eitaa logo
حاج آقا مجتبی تهرانی رحمة الله علیه
2.1هزار دنبال‌کننده
194 عکس
1.7هزار ویدیو
3 فایل
دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی (ره) @masabiholhoda_77652134
مشاهده در ایتا
دانلود
﷽ رُوِیَ عَنِ مُوسَیّ ِابنِ جَعفَرِ صَلَواتُ اللهُ عَلَیهما قالَ لِبَعضِ وَلَدِهِ: « يَا بُنَيَّ إِيَّاكَ أَنْ يَرَاكَ اللَّهُ فِي‏ مَعْصِيَةٍ نَهَاكَ‏ عَنْهَا وَ إِيَّاكَ أَنْ يَفْقِدَكَ اللَّهُ عِنْدَ طَاعَةٍ أَمَرَكَ بِهَا وَ عَلَيْكَ بِالْجِدِّ وَ لَا تُخْرِجَنَّ نَفْسَك‏ مِنَ التَّقْصِيرِ فِي عِبَادَةِ اللَّهِ وَ طَاعَتِهِ فَإِنَّ اللَّهَ تعالی لَا يُعْبَدُ حَقَّ عِبَادَتِهِ‏» ترجمه: ای پسرم! بپرهیز و برحذرباش از این که خداوند متعال تو را در حال انجام دادن گناه و معصیتی ببیند که تو را از آن معصیت نهی کرده است. و بپرهیز از این که خداوند متعال تو را در کاری که به آن امر کرده، نیابد. و بر تو باد به این که همیشه به عبادت، تلاش و کوشش فراوان نمایی. و هیچ وقت به ذهن تو نیاید که در عبادت کردن خداوند کوتاهی نکرده ای؛ بلکه بدانی که در طاعت خداوند کوتاهی کرده ای؛ برای این که خداوند آن طور که سزاوار و شایستۀ پرستش است، عبادت و پرستش نشده است. شرح: روایت از موسی‌ابن جعفر صلوات الله علیه، منقول است که دارد به بعضی از فرزندانشان، فرمودند این جملات را: «یا بُنَیّ» ای فرزند من! بپرهیز از این که خداوند تو را ببیند در کاری را که از آن عمل تو را نهی کرده. معصیت دارد. بپرهیز. یک وقت خدا نبیند تو را داری گناه می‌کنی،ها! همچین خیلی ساده‌اش این است. «اِیّاکَ أَن یَراکَ اللهُ» بپرهیز از این که خدا تو را ببیند،« فِي مَعصِیَةٍ نَهاکَ عَنها» در یک گناه و معصیتی که تو را نهی کرده از آن معصیت و آن کار. اوّل این. این را خوب دقّت کنید در ترتیب. ما خیلی داریم در روایات؛ این را بهتان بگویم،ها! روایات بسیار داریم که آن چیزی را که معصیت؛ یعنی یک عمل را ترک بکنید.هان؟! حرام را باید ترک بکنید، واجب را باید انجام بدهید؛ اما روی ترک معاصی، مثل این که حقّ تقدّم گذاشتند. رسیدید شما؟ این جا حقّ تقدّم را موسی‌بن جعفر(ع)روی چی گذاشته،هان؟ ترک معصیت. این را دقّت کنید. بعد می رود توی طاعت، «وَ اِیّاکَ اَن یَفقِدَکَ اللهُ تعالی»؛شد؟! «عِنْدَ طاعةٍ اَمَرَکَ بِها»؛ بپرهیز از این که خدا تو را نیابد در یک کاری که تو را امر کرده، چیه؟ انجام بدهی. این دوّمی‌اش است. نکنه،ها! در یک کاری که باید بکنی، خدا ببیند نمی‌کنی. این هم دوّمی‌اش. بعد دارد، فرمود:« وَ عَلَیکَ بِالجِدِّ»؛ بر تو باد به کوشش. بعد جملۀ بعدی: « وَ لَا تُخْرِجَنَّ نَفَسَکَ مِنَ التَّقصیرِ في عِبادَهِ و طاعَتِهِ»؛ می‌فهمی یعنی چی؟ کوشش بکن، مقیّدباش معصیت را ترک کنی، طاعت را انجام بدهی، طاعات را، این تا اینجا شد؟! حالا کوشش را بکن؛ اما بهت بگویم،ها! خیال نکنی که حالا اگر معصیت را ترک کردی، عمل به واجب کردی، حالا خوب آدمی هستی. نه! « وَلاتَخرُجَنَّ نَفَسَکَ مِنَ التَّقصیرِ في عِبادَهِ و طاعَتِهِ »؛ این خیلی زیباست. هیچ وقت این نفس را هان؟! این جوری تبرئه‌اش نکنی،ها! که کوتاه نیامده،ها! فهمیدی،ها! خودت را هان؟! تبرئه نکنی،ها! در کوتاه آمدن نسبت به چی؟ پرستش، طاعت. پرستش یعنی آن به اصطلاح، اعمالی که پیکره‌اش پرستش است، مثل نماز و این‌ها، این‌ها را می گویند عبادت. درست است؟ که ما می گوییم دو جور می‌شود: عبادت، شد؟! بعد طاعت که عموم، اوّل به قول ما، خاص را گفته بعد عام را فرموده، شد؟ که همه را می‌گیرد، سراسری. حالا آن واجبات ما همه‌اش که چیزی نیستش که به اصطلاح، به قول ما قُربی که نیست، عبادی نیست، یک سری واجبات ما داریم، واجب است انسان انجام بدهد، قصد قُربت هم شرطش،هان؟ نیست. شد؟ مثل امر به معروف، نهی از منکر. یک مثال هم زدم که یک وقت قشنگ، همگانی، همه روزه، همه جایی، یک مثال قشنگ زدم برایتان. گوش کن! اصلاً قصد قربت لازم نیستش، می‌فهمی؟ همان واجب است، درست است؟ هم امر به معروف، هم نهی از منکر، توجه کن. « وَلاتَخرُجَنَّ نَفَسَکَ مِنَ التَّقصیرِ في عِبادَهِ و طاعَتِهِ » که بگویی ما وظیفه‌مان را که عمل کردیم، تو همین را که گفتی مرخصی. توجّه کن چه عرض کردم. همین مرخصت کرده است. نه خیر،« فَاِنَّ الله تَعالی لایُعبَدُ حَقَّ عِبادَتِهِ» این را بدان! تو که هیچی، گوش کنید. اشرف اولاد آدم، هم نتوانسته خدا را آن طور که سزاوار است، پرستش کند. اشاره به آن جمله ای را که هان؟! پیغمبراکرم(ص) فرمود که: «ما عَرَفناکَ حَقَّ مَعرفَتِکَ وَ ما عَبَدناکَ حَقَّ عِبادَتِکَ». بحار جلد 75، صفحه320 〰〰〰〰〰 شرح حدیث @mojtabatehrani_ir
19.56M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ رُوِیَ عَنِ مُوسَیّ ِابنِ جَعفَرِ صَلَواتُ اللهُ عَلَیهما قالَ لِبَعضِ وَلَدِهِ: « يَا بُنَيَّ إِيَّاكَ أَنْ يَرَاكَ اللَّهُ فِي‏ مَعْصِيَةٍ نَهَاكَ‏ عَنْهَا وَ إِيَّاكَ أَنْ يَفْقِدَكَ اللَّهُ عِنْدَ طَاعَةٍ أَمَرَكَ بِهَا وَ عَلَيْكَ بِالْجِدِّ وَ لَا تُخْرِجَنَّ نَفْسَك‏ مِنَ التَّقْصِيرِ فِي عِبَادَةِ اللَّهِ وَ طَاعَتِهِ فَإِنَّ اللَّهَ تعالی لَا يُعْبَدُ حَقَّ عِبَادَتِهِ‏» ترجمه: ای پسرم! بپرهیز و برحذرباش از این که خداوند متعال تو را در حال انجام دادن گناه و معصیتی ببیند که تو را از آن معصیت نهی کرده است. و بپرهیز از این که خداوند متعال تو را در کاری که به آن امر کرده، نیابد. و بر تو باد به این که همیشه به عبادت، تلاش و کوشش فراوان نمایی. و هیچ وقت به ذهن تو نیاید که در عبادت کردن خداوند کوتاهی نکرده ای؛ بلکه بدانی که در طاعت خداوند کوتاهی کرده ای؛ برای این که خداوند آن طور که سزاوار و شایستۀ پرستش است، عبادت و پرستش نشده است. 〰〰〰〰〰 شرح حدیث 🎞 @mojtabatehrani_ir
