💠 خودِ ملکوتی 🔹 عقل كه با #فطرت_الهی آمیخته است و آن عقلِ عملی كه خدا او را مُلهم كرده به فجور و تقوا, نورانیتی است در درون انسان، موجود مجرّدی است در درون انسان كه خدا این را به ما تملیك نكرد, این را به ما #امانت داد كه ما از این چراغ استفاده كنیم؛ مثل اینكه چراغی را دیگری می ‌دهد می‌ گوید آقا این چراغ را بگیر و این راه را برو، دیگر تملیك نكرده, این چراغ را به او به عنوان امانت داده، حالا اگر او شیشه این چراغ را بشكند یا این شیشه را غبارآلود كند كه نور این چراغ به جایی نرسد خب به این چراغ ظلم كرده، به صاحب چراغ ظلم كرده و حقّ دیگری را برده است. 🔹 آن ﴿فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِی فَطَرَ النَّاسَ عَلَیهَا﴾ مِلك ما نیست، آن ﴿وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ٭ فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا﴾ #امانت_الله است مِلك ما نیست. اگر كسی در بخش اندیشه به آن عقل اهانت كند، به آن خودی که امانت الهی است ظلم كرد؛ اگر در بخش انگیزه, شهوت و غضب به آن عقلی كه «عُبد به الرحمن»، تعدّی بكنند، او را به بند بكشند و خودشان امیر قافله بشوند، به آن خود ظلم كردند. ما دو خود داریم: یك خود كه امانت الله است و یك خود كه به حسب ظاهر مِلك ماست. در سوره مباركه «حشر» و در سوره مباركه «آل‌عمران» بین این دو خود فرق گذاشته است؛ در سوره «حشر» فرمود اینها چون خدا را فراموش كردند خدا اینها را از یاد خودشان برد و اینها خودشان را فراموش كردند: ﴿لاَ تَكُونُوا كَالَّذِینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنسَاهُمْ أَنفُسَهُمْ﴾، آن گاه در آیه دیگر درباره همین افرادی كه خودشان را فراموش كردند فرمود اینها فقط به فكر خودشان ‌اند: ﴿أَهَمَّتْهُمْ أَنْفُسُهُمْ﴾. 🔹 خب چطور می ‌شود كه فرمود اینها خودشان را فراموش كردند بعد فرمود اینها فقط به فكر خودشان ‌اند؟ این كدام خود است كه انسانِ معصیتكار به فكر اوست و آن كدام خود است كه انسان تبهكار او را فراموش كرده است؟ خدای سبحان این #خود_حیوانی را به ما داد كه ما با آن زندگی می ‌كنیم اما آن #خود_انسانی اوصافی دارد مَلكاتی دارد حقوقی دارد كه ما امینِ آن هستیم كه باید #امانت_خدا را حفظ بكنیم. #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 سوره مبارکه نور جلسه 1 @monadianehag98