‍ 🔶 تأثیرات منفی آپارتمان در تربیت کودکان 🔸 #معماری یکی از ارکان اصلی آرامش‌بخشی خانه‌هاست. اگر چه خانه محل آرامش انسان است؛ امّا هر خانه‌ای با هر نوعی از معماری‌، توانایی آرامش‌بخشی به اعضای خانه را ندارد. 🔸 در این میان خانه‌های آپارتمانی از ناتوان‌ترین خانه‌ها برای آرامش‌بخشی به خانواده است؛ دلایل این ادعا را می‌توان در این چند مورد خلاصه کرد: 🔸 مساحت کم و سقف کوتاه، نداشتن حیاط، نورگیری ضعیف، معماری خشک و بی روح، دوری از طبیعت، ناامنی روانی، استفاده کمتر از هوا 🔸 همچنین امروزه بسیاری از مشکلات تربیتی فرزندان را باید در نوع ساختمان‌سازی‌ها جستجو کرد. در معماری خانه‌های امروزی #نیازهای_تربیتی_کودکان در نظر گرفته نمی‌شود. 🔸 از جمله مشکلات تربیتی که زمینه بروز آن‌ها در خانه‌های آپارتمانی بیشتر است، محدودیت‌های آزار دهنده‌ای است که موجی از معضلات دیگر را در پی دارد. از جمله این معضلات می‌توان به بروز شرارت و حس افسردگی، ساکن شدن اجباری کودکان و روی آوردن آن‌ها به رسانه اشاره کرده. علاوه بر این‌ها کودک در معرض امر و نهی‌های مکرر والدین قرار می‌گیرد که خود این مسئله تبعات ناخوشایندی روی تربیت فرزند دارد. 📚 برگرفته از کتاب محسن عباسی ولدی، یادتان بخیر خانه‌های اجدادی #کودکان #خانه #تربیت 🔰 منادی زمان 🟢 @Monadizaman

‍ 📌 تأثیر محیط بر خلاقیت کودکان 🔸 محیط به صورت‌های مختلفی بر کودک و شخصیت او و بر افزایش خلاقیت او تأثیر می‌گذارد. بر همین اساس در طراحی محیط مصنوع باید به گونه‌ای عمل کرد که به افزایش و ذوق و خلاقیت کودکان کمک کند، در اینجا به چند مورد که می‌توان در طراحی مد نظر قرار داد اشاره می‌کنیم: 🔸 تحریک کنندگی: سطح تحریکی که یک فضا در انسان به وجود می‌آورد، با ویژگی‌های فضاهای داخلی ارتباط مستقیم دارد. این ویژگی‌ها به طور عمده باعث تحریک حواس انسان از جمله حس بینایی و شنوایی می‌شوند. از دیدگاه برخی روانشناسان محیط، متغیرهای گوناگونی از جمله الگوهای نامربوط فضایی در یک فضا، پیچیدگی و رمزآلود بودن فضا، میزان گرما و رطوبت، شکل و فرم فضا، در افزایش میزان تحریک مؤثرند. ▪️ منظور از تنوع و تغییر ناگهانی در فضا، قرار گرفتن محرکی جدید در کنار محرکی جدید و در کنار سایر محرک‌هاست یا اینکه گستره وسیعی از محرک‌ها به یکباره در اختیار فرد قرار گیرد. ایجاد فضای باز در کنار فضاهای بسته داخلی، استفاده ار عناصر متحرک در جداره‌ها و کف، گشودگی در دیوار و ایجاد دید به فضاهای دیگر، ایجاد تضاد در رنگ‌آمیزی و نورپردازی (فضای تاریک در کنار فضاهای روشن و بالعکس) و استفاده از مصالح با بافت‌های متفاوت نمونه‌هایی از ایجاد تنوع و تغییر ناگهانی در فضاست. 🔸 انعطاف‌پذیری عملکردها: به این معنا که «امکان استفاده از یک عملکرد در زمان‌های متفاوت برای عملکردهای مختلف» وجود داشته باشد. معنای دیگر انعطاف‌پذیری عملکردها آن است که «در یک فضا چند عملکرد مختلف در کنار هم در یک زمان» امکان حضور داشته باشند. هدف از این کار ایجاد آزادی انتخاب برای کودکان است. برای انعطاف‌پذیر کردن فضاها می‌توان در زمان‌های مختلف و مطابق برنامه‌های آموزشی، به کمک عناصر جابجا شونده، فضا را به تعداد عملکرد مورد نیاز تقسیم کرد. 📚شفایی و مدنی، ۱۳۸۹: ۲۱۹ ▪️ از طرفی، طراحی فضا (از نظر شکل، اندازه و عملکرد) طوری که میزان ارتباطات را افزایش دهد و بر کیفیت این تعاملات تأثیر مثبت داشته باشد، بر رشد خلاقیت نیز تأثیرگذار است. گامپ عنوان می‌کند «دو کودک در یک مکان بیشتر از یک کودک در دو مکان رفتار می‌کنند.» 📚مک اندرو، ۱۳۸۷: ۷ 🔸بنابراین ایجاد محیط‌های با تعاملات بیشتر نیز، در شکوفایی خلاقیت کودک مؤثر است که می‌توان با «مقیاس متناسب فضایی» (فضاهای کوچکتر)، «ایجاد عملکردهای مناسب فضایی» (فضای تجمع و گفتگو یا کارگاه‌های مختلف) یا با چیدمان مناسب مبلمان» (به‌صورت مرکزی) به آن دست یافت. ▪️ محیط‌های ساخته شده اگر به صورت انعطاف‌پذیر و محرک طراحی شوند یا دارای پیچیدگی باشند و زمینه را برای ایجاد تعاملات بیشتر بین کودکان فراهم کنند، می‌توانند کودک را به بازی و کنجکاوی در محیط تحریک کرده و زمینه را برای خیال‌پردازی او فراهم کرده و بدین وسیله موجب پرورش خلاقیت کودک شوند. #کودکان #تربیت #محیط_خانه 🔰 منادی زمان 🟢 @Monadizaman