متوسّطین است. 〰〰〰〰〰 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 پیامبر‌اکرم(ص) عبد بودن را انتخاب نمود❗️ 📌در روایتی آمده است: «هَبَطَ مَعَ جَبْرَئِيلَ(ع) مَلَكٌ لَمْ يَطَأِ الْأَرْضَ قَطُّ»؛ همراه جبرائیل(ع) فرشته‌ای فرود آمد. به سمت عالم مادّه آمد در حالی که تا به حال این فرشته به این نشئه نیامده بود. اوّلین بارش بوده است. «مَعَهُ مَفَاتِيحُ خَزَائِنِ الْأَرْضِ»؛ کلیدهای تمام عالمِ نشئۀ مادّیت با او بود. همراه جبرئیل خدمت پیغمبراکرم(ص) آمدند. «فَقَالَ يَا مُحَمَّدُ(ص) إِنَّ رَبَّكَ يُقْرِئُكَ السَّلَامَ»؛ گفت: پروردگار برای تو سلام می‌فرستد، «وَ يَقُولُ هَذِهِ مَفَاتِيحُ خَزَائِنِ الْأَرْضِ»؛ و می‌گوید: کلید تمام خزینه‌های عالم و نشئۀ مادّیت است. «فَإِنْ شِئْتَ فَكُنْ نَبِيّاً عَبْداً»؛ تو بین دو چیز مخیّر هستی: می‌توانی نسبت‌به خداوند پیامبری عبد باشی، «وَ إِنْ شِئْتَ نَبِيّاً مَلِكاً»؛ و می‌توانی پیغمبر(ص) باشی، امّا همراهش هم سلطنت باشد. یک وقت می‌خواهی بنده باشی و یک وقت می‌خواهی که بر جمیع امور مادّی سلطه داشته باشی و در اختیارت باشد. «فَأَشَارَ إِلَيْهِ جَبْرَئِيلُ(ع) أَنْ تَوَاضَعْ يَا مُحَمَّدُ(ص)». جبرائیل اشاره کرد و به پیغمبراکرم(ص) و گفت: کُرنش کن. ببین خداوند برای تو چه کرده است! تمام نشئۀ مادّیت را در دست تو گذاشت. دیگر چه می‌خواهی؟ تمام عالم و ما فیها را یک لقمه کرده و در دهان تو می‌گذارد. بیا و کُرنش کن. «فَقَالَ»؛ در جواب گفت: «بَلْ أَكُونُ نَبِيّاً عَبْداً»؛ برو! من همان رابطۀ عبودیّت با خداوند را می‌خواهم. کُرنش کنم و سر به زیر داشته باشم. «ثُمَّ صَعِدَ إِلَى السَّمَاءِ»1️⃣؛ آنها به سمت آسمان رفتند. 1️⃣بحارالأنوار، ج 18، ص334 〰〰〰〰〰 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 مقام، در حققیقت مسئولیّت، آزمایش الهی است❗️ 📌انسان چهار صباحی به مسئولیّتی رسیده است. من اسمش را مقام نمی‌دانم، مسئولیّت می‌دانم. تا قبلش مؤمن و متدیّن بود و پرهیزها داشت، ولی وقتی که به آنجا رسید عوض شد. آن روی سکۀ این شخص را نمی‌دانستیم. مسئولیّت، آزمایش الهی است. وقتی چهار سنار گیرش می‌آید، یابو برش می‌دارد. دیگر آن التزامات از بین می‌رود. بعد هم خیال می‌کند که جز اولیای خاصّ خداوند بوده و این‌ها عنایت الهی بوده است. البته لطف و عنایت بوده است، امّا ببین که عنایتش را چطور اعمال می‌کند. عنایتش این نبود که تو در دنیا بیشتر خوش بگذرانی. 〰〰〰〰〰 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 چراچهرۀ ملکوتی نماز، بهشت ساز و یا جهنّم ساز است؟ ❗️ 📌آیا در عمل چیزی هست که محوریّت داشته باشد که بگوییم موجب می‌شود اعمال چنین چهره‌ای پیدا بکند؟ خود پیکرۀ عمل ملاک نیست. این مطلب را از استادم امام خمینی(ره) می‌گویم. مطلب ایشان این بود: نمازی که می‌خوانیم، یک حُسن فعلی است و چهرۀ ظاهری‌اش زیباست. عبادت و کرنش است. نماز افضل اعمال است. امّا این‌طور نیست که اعمال بما هی اعمال ( اعمال به خودی خود) صور غیبیۀ حسنه داشته باشد. آنچه چهرۀ ملکوتیّۀ عمل را زیبا می‌کند، اطاعت است. کما اینکه در اعمال سیّئه هم آنچه چهرۀ ملکوتی عمل را کریه می‌کند، عصیان است. چه بسا ممکن است که انسان نماز بخواند، ولی با نماز، عصیان بکند. شکل همین تکبیره الاحرام، قرائت، رکوع، سجده و ذکر تفاوت نمی‌کند، امّا انسان با آن‌ها عصیان می‌کند جایی که می‌خواهد ریا بکند. از الف الله اکبر تا آخرین کلمه که السّلام علیکم و رحمة الله و برکاته است، یک جور است. امّا چهرۀ ملکوتی و صورت غیبیه یکی از آن‌ها زیبا و بهشت ساز و دیگری جهنّم ساز است؛ چون یکی از آن‌ها بر محور اطاعت و دیگری بر محور عصیان بود. در قالب اصطلاح یک حُسن فعلی و یک حُسن فاعلی داریم. آنچه چهرۀ ملکوتیّۀ اعمال ما را می‌سازد، حُسن فاعلی است نه حُسن فعلی. اطاعت الله است. می‌خواهم آنچه تو گفتی را انجام بدهم. اطاعت الله چهرۀ ملکوتیّۀ حسنۀ تمام اعمال ما را که به آن صور غیبی می‌گویند، می‌سازد. از آن طرف هم عصیان الله است. 〰〰〰〰〰 @mojtabatehrani_ir
