#بحث ۳۱
#موضوع 👈 رمز ظهور
#تعداد ۱۱ جلسه
درک اولویت‌های زمانه و لزوم تشخیص مفاهیم مهم و کلیدی که امروزه برای «جانِ ما» و «جامعۀ ما» و «جهانِ ما» نجات‌بخش خواهد بود، ضرورت دارد و باید مورد بحث و بررسی و دقت نظر قرار گیرد. امروز جامعۀ بشری نیازمند حسین(ع) است، «اولویت امروز ما درک دوباره و عمیق‌ترِ عاشوراست»، هنوز رازهای عاشورا به قدر کافی درک نشده است. امروز نوبت بازگشتِ بشریت به فطرتِ خویش فرارسیده است. «رابطۀ زمانۀ ما با فطرت» و «رابطۀ فطرت با موضوع اباعبدالله(ع)» چیست؟ چرا امروزه نوبتِ بازگشتِ جهان بشریت به فطرت فرارسید است؟ همان‌طور که وقتی یک انسان به بن‌بست می‌رسد خود به خود به فطرتِ خویش باز می‌گردد، عالم بشریت نیز وقتی به بن بست می‌رسد و راهِ نجاتی پیدا نمی‌کند به فطرتِ خود باز می‌گردد. خلأ تئوریکی که امروز در عالم پدید آمده است یکی از جلوه‌های این بن‌بست است.
فطرت؛ مهمترین پایگاه دین است و مشکل انسان‌ها شکوفا نشدن فطرت است. مسیر رشد یعنی شکوفا کردنِ فطرت، دین و اوامر الهی، پاسخی به نیاز فطریِ ما هستند. فطرت فقط نقش آغاز کننده ندارد بلکه ما هر لحظه نیاز به مراجعه به فطرت داریم. همه نیاز به عاشقی و بازگشت به فطرت دارند: هم آنهایی که در بی‌دینی به بن‌بست رسیده اند، هم دینداران که در معنویت رشدی کرده‌اند، و هم جوانانی که می‌خواهند دینداری را آغاز کنند.
برای شکوفایی فطرت، کافی است یک گوشه از فطرتِ انسان شکوفا شود، چون همۀ خوبی‌ها یک گوهر دارند، مانند منبعِ آبی که اگر یک روزنه در آن ایجاد شود، دسترسی به همۀ آب منبع ممکن خواهد شد. و شکوفایی اولیۀ فطرت با حسین(ع) است. چون حسین(ع) شکوفاترین بخش فطرت است. حسین(ع) ما را به تماشای خوبی‌ها می‌برد و اولین تجربۀ چشیدنِ لذتِ یک علاقۀ فطری را برای ما رقم می‌زند. محبتِ ما به اباعبدالله(ع) یک جاذبۀ فطری است و حسین(ع) جلوۀ عالیِ فطرت است. محبتِ اباعبدالله(ع) یک معیار و یک محک فطری است. امام حسین(ع) ملاک سعادت و شقاوت بشر است و مرز مرد و نامرد و حق و باطل را مشخص می‌کند.
مرحلۀ بعد از شکوفایی ابتدایی فطرت، کشف حقیقت «عبودیت» در دل است. کسی که فطرتش شکوفا شود اول به دنبال ارباب و مولای خود می‌گردد. عبودیت فراتر از اطاعتِ پروردگار است. اگر عبد نباشیم، هر چه از خدا اطاعت کنیم، فایده ندارد و عبادت و اطاعت ما مانند عبادت و اطاعتِ ابلیس خواهد بود. دین به ما نمی‌گوید آدم خوبی باش، می‌گوید عبدِ خدا باش. عبودیت و بندگیِ پروردگار دو وجه مهم دارد: 1-وابستگی و نیاز مطلقِ عبد به خدا 2- انجام اوامرِ پروردگار
امام حسین(ع) با حماسۀ عاشورا در واقع می‌خواست دو کار بزرگ انجام دهد: 1- عبودیت طاغوت را از بین ببرد تا انسان‌ها دیگر بندۀ طاغوت نباشند. 2- بستر را برای عبودیت خدا فراهم کند.
کربلا اوج تجلی «بندگی خدا» و اوج تجلی «بندگی طاغوت» بود. امام حسین(ع) نهایت رذالت و شقاوتِ عبد طاغوت را نشان داد
@mosaferbehesht313
