eitaa logo
حاج آقا مجتبی تهرانی رحمة الله علیه
2.1هزار دنبال‌کننده
194 عکس
1.7هزار ویدیو
3 فایل
دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی (ره) @masabiholhoda_77652134
مشاهده در ایتا
دانلود
﷽ 📍 اثر رضا و ناراحتی درونی وقت خروج امام زمان(عج)❗️ 📌عبدالسلام‌بن‌صالح الهروی‌ که چه بسا بعضی او را به عنوان اباصلت هروی نام می‌برند، از امام‌رضا(ع) نقل می‌کند. مسئله‌اش هم این است که وقتی امام‌زمان(عج) خروج می‌کند، طبق روایت، قتلۀ امام‌حسین را می‌آورند و کسانی که ذراری آن‌ها هستند و آن‌ها را به‌خاطر خشنودی فعل پدرانشان مجازات می‌کنند. سپس آیه را مطرح می‌کند که «وَ لَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ اُخْرَی». حضرت می‌فرماید: «وَ مَنْ‏ رَضِيَ‏ شَيْئاً كَانَ‏ كَمَنْ‏ أَتَاهُ». عبارت «کَمَن» اشاره به ریشۀ حرکت است. حرکت بیرونی هر چه باشد کسی هم که به آن رضا داده است، مثل اوست نه خود اوست. «وَ لَوْ أَنَّ رَجُلًا قُتِلَ بِالْمَشْرِقِ فَرَضِيَ بِقَتْلِهِ رَجُلٌ بِالْمَغْرِبِ»؛ اگر کسی در مشرق کشته شود و دیگری در مغرب از کشته شدن او خشنود باشد، با توجّه به این فاصله، «لَكَانَ الرَّاضِي عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ شَرِيكَ الْقَاتِلِ»1️⃣؛ شخص راضی نزد خداوند شریک قاتل است. حال اگر کسی که کشته شد، از زنادقه بود و قتل او واجب بوده و به قاتل ثواب می‌دهند، پس به آن شخص راضی هم ثواب می‌رسد، و اگر کسی که کشته شده از اولیای خدا بود و موجب عقاب باشد، برای او هم عقاب خواهد بود. 1️⃣ وسائل الشيعه، ج‏16، ص 139 〰〰〰〰〰 📚 📕 📝 جلسه سوم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 در نزول عذاب به قوم نوح؛ سرنوشت اطفال چگونه شد❗️ 📌عبدالسلام‌بن‌صالح الهروی نقل شده که ، به امام‌هشتم(ع) عرض می‌کند: «قُلْتُ لَهُ لِأَيِّ عِلَّةٍ أَغْرَقَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ الدُّنْيَا كُلَّهَا فِي زَمَنِ نُوحٍ (ع) وَ فِيهِمُ الْأَطْفَالُ وَ مَنْ لَا ذَنْبَ لَهُ»؛ چه زیبا مطرح می کند. در ماجرای غرق شدن قوم نوح(ع) اطفال را مطرح می‌کند که از بین رفتند، در حالی که گناهی نکرده بودند؛ «فَقَالَ مَا كَانَ فِيهِمُ الْأَطْفَالُ لِأَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَعْقَمَ‏ أَصْلَابَ‏ قَوْمِ‏ نُوحٍ‏- وَ أَرْحَامَ‏ نِسَائِهِمْ‏ أَرْبَعِينَ‏ عَاماً فَانْقَطَعَ نَسْلُهُمْ فَغَرِقُوا وَ لَا طِفْلَ فِيهِمْ»؛ حضرت فرمود: در بین ایشان هیچ طفلی وجود نداشت؛ زیرا مردان آن‌ها تا چهل سال عقیم شدند و زن‌هایشان زایمان نداشتند؛ لذا هنگام غرق شدن قوم نوح(ع)، طفلی در بین ایشان نبود. در مورد غرق شدن بقیه