💠 استعاذه 🔹 انسان هم مأمور به #استخاره و هم مأمور به #استعاذه است. استخاره یعنی طلب خیر، نه تفأّل! باید خیر بخواهد، چون ذاتاً فاقد است؛ باید از خدا بخواهد و لا غیر، چون او #خیر_مطلق است و باید آنچه می ‌ماند و صلاح و فلاح بشر در آن است آن را بخواهد و نه چیز دیگر را. 🔹 در جریان #استعاذه هم این چنین است، إلا و لابد انسان باید استعاذه کند؛ زیرا #در_معرض_خطر علل و عوامل بیرونی و علل و عوامل درونی است، حتماً باید استعاذه کند! دوم اینکه فقط باید به خدا پناهنده بشود و از او کمک بخواهد. سوم باید به عنایت خدای سبحان از شرّ خارج و داخل برهد. هم استخاره لازم است با اضلاع سه‌ گانه‌ اش، هم استعاذه لازم است با اضلاع سه ‌گانه‌ اش؛ منتها در سوره مبارکه «فلق» استعاذه چهره کمک‌ خواستن از ذات اقدس الهی و پناهندگی به خدا از #دشمنان_خارجی بود، علل و عواملی که ذکر شد ﴿مِنْ شَرِّ ما خَلَقَ﴾[1] بود، ﴿شَرِّ غاسِقٍ﴾[2] بود، ﴿شَرِّ النَّفَّاثاتِ فِی الْعُقَدِ﴾[3] بود که اینها به سِحر و مانند آن از بیرون آسیب برسانند و ﴿شَرِّ حاسِدٍ﴾[4] بود که از راه حسد آسیب به محسود برسد. اما در سوره «ناس» استعاذه از #دشمن_داخلی است که مهم ‌تر از دشمن خارجی است. گر شود دشمن درونی نیست ٭٭٭ باکی از دشمن برونی نیست[5] 🔹 دشمن درونی با وسوسه، با #اغوا، با #اضلال، با #تمنیه و سایر علل و عواملی که برنامه‌ های خود را شیطان مشخص کرده است، درون را #فاسد می ‌کند و انسان را #غافل می ‌کند و انسان را #جاهل می‌کند و انسان را به #جهالت در برابر عقل گرفتار می ‌کند؛ لذا هم استعاذه از دشمن بیرونی هم استعاذه از دشمن درونی و مهم‌تر از دشمن بیرونی، دشمن درونی است. 🔹 شرّی که در سوره مبارکه «فلق» بود شرّ بیرونی است اما این شرّ درونی است که وسوسه می ‌کند. انسان با فکر و اراده کار می‌کند اول با #اندیشه می ‌اندیشد بعد با #انگیزه تصمیم و اراده و مانند آن را به عهده می‌ گیرد. اگر کسی بخواهد مسیر انگیزه او و اراده او را دگرگون کند، اول در اندیشه او سوء اثر می ‌گذارد اندیشه او را ویران می‌کند وهمی و خیالی می ‌کند وسوسه می ‌کند او را گمراه می ‌کند، از اندیشهِ گم ‌شده انگیزه پراکنده پدید می ‌آید و مانند آن؛ لذا فرمود: ﴿مِنْ شَرِّ الْوَسْواسِ﴾ که این ﴿الْخَنَّاسِ﴾ است. انسان هر وقت متذکر شد این در گوشه ‌های ذهن می‌ خزد و هر وقت غافل شد خودش را نشان می ‌دهد. درباره مژده به پرهیزکاران که فرمود پرهیزکاران کسانی ‌اند که ﴿إِذا مَسَّهُمْ طائِفٌ مِنَ الشَّیطانِ تَذَكَّرُوا فَإِذا هُمْ مُبْصِرُونَ﴾[6] اگر ببینند یک خیال باطلی، یک وهم باطلی، یک شورش باطلی در بیرون قلب او راه پیدا کرده است می ‌بیند این #حرامی به نام شیطان احرام بسته است تا وارد #کعبه_دل بشود، هم می ‌فهمد او حرامی است، هم می‌ فهمد احرامش #احرام_کاذب است، هم از انگیزه سوء او باخبر است که او منتظر است که درِ کعبه دل چه وقت باز می ‌شود که آنجا وارد بشود «فَبَاضَ وَ فَرَّخ‏» که در خطبه‌ های نورانی امیرالمؤمنین (علیه افضل صلوات المصلین) آمده است،[7] باخبر است. 