هوای خانه چه دلگیر می شود گاهی... دلم از این زمانه سیر می شود گاهی... عقاب تند فراز فنا به دام ها! اسیر پنجه تقدیر می شود گاهی... گمان مبر ز موی سپیدم به عمر دراز! "جوان به حادثه‌ای پیر می شود گاهی!" حدیث آه و فغان ها مگو که درزی را... فلک ز رنج هاش سیر می شود گاهی...! #مهدی_درزی - @Moqlgh

گاه اگر در پاسخِ احوالپرسی‌هایِ تو گفته بودم شادمانم ، بشنو و باور مکن! #سجاد_سامانے - @Moqlgh

فرصتی برای نفرت نبود چراکه مرگ مرا باز می داشت از آن و زندگی چندان فراخ نبود که پایان دهم به نفرت خویش برای عشق ورزیدن نیز فرصتی نبود اما از آن جا که کوششی می بایست پنداشتم ،اندک رنجی از عشق مرا کافی است ! #امیلی_دیکنسون - @Moqlgh

[ اندک رنجی از عشق مرا کافی است ! ]

… - @Moqlgh

کسے حالمو جز خدا نمیدونه:) - @Moqlgh

دل پیشِ کسی باشد و وصلش نتوانی!! لعنت به من و زندگی و عشق و جوانی.!(: #سیدتقی_سیدی - @Moqlgh

یار عاشق را به روز سخت می‌باید شناخت..!! ورنه در ایام دیگر مدعی بسیار هست!(: #سعدی - @Moqlgh

دوستانت پا به پایِ دشمنانت می‌زنند زخمِ خنجر‌هایشان ، آه! قدری فرق دارد . . #امید‌_صباغ‌نو - @Moqlgh

بی من تو چگونه‌ای؟! ندانم ، اما من بی‌تو در آتشم ، خدا داند و من #رهے_معیری - @Moqlgh

از گردشِ افلاك كجا دل گِله دارد؟! اين خانهٔ ويران چه غم از زلزله دارد؟! #صائب_تبریزی - @Moqlgh

بدهم تکیه به تو شانه شدن را بلدی؟ گرمی ثانیه ای خانه شدن را بلدی؟ تو که ویرانه کننده است غمت می دانم خوردن غصّه و ویرانه شدن را بلدی؟ آنقدر سوخته قلبم که قلم می سوزد شمع گریان شده، پروانه شدن را بلدی؟ مرغ عشقی شده دل میل پریدن دارد بال و پر در قدمت لانه شدن را بلدی؟ می نویسم من عاشق فقط از قصّه ی تو در غزل های من افسانه شدن را بلدی؟ اشک‌شب‌های‌سحرسوخته‌ام پیش کشت تلخی گریه ی مردانه شدن را بلدی؟ هر کسی دیده مرا شاعر "مجنون"خوانده تو بگو "لیلی" "دیوانه" شدن را بلدی؟  این همه ناز کشیدم بشوم معتکفت بدهم تکیه به تو شانه شدن را بلدی؟ #علی_نیاکوئی‌لنگرودی - @Moqlgh