🌺تفکر ما اینه که ما مربی و صاحب اصلی هستیم
اگر ما بالای سر بچه مون نباشیم، پس بچه نیاوردن بهتره
فکر میکنیم اگر در ۲۰ سالگی بچه دار شیم، پس قطعا تا آخر بالای سر بچه هامون هستیم
و اگر در ۴۵ سالگی بچه دار شیم ،چون در سن جوانی فرزندمان پیر خواهیم شد پس به هیچ دردی نمیخوره
در حالیکه ما مربی اصلی نیستیم
بچه ها صاحب و حامی اصلی دارن که هزاران برابر از ما مهربون تر هست بهشون
کسی که مثلا تو ۲۰ سالگی فرزند میاره ،آیا ۱۰۰ درصد مطمئن هست که عمرش طولانی خواهد بود و تا آخرین لحظه ی پیری، بالای سر بچه ش خواهد بود؟؟؟؟؟؟؟
اگر به اما و اگر ها دقت کنیم، هیچ کاری نباید کنیم
رسالت ما توکل و فرزند آوری هست
و بعدش تاجایی که میتونیم تلاش برای تربیت صحیح
ولی قبول کنیم که ما تا پایان نوجوانی بچه هامون روشون موثر هستیم ،نه تا آخر عمر شون از پایان نوجوانی به بعد،
همکاران ،دوستان، هم کلاسی ها ،اجتماع و ....روشون تاثیر خواهند داشت
مراقبه ی معنوی
🌺لطفا فقط دودقیقه (۱۲۰ثانیه)
تفکرکنیم روی این👆عکس نوشته🙏🙏