ـ⁣⁣⁣⁣🍂🌼🍂🌼🍂 ـ⁣⁣⁣⁣🌼🍂🌼🍂 ـ⁣⁣⁣⁣🍂🌼🍂﷽ ـ⁣⁣⁣⁣🌼🍂 ـ⁣⁣⁣⁣🍂 #آیات : إِنَّ الْإِنسَانَ خُلِقَ هَلُوعاً (19) إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً (20) وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعاً (21) إِلَّا الْمُصَلِّينَ (22) الَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ (23) ترجمه : همانا انسان، بى تاب و حریص آفریده شده است. هرگاه بدى به او رسد، نالان است. و هرگاه خیرى به او رسد، بخیل است. مگر نمازگزاران. آنان كه بر نمازشان مداومت دارند. #ترجمه_منظوم که در طبع انسان بود این صفات حریص است و بی صبر اندر حیات کند بی قراری چو بیند زیان کند ناله و بانگ از دست آن چو بر او کند رو مال زیاد کند منع احسان و دست گشاد جز آنان که خوانند دایم نماز بسی پایدارند در این نیاز #نکته-ها : «هَلوع» به معناى انسان بى صبر و حریص است. سؤال: خداوند در برخى آیات، آفرینش انسان را بهترین: «خلقنا الانسان فى احسن تقویم»(7) و خود را بهترین خالق برشمرده است: «احسن الخالقین»(8) امّا در این آیات، تصریح شده كه انسان، حریص و بخیل آفریده شده است. این دو چگونه با یكدیگر قابل جمع است؟ پاسخ: در آفرینش انسان، امور متضادّ قرار داده شده و این رمز تكامل است. نفس، انسان را به بدى سوق مى دهد: «انّ النّفس لأمّارة بالسّوء»(9) ولى عقل، انسان را از آن باز مى دارد: «نَهى النّفس عن الهَوى »(10) و رشد انسان در انتخاب میان این تقابل هاست كه به تربیت و تزكیه انسان مى انجامد. بر اساس روایات، بهترین عمل آن است كه تداوم داشته باشد.(11) «الّذین هم على صلاتهم دائمون» روایات زیادى در مورد حرص وارد شده(12) كه به برخى از آنها اشاره مى كنیم: «الحرص لا یزید فى الرزق» حرص، رزق را زیاد نمى كند. «مَن كثر حرصه... ذلّ قدره» كسى كه حرصش بیشتر باشد، خوار و ذلیل مى شود. «رُبَّ حریص قتله حرصه» چه بسا انسان حریص كه حرصش او را بكشد. «لیس لحریص غناء» حریص، هرگز بى نیاز نمى شود. «الحرص یُرزى بالمروة» حریص، مروّت و جوانمردى خود را از دست مى دهد. «الحرص مطیّة التّعب» حرص، بستر رنج هاست. «لا حَیاء لحریص» حریص، به خاطر رسیدن به مال، عفّت و حیا را كنار بگذارد. «الحریص الاسیر» حریص، اسیر است. «الحرص علامة الفقر» حرص، نشانه فقر است. «الحرص یفسد الایقان» حرص، یقین به مقدّرات الهى را فاسد مى كند. «الحرص موقع فى كثیر العیوب» حرص، انسان را در عیوب بسیارى قرار مى دهد. #پیام_ها : - نشانه حریص بودن دو چیز است: جَزَع به هنگام سختى و بُخل به هنگام كامیابى. «هلوعاً اذا مسّه الشر جزوعاً و اذا مسّه الخیر منوعاً» - ریشه بسیارى از ناهنجارى ها، حرص و بخل است. «جزوعاً... منوعاً» - انسان بسیار كم ظرفیّت است، با تماس با سختى فریاد مى زند و بخل مى ورزد. «مسّه... مسّه» - راه نجات از اخلاق ناپسند، مداومت به نماز است. «خلق هلوعاً... الاّ المصلّین» - طبع مادّى انسان به سوى حرص و بخل میل دارد و نماز و یاد خدا آن را مهار مى كند. «انّ الانسان خلق هلوعاً... الاّ المصلّین» - انسان بدون نماز مضطرب است. «جزوعاً... منوعاً... الاّ المصلّین» - آثار نماز در گرو مداومت بر آن است. «الّذین هم على صلاتهم دائمون» 🍂 🌼🍂 🍂🌼🍂 🌼🍂🌼🍂 🍂🌼🍂🌼🍂