📜لطیفة(در سلام به محضر ائمه اطهار علیهم السلام) ☑️چون دانستی که معنی سلام این است که سلامتی و آسایش تورا فرا گرفته است و از جانب من هیچ شر و ضرری به تو نخواهد رسید و تو در ناحیه من امن و امان داری 🔰 🔰 پس البته شخص زائر باید درحال سلام به محضر امام، در حالتی باشد که هیچ آزار و آسیبی از او به آن امام، نه در آن وقت و نه بعد از آن نرسد. و از آنجا که معلوم است که غرض ائمه هدی علیهم السلام، چیزی جز هدایت امت و صلاح خلق و اعلای کلمه توحید و ظهور آثار بندگی در مردم و شیوع طاعت خداوند در عموم ناس نیست، البته از معصیت کردن خداوند و تخلف اوامر و نواهی او بلکه از دارابودن اخلاق رذیله چون حرص و کبر و ریا، متأذی می‌شوند. و از این جهت بوده است کثرت تظلم و شکایت کردن حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام از امت که مردم معصیت خدا کردند و اطاعت از ائمه هدی علیهم السلام ننمودند و لایبعد که کلام حضرت رسول آنجا که فرمودند (ما اوذي نبي مثل ما أوذیت) اشاره به این معنی باشد چرا که در هیچ امتی گناهی به بزرگی گناهان امت ايشان، مثل غصب خلافت و إيذاء حضرت صدیقه سلام الله علیها و قتل سید الشهداء علیه السلام، نشده بود پس هیچ پیغمبری به قدر این پیغمبر مکرم إيذاء نگردیده. 🔰 🔰 حاصل سخن این که باید انسان حال خود را بر وجهی کند که در آن وقت، مرضي امام باشد نه مایه اذیت آن جناب تا در کلمه سلام راستگو باشد پس باید دل را به آب توبه شست و اشک ندامت از دیده فرو ریخت و آنگاه به سلام امام اقدام نمود و الا در ابتدای کلام با امام خود دروغ گفته و غدر کرده است. و تحصیل این امر بدون توفیق الهی و خلوص نیت محال است ▪️رزقنا الله ذلك▪️ #شفاء_الصدور #محرم

📚سلوک عاشورایی (شرح خطبه منا) 2⃣جامعه عراق و علل جدایی از حرکت امام حسین علیه السلام(بخش دوم) 🔙 در نوشته سابق گفته شد که قاعده کلی در شکل گیری یک حکومت یا تغییر آن هماهنگی دو رکن رهبر و جامعه در سه زمینه سابق الذکر است. در تطبیق این امر کلی بر واقعه عاشورا، باید دو منطقه شام و عراق را مورد توجه قرار داد. در این نوشته به بررسی وضعیت عراق می‌پردازیم. ⚫️مردم عراق در نسبت با حرکت امام حسین علیه السلام سه دسته بودند : ▪️اول) اکثریت غالب‌ مردم عراق که کوفیان هستند ایشان نسبت به رهبر حرکت شناخت خوبی داشتند و حق را از باطل شناخته اند. خوب فهمیده بودند که چه شخصیتی شایسته رهبری است و در مقابل نیز باطل را شناخته بودند. اکثر می‌دانستند که امام علیه السلام بر حق است و جریان معاویه باطل است. همچنین در زمینه هدف قیام، هدف امام را به خوبی می‌شناسند. شاهد این امر بیعت مردم کوفه با مسلم در زمان هدنه است چرا که جناب مسلم، اهداف قیام را بیان کرده بود که در صدد کنار زدن یزید هستند و با این وجود نقل است که هجده هزار نفر با او بیعت کردند. حتی زمانی که عبیدالله والی کوفه شد چهارهزار نفر همراه مسلم دارالامارةرا محاصره کردند و اگر بنابر فتح آنجا بود، به راحتی پیروز می‌شدند. اینها نشانگر این است که هدف قیام آشکار بوده و مردم کوفه مطلع بر آن بودند. ❔اما چه شد که کوفیان بازگشتند؟ کوفیان از هدف امام و حقانیت او رجوع نکردند. در تاریخ آمده که فرزدق و عبیدالله بن حر جعفی از کوفه گزارش دادند محضر امام که قلوبهم معك و سيوفهم عليك. اینکه قلب با امام است يعني اگر دلشان را باز میکردی می‌گفتند امام حسین علیه السلام حق است و يزيد باطل. آنچه سبب شد کوفیان بازگردند، تهدید و تخویف و تطمیع و تحمیق بود. مردم کوفه تا احساس خطر نکردند، آن چه در داشتند اظهار می‌کردند فلذا هزاران نفر با مسلم بیعت کردند چون حق و باطل را شناخته بودند. اما عافیت طلبی سبب شد به دلیل تهدید و تطمیع و تحمیق، راه عوض کنند. عقیده ایشان عوض نگشت بلکه یقین داشتند که حق با چه کسی است ولی پایداری نکردند چرا که می‌خواستند وضع موجود دنیایی‌شان را حفظ کنند. ❓شاید سوال شود که آیا ممکن است کسی حق را بشناسد و اعتقاد داشته باشد و خلاف آن عمل کند؟ بله، بهترین شاهد آیات قرآنی است. 🔸وقتی حضرت موسی علیه السلام آن معجزات را آورد، بنی اسرائیل انکار کردند اما انکارشان درونی نبود، بلکه زبانی بود‌؛ یعنی با آنکه از درون یقین داشتند که همه این ها معجزه و حق است اما از نظر بیرونی وعملی برای حفظ امور دنیایی‌شان انکار کردند (وجحدوا بها و استیقنتها أنفسهم ظلما و علوّا) یعنی با اینکه یقین داشتند انکار می‌کردند. 🔰 ما از موقعی که چشم باز کردیم وقتی دهه عاشورا و بحث امام حسین علیه السلام و کوفه به میان می‌آمد کوفی هارا لعنت می‌کردیم؛ اما باید دید که اگر خودمان هم بودیم، پای امام علیه السلام می ایستادیم یا برای حفظ دنیایمان دست از حق برمی‌داشتیم امشب بروید سرتان را زیر لهاف کنید و با خودتان فکر کنید که شماها بودید، حاضر می‌شدید پای عقیده تان بایستید؟! واقعا بین ما چند نفر اینطور هستند که پای آن چیزی که در درون می‌دانند حق است بایستند و اصلا متزلزل نشود و این امور دنیوی اورا فریب ندهد؟ باورش سخت است که ممکن است انسان در برابر چیزی بایستد که دوستش داشته و قبولش دارد. قضیه مسلم عليه السلام را شوخی نگیرید! چطور شد که این همه جمعیت که دور او بودند او را رها کردند و وقتی برای نماز به مسجد رفت بیش از سی نفر همراه او نبودند؟ آن هجده هزار نفر کجا رفتند؟ همه آن ها حق را می‌شناختند اما رهایش کردند و حضرت مسلم را تنها گذاشتند... #محرم #سلوک_عاشورایی

📚شفاء الصدور في شرح زيارة العاشور 1⃣ السلام عليك يا ابا عبد الله(قسمت دوم) شرح این عبارت در دو مقام است که مقام اول در بیان سلام گذشت ◾️مقام دوم : اباعبدالله این کلمه مبارکه، کنیه است. ▪️کنیه مأخوذ از کنایه می‌باشد به معنای بردن نام چیزی با اشاره و هرجا که قصد نداشته باشند نام کسی را ببرند او را به نسبت پدر، مادر یا فرزند با لفظ أب و ام و ابن یاد کنند و این الفاظ را کنایه گویند چرا که دلالت آن بر ذات، به صراحت اسم نیست. از آنجا که غالب نفوس، از خطاب شدن با اسم،اباء دارند و القابی غیر اسم که سبب تعظیم است و در عجم شیوع دارد مانند خان و میرزا و...، در عرب متعارف نبوده است، لهذا با کنیه تعبیر می‌شده است و این روش را مناسب ادب می‌دانستند. به همین سبب،برای هرکسی کنیه ای می‌گذاشتند که گاه قبل از آن بوده که فرزندی داشته باشد بلکه در ابتدای ولادتش، به تفأل اینکه فرزند دار بشود او را مکنی می‌کردند. ▪️از اخبار کثیره به دست می‌آید که ابوعبدالله کنیه حضرت امام حسین علیه السلام بوده از زمان طفولیت چنانچه در روایت اسماء بنت عميس است که روز اول ولادت پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله، اورا گرفت و گفت: (یا