📍 آیا امام‌حسین(ع) این آیه را در قرآن نخوانده بود؟❗️ 📌من یک سؤال می‌کنم: آیا امام‌حسین(ع) این آیه را در قرآن نخوانده بود؟ آیا آیۀ «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا عَلَيْكُمْ أَنْفُسَكُمْ لَا يَضُرُّكُمْ مَنْ ضَلَّ إِذَا اهْتَدَيْتُمْ»، نخوانده بود؟ آیا معنایش این است که چه‌کار داری به این کارها؟ بگذار همۀ جامعه به فساد کشیده شوند، همه گمراه شوند، همه بروند به جهنّم و فقط من به جهنّم نروم. این‌ها سؤال است و باید به آن‌ها جواب بدهند. در دنبالۀ همین آیه می‌فرماید: «إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُكُمْ جَمِيعًا فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ»1️⃣؛ وقتی بازگشت کردی آنجا معلوم می‌شود که چه خبر است. ما باید به وظیفه‌ای که شارع می‌فرماید عمل کنیم. یکی از وظایفی که از مسلّمات است، امر به معروف و نهی ازمنکر است، البتّه با شرایطی که ذکر کرده‌اند. این‌ها بحث‌های کلّی است که در پاسخ به این توهّماتِ مطرح شده، عرض می‌کنم. در دنیا از این گوسفندان زیاد بودند، ما هم دیدیم. همان‌طور که امام‌علی(ع) می‌فرماید: «لَا تَسْتَوْحِشُوا»2️⃣؛ از قلّت کسانی که پایدار ماندند، نهراس؛ یعنی اکثراً رفتند. ما هم زیاد دیدیم. امام‌حسین(ع) هم همین را دید و در عین حال پای ایستاد، جدّش هم همین بود. در محیط زندگی آنان هم همین بود. 1️⃣سورۀ مبارکۀ مائده، آیۀ 105 2️⃣نهج البلاغه، خطبۀ 201 〰〰〰〰〰 📚 📕 📝 جلسه چهارم @mojtabatehrani_ir
📍 از کمی اهل حق وحشت نکنید❗️ 📌اگر به خطبه‌های نهج‌البلاغه که از نظر شمارش مختلف است مراجعه کنید. امام‌علی(ع) می‌فرماید: «أَيُّهَا النَّاسُ‏ لَا تَسْتَوْحِشُوا فِي طَرِيقِ الْهُدَى لِقِلَّةِ أَهْلِهِ»؛ ای مردم! در طریق هدایت، وحشت نکنید به‌خاطر کمی اهل آن؛ چون اکثریت طرف دیگرند، «فَإِنَّ النَّاسَ اجْتَمَعُوا عَلَى مَائِدَةٍ شِبَعُهَا قَصِيرٌ وَ جُوعُهَا طَوِيلٌ»1️⃣؛ آنان سر سفره‌ای جمع شده‌اند که سیری آن کم است، ولی گرسنگی آن زیاد است. تعبیر خیلی زیبایی است! شهوت چند روزۀ دنیا، قدرت‌طلبی، به پایین تنه رسیدگی کردن و امثال آن، به پایان می‌رسد، وقت مرگ و گرسنگی نسبت‌به التذالات اُخروی زیاد می‌شود. آن تأویل که بگویی: به من چه؟ به تو چه؟ باید ببینی وظیفه‌ات چیست. عقل تو مستقل است. اگر یک منطق صحیح داری، باید پای آن منطق بایستی. 1️⃣نهج البلاغه، خطبۀ 201 〰〰〰〰〰 📚 📕 📝 جلسه چهارم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 وجوب امر به معروف و نهی از منکر عقلی است❗️ 📌به اصل بحث در باب وجوب امر به معروف و نهی از منکر وارد می‌شویم. در اینجا بین آقایان علما بحثی مطرح هست که آیا وجوب نهی از منکر عقلی ا‌ست یا وجوبش شرعی ا‌ست. البتّه شرعی بودن را همۀ علما قبول دارند. بعضی از بزرگان گفته‌اند که وجوبش عقلی ا‌ست و مطالبی مطرح کرده‌اند که برای شما فایده دارد، از شیخ طوسی(ره)گرفته تا متأخّرین، بزرگانی مثل شیخ انصاری(ره)و امام(ره) همه قایل هستند که وجوب نهی از منکر، وجوب عقلی ا‌ست؛ یعنی عقل حکم می‌کند که نهی از منکر واجب است؛ بنابراین اگر هیچ دلیلی نداشتیم، نه از کتاب، نه از سنّت و نه از اجماع، عقل چنین حکمی دارد. اگر عبد بداند چیزی مبغوضِ مولای اوست، چه یک عملی باشد