بچه بودیم و چیزی نمی‌فهمیدیم، بچه بودیم و بی‌خیال بودیم، برای خودمان دنیایی ورای این دنیا ساخته‌بودیم و در آن سیر می‌کردیم، شنگول و سرخوشانه تک تک کوچه‌های کودکی را گشت می‌زدیم، چرخ می‌زدیم و برای خودمان خیال‌های جانانه می‌بافتیم. بچه بودیم و همه چیز خوب بود، بچه بودیم و آسمان آبی‌تر بود، زمین سبزتر و آدم‌ها شادتر بودند. بچه بودیم و جهان، خواستنی‌تر بود. بزرگ شدیم و از همه چیزِ دنیا سر در آوردیم، که لبریز شدیم از فکر و دغدغه، که توقعمان بیشتر شد، که جهان را مثل سابق دوست نداشتیم. و فهمیدیم که خوب نیستیم! که ای کاش سر در نمی‌آوردیم، که ای کاش نمی‌فهمیدیم. و اکنون در بن‌بست‌ترین کوچه‌‌های بزرگسالی پناه برده‌ایم به خاطرات روزهای کودکی... از شر حالی که معمولا خوب نیست، از شر ذهنی که بی‌خیالی نمی‌فهمد! #نرگس_صرافیان_طوفان 👳 @mollanasreddin 👳

طبقه‌ی بالای خانه‌ی ما آدم‌های امن و خوشبختی زندگی می‌کنند و این برای من بیشترین دلیلی‌ست که در خانه، بیش از هرجای دیگری احساس آرامش و خوشبختی کنم. خیلی مهم است که در جوار چه کسانی زندگی کنی، خیلی مهم است که چشم‌اندازی که می‌بینی, تا چه اندازه خوشایند باشد. حتی گاهی مهم‌تر این است که قبل از خودت، برای آدم‌های حوالی‌ات آرزوی خوشبختی و خیر و آرامش کنی. نمای خانه‌ی خودت به چه کار خودت می‌آید وقتی که هربار از پنجره به بیرون نگاه کنی و خانه‌ی ویران و بی‌سر و سامان همسایه‌ات را ببینی و بدترین احساس عالم را پیدا کنی و ناچار شوی پرده‌ها را بکشی و نور و شادی را از خودت دریغ کنی؟ طبقه‌ی بالای خانه‌ی ما یک نفر هر روز پیانو می‌زند و من این پایین از آرامش و عشقی که به فاصله‌ی چند آجر تا من جاری‌ست، لبخند می‌زنم، سرم را بالا می‌گیرم و خدا را عمیقا شکر می‌کنم. لطفا آدم‌های خوشبختی باشید، نه فقط به خاطر خودتان، به خاطر تمام کسانی هرچقدر هم که برای جهان خودشان تلاش کنند و زحمت بکشند، در نهایت محکوم‌اند به تماشای منظره‌ی جهان شما. آدم‌های خوشبختی باشید، به خاطر خودتان و بخاطر تمام کسانی که زندگی‌شان فقط چند آجر تا زندگی و احوال و رفتار شما فاصله دارد. #نرگس_صرافیان_طوفان 👳 @mollanasreddin 👳

شکوفه را چگونه می‌توان از حافظه‌ی درخت‌ها پاک کرد وقتی که هر بهار بی‌اراده سبز می‌شوند؟ پرنده‌ها را چگونه می‌توان به زمین عادت داد؟ وقتی که آسمان را نگاه می‌کنند و بال‌هاشان روی دوششان سنگینی می‌کند؟! ✍️ #نرگس_صرافیان_طوفان 👳 @mollanasreddin 👳

ما از دلگیریِ روزهایمان، به شب پناه می‌بردیم، و از دلتنگیِ شب‌هایمان، به روز... و این‌گونه بود که تمامِ جوانیِ‌مان؛ در ناتمامِ یک انتظار، تمام شد! #نرگس_صرافیان_طوفان 👳 @mollanasreddin 👳

