🍂🍃🌸🍂🍃🌸 🍂🌸🍂 🍂🌸 🌸 ✅ سه - رجعت : شرط ایمان و از اصول ضروری تشیّع ▫️برخی از روایات اعتقاد به رجعت را از جمله شروط ایمان دانسته، ▪️و اعتقاد به رجعت را در ردیف اعتقاد به معراج و شفاعت، بعث و نشور، جزا و حساب ذکر کرده اند. (محمّد باقر مجلسی، پیشین، ج ۵۳، ص ۱۲۱). ▫️از امام صادق (علیه السلام) نقل شده است که حضرت فرمود : 🔺هر کس به هفت چیز اعتقاد داشته باشد، مؤمن است و در میان آن هفت چیز، ایمان به رجعت را ذکر کرده اند. (همان، ج۵۳، ص۹۲و۱۲۱). ❣ܭߊ‌ࡅ߭ߊ‌ܠܙ ܩࡅ߭ࡅ߳ࡈ߭ߊߺܝ‌ߊ‌ࡍ߭ ࡐ‌ߊ‌ܧܫܨ ࡈ߭ߊߺܣࡐ‌ܝ‌ ߊ‌ܩߊ‌ܩܢ ܝ‌‌ܩߊ‌ࡍ߭ (72)💖@montazeranzohooremamasr 🌸 🍂🌸🍂 🍃🍂🌸🍃🍂🌸 🍃🍂🌸 🍃🍂🌸

🍂🍃🌸🍂🍃🌸 🍂🌸🍂 🍂🌸 🌸 ▪️در روایتی دیگر، ایشان می فرمایند : اگر کسی به رجعت ایمان نداشته باشد از دایره ولایت خارج می شود. (همان، ج۵۳، ص۹۲، ح ۱۰۰) 🔴 ب - ویژگى‏هاى رجعت‏ ▫️پس از آنکه معنا و مفهوم اهمیت رجعت روشن گردید، مناسب است تا برخى ویژگیها و خصوصیات این واقعه عظیم تا آنجا که به روایات اسلامى مستند است مورد بررسى قرار گیرد. ✅ یک - اختصاصى بودن رجعت‏ ▫️از جمله پرسش هایى که در باب رجعت مطرح مى‏ شود این است که آیا رجعت، اختصاصى است یا عمومى؟ ❣ܭߊ‌ࡅ߭ߊ‌ܠܙ ܩࡅ߭ࡅ߳ࡈ߭ߊߺܝ‌ߊ‌ࡍ߭ ࡐ‌ߊ‌ܧܫܨ ࡈ߭ߊߺܣࡐ‌ܝ‌ ߊ‌ܩߊ‌ܩܢ ܝ‌‌ܩߊ‌ࡍ߭ (73)💖@montazeranzohooremamasr 🌸 🍂🌸🍂 🍃🍂🌸🍃🍂🌸 🍃🍂🌸 🍃🍂🌸

🍂🍃🌸🍂🍃🌸 🍂🌸🍂 🍂🌸 🌸 🔹به عبارت روشن‏تر، آیا هنگام رجعت، همه مؤمنان و معاندان تاریخ به دنیا باز مى‏گردند یا بعضى از گروه‏هاى رجعت مى‏کند؟ ▫️همان‏طور که از تعریف رجعت که در ابتداى این نوشتار ذکر شد بر مى‏آید، رجعت، یعنى اعتقاد به بازگشت «مؤمنان خالص» و «کفار و ظالمان خالص» است، 🔺در مى‏یابیم که امر رجعت تنها شامل عده‏اى از انسانها مى‏شود و نه همه آنها! ▫️در قرآن‏کریم مى‏فرماید : «و یوم نحشر من کل امة فوجاً؛ (سوره نمل، آیه۸۳). روزى که از هر امتى گروهى را محشور مى‏نماییم.» 🔸روایات وارده درباره رجعت نیز مؤید همین نظر (اختصاصى بودن) است. ❣ܭߊ‌ࡅ߭ߊ‌ܠܙ ܩࡅ߭ࡅ߳ࡈ߭ߊߺܝ‌ߊ‌ࡍ߭ ࡐ‌ߊ‌ܧܫܨ ࡈ߭ߊߺܣࡐ‌ܝ‌ ߊ‌ܩߊ‌ܩܢ ܝ‌‌ܩߊ‌ࡍ߭ (74)💖@montazeranzohooremamasr 🌸 🍂🌸🍂 🍃🍂🌸🍃🍂🌸 🍃🍂🌸 🍃🍂🌸

