🔰 الله رب العالمین #ایستگاه_مربی_ها (قسمت آخر) 🔹 مربى انسان جز آفريدگار انسان نيست. ربّ اوست و مربى اوست. و ديگران بايد درس تربيت را از او بگيرند و راه تربيت را بياموزند... خداوند هستى و مربى انسان، انسان‏‌هايى را تربيت مى‏‌كند «وَ يُذْهِبَ عَنْهُمُ الرِّجْسَ وَ يُطَهِّرَهُم تَطْهيراً»، و پليدى‏‌ها را از آن‏‌ها مى‏‌زدايد و به وسيله‏‌ى وَحْى، آن‏‌ها را با قانون‏‌ها و دردها و داروها آشنا مى‏‌سازد و با نورانيت و پاكى و آگاهى، آن‏‌ها را بر روحيه‏‌ها و طبيعت‏‌ها مسلط مى‏‌نمايد و آن‏‌ها را پيشوا و مربى و آموزگار و مزكّى و مطهّر خلق مى‏‌سازد؛ «يَتْلُوا عَلَيْهِم آياتِهِ وَ يُزَكّيهِم وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ.» 🔹 و اين‏‌ها هستند كه در ميان خلقِ او به تربيت خلق و شكوفا كردن استعداد و تتميم اخلاق كريمه همت گماشته‏‌اند كه: «بُعِثْتُ لِاتَمِّمَ مَكارِمَ الاخْلاقِ». 🔹 مربى بايد از استعدادها و از كسرى‏‌ها و از دردها و درمان‏‌ها و عوامل تربيتى آگاه باشد و قانون‏‌هاى مؤثر را بشناسد. مربى مانند طبيب است، بايد دردها را بشناسد و داروها را بشناسد و روحيه‏‌ها را بشناسد؛ چون هر دارويى در هر روحيه‏‌اى مؤثر نيست… 📚 #مسئولیت_و_سازندگى | ص ۵۲، ۵۳ و ۵۴ 📝 استاد علی صفایی حائری #دردها_و_درمان‏‌ها #پيشوا_و_مربى_و_آموزگار