🔰#آفت_رفاه و عوامل سقوط تمدن ها 🔶بعد از آن که حضرت توصیه به تفقه در دين کردند، فرمودند: «عَوِّدْ نَفْسَكَ التَّصَبُّرَ عَلَی الْمَكْروُهِ» خود را در ناملایمات به صبر و شکیبائی عادت بده، یعنی اگر در مسیر قرب الهی امری بر نفست گران آمد زود کار را رها نکن خود را وادار كن كه محكم بايستی و مگذار نفست به مصيبتِ رفاه گرفتار آيد. 🔸ابن خلدون در مقدمه ی جامعه شناسیِ خود یکی از عوامل سقوط تمدن ها را با وجود شكوفايی ظاهری، آلوده شدن به رفاه می داند. می گويد شكوفايیِ ظاهریِ يك تمدن نشانه ی سلامت آن تمدن نيست، اگر ملاحظه کردید هدفِ يك تمدن تنها برای كسب رفاه است بدون آن که به فضائل انسانی بپردازد، بدانيد كه مرگ چنین تمدنی حتمی است زیرا از علت حیات خود که همان مبارزه و تلاش و تحرك بوده است فاصله گرفته. آبادكردن زمين، كشف طبيعت، مبارزه و دفاع از حقوق جامعه و... از جمله نشانه های حيات يك تمدن است. 🔸 وقتی اين تحرك ها متوقف گردد و تمدن به رفاه، آلوده شود سقوط آن تمدن آغاز شده است و می توان اين سقوط را در اوج شكوفايی آن تمدن هم ديد او در توصیف دوران انحطاط و سقوط می گوید: شاخصه ی اصلی دوران انحطاط، شادکامی است. در آن دوران حاکم و محکوم هر دو راضی و خوشحالند. رفاه و ارضای هوس ها خوی و عادت همه است. در این مرحله دولت به آنچه پیشینیان به دست آورده اند، متکی است و در برابر هر قدرتی که به گسیختنِ رونق آنان بینجامد، ناتوان اند. در این دوران دولت به تدریج رو به فرسودگی و تجزیه می نهد. 🔸 در توصیف دوران سقوط که پس از انحطاط واقع می شود می گوید: اسراف در این دوران فراوان است، دولت به پیری و مرگ تدریجی رسیده. لشکریان مزدور و اداریان، برای به چنگ آوردن قدرتِ حاکم دسیسه سازی می کنند و جز نام و نشان برای حاکم باقی نمی گذارند. سرانجام هجومی از بیرون به حیات دولت خاتمه می بخشد، یا ممکن است دولت آنقدر به انحطاط ادامه دهد که همچون فتیله ی چراغی که نفت آن پایان یافته خاموش شود. 📙فرزندم این چنین باید بود ج ۱ استاد اصغر طاهر زاده