فروید می‌گوید: "تمدن از آنجا آغاز شد که انسان به جای سنگ، کلمه پرتاب کرد". انگار انسان متمدن فهمیده بود سنگ‌ها به‌ اندازۀ کافی دردناک نیستند و دیگر پاسخگوی #پرخاشگری او نخواهند بود! کلمات متنوع‌تر از سنگ‌ها بودند، میشد قبل از پرت کردن، انتخاب کرد که چقدر دردآور یا ویرانگر باشند. از سنگ‌ها می‌شد گریخت اما از کلمات نه ... درد سنگ‌ها و کبودی‌شان فقط تا چند روز باقی می‌ماندند اما کلمات می‌توانستند تا آخر عمر همراه روز و شب و خواب و بیداری باشند و چنان چسبنده و پنهان در گوشه‌ای از روانمان زندگی کنند که دست هیچ رواندرمانگری در هیچ جلسۀ درمانی به آنها نرسد. کدام سنگ چنین قدرتمند بود؟! ما سنگ‌هایمان را پشت درهای #تمدن جا گذاشتیم، اما آموختیم که چگونه آن حجم از خشونت و بیزاری و نفرت را در ابزار دقیق‌ترمان که کلمات بودند، بگنجانیم. یاد گرفتیم که چطور گوشه‌هایشان را تیز کنیم، لحن را به آن اضافه کنیم و طوری پرتابشان کنیم که حتی به نظر پیام دوستی بیایند! انسان متمدن امروز در برابر کلمات بی‌دفاع‌تر است چون دیگر سپری در کار نیست. یادمان باشد قبل از پرتاب کلمات، به این فکر کنیم که هیچ انسانی «رویین‌روان» نیست! حرف باد هوا نیست، حرف‌ها آسیب می‌زند ‌‌‌‌‌... @mosbatbano