👈 این پست ادامه پست قبل است 🔷 مرحوم حاج ميرزا حسين نورى (اعلى اللَّه مقامه) استاد مرحوم حاج شيخ عباس قمى و ... بسيار مرد فوق‌العاده‌اى بوده است، مُحدّث است... كتابى در همين موضوع منبر نوشته است به نام «لؤلؤ و مرجان». اين كتاب با اينكه كتاب كوچكى است، فوق‌العاده كتاب خوبى است... 🔷...و در مقدمه کتاب نوشته است که فلان عالم بزرگ از علمای هندوستان نامه‌ای به من نوشته است و از روضه‌های دروغی که در هندوستان خوانده می‌شود شکایت کرده و از من خواهش کرده است که یک کاری بکنم، کتابی بنویسم که جلوی روضه‌های دروغ در آنجا گرفته بشود. بعد مرحوم حاجی به این عبارت ذکر می‌کند، می‌نویسد: 🔷این عالم هندی خیال کرده که روضه خوان‌ها وقتی به هندوستان می‌روند دروغ می‌گویند، نمی‌داند که آب از سرچشمه خراب است، مرکز روضه‌های دروغ، کربلا و نجف و ایران است! همان مراکز تشیع مرکز روضه‌های دروغ است!! 📚 استاد شهید مطهری، حماسه حسینی، ج ۱ ص ۶۱ @motahari_ir

💠 والسابحات سبحا ... @motahari_ir

🔷 امير المؤمنين در نهج البلاغه مى‌فرمايد: «لو لا الآجال الذى كتب الله لهم لم تستقر ارواحهم فى ابدانهم طرفة عين». اگر نبود اجل‌هاى حتمى الهى كه بر اينها نوشته شده است كه بايد در اين دنيا باشند، اين روح‌ها در اين بدن‌ها يك چشم بهم زدن قرار نمى‌گرفت و نمى‌ايستاد، رها مى‌كرد و مى‌رفت. 🌺 خوب معلوم است كه چنين افرادى: «وَ السَّابِحاتِ سَبْحاً» بعد شناورى مى‌كنند، شنا مى‌كنند، حركت تند مى‌كنند حركت كردنى. همين قدر كه از اينجا رها و آزاد شدند، به جهانى پا مى‌گذارند بسى وسيع‌تر و فسيح‌تر كه براى ما قابل تصور نيست. 🔷 ما نمى‌دانيم پرواز كردن و شنا كردن (به تعبير قرآن) در آن عالم چگونه است. ما پرواز در اينجا را ديده‌ايم. به ما گفته‌اند جناب جعفر طيّار بعد از آنكه در جهاد موته دو دستش در راه خدا بريده و شهيد شد خداى متعال به او دو بال داد كه در آن دنيا پرواز مى‌كند «وَ السَّابِحاتِ سَبْحاً» 🔴 يا حضرت ابو الفضل العباس در ازاى دو دستى كه در كربلا از بدنش جدا شد خداى متعال دو بال به او داد. اينها براى ما قابل تصور نيست يعنى امكان تصورش هم نيست، مگر اجمالًا ما فقط به اينها ايمان داريم ولى اصل حقيقت را انسان تا نرود كه نمى‌تواند بفهمد مگر اولياى خدا كه آنها نرفته هم البته مى‌دانند و خبر دارند! 📚 استاد شهید مطهری، آشنایی با قرآن، ج 11 ص 215 @motahari_ir

🔴 اگر دین ندارید و از معاد نمی‌ترسید، حداقل در دنیای خودتان جوانمرد و آزاده باشید.. @motahari_ir

💔 روضه سوزناک عصر عاشورا @motahari_ir

انا لله وانا الیه راجعون شهادت مظلومانه تعدادی از هموطنان عزیز در حادثه تروریستی امروز اهواز را تسلیت عرض می کنیم. @motahari_ir

📗کتابی متفاوت و خواندنی در تضارب آراء میان روشنفکران و سایر فرهیختگان درباره ‌اندیشه و جایگاه استاد مطهری 📕از انتشارات «ندای فطرت» وابسته به بنیاد شهید مطهری 🔎اطلاعات بیشتر و تهیه کتاب:👇 http://yon.ir/andeeshe

❗️نباید مردم این‌قدر ناآگاه باشند که حرفی را که دشمن ساخته، ندانسته بازگو کنند.. @motahari_ir

اين يك خطر بزرگ است براى يك اجتماع كه افرادش ناآگاه باشند. دشمن اگر زيرك باشد خودِ اينها را ابزار عليه خودشان قرار مى‌دهد: يك داستان جعل مى‌كند، بعد اين داستان را به زبان خود اينها مى‌اندازد تا خودشان قصه و حرف و سخنى را كه دشمنشان عليه خودشان جعل كرده بازگو كنند. اين علتش ناآگاهى است و نبايد مردمى اين‌قدر ناآگاه باشند كه حرفى را كه دشمن ساخته، ندانسته بازگو كنند؛ اين يكى مى‌گويد چنين حرفى را شنيده‌ام، ديگرى مى‌گويد من هم شنيده‌ام، و همين طور... اينها نمى‌دانند حرفى كه دشمن جعل مى‌كند وظيفه شما اين است كه همان جا زير پايتان دفنش كنيد. اصلًا دشمن مى‌خواهد اين حرف بين مردم پخش بشود. شما بايد دفنش كنيد و به يك نفر هم نگوييد، تا به اين وسيله با توطئه سكوتْ نقشه دشمن را نقش بر آب كنيد ...اسلام چه مى‌گويد؟ مى‌گويد هر وقت چنين چيزى شنيدى ابداً به زبان نياور. اگر دغدغه دارى، خودت برو تحقيق كن. تو كه حوصله تحقيق كردن ندارى ديگر چرا بازگو مى‌كنى؟! حق تحقيق دارى، برو تحقيق كن اما حق بازگو كردن ندارى. استاد شهید مطهری، آشنایی با قران ج 4 ص 35 و 38

