💢 از دشمنی غلات ناصبی نصیریه با سفراء أربعه و ماجرای قتل شلمغانی ملعون ، تا انکار غیبت صغری.. 💯 مطابق روایات اهل بیت علیهم‌السلام از علامات نواصب ، عداوت و دشمنی با شیعیان اهل بیت ع است.چرا که آنها را جرأت نصب علنی با ائمه ع نیست ، پس عداوت و دشمنی خود را با شیعیان اظهار می‌نمایند. (لیس الناصب من نصب لنا ... معانی الأخبار ، ۳۶۵) از جمله‌ این نواصب غلات می‌باشند. که جدای از بدعت در دین و نسبت های کذب به ائمه طاهرین ع ، اساس دین و عقیده‌ انان بر عداوت با شیعه و‌ خصوصا اصحاب و حواریون خاصه‌ ائمه ع و محدثین و‌فقهاء عظام شیعه بنا گشته است. غلات نُصیریه نیز در زمره همین نواصب اند که هماره هتک و جسارت و اتهام و عداوت با اصحاب کبار ائمه ع و محدثین و فقهاء شیعه از معتقدات انها بوده است. ▫️از جمله اتهامات نصیریه بر شیعه ، تلاش برای انکار سفارت سفراء اربعه و تطهیر ائمه‌ کفر خویش همچون شلمغانی و محمد نصیر نمیری و قول به بابیت و نیابت آنهاست. در این میان نصیریه به قصد عداوت با سفراء اربعه ، با یک داستان سرایی خیالی ‌و موهوم ، مدعی می‌شوند که قتل شلمغانی توسط خلیفه‌ی عباسی و‌ با سعایت سفیر سوم جناب حسین بن‌ روح نوبختی ره انجام شده. و با تمسک به این حرف خود بافته ، مدعی ارتباط میان ابن‌ روح و حکومت عباسیان شده و در اخر با نتیجه گیری مضحکی چنین مدعی میشوند که اصل ماجرای وکالت و سفارت و غیبت صغری ساخته شیعیان بوده و چیزی بنام دو‌ غیبت در یا غیبت صغری و کبری یا غیبت تامه و‌غیر تامه وجود ندارد ! هرچند این حجم از دعاوی پوچ و بلادلیل ، نیازمند پاسخی نبوده و دلیل کذب ان در خود داستان هویداست. همچنین چنانچه قصد ورود به مباحث روایی و ادله شیعی مرتبط به این بحث را داشتیم نیازمند بیش از هزار صفحه در تفصیل و‌تشریح اخبار غیبت صغری و نقد این قصه‌ی ناشیانه‌ی نصیریه می‌بودیم. لکن به جهت مطالبه‌ی برخی از مؤمنین ، و به نحو ایجاز نکاتی چند را بیان می‌نمائیم : اولا : پس از اثبات سفارت نوبختی ره نزد شیعه به ادله یقینی و علم آور همچون نصوص ، معجزات و اجماع علماء طائفه ، و به فرض تلاش ایشان برای قتل شلمغانی ، نه تنها فعل مرحوم نوبختی قابل نقد یا سوال نبوده ، بلکه حجت بر همگان بوده و شکی نیست که ایشان بهترین و صحیح ترین عمل را انجام داده است. ( الغیبة طوسی ص ۶۹۵ الی ۷۱۵ . کمال الدین صدوق ج ۲ ص ۵۱۸ . بحار الأنوار مجلسی ج ۵۱ ص ۲۹۳ و ۳۴۲ . رجال نجاشی ص ۲۶۱ ) ثانیا : توقیع امام عصر عج بر ارتداد و‌لعن شلمغانی بر ما حجت بوده و دلیلی بر صحت هر انچه نوبختی درصدد انجام آن بوده است. ( الغیبه طوسی ص ۷۱۳) ثالثا : سیره ائمه ع در برخورد با غلات نواصب ، حجتی شرعی و‌کافی است. (همچون امر به قتل فارس بن حاتم ‌قزوینی به امر‌ امام هادی علیه السلام) ( رجال کشی ص ۵۲۳ و ۵۲۶ ) رابعا : اساسا احترام نوبختی در زمانی محدود و‌خاص ، نزد بنی عباس به سه دلیل بوده است : اول : بزرگی خاندان بزرگ و تاثیر گذار بنی نوبخت. دوم : وزارت علی بن فرات در دستگاه بنی عباس ، که از حامیان شیعه بود. سوم : تقیه ی شدید او. که همین تقیه را باید از مهمترین ویژگی های شخصیتی او‌ و عوامل انتخاب او به عنوان سفیر سوم در نظر گرفت. ( خاندان نوبختی ، اقبال اشتیانی ، ص ۶۸ و ۹۷ و ۹۸ و ۱۱۳ ) خامسا : هرچند نوبختی در بخشی از دوران مقتدر عباسی و به سبب وزارت علی بن‌فرات جایگاه و احترامی داشت ، اما مدتی بعد از نیابت (۳۰۵ ه ) مبغوض عباسیان‌ شد ، خصوصا با وزارت حامد بن عباس (۳۰۶ ه ) که از دشمنان شیعه بود. سادسا : اما نکته مهم انست که نوبختی در دوران وزارت محسن بن علی بن فرات و در سال ۳۱۲ تا ۳۱۷ ه قمری بمدت ۵ سال در زندان بنی عباس بود. اما چرا محسن بن علی بن فرات ، بر خلاف پدرش دشمن شیعه بود ؟! زیرا او از اتباع شلمغانی بود. ( معجم الأدباء ج ۱ ص ۲۳۵ ) سابعا : بر خلاف گفته های غلات ، شلمغانی بود که نفوذ در دستگاه بنی عباس داشته و‌ سعی می‌نمود با ورود و نفوذ به جریان‌حکومت بنی عباس ، دشمنی بنی عباس با شیعیان را تشدید نماید. شاهد این ماجرا ، دسیسه‌ی شلمغانی و وزیر عباسی محسن بن علی بن‌ فرات ( پسر علی بن‌فرات و از اتباع شلمغانی که در سال ۳۱۲ به وزارت رسید ) برای زندانی کردن نوبختی ره است. ( عظیم زاده تهرانی، علل دستگیری حسین بن روح نوبختی، ۱۳۸۲ش.) همچنین حسین ابن وهب وزیر دیگر عباسی بود که در سال ۳۱۹ به وزارت رسید و از اتباع شلمغانی بوده و افراد زیادی از فرقه شلمغانیه را وارد دربار عباسی کرد. ( ابن مسکویه، تجارب الامم،ج۱،ص۲۷ ) ثامنا : عقاید کفر امیز و الحادی و اباحی‌گری شلمغانی و فرقه شلمغانیه یا عزاقریه تنها از طریق شیعه نقل نشده است. بلکه از طریق عامه نیز نقل شده. ( الفرق بین الفرق ، بغدادی ، م ۴۲۹ ق ، ص ۱۹۱ . الکامل فی التاریخ ، ابن اثیر جزری ، ج ۱۱ ص ۴۸۵۱ ) #‌مهدویت ⚪️ منادی زمان ✅ @Monadizaman