اباعبدالله، عزیز علي) و گریه نمود. اسماء عرضه داشت پدر و مادرم به فدایت از روز اول چنین میکنی؟! فرمودند :گریه می‌کنم بر پسرم که فئه باغية کافره از بني امية اورا می‌کشند (امالی شیخ طوسی ص367) این کنیه در میان ائمه مشترک میان دو امام است. یکی جناب سیدالشهدا علیه السلام و دیگر جناب امام صادق علیه السلام. ▪️بیان شد که این کنیه از ابتدا ولادت سیدالشهدا برای ایشان بوده و البته باید این امر، به اذن رسول خدا صلی الله علیه و آله باشد و معلوم است که آن جناب، بدون وحی الهی ابداً اقدام به امری نمی‌فرمودند پس باید سرّی در این کنیه پوشیده باشد. در اینجا دو وجه از برای آن بیان میگردد وجه اول) چون حضرت سید الشهداء سلام الله علیه در مقام اظهار عبودیت و ثبات قدم در توحید و محبت حضرت حق، چنان اقدام کرد که احدی از انبیا و اولیا جز جد و پدر و برادر بزرگوارش علیهم السلام نتوانستند نیل آن مرتبه کنند و همه به لسان حال گفتند (لو دنوت أنملة لاحتقرت) خصوصا در روز عاشورا که عبادتی کرد که جامع عبادات ظاهریه و اعمال قلبيه بود و همچنین مکارم اخلاق از شجاعت و سماحت و مروت و غیرت و حمیت و عفو و مدارات و نصیحت و اصلاح و یقین و اطمینان و ثبات و لین و حسن معاشرت و مواسات و بر و ملاطفت که از آن حضرت ظاهر گشته و اعظم از همه صبر که دارای همه مکارم است و مایه تعجب ملائکه آسمان ها شده و بعید نیست که اشاره به همه این کمالات شده باشد در فقره (لا يوم کیومك يا ابا عبد الله) پس آن جناب چون در مراتب ظهور بندگی امتیازی خاص و اختصاصی مخصوص داشته،اورا به ابوعبدالله کنیه دادند. این وجه به مشرب لغت عرب نزدیک است چرا که هر کس دارای صفتی باشد در مقام مبالغه،چنین می‌کنند و گاهی به سبیل تجرید بیانی می‌گویند (فلان ابوجواد) یعنی صاحب جود زیاد است و اگر تتبع در کُنای منقوله از عرب کنید و تدبر نیکو نمایید فصل مشبعی از این قسم خواهید یافت که رفع استبعاد کند. همچنین کنیه حضرت رسول به ابوالقاسم از این قسم است چنانچه در اخبار وارد شده است که پیغمبر را ابوالقاسم گفتند چرا که قسمت جهنم و بهشت به دست اوست. وجه دوم) از آنجا که اگر حضرت امام حسین علیه السلام در روز عاشورا این جد و جهد نمی‌کرد، طریقت شریعت محمدیه کامل از روی زمین ریشه کن گشته و مردم به روش جاهلیت و طریقه کفار مستقر می‌شدند و هوای دنیا غالب شده و مُسلمی رخساره هیچ هادی ای مشاهده نمی‌کرد پس هرکس بعد از آن جناب، پرستش خدا و پیروی مصطفی نمود همه به برکت آن وجود مقدس است که (لولاه ماعبد الله و لولاه ما عرف الله) (بحار الانوار ج26، ص246) علی هذا، به حقیقت آن حضرت، پدر همه بندگان خداست چرا که پدر به معنای مربی و مؤيد در عربیت شایع است همچنین مراد از عبدالله، جنس بندگان خداست چه عبد عبادت باشد چه عبد عبودیت و از این امر، استعمال لفظ در اکثر از معنی واحد لازم نمی آید چرا که حقیقت عبودیت خضوع و تذلل است و عبادت وظیفه عبودیت است. و الله اعلم. #شفاء_الصدور #محرم

درخواست نصیحت از آیه الله العظمی سیستانی حفظه الله راجع به زیارت اربعین و پاسخ ایشان: محضر مرجع اعلای جهان تشیّع حضرت آیت‌ الله العظمی سیستانی (دام ظلّه الوارف) السلام علیکم ورحمة الله وبرکاته عظم الله لکم الأجر ما که همزمان با اربعین سیدالشهداء (علیه ‌السلام) رهسپار کربلا هستیم، برای بهره افزون‌تر و پاداش بیشتر و آگاهی بدانچه از آن غفلت می‌‌ورزیم، نیاز به رهنمودهای پدرانه حضرت عالی داریم. انتظار می‌‌رود که این راهنمایی‌‌ها همه اقشار جامعه را فرا گیرد. خداوند نعمت وجود مبارک آن جناب را پایدار فرماید، إنّه سمیع قریب. ونسألکم الدعاء جمعی از مؤمنان پاسخ 👇