✅ جنگیدن چه وقت مقدس می‌شود؟ #عکس_نوشت 🔻کانال رسمی «بنیاد شهید مطهری»🔻 @motahari_ir

⚫️ شهادت امام زین‌العابدین علیه السلام تسلیت باد! ◾️استاد مطهری: امام سجاد(ع) مظهر کاملی است از اخلاق عرفانی و سلوک اسلامی. 📝یادداشت‌ها، ج۹، ص۳۲۴ 🔻کانال رسمی «بنیاد شهید مطهری»🔻 @motahari_ir

◼️ حماسه‌ای که امام زین العابدین علیه السلام در مجلس یزید آفرید! 🔹در روز جمعه‌اى در شام نماز جمعه است. ناچار خود یزید باید شرکت کند. اول آن خطیبى که به اصطلاح دستورى بود، رفت و هرچه قبلا به او گفته بودند گفت؛ تجلیل فراوان از یزید و معاویه کرد، هر صفت خوبى در دنیا بود براى اینها ذکر کرد و بعد شروع کرد به سبّ کردن و دشنام دادن على(ع) و امام حسین(ع) به عنوان اینکه اینها -العیاذباللَّه- از دین خدا خارج شدند، چنین کردند، چنان کردند. 🔹زین العابدین(ع) از پاى منبر نهیب زد: «ایهَا الْخَطیبُ! اشْتَرَیتَ مَرْضاةَ الَمخْلوقِ بِسَخَطِ الْخالِق» تو براى رضاى یک مخلوق، سخط پروردگار را براى خودت خریدى. بعد خطاب کرد به یزید که آیا اجازه مى‌دهى من بروم بالاى این چوب‌ها دو کلمه حرف بزنم؟ یزید اجازه نداد. 🔹آنهایى که اطراف بودند، از باب اینکه على بن حسین(ع)، حجازى است، اهل حجاز است و سخن مردم حجاز شیرین و لطیف است، براى اینکه به اصطلاح سخنرانى‌اش را ببینند، گفتند: اجازه بدهید، مانعى ندارد. ولى یزید امتناع کرد. پسرش آمد و به او گفت: پدرجان! اجازه بدهید، ما مى‌خواهیم ببینیم این جوان حجازى چگونه سخنرانى مى‌کند. گفت: من از اینها مى‌ترسم. این‌قدر فشار آوردند تا مجبور شد؛ یعنى دید دیگر بیش از این، اظهار عجز و ترس است؛ اجازه داد. 🔹ببینید این زین العابدین(ع) که در آن وقت از یک طرف بیمار بود (منتها بعدها دیگر بیمارى نداشت، با ائمّه دیگر فرق نمى‌کرد) و از طرف دیگر اسیر، و به قول معروفِ اهل منبر چهل منزل با آن غُل و زنجیر تا شام آمده بود، وقتى بالاى منبر رفت چه کرد! چه ولوله‌اى ایجاد کرد! یزید دست و پایش را گم کرد. گفت الآن مردم مى‌ریزند و مرا مى‌کشند. 🔹دست به حیله‌اى زد. ظهر بود، یک‌دفعه به مؤذّن گفت: اذان! وقت نماز دیر مى‌شود. صداى مؤذّن بلند شد. زین العابدین(ع) خاموش شد. مؤذّن گفت: «اللَّهُ اکبَرُ، اللَّهُ اکبَرُ»، امام حکایت کرد: «اللَّهُ اکبَرُ، اللَّهُ اکبَرُ». مؤذّن گفت: «اشْهَدُ انْ لا الهَ الَّا اللَّهُ، اشْهَدُ انْ لا الهَ الَّا اللَّهُ»، باز امام حکایت کرد، تا رسید به شهادت به رسالت پیغمبر اکرم(ص). تا به اینجا رسید، زین العابدین(ع) فریاد زد: مؤذّن! سکوت کن. رو کرد به یزید و فرمود: یزید! این که اینجا اسمش برده مى‌شود و گواهى به رسالت او مى‌دهید کیست؟ ایهاالناس! ما را که به اسارت آورده‌اید کیستیم؟ پدر مرا که شهید کردید که بود؟ و این کیست که شما به رسالت او شهادت مى‌دهید؟ تا آن وقت اصلا مردم درست آگاه نبودند که چه کرده‌اند. 🔹آن‌وقت شما مى‌شنوید که یزید بعدها اهل بیت پیغمبر(ص) را از آن خرابه بیرون آورد و بعد دستور داد که آنها را با احترام ببرند. نعمان بن بشیر را که آدم نرمتر و ملایمترى بود، ملازم قرار داد و گفت: حداکثر مهربانى را با اینها از شام تا مدینه بکن. 🔹این براى چه بود؟ آیا یزید نجیب شده بود؟ روحیه یزید فرق کرد؟ ابداً. دنیا و محیط یزید عوض شد. شما مى‌شنوید که یزید، بعد دیگر پسر زیاد را لعنت مى‌کرد و مى‌گفت: تمام، گناه او بود. اصلا منکر شد و گفت من چنین دستورى ندادم، ابن زیاد از پیش خود چنین کارى کرد. چرا؟ چون زین العابدین(ع) و زینب(س) اوضاع و احوال را برگرداندند. 📝 استاد مطهری، حماسه حسینی، ج1، ص294-293 (با تلخیص) #ذکر_مطهر ⭕️ کانال رسمی «بنیاد شهید مطهری»🔻 @motahari_ir