#تربیت_نسل_مهدوی ♨️راهکارهای انس کودکان با #امام_زمان عجل الله هماهنگ با روانشناسی رشد کودک 💢 قسمت دوم2⃣ 🔹 زمینه ای را فراهم کنید تا کودک برای #سلامتی‌حضرت، به دست خود #صدقه بدهد. 🔹 از تابلوها و پوسترهای زیبای #مهدوی در #اتاق‌کودک استفاده کنید. 🔹به کودک خود بیاموزید که #امام در هر زمانی #قابل_دسترسی است و سلام و دعای او را می شنود. 🔹به کودک خود بگویید که در مقابل دعای تو، امام هم برایت #دعا می کند. 🔹به کودک خود بیاموزید که راه #دوستی با امام زمان علیه السلام، #انجام‌کارهای‌خوب است. 🔹 در محفل های مهدوی مانند پایان دعای ندبه و جشن های نیمه شعبان یا روز امامت حضرت، به کودکان #هدیه دهید. 🔹 در مهمانی ها و محفل های خانوادگی، از امام زمان عجل الله هم #یاد کنید. 🔹 از کودک بخواهید در برخی مناسبت ها، شعر یا داستانی کوتاه درباره #امام_زمان عجل الله بخواند. 🔹به کودک خود در تهیه روزنامه دیواری با موضوع مهدوی #کمک کنید. 🌱🌺🌱🌺🌱🌺🌱🌺🌱 🌺🔚باصلوات برای سلامتی #امام_زمان ❣عج همࢪاهیمون کنید•

👌 تلنگُر #امام_صادق عليه السّلام فرمودند : روزی #سلمان در كوفه از بازار آهنگران عبور می کرد . چشمش به جوانى افتاد که غش کرده بود و مردم دور او را گرفته‌ بودند . به سلمان گفتند : اى بنده ی خدا ! اين جوان بیماری #صرع دارد ؛ چه خوب است دعایی ، ذکری در گوش او بخوانى. سلمان به او نزديك شد ، تا چشم جوان به او افتاد به هوش آمد و گفت : ای بنده ی خدا ! من #بیماری و کسالتی را که مردم می گویند ندارم ؛ بلکه سبب حال من این بود که از بازار آهنگران عبور می کردم و ديدم این پتك های آهنین را فرود آورده و بر آهن ها می کوبند . با دیدن این صحنه ياد سخن خداى متعال افتادم كه فرموده است : « وَ لَهُمْ مَقٰامِعُ مِنْ حَدِيدٍ براى ملائکه ی عذاب پتك هایى از آهن وجود دارد . » * از ترس #عقاب خداى متعال بیهوش افتادم . سلمان - بعد از شنیدن ماجرا - آن جوان را برای #دوستی انتخاب کرد و شيرينى #محبت او در راه خداى متعال در دلش افتاد . لذا هميشه با او بود تا اينكه آن جوان بيمار شد و به حال #احتضار و جان دادن افتاد . سلمان آمد ، کنار سرش نشست و گفت : « یا مَلَكَ اَلْمَوْتِ اُرْفُقْ بِأَخِي ... » اى #فرشته_ی_مرگ با برادر من به نرمی و مدارا رفتار كن . #ملك_الموت گفت : اى بنده ی خدا ! من با هر #مؤمنى با ملايمت و #نرم_خویی رفتار مي كنم. سوره حج ، آیه ی 21 📚منبع : رجال کشی ، ج 1 ، ص 18 امالی مفید ، ج 1 ، ص 1ص