بسم الله الرحمن الرحیم الحمد لله رب العالمین والصلاة والسلام علی سیدنا محمد وآله الطاهرین شایسته است مؤمنانی که خداوند توفیق شرکت در این زیارت شریف را به ایشان عنایت فرموده، توجه نمایند که خدای تبارک و تعالی از میان بندگان خویش، پیامبران و اوصیایی را برگزیده تا پیشوا و حجّت مردمان باشند و مردم از رهگذر تعالیم ایشان هدایت یابند و از اعمالشان تبعیت کنند. خداوند مؤمنان را از آن رو به زیارت مشاهد متبرکه ایشان تشویق نموده است که یادشان جاودانه بماند و جایگاهشان اعتلا یابد، و چون آن بزرگواران نمونه اعلای بندگی خدای سبحان و جهاد در راه او و فداکاری برای دین استوارش بوده‌اند، این امر سبب به یاد آوردن خدای متعال و آموزه‌ها و احکام او برای مردم باشد. بنابراین، از لوازم این زیارت آن است که زائر علاوه بر یادآوری جان‌ فشانی‌‌های امام حسین (علیه‌‌ السلام) در راه خداوند متعال، تعالیم دین حنیف از جمله نماز، حجاب، اصلاح، گذشت، بردباری و ادب و قوانین آمدوشد و دیگر مفاهیم پسندیده را رعایت نماید تا زیارتش گامی در مسیر تربیت نفس برای پذیرش این امور و تثبیت آثار آن تا زیارت‌های بعدی باشد. چنین است که شرکت در این مراسم به منزله حضور در مجالس تعلیم و تربیت امام (علیه ‌السلام‌) خواهد شد. گو این که ما محضر اهل ‌بیت (علیهم‌ السلام) را درک نکرده ایم تا آموزه‌های ایشان را از حضور خودشان فرا بگیریم و به دست آن بزرگواران تربیت شویم، ولی خداوند متعال تعالیم و رفتار آن‌ها را برایمان حفظ کرده و ما را به زیارت آستان ایشان ترغیب فرموده، تا آنان نمونه‌هایی ممتاز برای ما شوند، و همان گونه که معاصران ایشان را که با آن بزرگواران زیسته‌اند، به محک امتحان کشیده، خواسته است تا میزان صداقت ما را در آرزوی زیستن در کنار آنان و پاسخگویی به آموزه‌ها و اندرزهایشان بیازماید. پس باید مراقب باشیم که مبادا آرزوی ما در زمینه درک محضر آن بزرگان صادقانه نباشد، و باید بدانیم که اگر مطابق خواسته ایشان رفتار کنیم، امید می‌رود که با یارانشان محشور شویم. زیرا از امیر مؤمنان (علیه ‌‌السلام) روایت است که در جنگ جمل فرمود: «امروز کسانی با ما همراه شده‌اند که هنوز در صلب پدران ورحِم‌های مادرانشان هستند». بنابراین، بر هر یک از ما که آرزویی صادقانه داشته باشد، عمل به تعالیم و تبعیت از ایشان، و پرورش با روش تربیتی و بهره‌مندی از آداب آنان دشوار نیست. خدا را خدا را در نماز! که نماز، آن گونه که در حدیث شریف آمده، ستون دین ومعراج مؤمنان است و اگر پذیرفته شود سایر اعمال پذیرفته است و اگر مقبول نیفتد دیگر اعمال مردود خواهد شد. سزاوار است که مؤمن به ادای نماز در اول وقت پایبند باشد؛ چرا که محبوب ‌ترین بندگان در نزد خدا کسی است که به فراخوان نماز پاسخی سریع‌تر دهد، و شایسته نیست که مؤمن در اول وقت نماز، به عبادت دیگری بپردازد. زیرا نماز برترین طاعت‌ها است. از اهل بیت (علیهم‌ السلام) روایت است که: «شفاعت ما به کسی که نماز را سبک شمارد، نخواهد رسید» و