بسم الله دیروز رفتم که پای درس استاد بنشینم اما دیدم استاد گوشه ای نشسته اند و با دوستان مشغول حدیث کساء هستند. استاد گریه می کردند و جمع طلبه ها تضرع که شاید نعمت این خادم از ما گرفته نشود. بعد از دعا، استاد با تاثر و حالت منقلب گفتند: "ما آن طور که باید قدردان این نعمت نبودیم، گاهی برخی پیام ها را می‌دیدم که چطور با بغض و کینه زحمت های دولت را نادیده می گیرند، متاثر می شدم." بعد دو خاطره گفتند: یک روز به ایشان از قول اهل دلی گفتم شما خیلی زحمت می کشید و کار می کنید ولی به اسم شما تمام نمی شود، گفتند: عیبی ندارد مهم این است که کار انجام شود به اسم هر کسی بود بود. استاد می گفتند قبل از ریاست جمهوری هم در جلسه ای ایشان حضور داشتند، اهل جلسه گفتند: اگه شما به انتخابات ورود نمی کنید بصورت کتبی بیانیه بدهید. من بعد جلسه به ایشان گفتم: این کار را نکنید، شاید بعدا مصلحت دانستید کاندید شوید و اگر متن مکتوبی پخش شود بعد نمی توانید حضور پیدا کنید. ایشان گفتند: من سربازم اگر تا به امروز نیامدم چون احساس وظیفه نکردم و هر روزی که احساس کنم وظیفه ام هست وارد میدان می شوم. استاد می گفتند: آدم احساس می کرد صادقانه این حرف را می زنند، ادا نبود. سید کجایی؟ ما هر روز عادت داشتیم تو را از قاب تلوزیون یک جای کشور ببینیم و با خودمان بگوییم این مرد با این سن و سال چه همتی دارد؟ ما از تو درس انگیزه و امید و همت می گرفتیم. سید شب ولادتی کجا رفتی که تا صبح همه دنبالت می گشتند و پیدا نمی شدی؟ سید، ما وقتی خدمت و اخلاص و پر کاری تو را می دیدیم از خودمان خجالت می کشیدیم که چقدر کوتاهی می کنیم در راه خدا! حالا که پر کشیدی چه کنیم؟ دلمان را آتش زدی. ولی تو کمی استراحت کن، از بس برای مردم دویدی شب و روز نداشتی. مسئولیت ما بعد از تو خیلی سنگین شد، حجت را بر ما تمام کردی، کاش بتوانیم مثل تو و حاج قاسم تا نفس داریم پای انقلاب باشیم و در لحظه آخر هم فدای انقلاب شویم. سید خدا نگهدار سید سلام ما را به جدت برسان سید برای ما دعا کن #الهی_منش