یا وجود یک چیزی باشد یا هر فرض دیگر، بداند که تحقّق پیدا کردن آن چیز در خارج موجب خشم مولا می‌شود و مولا دوست ندارد تحقّق پیدا کند، در اینجا عقل حکم می‌کند به عبد که باید از تحقّق این چیز در خارج منع کند؛ زیرا مولای تو از آن بدش می‌آید. دقّت کنید! فرقی نمی‌کند بین اینکه آن موجودی که می‌خواهد این مبغوض را در خارج تحقّق بدهد، انسان باشد، حیوان باشد یا اینکه نه انسان باشد و نه حیوان. پس اگر این امر در خارج تحقق پیدا کند، مولا ناراحت می‌شود. 〰〰〰〰〰 📚 📕 📝 جلسه پنجم @mojtabatehrani_ir
میلاد امام حسن عسکری علیه السلام مبارک باد 🏞 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 دلیل عقلی بودن وجوب امر به معروف و نهی از منکر ❗️ 📌حال برای روشن شدن مطلب مثال می‌زنم: فرض کنید یک ظرف شکستنی متعلّق به مولا لب دیوار است. اگر طوفانی بوزد و این ظرف بیفتد و بشکند، مولا ناراحت می‌شود. الآن می‌بینید طوفان آمده. عقل به شما حکم می‌کند که از این ظرف محافظت کنید. آیا عقل می‌گوید: چون مولا از تو نخواسته که از این ظرف مواظبت کنی، پس دست روی دست بگذاری؟! من این مثال‌ها را برای روشن شدن سخنان آنهایی می‌گویم که می‌گویند: که نهی از منکر تنها وجوب شرعی ندارد و ما به شرع کاری نداریم، آن را بوسیدیم و کنار گذاشتیم. فرض می‌گیریم که نگفته بود نهی از منکر واجب است. منکر؛ یعنی چی؟ یعنی چیزی که مبغوض خداست. می‌گوید که باید جلوی این مبغوض مولا را بگیرد و به هر طریق ممکن نگذارد در خارج تحقّق پیدا کند. اگر بنده مانع نشد و در این امر کوتاهی کرد، عقل حکم می‌کند که او مستحقّ عقوبت است. عقل می‌گوید: می‌توانستی جلوی تحقّق مبغوض مولا را بگیری و نگرفتی. در اینجا اگر مولا تو را عقوبت کند، حق با اوست. تو مستحقّ عقوبتی و سزاواری که تو را عقاب کند. این حکم، ربطی به شرع ندارد. 〰〰〰〰〰 📚 📕 📝 جلسه پنجم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 دلیل دیگر بر عقلی بودن وجوب امر به معروف و نهی از منکر ❗️ 📌مثال دیگر می‌زنم: لب دریا ایستاده‌ایم. بچّۀ مولا در دریا افتاده و در حال غرق شدن است. مولا هم تشریف ندارد که بگوید: او را نجات بدهم. عقل می‌گوید: باید او را نجات بدهی، یا فرض کنید ظرفی ا‌ست که در آن غذای مولا قرار دارد و حیوانی آمده و من می‌دانم غذا زیر دست و پای حیوان لگد می‌شود و از بین می‌رود، با اینکه مولا نگفته غذای او را از زیر پای حیوان برداری. عقل حکم می‌کند که ظرف غذای مولا را حفظ کنی. مثال در این مورد بسیار می‌توان زد. همۀ این‌ها تحقّقش مبغوض مولا است؛ افتادن و شکستن کاسه، غرق شدن بچّۀ مولا، ماندن غذای او زیر دست و پای حیوان و امثال این‌ها همه مبغوض اوست. عقل می‌گوید: باید جلوی آن را بگیریم، ولو اینکه او امر به این کار نکرده باشد. نهی از منکر؛ یعنی این، جلوگیری از آنچه مولا از تحقّق آن در خارج بدش می‌آید؛ لذا اگر مانع این کار نشدی، تو را سرزنش می‌کند که کار تو قبیح و زشت است. 〰〰〰〰〰 📚 📕 📝 جلسه پنجم @mojtabatehrani_ir