پیرامون توجه خاص امام حسین (علیه‌‌ السلام) به نماز در روز عاشوا نقل شده است که آن حضرت به کسی که زمان فرا رسیدن اول وقت نماز را یاد آور شد، فرمود: «نماز را به یاد آوردی، خداوند تو را از نمازگزاران ذاکر قرار دهد» و پس از این سخن، زیر بارانی از تیر، به نماز ایستاد. خدا را خدا را در اخلاص! که ارزش وبرکت عمل انسان به میزان اخلاص او برای خداوند متعال است؛ زیرا خداوند جز آن عملی را که خالص برای او و پاک از نیّت غیر باشد، نمی‌‌پذیرد. از پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) روایت است که هنگام مهاجرت مسلمانان از مکه به مدینه فرمود: «هر که برای خدا ورسولش هجرت کند، هجرتش به سوی او خواهد بود، و هر که برای بهره‌مندی از دنیا هجرت نماید، سوی دنیا مهاجرت کرده است. خداوند به میزان اخلاص در عمل، پاداش آن را چندان فزونی دهد که تا هفتصد برابر شود و خدا برای هر کس که بخواهد، ﭘاداش مضاعف منظور فرماید». پس بر زائران است که در مسیر خویش، ذکر خدای متعال را بسیار بگویند و در هر گام و هر عمل خود اخلاص را در نظر داشته باشند و بدانند که خداوند متعال نعمتی همتای اخلاصِ در عقیده و گفتار و رفتار را به کسی عنایت نفرموده است وعمل تهی از اخلاص با پایان زندگی دنیوی تمام می ‌شود، در حالی که عمل مخلصانه، هم در این دنیا و هم پس از آن، جاودان و مبارک خواهد ماند. خدا را خدا را در رعایت پوشش وحجاب! که از مهم ‌ترین چیزهایی است که اهل ‌بیت (علیهم ‌السلام) حتی در سخت‌ ترین شرایط کربلا به آن توجه داشته و خود والاترین الگوی آن بوده‌اند. ایشان به اندازه آزاری که از هتک حرمت خود دیدند، از هیچ رفتار دشمن آزرده نشدند.

لذا بر همه زائران و به ‌ویژه بر بانوان زائر فرض است که شرایط عفاف را در رفتار و نوع پوشش وظاهر خود حفظ نموده و از هر چه این امر را خدشه‌ دار می‌کند (مانند پوشیدن لباس‌های تنگ واختلاط‌‌های زشت و استفاده از زیور آلات ناروا) بپرهیزند، بلکه سزاوار است که به منظور منزّه نگه داشتن این مراسم مقدّس از شائبه‌های ناپسند، تا حد امکان، بالاترین مراتب عفاف را رعایت نمایند. از درگاه خداوند متعال مسألت داریم که در دنیا و آخرت، مقام پیامبر مصطفی (صلی الله علیه وآله) و اهل ‌بیت مطهرش (علیهم‌‌ السلام) را به برکت فداکاری‌هایی که در راه او به عمل آوردند و برای هدایت خلقش کوشیدند، فزونی بخشد و همان گونه که بر برگزیدگان پیشین، به‌خصوص بر ابراهیم و خاندان ابراهیم درود فرستاده است، درود خود بر ایشان را بیفزاید. از خداوند متعال هم‌‌چنین مسألت داریم که به زیارت زائران حضرت اباعبد الله الحسین (علیه‌‌ السلام) برکت دهد و آن را به بهترین نحوی که عمل بندگان صالح خویش را می‌ پذیرد، قبول فرماید، تا در مسیر و سیره خود در این زیارت و در باقی ایام زندگانی الگویی برای دیگران شوند و آنان را به سبب ولایت اهل‌ بیت پیامبر (علیهم ‌السلام) و پیروی از سیره و تبلیغ رسالت ایشان پاداش خیر عطا کند. باشد که در روز قیامت که هر یک از مردم با امام خویش خوانده می‌شود، ایشان با اهل ‌‌بیت (علیهم ‌السلام) خوانده شوند، و کسانی که در این راه به شهادت می‌رسند، به دلیل جانبازی‌هایی که به عمل آورده و ستم و آزاری که به خاطر محبت ایشان به جان خریده‌اند، با حسین (علیه ‌‌السلام) و یارانش محشور شوند؛ انه سمیع مجیب.

