از آن روز غمبار فکرم درگیر است که چرا سنوار تنها و غریب در یک خانه ویران گیر افتاد؟ در ذهنم خیلی سناریو چیدم که شاید در حال رصد دشمن بوده، شاید در حال طراحی برای حمله و شناسایی منطقه بوده و شاید و شاید و شاید.‌‌.. اما دلم آرام نمیگیرد از این شایدها.... یاد کلام شهیدی افتادم که گفت: شهادت زمان مرگ را تغییر نمی دهد فقط نوع مرگ را عوض میکند. یعنی آن روز روز رفتن سنوار بود هر جا که ممکن بود باشد، در میان یاران یا دفتر کار یا خط مقدم یا... اما خدا سناریوی بی نظیری برای سنوار نوشته بود. او باید در دل دشمن، تنها، در خانه ویران فلسطینی، زخمی و ناشناس می ماند تا دشمن با ترس و یک روز پس از شهادتش به هویت او پی ببرد. او باید ثابت می کرد سنوار به تنهایی یک لشکر بود برای هراس انداختن در دل دشمن، سنوار خانه و سرزمین فلسطین را ترک نمی کند، سنوار تا آخرین نفس بر سر آرمان فلسطین می ماند، سنوار همانطور که در ۲۳ سال حبس مقاوم ماند در لحظات آخر به جای تسلیم و حفظ جان، درس مقاومت را در گوش تاریخ فریاد زد با یک چوبدست. این چوبدست همان عصای چوبین موسی ع بود که به اژدهایی بدل شد و عظمت و هیمنه فرعون زمان، صهیونیست خونخوار را در چشم جهانیان خُرد کرد، آنروز و آن لحظه را باید دنیا میدید و در تاریخ ثبت می کرد، پس فرعون زمان خود مردم را دعوت به نظاره کرد و پهباد روزنه ای شد برای تماشای جهانیان و نظاره یک ابرقهرمان تاریخی! سنوار موسی زمان بود که با چوبدستش فرعون را به خاک مذلت کشاند. و راهی از میان دریای غفلت استکبار برای بیداری قلب های حق طلب گشود تا انسان ها را به ساحل نجات و روز موعود پیروزی رهنمون شود یادش گرامی و راهش پر رهرو باد. #فاطمه_میرزاییان #یحیی_السنوار #اداره_فضای_مجازی_هنر_و_رسانه #دفتر_تبلیغات_اسلامی_اصفهان