🍂🍃🌸🍂🍃🌸 🍂🌸🍂 🍂🌸 🌸 🔹امام صادق (ع) مى‏فرماید : «إنما یرجع إلى الدنیا عند قیام القائم (ع) من محض الایمان محضاً، أو محض الکفر محضاً، ▫️همانا کسانى که مؤمن خالص و یا کفر مطلق باشند، هنگام ظهور قائم (عج) به دنیا بر مى‏گردند، 🔺فأما ما سوى هذین، فلا رجوع لهم إلى یوم المآب»(شیخ مفید، تصحیح الاعتقاد، ص۲۵؛ إثبات الهداة، ج۳، ص۵۷۷، باب ۳۲، ف ۵۳،ح ۷۳۶؛ بحار، ج۶، ص۲۵۴). ▫️ولى غیر از این افراد تا روز قیامت کسى به دنیا بر نمى‏گردد. 🖊ان شاء الله ما را در جلسات آینده همراهی فرمائید. ❣ܭߊ‌ࡅ߭ߊ‌ܠܙ ܩࡅ߭ࡅ߳ࡈ߭ߊߺܝ‌ߊ‌ࡍ߭ ࡐ‌ߊ‌ܧܫܨ ࡈ߭ߊߺܣࡐ‌ܝ‌ ߊ‌ܩߊ‌ܩܢ ܝ‌‌ܩߊ‌ࡍ߭ (75)💖@montazeranzohooremamasr 🌸 🍂🌸🍂 🍃🍂🌸🍃🍂🌸 🍃🍂🌸 🍃🍂🌸