🔹 #مردان_الهی که مواظب قلب هستند، این حرامی را می ‌شناسند، احرام بستن حرامی را می ‌شناسند، می‌ شناسد او منتظر باز شدن درِ کعبه است وارد دل بشود ﴿تَذَكَّرُوا فَإِذا هُمْ مُبْصِرُونَ﴾ وقتی متذکر شدند به نام حق #ذکر_گویان شدند او خنّاس است در گوشه ‌ای می ‌خزد: پاسبان حَرَم دل شده‌ ام شب همه شب ٭٭٭ تا در این خانه جز اندیشه او نگذارم[8] [1]. سوره فلق، آیه2. [2]. سوره فلق، آیه3. [3]. سوره فلق، آیه4. [4]. سوره فلق، آیه5. [5]. هفت اورنگ (جامی), سلسلةالذهب, دفتر اوّل. [6]. سوره اعراف، آیه201. [7]. نهج البلاغة(للصبحی صالح)، خطبه7. [8]. دیوان حافظ، غزل شماره324. #احرام_کاذب #شیطان #اندیشه_و_انگیزه #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 سوره مبارکه ناس تاریخ: 1398/01/29 🆔 @a_javadiamoli_esra

💠 هویّت قرآنی 🔹 اگر گفتند سالی كه نكوست از بهارش پیداست، #سالك_صالح هم اگر سلوكش و سیرش به صلاح و فلاح می ‌رسد [که] در آن یازده ماه موفق است، از ماه مبارك رمضانش پیداست. این ماه مبارك رمضان باید نه تنها ذخیره خود را تأمین كند ذخیره سالانه سالكان را هم فراهم بكند. این ماه ورودی دارد و خروجی، مدخلی دارد و مخرجی، #مردان_الهی كه براساس ﴿رَبِّ أَدْخِلْنی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَ أَخْرِجْنی مُخْرَجَ صِدْقٍ﴾[1] سیره و سنتشان سپری می ‌شود، در ورود به ماه مبارك رمضان یك دعای مخصوصی دارند و در پایان ماه مبارك رمضان كه به نام وداع است دعای خاصی. 🔹 ماه مبارك رمضان در مكتب اهل بیت (علیهم السلام) به عنوان شهر طهور و شهر تمحیص شهر صیام و قیام نامیده شده است. #شهر_طهور بودن برای آن است كه چون شهر قرآن است و كسی با قرآن در تماس است كه اهل طهارت باشد وقتی انسان #هویت_قرآنی پیدا می‌كند كه از طهارت روح طرفی بسته باشد، چون قرآن كتابی است ﴿لا یمَسُّهُ إِلاَّ الْمُطَهَّرُونَ﴾[2] همان طور كه «لاَ صَلاَةَ إِلاَّ بِطَهُورٍ»[3] «لا هویة قرآنیه الا بالطهور» و همان طور كه طهارت نماز را وضو و امثال وضو تأمین می ‌كنند، #طهارت_قرآن را هم ماه مبارك رمضان و صیام و قیامش تأمین می‌ كند كه این ماه، ماه طهارت است تا هویت انسان هویت قرآنی بشود. این طبق بیان امام سجاد (سلام الله علیه) كه #شهر_طهور شد برای آن است كه قرآن در این ماه نازل شد و حرمت این ماه هم به بركت قرآن كریم است كه قرآن كریم معارف و احكام فقهی و حقوقی و اخلاقی فراوانی دارد كه یكی از آن احكام فقهی مسئله صیام است. وقتی در این ماه انسان طاهر شد، می ‌تواند براساس ﴿لا یمَسُّهُ إِلاَّ الْمُطَهَّرُونَ﴾ هویت قرآنی پیدا كند این هم یك مطلب و شاید در نوبت های قبل به عرضتان رسید كه همواره متزمّن این زمان را بركت می ‌دهد، چون قرآن باعث حرمت ماه مبارك رمضان شد، اگر یك سالك صالحی هویت قرآنی پیدا كرد، به ماه مبارك رمضان فخر می ‌بخشد. این شهر الله است، ولی شهر الله را ولی الله و خلیفة الله مشرَّف می‌ كند. 