؛ بعضی از کلمات صاحب دارند ، و صاحب کلمهٔ [ پناه ] تا ابد امام‌رضاٰست ..

بسم‌الله .

‌ ـــــ ـ ـ بیست سال قبل ، هفتمین شب از شهریور ماه .. شبی که یه بذر ریحون تو باغچه مولاعلی به خاك سپرده شد . جوونه زد ، سبز شد . خم شد ، خاکی شد . شکست ، ولی دوباره سبز شد . بارها و بارها پلاسیده و خاکستری شد ولی مصمم‌تر از قبل جون گرفت و سبزتر شد ، به اذن باباعلی . اما اون بذر ریحون بلوری ، نسیم‌ها و طوفان‌هایی رو پشت سر گذاشته و محکم‌تر و قوی‌تر از همیشه ایستاده چون ریشه‌هاش تو عمق خاك همون باغچه بهم تنیده و حالا داره پا می‌ذاره تو یه سن جدیدی از بزرگسالی ؛ داره زخمایی که رو قلب کریستالیش نشسته رو با اولین هدیه قشنگی که از طرف باباعلی به دستش رسیده ، تیمار می‌کنه تا بیستسالگی سبزتری رو شروع کنه . « و گر بناست بی تو بگذرد عمرم ، هزاربار بمیرم و نبینم آن دم را .. » تولدم مبارك . 💚

بسم‌الله .

‌‌ خداٰی ِبارون وسط تابستون ، خداٰی ِدعاهای مستجاب شده ، خداٰی ِامیدهای ناامید نشده ، خداٰی ِسکوت شهر بعد از اذان صبح ، خداٰی ِمحال‌های ممکن شده ، خداٰی ِوعده‌های صادق ؛ [ دلم قرصه به بودنت . ]

بسم‌الله .

‌ـــــ ــ هنوز رسم حجاج شیعه است که وقتی نخستین بار ، پا به مسجدالحرام می‌گذارند و چشمشان به مکعب‌ سیاه می‌افتد ، به امام عسکری سلام می‌دهند و اولین طواف را به نیت او دور می‌زنند . برای مظلومیت یك زندانی ؛ که هزارسال پیش نگذاشتند حج بگزارد . برای تنها امام حاجی نشده‌ی شیعه ..

‌ دیدید آقای ابوعبیده ؟ بالاخره شما هم رفتید . و دیگر کسی نبود که با رویی چفیه‌پوش مقابل دوربین‌ خبر شهادتتان را بخواند و انگشت بلند کند و وعده انتقام دهد . سید نصرالله اگر تصویر مقاومت بود و آقای سنوار سایه‌ مقاومت ، شما را همه می‌دانند که صدای رسای مقاومت بودید . بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم ‌هایتان با آن ته‌لهجه غزاوی و صدای پرصلابتی که جوان بنظر می‌رسید ، قند توی دل ما و بچه‌های غزه آب می‌کرد . طفل‌های تازه زبان‌‌‌گشوده غزه بعد از کلمه مامان و بابا ، مقابل تلوزیون ، ابوعبیده می‌گفتند و پسرکان با چفیه سرخ بر چهره به تقلید شما ، در کوچه‌ها قهرمان‌بازی می‌کردند . اینکه می‌گویند اسمتان حذیفه بوده و چند عکس از چهره‌تان منتشر کرده‌اند را باور نمی‌کنم . اشتباه گرفته‌اند . شما برای ما همان مرد چفیه‌پوش سرخ‌اید با نام جهادی ابوعبیده که فقط صداست و چهره نیست . که خود نخواست چهره شود . صدایی که سال‌ها کابوس شب صهیون‌ها بود و امید دل مادران شهدا . شما اگرچه رفته‌اید آقای ابوعبیده ، اما صوت پرهیبت شما از آن حنجره محمدی هنوز مثل همان‌روز در گوش ما خواهد ماند که فرمودید : [ لاغالب‌الاالله ! ]

بسم‌الله .

‌ ــــ ـ تو اَبر شدی باریدی به ریشهٔ من و من روییدم :) #صاحبنا .

‌ به قول ِحاج حسین یکتا که ؛ اللهم ادِّب به آدابا ًمهدی و اخلِق باخلاقنا المهدی .