14.89M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ 📍 چراچهرۀ ملکوتی نماز، بهشت ساز و یا جهنّم ساز است؟ ❗️ 〰〰〰〰〰 🎞 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 اعمال انسان دارای چهرۀ مُلکی و چهرۀ مَلکوتی است❗️ 📌نفوس مطهّره خلاقیّت دارند. هر چه خلق می‌کند، زیبا خلق می‌کند. نفوس آلوده هر چه که خلق می‌کند، آلوده خلق می‌کند. ما روز قیامت بهشت و جهنّم‌ها را می‌سازیم. در قیامت بروز و ظهور می‌کند. یک نفس، نفس مطمئنه است. از آن طرف یک نفس هم هست که هر چه می‌سازد، آلوده می‌سازد. منشأ هم همین بود: آن‌که در این عالم از نفوس مطهّره است، هر چه می‌کرد بر محور اطاعت بود که خدا می‌خواست. دیگری بر محور شیطان بود. رابطۀ بین اعمال انسان و ترفیع درجات را مطرح کردم. به تعبیر دیگر اعمال دو چهره دارند: چهرۀ مُلکی و چهرۀ مَلکوتی. صُور ظاهریّه و صُور غیبیّه دارند. استاد امام خمینی(ره) می‌فرماید: آنچه صور غیبیۀ اعمال ما را در این عالم، چه زیبا و چه زشت می‌سازد، مسئلۀ اطاعت و عصیان اس ت. مثال به نماز زدم. هم می‌شود چهرۀ ملکوتی نماز زشت باشد و هم می‌شود که زیبا باشد. می‌شود که عصیان باشد. انسان نماز می‌خواند، امّا دارد گناه می‌کند. نماز می‌تواند گناه باشد یا اطاعت باشد، که این مطلب را در قالب حُسن فعلی و فاعلی مطرح کردم. 〰〰〰〰〰 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 هدف ابی‌ذر از خواستن ؛ مرگ، تهیدستی و بلا چیست؟❗️ 📌به عنوان استشهاد روایتی را می‌خوانم. معنایی را که امام خمینی(ره) می‌فرماید از روایت اتخاذ کرده است. روایت را شعیب عقرفوفی که از بزرگان است، از ابی‌ذر نقل می‌کند: «قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) شَيْ‌ءٌ يُرْوَى عَنْ أَبِي ذَرٍّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ»؛ به حضرت عرض می‌کند از ابی‌ذر روایت شده که حرف‌هایی زده است. «أَنَّهُ كَانَ يَقُولُ ثَلَاثٌ يُبْغِضُهَا النَّاسُ وَ أَنَا أُحِبُّهَا»؛ سه چیز است که مردم آن را نمی‌خواهند، ولی من آن‌ها را می‌خواهم: «أُحِبُّ الْمَوْتَ وَ أُحِبُّ الْفَقْرَ وَ أُحِبُّ الْبَلَاءَ»؛ مردم مرگ، تهیدستی و بلا را نمی‌خواهند، ولی من می‌خواهم. «فَقَالَ إِنَّ هَذَا لَيْسَ عَلَى مَا يَرْوُونَ»؛ گفت: این‌طور که برای تو نقل کرده‌اند، نگفته بود: «إِنَّمَا عَنَى»؛ آنچه او از این جملات قصد کرده بوده، این بوده است: «الْمَوْتُ فِي طَاعَةِ اللَّهِ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنَ الْحَيَاةِ فِي مَعْصِيَةِ اللَّهِ»؛ محوریتی که امام خمینی (ره) می‌گفت، در همین روایت است. مرگ در راه خداوند را دوست می‌دارم نسبت‌به زندگی‌یی که در آن معصیّت باشد. رفتن از این نشئه را دوست می‌دارم، اگر در این رفتن اطاعت او باشد. از ماندن در دنیا بدم می‌آید، اگر در معصیت باشد. «وَ الْفَقْرُ فِي طَاعَةِ اللَّهِ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنَ الْغِنَى فِي مَعْصِيَةِ اللَّهِ»؛ و تهیدستی در راه خداوند را دوست می‌دارم نسبت‌به فراخی از نظر مادّیت که در معصیت خداوند باشد. «وَ الْبَلَاءُ فِي طَاعَةِ اللَّهِ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنَ الصِّحَّةِ فِي مَعْصِيَةِ اللَّهِ»1️⃣. آنچه محوریت دارد، اطاعت و معصیت است. اگر عمل بر محور اطاعت باشد، چهرۀ ملکوتی‌اش سازندۀ درجات است. تأخیر است. در هر مرتبه‌ای باشد، بهشت ساز است. یا برای نفس نیرو و استعدادی می‌آورد که نفس برای ساختن این امور زیبا خلاقیّت پیدا کند. اگر معصیت باشد، عکسش است. هر چه می‌سازد، خیلی خراب است. و بلا در راه طاعت خداوند، نزد من محبوب‌تر است از سلامتی‌یی که در معصیت الهی باشد. 1️⃣الکافی، ج 8، ص222- بحارالأنوار، ج 78، ص173 جلسۀ 10 〰〰〰〰〰 @mojtabatehrani_ir