فرمودند: «أَمَّا الْبَاقُونَ مِنْ قَوْمِ نُوحٍ (ع)فَأُغْرِقُوا بِتَكْذِيبِهِمْ لِنَبِيِّ اللَّهِ نُوحٍ (ع)»؛ امّا بقیه‌ای که غرق شدند، به خاطر تکذیب کردن نبوّت حضرت نوح(ع) بود و عملاً با حضرت نوح(ع) برخورد خارجی کردند. «وَ سَائِرُهُمْ أُغْرِقُوا بِرِضَاهُمْ بِتَكْذِيبِ الْمُكَذِّبِينَ»؛ و بقیه‌ که با نوح(ع) رویارویی نکردند، نسبت‌به حرکت کسانی که با او رویارویی می‌کردند موافق بودند؛ یعنی از نظر خارجی حرکت بیرونی نداشتند، امّا از نظر درونی راضی بودند. «وَ مَنْ غَابَ عَنْ أَمْرٍ فَرَضِيَ بِهِ كَانَ كَمَنْ شَاهَدَهُ وَ أَتَاهُ»1️⃣؛ و اگر کسی در جایی که عملی انجام می‌شود حضور نداشته باشد، ولی نسبت‌به آن کار راضی باشد و از انجام آن کار خوشش بیاید، مثل کسی‌ است که آنجا بوده و مشغول به انجام آن عمل بوده است. 1️⃣ وسائل الشيعه، ج‏16، ص 139 〰〰〰〰〰 📚 📕 📝 جلسه سوم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 سقف ناراحتی مؤمن نسبت‌به بالاترین منکر❗️ 📌پیغمبراکرم(ص) می‌فرماید: «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص)‏ يَأْتِي‏ عَلَى‏ النَّاسِ‏ زَمَانٌ‏ يَذُوبُ‏ فِيهِ‏ قَلْبُ‏ الْمُؤْمِنِ‏ فِي جَوْفِهِ»؛ زمانی بر مردم می‌آید که دل مؤمن در درونش ذوب می‌شود، «كَمَا يَذُوبُ الْآنُكُ فِي النَّارِ يَعْنِي الرَّصَاصَ»؛ چگونه سرب سخت در کوره از سفتی خارج می‌شود که می‌گوییم وا شد، آب شد. در اصطلاح هم می‌گوییم: دل آب می‌شود، ذوب دل مؤمن هم این‌گونه است.«وَ مَا ذَاكَ إِلَّا لِمَا يَرَى مِنَ الْبَلَاءِ وَ الْأَحْدَاثِ فِي دِينِهِمْ»؛ این حالت نیست مگر به‌خاطر ضربه‌هایی است که به دین می‌زنند، نوآوری‌ها و بدعت‌هایی است که در دین می‌گذارند، «وَ لَا يَسْتَطِيعُونَ لَهُ غَيْراً»1️⃣؛ و او نمی‌تواند آن را تغییر بدهد. سقف ناراحتی نسبت‌به منکر این‌گونه است. البته منکری که در روایت مطرح شده، ضربۀ به دین است، و الّا یک وقت ناراحتی مؤمن به‌خاطر کسی‌ است که لاابالی‌گری می‌کند و عمل معصیتی مرتکب می‌شود. منظور اینجا نیست، امّا یک وقت ضربه به دین می‌زنند، بدعت در دین می‌گذارند، به نام اسلام، ضربه به اسلام می‌زنند، اینجاست که باید انسان ببیند در درونش چه حالتی دارد. حضرت اِخبار کرده که چنین روزی می‌آید، ولی مؤمن در یک چنین شرایطی دلش این‌گونه ا‌ست. اگر از نظر درونی بی‌تفاوت باشد که گفتیم از نظر فقهی حرام است، و اگر یک ناراحتی سطحی گذرا داشته باشد، کافی نیست؛ بلکه باید روی عمق جانش اثر بگذارد. 