🔹 در دعاهایی كه از وجود مبارك امام سجاد (سلام الله علیه) در بخش پایانی ماه مبارك رمضان به عنوان دعا و وداع مطرح است این است كه به خدای سبحان عرض می كند «اللَّهُمَّ اشْحَنْهُ بِعِبَادَتِنَا إِیاک»؛ خدایا آن توفیق را بده كه ماه مبارك رمضان مشحون به عبادت ما بشود، ما چیزی فارق نبینیم، هیچ ذره‌ ای از زمان ماه مبارك رمضان بدون عبادت ما نگذرد! «وَ زَینْ أَوْقَاتَهُ بِطَاعَتِنَا لَک»؛ خدایا این ماه مبارك رمضان را مزین كن، زیور بده . آئین بندی بكن به طاعت ما! یعنی این زمان به اطاعت متزمّن مزین می‌ شود، این #صائم_سالك است كه ماه مبارك رمضان را شرف می‌ بخشد. انسان با #هویت_قرآنی چه شرفی دارد كه می‌ تواند آبروی ماه مبارك رمضان را حفظ بكند! این دعا اگر مستجاب نمی ‌شد، به ما نمی ‌گفتند که بخوانید و بخواهید. 🔹 ما از خدا می‌ خواهیم و خدا را می ‌خوانیم و از او مسئلت می ‌كنیم كه خدایا آبروی ماه مبارك رمضان را با اطاعت ما تأمین بكن كه اگر این «افضل شهور» است كه می ‌گوییم شهری كه «هَذَا شَهرٌ عَظَّمتَهُ وَ كَرَّمتَهُ وَ شَرَّفتَهُ وَ فَضَّلتَهُ عَلَی الشُّهُور»[4] این چهار فعل را برای او یاد می‌ كنیم، اینها به اطاعت ما بشود؛ یعنی ما #هویت_قرآنی داشته باشیم، قرآن بخوانیم، قرآن بفهمیم، به قرآن عمل بكنیم و قرآن را منتشر بكنیم، یعنی معارف و حكم قرآن را منتشر بكنیم كه به ماه مبارك رمضان #شرف ببخشیم! این به انتظار ماست و این وظیفه ‌ای است كه باید این را انجام بدهیم و #می‌_توانیم انجام بدهیم. [1]. سوره اسراء، آیه80. [2]. سوره و.اقعه، آیه79. [3]. من لا یحضره الفقیه، ج1، ص33. [4]. الاقبال(ط ـ الحدیثه)، ج1، ص80. #وداع_با_رمضان #سالک_صالح #شرف_بخشی_به_ماه_رمضان #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 پیام تلویزیونی ماه مبارک رمضان ـ در مکتب اهل بیت (علیهم السلام) تاریخ: 1384 🆔 @a_javadiamoli_esra

💠 کمال انقطاع 🔸 #إنابه ثلاثی مزید است، ثلاثی مجرّدش یا «نابَ ینیب» است یا «نابَ ینوب» است؛ اگر اجوف واوی باشد «ناب ینوب» یعنی #همیشه_در_نوبت است، در این نوبت که آمده دیگر نمی ‌گوید من خسته شدم، شب بعد هم اهل نماز شب است که در نوبت است، فردا هم برای فلان كار خیر در نوبت است، پس فردا هم برای فلان كار خیر در نوبت است، این اهل نوبت است! #إنابه یا «نابَ ینیب» است؛ یعنی «انقطع ینقطع», «مُنیب» یعنی منقطع. در این دعای نورانی #مناجات_شعبانیه است كه از وجود مبارك حضرت امیر (سلام الله علیه) نقل شده است و ائمه هم این را توصیه می کردند و به پیروانشان هم دستور می دادند كه از این مناجات استفاده كنید، در این دعا #كمال_انقطاع را طلب می ‌كند؛ این كمالِ انقطاع همان كمالِ إنابه است: «هَبْ لِی كَمالَ الانْقِطاعِ الَیك‏».