دیگر نمی‌خواهم غصه بخورم. هرچیز شده، باید می‌شده و هرچیز نشده، نباید می‌شده، می‌خواهم بعد از این زیاد فکر نکنم و زیاد دقیق نباشم و زیاد توجه نکنم... می‌خواهم آرام باشم؛ مگر چقدر زنده می‌مانم که تمام عمرم به فکر و خیال بگذرد؟! #نرگس_صرافیان_طوفان 👳 @mollanasreddin 👳

#متن_خاص خوشحال شو! حتی با یک شاخه گل، با یک قدردانیِ کوچک، با یک محبت ساده، یک آغوش، یک "مواظب خودت باش"، یک "سرد است، لباس گرم بپوش" ، یک "نگرانت هستم"، یک"خوبی؟" اینکه به کم شاد نشوی، بزرگترین ایرادی‌ست که می‌توانی داشته باشی. بیشترین چیزی که تو را از احساس خوشبختی و آرامش، محروم کند و باعث شود که تو هیچ زمانی عمیقا احساس زنده بودن نکنی. #نرگس_صرافیان_طوفان 👳 @mollanasreddin 👳

#متن_خاص خدا کند عزیزم، گیرِ آدمِ ناجور نیفتی! خدا کند چترت را زیر باران، به کسی نبخشی که با همان چتر بزند زیر میز اعتمادت و جهان تو را زیر و رو کند. خدا کند چراغت را به خاطر کسی خاموش نکنی که تاریکی‌ات را بهانه کند و به تو از پشت خنجر بزند. خدا کند معاشرین تو آدم‌های آدمی باشند، که اگر بخشیدی بفهمند، که اگر از خودت گذشتی، قدر بدانند و لطفت را وظیفه قلمداد نکنند. خدا کند توسط کسانی که باید؛ همانگونه که شاید، مورد پذیرش و قدردانی و عشق واقع شوی. خدا کند هیچ زمانی برای خوب بودنت، احساس حماقت نکنی. #نرگس_صرافیان_طوفان 👳 @mollanasreddin 👳

خوبیِ آدم‌ها را ببینید. آدم‌ها گاهی بی‌تابانه انتظار کسی‌ را می‌کشند که بدی‌های آنان را ندیده‌باشد و بتوانند در مقابل او، بدون هیچ ترسی از قضاوت شدن، خوب رفتار کنند یا حتی تلاش کنند آدمِ بهتری باشند. گاهی برای دوستان و نزدیکانت خودت را به فراموشی بزن و مانند یک تازه وارد رفتار کن و هیچ اشاره‌ای به نقص‌ها و کاستی‌ها و اشتباهات گذشته‌ی آنان نکن! بگذار اگر کسی تصمیم گرفته تغییر کند، تغییر کند. #نرگس_صرافیان_طوفان 👳 @mollanasreddin 👳

#متن_خاص من بیش از هرچیزی نگران خانه‌ها، سقف‌ها و دیوارهایی‌ام که بعد از آدم‌ها قرار است با جهانی دلبستگی و خاطره، ادامه پیداکنند. نگرانِ کودکی‌ها و جوانی‌های از دست رفته‌ام، نگران دخترکان و پسرکانی که روزی در کوچه‌ها مشغول بازی بودند و حالا پیرزنان و پیرمردانی‌اند حامل خطوط گذار زمان و دست‌های لرزان و صداهای گرفته و رمق‌های نداشته. من نگران خودمانم، نگرانم پیش از آن‌که زندگی کنیم، پیر شویم و دیگر نایی نمانده باشد برای زیستن... من گاهی دلتنگ می‌شوم برای کودکی‌های مادرم برای کودکی‌های پدرم برای شادابی‌ها و شادمانی‌های از دست رفته... سال‌ها بعد که ما نیستیم، خانه‌ها در نبود ما چه‌کار می‌کنند؟ دلتنگ می‌شوند؟! تنها می‌مانند؟ بغض می‌کنند؟ یا فراموش می‌شویم، حتی از حافظه‌ی دیوارها!؟ #نرگس_صرافیان_طوفان 👳 @mollanasreddin 👳