1️⃣وسائل الشيعه، ج‏16، ص 140 - بحار الأنوار، ج‏28، ص 48 〰〰〰〰〰 📚 📕 📝 جلسه سوم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 عذاب برای شصت هزار نفر از اخیار❗️ 📌امام باقر(ع) می‌فرماید: خداوند به حضرت شعیب(ع) وحی کرد که من بر قوم تو عذاب نازل می‌کنم. در این روایت آمده است که تعداد ایشان صد هزار نفر بود که چهل هزار نفر از ایشان، اشرار بودند و سزاوار عذاب. و شصت هزار نفر هم از اخیار بودند. در روایت این‌گونه آمده است: «أَنِّي‏ مُعَذِّبٌ‏ مِنْ‏ قَوْمِكَ‏ مِائَةَ أَلْفٍ‏ أَرْبَعِينَ أَلْفاً مِنْ شِرَارِهِمْ وَ سِتِّينَ أَلْفاً مِنْ خِيَارِهِمْ فَقَالَ (ع) يَا رَبِّ هَؤُلَاءِ الْأَشْرَارُ فَمَا بَالُ الْأَخْيَارِ»؛ عرض کرد وضعیّت اشرار را خودت می‌دانی امّا مسئلۀ اخیار چه می‌شود؟ «فَأَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِ دَاهَنُوا أَهْلَ الْمَعَاصِي وَ لَمْ يَغْضَبُوا لِغَضَبِي‏‏»1️⃣؛ خداوند فرمود: آن‌ها با همین اشرار برخورد چاپلوسانه داشتند – معادل فارسی مداهنه، چاپلوسی است- با آنان کنار می‌آمدند و هرگز برخورد خشمگینانه و از روی ناراحتی نداشتند؛ بلکه کنار هم می‌نشستند. مانند بازیگران تعزیه که در پایان کار می‌بینی شمر و امام‌حسین(ع) دستشان در یک کاسه است. البتّه در گذشته این‌‌گونه نبوده؛ بلکه الآن این‌چنین است؛ چون تعزیه سیاسی شده است. هر چیز که سیاسی شود، همین‌طور می‌شود. پشت پرده می‌بینی هر دو نفر دست در یک کاسه دارند و سر من و تو کلاه گذاشتند. «دَاهَنُوا أَهْلَ الْمَعَاصِي» این شصت هزار تا واسه این است. این‌ها خشمگین نشدند برای چنین خشم خداوند. 1️⃣وسائل الشيعه، ج‏16، ص 146 - بحار الأنوار، ج‏97، ص 93 〰〰〰〰〰 📚 📕 📝 جلسه سوم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 میزان خشم از انجام عمل منکر، مانند پلنگ زخم خورده❗️ 📌در مورد مرز خشمگینی، روایتی از امام‌صادق(ع) وارد شده است که از جدّه بزرگوارشان، از امام‌زین‌العابدین(ع) نقل می‌کنند که می‌فرمایند: «قَالَ: قَالَ مُوسَى بْنُ عِمْرَانَ (ع) يَا رَبِّ- مَنْ‏ أَهْلُكَ‏ الَّذِينَ‏ تُظِلُّهُمْ‏ فِي‏ ظِلِّ‏ عَرْشِكَ‏ يَوْمَ لَا ظِلَّ إِلَّا ظِلُّكَ»؛ حضرت موسی(ع) به خداوند عرض می‌کند: آنانی که روز قیامت در زیر سایۀ عنایت شما هستند، چه کسانی هستند؟ «فَأَوْحَى اللَّهُ إِلَيْهِ الطَّاهِرَةُ قُلُوبُهُمْ»؛ خدا به او وحی کرد و خصوصیاتی را برشمرد از جمله: «وَ الَّذِينَ يَغْضَبُونَ لِمَحَارِمِي»؛ آنان کسانی هستند که خشمگین شدند در مورد آنچه که آن را منکر دانستم و از آن‌ها نهی کردم، «إِذَا اسْتُحِلَّتْ»؛هنگامی که دیدند دیگران حرام‌های خدا را حلال دانسته و مرتکب شدند. خشم آنان چگونه و در چه حد بود؟ «مِثْلَ النَّمِرِ إِذَا جُرِِحَ»؛ مثل پلنگ زخم خورده. حضرت سقف خشم را این‌گونه تعبیر می‌کنند و می‌فرماید: باید این‌گونه ناراحت و خشمگین شوید، «مِثْلَ النَّمِرِ إِذَا جُرِِحَ»1️⃣؛ وقتی که مجروح می‌شود. از این روایات زیاد است که بعضی موارد را به عنوان نمونه نقل کردم. دقّت بفرمایید که غیرت ریشۀ امر به معروف و نهی از منکر است، و همین غیرت در دین است که این‌طور مؤمن را می‌سوزاند و نمی‌تواند بی‌تفاوت بگذرد. 1️⃣وسائل الشيعه، ج‏16، ص 147 〰〰〰〰〰 📚 📕 📝 جلسه سوم @mojtabatehrani_ir
* بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ * ﷽ رُوِیَ عَنِ عَلِیٍّ اَمیرِالمُؤمِنینَ عَلَیهِ السَّلامُ قالَ: «مَنْ كَانَتْ َفِيهِ لَهُ ثَلَاثٌ سَلِمَتْ لَهُ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةُ يَأْمُرُ بِالْمَعْرُوفِ‌ وَ يَأْتَمِرُ بِهِ‌ وَ يَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ وَ يَنْتَهِي عَنْهُ وَ يُحَافِظُ عَلَى حُدُودِ اللَّهِ جَلَّ جَلَالُهُ وَ عَلَا» ترجمه: هر کس در او سه چیز باشد، دنیا و آخرت به او اختصاص داشته و برای اوست. به کار خوب و نیک سفارش کند و خودش هم کار خوب و نیک انجام دهد و نهی از منکر از کار زشت و بد کند و خودش هم کار منکر و زشت انجام ندهد و از حدود خداوند جلّ و جلاله محافظت کند. شرح: روایت از امیرالمؤمنین صلوات الله علیه، منقول است که حضرت فرمودند:کسی که در او سه چیز باشد، این دنیا و آخرت، اختصاص به او دارد. به قول ما لام،لام اختصاص است.«مَنْ كَانَتْ َفِيهِ لَهُ ثَلَاثٌ سَلِمَتْ لَهُ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةُ»؛ این دنیا و آخرت برای اوست. این جا«سَلِمَ» به معنای بودن برای شخص است. اوّل:«يَأْمُرُ بِالْمَعْرُوفِ‌ وَ يَأْتَمِرُ بِهِ»؛ به کار نیک سفارش کند دیگران را و خودش هم کار نیک انجام بدهد، معروف. یک عدّه امر به معروف می‌کنند؛ اما خودشان دست خالی هستند. بعضی‌ها نه، خودشان کار خوب می‌کنند؛ امّا دیگران را دعوت به کار خوب نمی‌کنند. نگاه کنید هر دو طرفش را گفته است. حضرت می‌گوید دوتا باشی، تنها این که خودت مقیّد باشی، کار خوب انجام بدهی کافی نیست، دیگران را هم به کار خوب باید دعوت بکنی. نعوذبالله، از آن طرف که خیلی بد است که دیگران را به کار خوب دعوت بکنی، خودت عمل نکنی؛ آن که خیلی افتضاح است. دو: «وَ يَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ وَ يَنْتَهِي عَنْهُ»؛ نهی بکند از کار زشت و خودش هم کار زشت مرتکب نشود. باز هم اینجا دوتاست این جا، تنها این که خودت مقیّد باشی کار زشت نکنی، کافی نیست؛ دیگران را هم باید بازداری از کار زشت؛ چه رسد به این که دیگران را نهی بکنی، خودت آن وقت کار زشت بکنی که این هم باز افتضاح است. سوم: «وَ يُحَافِظُ عَلَى حُدُودِ دینِ اللَّهِ جَلَّ جَلَالُهُ وَ عَلَا»؛ کسی