[1] 🔸 موحّد تام اول گرفتار تثلیث است؛ یعنی خودش را می ‌بیند، عقیده و فكر خودش را می ‌بیند، معبود خودش را هم می ‌بیند، كم كم از تثلیث نجات پیدا می ‌كند که مبتلا به تثنیه است و دیگر خودش را نمی ‌بیند؛ امّا این معرفت و معروفش را می بیند، آن آخرین بار كه قلّه معرفت اوست، معرفت را هم رها می ‌كند و فقط #معروف را می ‌بیند؛ ولی به هر حال او «مِن وَراء الحِجاب» دارد با خدا سخن می‌ گوید، ولو اهل كشف و شهود باشد! منتها اگر كسی با علم حصولی با خدا مناجات می ‌كند، روشن است كه «مِن وَراء الحِجاب» است، برای اینكه با مفهوم و استدلال، از راه مفهوم، از حجاب مفهوم و دلیل دارد با خدا سخن می ‌گوید؛ اگر اهل كشف و شهود بود، از ورای حجاب شهود دارد با مشهود سخن می‌ گوید، چون شهود امر وجودی است و بین #شاهد_و_مشهود هست. شاهد به وسیله شهود مشهود خود را می ‌بیند، شهود او چیزی است و مشهود او چیزی دیگر؛ امّا مشهود خودش، خودش را می ‌بیند. كسی كه بی‌ حجاب بتواند خدا را ببیند محال است، آن هم در حدّی كه قبلاً تبیین شده است و اگر این ‌چنین شد، فرمود شما این راه‌ ها را كه طی كنید اهل انقطاع می ‌شوید «هَبْ لِی كَمالَ الانْقِطاعِ الَیك‏». 🔸 در بحث‌های قبل هم اشاره شد، اینكه می ‌بینید بعضی ‌ها مثل #ابن_‌طاووس و مانند ایشان در ماه شعبان كه شد خیلی گرفتار هول و ولا هستند، برای اینكه ماه شعبان برای اهل #سی_ و_سلوك آخر سال است. اول بهار كه اول سال است برای توده مردم است؛ ولی كسی كه در راه هست اول سال او ماه مبارك #رمضان است و این اول سال هم قراردادی نیست، روایاتی كه از اول ماه مبارك رمضان یاد می ‌كند، یك؛ ادعیه‌ ای كه درباره اول ماه مبارك رمضان وارد شده است، دو؛ همه به عنوان «غُرَّةُ الشُّهُور»[2] و به عنوان «رَأْسُ‏ السَّنَة»[3] است؛ یعنی اول سال، اول ماه مبارك رمضان است. به هر حال انسان باید حساب را بررسی كند تا با بدن #طیب_و_طاهر وارد سال جدید شود. خود ماه مبارك رمضان ماه جایزه نیست، #ماه_كار است، شب و روز آدم باید كار انجام بدهد؛ #شب_عید كه شد، آن‌گاه جایزه‌ ها را تقسیم می ‌كنند. شب عید كه از آن شب به عنوان «لَیلَةَ الْجَوَائِز»[4] یاد می‌ كنند و روز #عید_فطر به عنوان «یوْمُ الْجَوَائِزِ»[5] است كه جایزه‌ ها را شب و روز عید فطر می ‌دهند. اینكه گفت: روز عید است و من امروز در آن تدبیرم ٭٭٭ که دهم حاصل سی ‌روزه و ساغر گیرم[6] همین است! انسان نتیجه سی شبانه‌ روز را تقدیم می‌ كند و جایزه دریافت می ‌كند. فضیلت شب عید فطر و فضیلت روز #عید_فطر كمتر از فضیلت #شب‌_های_قدر و روزهای قدر نیست، چون روز جایزه است. ...

