#گپ_روز موضوع : مهارت‌های استقبال از دیگران هنگام ورود به خانه و جمع. ✍️ همسرم مشغول آشپزی بود، دخترم در اتاقش را بسته بود و انگار که مطالعه می‌کرد، پسرم هم گوشه‌ی پذیرایی خوابش برده بود. • وارد خانه شدم و بلند سلام کردم، همسرم سرش را برگرداند و جواب سلامم را داد و سرگرم ادامه کارش شد. دخترم حتی بیرون نیامد که سلام کند... • نشستم بالای سر پسرم و کمی نوازشش کردم. √ چقدر تکرار چیز عجیبی است! گاهی تکرار یک رابطه تو را مأنوس‌تر می‌کند و مشتاق‌تر، و گاهی تکرار، تو را دلزده می‌کند و بی‌انگیزه‌تر ... • با خودم فکر کردم، از روزهای اول جوانی که همسر و دخترم روی تراس خانه منتظر کلید انداختنِ من بر قفل در بودند، تا خود را در آغوشم رها کنند، تا امروز که نزدیک بیست سال از آن روز گذشته چه بر این خانه گذشته، که برای هم تکراری شده‌ایم؟ آنقدر که حتی برای استقبال از هم حوصله نداریم. گاهی خیلی زود دیر می‌شود و نمیدانیم. و غافلگیرانه به حسرتی مبتلا می‌شویم که روزی نعمتش را اصلاً به حساب نمی‌آوردیم.

#گپ_روز #موضوع_روز :  زینب سلام‌الله‌علیها زینت بود برای پدر و امامش... من چه؟  ✍ بعضی وقتها فکر می‌کنم شاید اینکه روز تولد شما شده روز پرستار، حکیمانه‌ترین انتخابِ ممکن بوده برای این مقام! و  شما نمی‌توانستید «شریکه الحسین» باشید مگر اینکه روح ترمیم، روح مدارا، روح التیام، روح تیمارگری، روح غالب وجودتان باشد! • نمی‌شود شریک کسی شد، • نمی‌شود سپر کسی شد، • نمی‌شود مراقب کسی بود، • نمی‌شود کامل کننده‌ی راه کسی بود، مگر آنکه آنقدر وسیع باشی که تمام غمهای امامت و فرزندان امامت در تو جا شوند! √ لازمه‌ی شریک کسی شدن، شبیه شدن به اوست! √ لازمه‌ی مراقبت کردن از کسی، ذبح تمام توقعات از اوست! چیزی شبیه حل شدن، یا تمام شدن در یک وجود! « تمامِ من برای او » .... و این بود علّت شهادت تمام انبیاء و معصومین: «نبودند کسانی که تمامشان برای امام باشد» نمی‌شود که او «زینب» امامش باشد، و پاره‌های جان امام، پاره‌های جان او نباشند. یتیمان امام، نگرانی‌های او نباشند! او آمده که فقط آغوش باشد برای امام و فرزندانش... همین، این راه به اراده‌ی خدا به مقصدش خواهد رسید اما... کسانی به «امام داری» می‌رسند که: هر آدمی را فرزند امام، و درد هر کسی را درد امام بدانند! زِیْن (زینت) + أَبْ (پدر) = زینب (سلام‌الله‌علیها) چه استراتژی دقیقی داشته خدا برای انتخاب نام تو! امام، قبل از آنکه امام باشد برای ما (رابطه‌ی‌حقوقی) ؛ پدر است برای ما (رابطه‌ی حقیقی) و محال است کسی در رابطه‌ی حقیقی به بالاترین عشق‌ها نرسیده باشد:  ولی بتواند «امام دارِ خوبی» باشد! √ عشق است که همه توقع ها را در خود ذوب می‌کند! عشق است که تمام تو را در امام حل می‌کند! آنوقت تو هم می‌شوی مثل سلمان، مثل عبدالعظیم حسنی «ولیّ امام» «تکه‌ای از جان امام» .... خداوندا می‌شود روزی ما هم مایه‌ی زینت امام‌مان باشیم یعنی؟