باشدکه این حفاظت کند این حدود الهی را؛ چون تعبیر به حدود دارد توی روایت. «وَ يُحَافِظُ عَلَى حُدُودِ اللَّهِ جَلَّ جَلَالُهُ وَ عَلَا»؛ حدود الهی که همان دین خداوند است، حدود الهی، احکام الهیّه است توی قرآن هم هست، حدود که گفته می‌شود. مرزهایی را که خداوند، قرار داده برای بشر در دنیا از نظر اعمالشان، مراقبت کند نسبت به آنها، این مرزها را. خب، امام حسین (ع)، برای همین بود قیامش، توی آن خطبه‌ای که خواند که خطاب کرد: «النَّاسُ‌ عَبِيدُ الدُّنْيَا وَ الدِّينُ لَعِقٌ عَلَى أَلْسِنَتِهِم»؛ می رسد به این جملات: « أَ لَا تَرَوْنَ اَنَّ الْحَقَّ لَا يُعْمَلُ بِهِ وَ الْبَاطِلَ‌ لَا يُتَنَاهَى‌ عَنْهُ »؛ قیام امام حسین(ع) همین بود برای امر به معروف ، نهی از منکر، حفظ حدود الهی که دین خداوند بود که داشت دین منسوخ می‌شد به معنای واقعی‌اش؛ امام‌حسین(ع)، حرکت بر محور همین معنا بود، قیامش؛ یعنی همین‌هایی که امام‌علی (ع)، پدرش فرمود. توجّه می‌کنید؟ و لذا دنیا و آخرت، مال امام‌حسین (ع)است. می‌خواستم این را بگویم. امام ‌حسین (ع)، هم بُرد در دنیا دارد، شما می بینید. هم بُردش در چی؟ در آخرت که ان‌شاالله، همه مشمول شفاعتش باشیم. تصنیف غرر الحکم و درر الکلم صفحه 332 مستدرک الوسائل، جلد12، صفحه 206 مَنْ كَانَتْ لَهُ ثَلَاثٌ سَلِمَتْ لَهُ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةُ يَأْمُرُ بِالْمَعْرُوفِ‌ وَ يَأْتَمِرُ بِهِ‌ وَ يَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ وَ يَنْتَهِي عَنْهُ وَ يُحَافِظُ عَلَى حُدُودِ اللَّهِ جَلَّ وَ عَلَا. النَّاسُ‌ عَبِيدُ الدُّنْيَا وَ الدِّينُ لَعِقٌ عَلَى أَلْسِنَتِهِم‌ . بحار ج 44 ص 383 أَ لَا تَرَوْنَ الْحَقَّ لَا يُعْمَلُ بِهِ وَ الْبَاطِلَ‌ لَا يُتَنَاهَى‌ عَنْهُ. بحار ج 44 ص 192 〰〰〰〰〰 شرح حدیث @mojtabatehrani_ir
18.75M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ رُوِیَ عَنِ عَلِیٍّ اَمیرِالمُؤمِنینَ عَلَیهِ السَّلامُ قالَ: «مَنْ كَانَتْ َفِيهِ لَهُ ثَلَاثٌ سَلِمَتْ لَهُ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةُ يَأْمُرُ بِالْمَعْرُوفِ‌ وَ يَأْتَمِرُ بِهِ‌ وَ يَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ وَ يَنْتَهِي عَنْهُ وَ يُحَافِظُ عَلَى حُدُودِ اللَّهِ جَلَّ جَلَالُهُ وَ عَلَا» ترجمه: هر کس در او سه چیز باشد، دنیا و آخرت به او اختصاص داشته و برای اوست. به کار خوب و نیک سفارش کند و خودش هم کار خوب و نیک انجام دهد و نهی از منکر از کار زشت و بد کند و خودش هم کار منکر و زشت انجام ندهد و از حدود خداوند جلّ و جلاله محافظت کند. 〰〰〰〰〰 شرح حدیث 🎞 @mojtabatehrani_ir