🔸 غرض این است كه گفتند #كمال_انقطاع را از ذات اقدس الهی مسئلت كنید: «هَبْ لِی كَمالَ الانْقِطاعِ الَیك‏». پس ما یك قطع داریم، یك انقطاع داریم که بالاتر از انقطاع، #كمال_انقطاع است و كمال انقطاع این است كه این سالك نه تنها بُریدن خود از عالَم را نبیند، نه تنها قطع علاقه كند، بلكه منقطع شود كه این انقطاع قوی‌ تر از قطع است؛ نه تنها منقطع می ‌شود، بلكه انقطاع خود را هم نمی ‌بیند. #كمال_انقطاع این است كه از خود انقطاع هم بریده است و انقطاع خود را نمی ‌بیند تا برای او یك باری شود! [1]. الإقبال بالأعمال الحسنة(ط ـ الحدیثة)، ج‏3، ص299. [2]. الإقبال بالأعمال الحسنة(ط ـ الحدیثة)، ج‏1، ص31؛ «أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) قَالَ‏: إِنَّ الشُّهُورَ عِنْدَ اللَّهِ اثْنا عَشَرَ شَهْراً فِی كِتابِ اللَّهِ یوْمَ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ‏ فَغُرَّةُ الشُّهُورِ شَهْرُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ هُوَ شَهْرُ رَمَضَانَ وَ قَلْبُ شَهْرِ رَمَضَانَ لَیلَةُ الْقَدْرِ وَ نُزِّلَ الْقُرْآنُ فِی أَوَّلِ لَیلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ فَاسْتَقْبِلِ الشَّهْرَ بِالْقُرْآن‏». [3]. تهذیب الاحکام, ج4, ص333؛ «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) قَالَ: إِذَا سَلِمَ شَهْرُ رَمَضَانَ سَلِمَتِ السَّنَةُ وَ قَالَ رَأْسُ‏ السَّنَةِ شَهْرُ رَمَضَانَ». [4]. الأمالی (للمفید)، ص232؛ «فَإِذَا كَانَتْ لَیلَةُ الْفِطْرِ وَ هِی تُسَمَّی لَیلَةَ الْجَوَائِزِ أَعْطَی اللَّهُ الْعَالَمِینَ أَجْرَهُم‏...». [5]. الكافی(ط ـ الإسلامیة)، ج4، ص168؛ «قَالَ النَّبِی صل الله علیه و آله و سلّم): إِذَا كَانَ أَوَّلُ یوْمٍ مِنْ شَوَّالٍ نَادَی مُنَادٍ أَیهَا الْمُؤْمِنُونَ اغْدُوا إِلَی جَوَائِزِكُمْ ثُمَّ قَالَ یا جَابِرُ جَوَائِزُ اللَّهِ لَیسَتْ بِجَوَائِزِ هَؤُلَاءِ الْمُلُوكِ ثُمَّ قَالَ هُوَ یوْمُ الْجَوَائِزِ». [6]. اشعار منتسب به حافظ، شماره17. #شب_عید_فطر #تثلیث #همیشه_در_نوبت #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 سوره مبارکه شوری ـ جلسه 14 تاریخ: 1394/03/06 🆔 @a_javadiamoli_esra

ره توشه ماه مبارک رمضان ویژه دانش آموزان مقطع متوسطه محتوای مسابقه دانش آموزی ره توشه ماه مبارک رمضان @monadianehag98

💠 خوی ملکوتی 🔸 مستحضرید وقتی مهمان عزیزی در راه است ما سه وظیفه داریم: وظیفه اول آن ‌كه به #استقبال او برویم. وظیفه دوم آن ‌كه مادامی كه در حضور او هستیم #حق_شناس باشیم مقدم او را گرامی بداریم. سوم اینكه وقتی او قصد حركت و رفتن دارد چند قدم او را #بدرقه كنیم. ماه مبارك رمضان كه #ضیافت_الهی است و در آن خطبه معروف وجود مبارك رسول گرامی(علیه و علی آله آلاف التحیة و الثناء) آمده است كه «قَدْ أَقْبَلَ إِلَیكُمْ»[1] ما را به ضیافت فراخواندند دستورهایی هم دادند كه ما با آن دستور به استقبال این ماه برویم كه چند روز اواخر ماه پُر بركت شعبان را انسان روزه بگیرد یا لااقل یك روز قبل از ماه مبارك رمضان صائم باشد، آنها كه دو ماه پُر بركت رجب و شعبان را روزه می‌ گرفتند و وصل می ‌كردند «شهر الولایة و شهر الرسالة» را به «شهر الله»، آنها یك راه پُر بركت دیگری را طی می ‌كردند؛ ولی برای ما همین استقبال كوتاه هم مُغتنم است كه با روزه در پایان ماه شریف شعبان به استقبال ماه مبارك رمضان برویم. 