❤️مهم ❤️ پناهیان- شجاعی-رهبری ۲:۳۷ 💥 در آینده نزدیک حوادث پیچیده‌تری در راه است! و ما به لحظه‌های حساس‌تر و تعیین‌کننده‌ای نزدیک می‌شویم! تکلیف ما چه می‌شود؟ این اوضاع واقعاً قابل تحمل نیست! رهبری  استاد شجاعی استاد پناهیان 🇮🇷

﷽ 🎇 📚 کتاب (۲۹): 📚 کتابی مبارک: ● در قرآن میخوانیم: «كِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَيْكَ مُبارَكٌ لِيَدَّبَّرُوا آياتِهِ وَ لِيَتَذَكَّرَ أُولُوا الْأَلْبابِ». (ص، 29). "(اين) كتاب مباركى است كه به سوى تو فرو فرستاديم تا در آيات آن تدبّر كنند و خردمندان پند گيرند". «مُبارَكٌ» به چيزى گفته مى‏شود كه فايده و خير آن، رشد و فزونىِ زياد و ثابت داشته باشد. قرآن، مبارك است. یعنی تلاوت، تدّبر، تاريخ، استدلال، داستان، الگوهاى، معارف، اخبار غيبى، تشبيهات، اوامر و نواهى آن، همه و همه پر از راز و رمز است. قرآن از منبع مبارك است «تَبارَكَ الَّذِي»، در شب مبارك نازل شده است «فِي لَيْلَةٍ مُبارَكَةٍ»، در مكان مبارك نازل شده‏ «بِبَكَّةَ مُبارَكاً»، و خودش نيز مبارك است؛ «كِتابٌ‏ ... مُبارَكٌ‏». ● در اين آيه سيماى قرآن ترسيم شده است: الف) متن آن نوشته شده است. «كِتابٌ». ب) از سرچشمه‏ى وحى و علم بى نهايت الهى است. «أَنْزَلْناهُ». ج) گيرنده‏ى آن شخص معصوم است. «إِلَيْكَ». د) محتوايش پر بركت است. «مُبارَكٌ». ه) هدف از نزول، تدبّر در آن است. «لِيَدَّبَّرُوا». و) علم و آگاهى به نكات و معارف آن، مقدّمه‏ى حركت معنوى و قرب به خداست. «لِيَتَذَكَّرَ». ز) كسانى اين توفيق را خواهند داشت كه خردمند باشند. «أُولُوا الْأَلْبابِ». ● همچنین از این آیه میفهمیم: گرچه قرآن، مبارك است، امّا براى تدبّر است، نه فقط تبرّك جستن به ظاهر آن. (براى حفظ منزل، مسافر و عروس از خطرات) «كِتابٌ‏ ... مُبارَكٌ لِيَدَّبَّرُوا». تدّبر در قرآن مقدّمه‏ى تذكّر است وگرنه چه بسا انسان اسرار و لطايف علمى قرآن را درك كند ولى مايه‏ى غرورش شود. «لِيَدَّبَّرُوا - لِيَتَذَكَّرَ». تدّبر بايد در همه‏ى آيات قرآن باشد نه تنها در آيات الاحكام. «لِيَدَّبَّرُوا آياتِهِ». شرط تدبّر و بهره‏گيرى و پندپذيرى، عقل و خرد است. «لِيَدَّبَّرُوا ... وَ لِيَتَذَكَّرَ أُولُوا الْأَلْبابِ‏». كسانى كه از قرآن متذكّر نمى‏شوند، بى‏خردند. «لِيَتَذَكَّرَ أُولُوا الْأَلْبابِ». قرآن، مطابق عقل و خرد است، لذا اهل خرد با تدبّر در آن به احكام و رموزش پى‏مى‏برند. «لِيَتَذَكَّرَ أُولُوا الْأَلْبابِ» (در قرآن، امرى مخالف عقل يافت نمى‏شود). معارف قرآن پايان ناپذير است. اين كه به همه دستور تدبّر مى‏دهد نشان آن است كه هر كس تدبّر كند به نكته‏ى تازه‏اى مى‏رسد و اگر علما و دانشمندان گذشته همه‏ى اسرار قرآن را فهميده باشند، تدّبر ما لغو است. «لِيَدَّبَّرُوا آياتِهِ». خداوند ضرورت تدبّر در کتاب خود را مکرر بیان فرموده است: كسى كه در آيات قرآن تدبّر نكند سزاوار تحقير الهى است. «أَ فَلا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلى‏ قُلُوبٍ أَقْفالُها». عالم ربانى كسى است كه سروكارش با تحصيل و تدريس قرآن باشد .... «كُونُوا رَبَّانِيِّينَ بِما كُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتابَ وَ بِما كُنْتُمْ تَدْرُسُونَ‏». كتاب آسمانى را بايد با جدّيت گرفت. «خُذِ الْكِتابَ بِقُوَّةٍ». كسانى كه قرآن را مهجور كردند، در قيامت مورد شكايت پيامبر اكرم (ص) قرار مى‏گيرند. «وَ قالَ الرَّسُولُ يا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هذَا الْقُرْآنَ مَهْجُوراً». امام سجّاد (ع) فرمود: اگر قرآن داشته باشم و تنها باشم احساس غربت نمى‏كنم. حضرت على (ع) فرمود: قرآن دريايى است كه هيچ كس به قعر آن نمى‏رسد. امام خمينى قدس سره به شدّت تأسّف مى‏خورد كه چرا تمام عمر خود را صرف تدّبر در قرآن نكرده است، همان گونه كه مرحوم ملّاصدرا در تفسير سوره‏ى واقعه اين تأسّف را دارد. ■ (تفسير نور، ج‏8، ص: 103 - 101) ...................................... ...................................... 💥《 كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَيْكَ مُبَارَكٌ لِّيَدَّبَّرُوا آيَاتِهِ وَ لِيَتَذَكَّرَ أُوْلُوا الْأَلْبَابِ》. (ص/ 29) 💥 (اين) كتاب مباركى است كه به سوى تو فرو فرستاديم تا در آيات آن تدبّر كنند و خردمندان متذکر شوند.