آدم‌حسابی‌اند بعضی آدم‌ها، خوش‌ذاتند، کار درست! دوست‌داشتنی! شریف! عزیز! آدم‌های با اصالتی که خودشان را گم نمی‌کنند؛ پایین باشند، بالا باشند، اوج بگیرند یا زمین بخورند، در هر صورت همانند و اصالت وجودی‌شان را حفظ می‌کنند. چه چیزی مهم‌تر از این که یک انسان، شخصیت سالمی داشته‌باشد و اجازه نداده باشد که ناملایمات جهان، به روان و هویت او آسیب زده‌باشد؟! چه چیزی مهم‌تر از این‌که یک انسان نه به وقت خوشی خودش را برتر از دیگران بداند و نه به وقت ناخوشی، خودش را کمتر از دیگران حساب کند و تمایز قائل شده‌باشد میان انسانی که هست و تلاش‌هایی که می‌کند و دستاوردهایی که به دست می‌آورد. چه چیزی مهم‌تر از این‌که یک انسان عزت نفس داشته‌باشد و بهتر از هرکسی بداند که فرق است میان اینکه خودشیفته و از خودمتشکر و مغرور باشی یا اینکه اصیل باشی و عزت نفس داشته‌باشی! #نرگس_صرافیان_طوفان 👳 @mollanasreddin 👳

#متن_خاص از یک جایی به بعد تن می‌دهی به هرآنچه که هست و دست می‌کشی از هرآنچه که نیست و آرام می‌نشینی و زندگی‌ات را می‌کنی و اهمیتی نمی‌دهی به توقعات و آرزوهات و نمی‌خواهی که اهمیت بدهی چرا که می‌دانی اهمیت دادن به دویدن، وقتی پایی برای دویدن نداری، حرص خوردن و عذاب کشیدنِ بیهوده‌ست. از یک‌جایی به بعد نه تنها اندوه و مشکلاتت را به رسمیت می‌شناسی، بلکه می‌نشینی و با آن‌ها چای می‌نوشی و برایشان خاطره تعریف می‌کنی!!! از یک جایی به بعد دیگر؛ همین است که هست!!! تا پیش از آن هرکار کرده‌ای، کرده‌ای ولی از آن نقطه به بعد بهترین کاری که می‌توانی بکنی این است که هر آنچه داری و هست را بپذیری و سر به زیر و آرام، زندگی‌ات را بکنی... #نرگس_صرافیان_طوفان 👳 @mollanasreddin 👳

#متن_خاص یک‌وقت‌هایی دنیا آدم‌های ناجور را مقابل راهت قرار می‌دهد تا تو قدردان آدم‌های جورِ جهانت باشی. یک‌وقت‌هایی بد می‌بینی تا بعد از آن چشم‌هایت را خوب باز کنی و بیننده و شکرگزار خوبی‌ها باشی. یک‌وقت‌هایی غمگین می‌شوی تا عمیق‌تر شاد بشوی و فرصت‌های شادمانی‌ات را غنیمت بشماری. خوار می‌شوی تا عزتی که داری به چشمت بیاید و غریب می‌شوی که آشنا بمانی و طرد می‌شوی تا از فرصت‌های دوست داشته شدنت لذت ببری. دنیا جایگاه متضادهاست، باید مخالف چیزی را تجربه کنی تا قدردان موافق آن باشی، باید نداشته باشی و باید سخت بجنگی و باید سخت به دست بیاوری تا وقتی رسیدی و وقتی داشتی، بدانی که چه فرق بزرگی‌ست میان داشتن و نداشتن، رسیدن و نرسیدن، محروم ماندن و در رفاه بودن... تا خوب مراقبت کنی، خوب شکرگزار باشی و خوب احساس خوشبختی کنی... #نرگس_صرافیان_طوفان 👳 @mollanasreddin 👳