🔸 بعد هم این ماه را به عنوان شهر اكبر معرفی كرده‌اند، زیرا ظرف نزول قرآن كریم است حرمت این ماه به این است كه #قرآن در این ماه نازل شده است. در آن دعای معروف امام سجاد (سلام الله علیه) كه در مراسم تودیع به این ماه عرض می ‌كنیم: «السَّلَامُ عَلَیكَ یا شَهْرَ اللَّهِ الْأَكْبَرَ»[2] این «اكبر» مجرور نیست، صفت الله نیست صفت «شهر» است، این شهر، اكبر است نه شهر «الله اكبر» است یا شهر «الله»ی است كه «اكبر» است این شهر, #اكرم است این شهر, #اكبر است. غالب این اوصاف مربوط به آن شهر است این بزرگ ‌ترین ماه سال است. در همان دعاهای هر روز كه بعد از نماز خوانده می ‌شود: «وَ هَذَا شَهْرٌ عَظَّمْتَهُ وَ كَرَّمْتَهُ وَ شَرَّفْتَهُ وَ فَضَّلْتَهُ عَلَی الشُّهُور»[3] این را هم باید طوری می ‌خواندیم كه دیگر وسط قطع نشود، چون این به نحو تنازع این چهار فعل، متعلقشان «عَلَی الشُّهُور» است این «عَلَی الشُّهُور» مفعول واسطه برای این چهار است فعل اینها به نحو تنازع به آن متعلق‌ هستند؛ شهری است كه «عَظَّمْتَهُ وَ كَرَّمْتَهُ وَ شَرَّفْتَهُ وَ فَضَّلْتَهُ عَلَی الشُّهُور» نه اینكه دو تا را بخوانیم و بعد نفس بكشیم و دو تای دیگر بگوییم. این اكبر شهور است بزرگ ‌ترین شهر سال است و اكرم شهور است كریم ‌ترین شهر سال است. بنابراین ما با بزرگی و كرامت باید در خدمت این مهمان كبیر بزرگ می ‌بودیم كه ـ ان‌شاء ‌الله ـ این‌‌ چنین بود. 🔸 وظیفه سوم جریان بدرقه است این مهمانی كه وارد شد و رفت باید چند قدم او را بدرقه كنیم. در بدرقه ماه صیام گفتند كه روز #عید_فطر كه روزه گرفتن جایز نیست وقتی سپری شد مستحب است شش روز انسان در اول شوال روزه بگیرد تا ماه مبارك رمضان بدرقه كند[4] این #ضیافت_الهی را با ضیافت الهی باید بدرقه كرد. 🔸 این سه وظیفه, هر سه با روزه شروع می‌ شود؛ یعنی با روزه به استقبال ماه مبارك رمضان می ‌رویم در خود ماه مبارك رمضان هم كه صائم هستیم بعد هم در ماه شوال شش روز روزه می ‌گیریم تا بدرقه این ماه كرده باشیم. این روزه گرفتن‌ها برای آن است كه انسان را با #فرشته‌_ها شبیه بكند. در كتاب‌ های فقهی ما آمده است كه فضیلت روزه در این است كه انسان #شبیه_فرشته می‌شود.[5] اینكه شبیه فرشته می ‌شود این كمال نهایی نیست انسان‌ هایی هستند كه معلم فرشته هستند! ولی این مقدار برای ما فضیلت است كه ما شبیه فرشته بشویم. فرشتگان شعارشان این است كه ﴿وَ مَا مِنّا إِلّا لَهُ مَقَامٌ مَعْلُومٌ﴾[6] هر كسی كار خودش را انجام می‌ دهد؛ نه بیراهه می ‌رود و نه راه كسی را می ‌بندد. اگر ما بیراهه نرفتیم، یك؛ راه كسی را هم نبستیم، دو؛ #خوی_فرشتگی در ما پیدا می ‌شود. [1]. الامالی, (صدوق)، ص93. [2]. الصحیفة السجادیة، دعای45. [3]. إقبال الأعمال (ط ـ القدیمة)، ج‏1، ص24. [4]. من لا یحضره الفقیه، ج‏2، ص80; «وَ أَمَّا الصَّوْمُ الَّذِی یكُونُ صَاحِبُهُ فِیهِ بِالْخِیارِ فَصَوْمُ یوْمِ الْجُمُعَةِ وَ الْخَمِیسِ وَ الْإِثْنَینِ وَ صَوْمُ الْبِیضِ وَ صَوْمُ سِتَّةِ أَیامٍ مِنْ شَوَّالٍ بَعْدَ شَهْرِ رَمَضَان‏». [5]. جواهر الكلام فی شرح شرائع الإسلام، ج‌16، ص181؛ العروة الوثقی, (سید الیزدی)، ج‌2، ص241. [6]. سوره صافات، آیه164. #عید_فطر #وظیفه_نسبت_به_مهمان #ضیافت_الهی #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 درس اخلاق تاریخ: 1383/08/28 🆔 @a_javadiamoli_esra