#داستانی آموزنده پس از شهادت مولا امیرالمومنین على عليه السلام و تسلط مطلق معاوية بن ابى سفيان برخلافت اسلامى ، خواه و ناخواه ، برخوردهايى ميان او و ياران صميمى امیرالمومنین على عليه السلام واقع مى شد. همه كوشش معاويه اين بود تا از آنها اعتراف بگيرد كه از دوستى و پيروى مولا على علیه‌السلام سودى كه نبرده اند، سهل است همه چيز خود را در اين راه نيز باخته اند. سعى داشت يك اظهار ندامت و پشيمانى از يكى از آنها با گوش خود بشنود، اما اين آرزوى معاويه هرگز عملى نشد. پيروان مولا امیرالمومنین على علیه‌السلام بعد از شهادت آن حضرت ، بيشتر واقف به عظمت و شخصيت او شدند. از اين رو بيش از آنكه در حال حياتش فداكارى مى كردند، براى دوستى او و براى راه و روش او و زنده نگهداشتن مكتب او، جرات و جسارت و صراحت به خرج مى دادند. گاهى كار به جايى مى كشيد كه نتيجه اقدام معاويه معكوس مى شد و خودش و نزديكانش تحت تاثير احساسات و عقايد پيروان مكتب امیرالمومنین على علیه‌السلام قرار مى گرفتند. يكى از پيروان مخلص و فداكار و با بصيرت مولا امیرالمومنین على علیه‌السلام ، ((عدى پسر حاتم )) بود. عدى در راس قبيله بزرگ طى قرار داشت . او چندين پسر داشت . خودش و پسرانش و قبيله اش سرباز فداكار‌ مولا امیرالمومنین على علیه‌السلام بودند. سه نفر از پسرانش به نام ((طرفه )) و ((طريف )) و ((طارف )) در صفين در ركاب مولا امیرالمومنین على علیه‌السلام شهيد شدند. پس از سالها كه از جريان صفين گذشت و مولا امیرالمومنین على عليه السلام به شهادت رسيد و معاويه خليفه شد، تصادفات روزگار، عدى بن حاتم را با معاويه مواجه كرد. معاويه براى آنكه خاطره تلخى براى عدى تجديد كند و از او اقرار و اعتراف بگيرد كه از پيروى مولا امیرالمومنین على علیه‌السلام چه زيان بزرگى ديده است به او گفت : اين الطرفات : پسرانت طرفه و طريف و طارف چه شدند؟ او گفت : ((در صفين ، پيشاپيش مولایشان على بن ابيطالب ، شهيد شدند)). معاویه گفت على انصاف را در باره تو رعايت نكرد. عید گفت ((چرا؟)) معاویه گفت چون پسران تو را جلو انداخت و به كشتن داد و پسران خودش را در پشت جبهه محفوظ نگهداشت . عدی گفت ((من انصاف را در باره على رعايت نكردم )) معاویه گفت (چرا؟)) عدی گفت (براى اينكه او كشته شد و من زنده مانده ام ، مى بايست جان خود را در زمان حيات او فدايش مى كردم )). معاويه ديد منظورش عملى نشد. از طرفى خيلى مايل بود اوصاف و حالات على علیه‌السلام را از كسانى كه مدتها با او از نزديك به سر برده اند و شب و روز با او بوده اند بشنود. لذا از عدى خواهش كرد، اوصاف مولا على را همچنانكه از نزديك ديده است برايش بيان كند. عدى گفت :مرا معاف بدار. معاویه گفت حتما بايد برايم تعريف كنى . عدی گفت (به خدا قسم ، مولا على بسيار دورانديش و نيرومند بود. به عدالت سخن مى گفت و با قاطعيت فيصله مى داد. علم و حكمت از اطرافش مى جوشيد. از زرق و برق دنيا متنفر بود و با شب و تنهايى شب مانوس بود. زياد اشك مى ريخت و بسيار فكر مى كرد. در خلوتها از نفس خود حساب مى كشيد و بر گذشته دست ندامت مى سود. لباس كوتاه و زندگى فقيرانه را مى پسنديد. در ميان ما كه بود مانند يكى از ما بود. اگر چيزى از او مى خواستيم مى پذيرفت و اگر به حضورش مى رفتيم ما را نزديك خود مى برد و از ما فاصله نمى گرفت . با اين همه آنقدر با هيبت بود كه در حضورش جرات تكلم نداشتيم و آنقدر عظمت داشت كه نمى توانستيم به او خيره شويم . وقتى كه لبخند مى زد دندانهايش مانند يك رشته مرواريد آشكار مى شد. اهل ديانت و تقوا را احترام مى كرد و نسبت به بينوايان مهر مى ورزيد. نه نيرومند از او بيم ستم داشت و نه ناتوان از عدالتش نوميد بود. به خدا سوگند! يك شب به چشم خود ديدم در محراب عبادت ايستاده بود در وقتى كه تاريكى شب همه جا را فرا گرفته بود اشكهايش بر چهره و ريشش ‍ مى غلطيد، مانند مار گزيده به خود مى پيچيد و مانند مصيبت ديده مى گريست . مثل اين است كه الا ن آوازش را مى شنوم ، او خطابه دنيا مى گفت : اى دنيا متعرض من شده اى و به من رو آورده اى ؟ برو ديگرى را بفريب (يا هرگز فرصتى اين چنين تو را نرسد) تو را سه طلاقه كرده ام و رجوعى در كار نيست ، خوشى تو ناچيز و اهميتت اندك است . آه !آه ! از توشه اندك و سفر دور و مونس كم )). سخن عدى كه به اينجا رسيد، اشك معاويه بى اختيار فروريخت . با آستين خويش اشكهاى خود را خشك كرد و گفت :خدا رحمت كند ابوالحسن را! همين طور بود كه گفتى . اكنون بگو ببينم حالت تو در فراق او چگونه است ؟ عدی گفت (شبيه حالت مادرى كه عزيزش را در دامنش سر بريده باشند)). معاویه گفت آيا هيچ فراموشش مى كنى ؟ عدی گفت ((آيا روزگار مى گذارد فراموشش كنم ؟)) 📚الكنى والالقاب ، ج 2، ص 105، نقل از كتاب المحاسن والمساوى ابراهيم بن محمد بيهقى از اعلام قرن سوم هجرى .

🕊🕊🕊 دعـــــــــای فـــــــــــرج اِلهی عَظُمَ الْبَلآءُ وَبَرِحَ الْخَفآءُ وَانْکَشَفَ الْغِطآءُ وَانْقَطَعَ الرَّجآءُ وَضاقَتِ الاْرْضُ وَمُنِعَتِ السَّمآءُ واَنْتَ الْمُسْتَعانُ وَاِلَیْکَ الْمُشْتَکی وَعَلَیْکَ الْمُعَوَّلُ فِی الشِّدَّهِ وَالرَّخاَّءِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ اُولِی الاْمْرِ الَّذینَ فَرَضْتَ عَلَیْنا طاعَتَهُمْ وَعَرَّفْتَنا بِذلِکَ مَنْزِلَتَهُمْ فَفَرِّجْ عَنا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عاجِلا قَریباً کلمح الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ یا مُحَمَّدُ یا عَلِیُّ یا عَلِیُّ یا مُحَمَّدُ اِکْفِیانی فَاِنَّکُما کافِیانِ وَانْصُرانی فَاِنَّکُما ناصِرانِ یا مَوْلانا یا صاحِبَ الزَّمانِ الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ اَدْرِکْنی اَدْرِکْنی اَدْرِکْنی السّاعَهَ السّاعَهَ السّاعَهَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمین بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطّاهِرینَ. 💚💚💚