•🍂🍁• پیش از این عاشقان از عشقشان که می گفتند می خندیدم ! اما به مهمانخانه که بازگشتم قهوه ام را در تنهایی که نوشیدم دانستم که چگونه خنجری از تبار عشق پهلو می شکافد و بیرون نمی رود:) #نزار_قبانی - @Moqlgh

•🍂🍁• چه ‌کسی‌ می‌تواند‌ چنان‌ نزدیک‌ باشد، که‌ تَرَك‌های‌ جان ‌و‌ روانم‌ را‌ ببیند؟ #معین_دهاز #حرف‌دلم - @Moqlgh

•🍂🍁• دیوانه ها؛ با خودشان حرف نمی زنند! آن ها فقط تمام روز را به کسی که نیست، بلند بلند فکر می کنند... #علیرضا_اسفندیاری - @Moqlgh

دریای بی‌قراریِ ما را کنار کو...؟ #صائب - @Moqlgh

و شب لعنتی‌ترین بُعد زمان است آنجا که هی کلنجار میروی نسخه‌هایی را که برای فراموشی پیچیده‌ای با یک دلتنگی ب باد ندهی... امان از این دلتنگی‌های شبانه،، که پای اراده‌ات را میلرزاند... و میفهمی یک نفر هست که روزهای نبودنش ،، که شب‌های نداشتنش عادت نمی‌شود که نمی‌شود. #یگانه_حق‌پرست پ.ن: شببخیر🖤🌊 - @Moqlgh

بعد تو من خودم هم نبودم! - @Moqlgh

_

دلم میخواد برگردم به اون زمانیی که تا گردن درگیر اشعار فاضل نظری و سپهری و فرخزاد شده بودم

آینه چون نقش تو بنمود راست خود شکن، آینه شکستن خطاست! (نظامی گنجه‌ای)

یه بار از ابتهاج پرسیدن کدوم شعر از شهریار رو دوست داری ؟ جواب داد خود شهریار، من واقعأ به همچین رفیقی نیاز دارم:) - @Moqlgh

مگسی بر پرِكاهی نشست كه آن پركاه بر ادرار خری روان بود. مگس مغرورانه بر ادرار خر كشتی می‌راند و می‌گفت: من علم دريانوردی و كشتیرانی خوانده‌ام. در اين كار بسيار تفکر کرده ام. ببينيد اين دريا و اين كشتی را و مرا كه چگونه كشتی می‌رانم. او در ذهن حقیر خود بر دريا كشتی می‌راند آن ادرار، دريای بی‌ساحل به نظرش می‌آمد، و آن برگ كاه، كشتی بزرگ. زيرا آگاهی و بينش او حقیر و اندک بود. جهان هر كس به اندازه درک و بينش اوست. آدمِ مغرور و كج انديش مانند اين مگس است. و ذهنش به اندازه درک ادرار الاغ و برگ كاه... #مثنوی_معنوی #مولانا - @Moqlgh

•🍁🍂• یک زمزمه از عشق تو با چنگ بگفتم صد ناله ی زار از دلِ هر تار برآمد... #عطار - @Moqlgh