السلام علیک یا رسول الله خطبه 235 نهج البلاغه در سوگ پيامبر صلّى اللّه علیه و آله است سخنان بسیار زیبا و سوزناک مولی علی علیه السلام گویای جایگاه والای پیامبر سلام الله علیه است.متن و ترجمه این خطبه تقدیم شما : وَ مِنْ كَلاَمٍ لَهُ عليه‌السلام قَالَهُ وَ هُوَ يَلِي غُسْلَ رَسُولِ اَللَّهِ صلى‌الله‌عليه‌وآله وَ تَجْهِيزَهُ (به هنگام غسل دادن پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمود:) بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي يَا رَسُولَ اَللَّهِ لَقَدِ اِنْقَطَعَ بِمَوْتِكَ مَا لَمْ يَنْقَطِعْ بِمَوْتِ غَيْرِكَ مِنَ اَلنُّبُوَّةِ وَ اَلْإِنْبَاءِ وَ أَخْبَارِ اَلسَّمَاءِ خَصَّصْتَ حَتَّى صِرْتَ مُسَلِّياً عَمَّنْ سِوَاكَ پدر و مادرم فداى تو اى رسول خدا! با مرگ تو رشته‌اى پاره شد كه در مرگ ديگران اينگونه قطع نشد، با مرگ تو رشته پيامبرى، و فرود آمدن پيام و اخبار آسمانى گسست. مصيبت تو، ديگر مصيبت ديدگان را به شكيبايى واداشت وَ عَمَّمْتَ حَتَّى صَارَ اَلنَّاسُ فِيكَ سَوَاءً وَ لَوْ لاَ أَنَّكَ أَمَرْتَ بِالصَّبْرِ وَ نَهَيْتَ عَنِ اَلْجَزَعِ لَأَنْفَدْنَا عَلَيْكَ مَاءَ اَلشُّؤُونِ وَ لَكَانَ اَلدَّاءُ مُمَاطِلاً وَ اَلْكَمَدُ مُحَالِفاً وَ قَلاَّ لَكَ وَ لَكِنَّهُ مَا لاَ يُمْلَكُ رَدُّهُ وَ لاَ يُسْتَطَاعُ دَفْعُهُ و همه را در مصيبت تو يكسان عزادار كرد. اگر به شكيبايى امر نمى‌كردى، و از بى‌تابى نهى نمى‌فرمودى، آنقدر اشك مى‌ريختم تا اشك‌هايم تمام شود، و اين درد جانكاه هميشه در من مى‌ماند، و اندوهم جاودانه مى‌شد، كه همۀ اينها در مصيب تو ناچيز است! چه بايد كرد كه زندگى را دوباره نمى‌توان بازگرداند، و مرگ را نمى‌شود مانع شد بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي اُذْكُرْنَا عِنْدَ رَبِّكَ وَ اِجْعَلْنَا مِنْ بَالِكَ پدر و مادرم فداى تو! ما را در پيشگاه پروردگارت ياد كن، و در خاطر خود نگهدار 🏴🏴🏴

#سخن_معصوم #سخن_بزرگان 🏴رحلت جانسوز پیامبر اکرم "صلی الله علیه وآله وسلم" و شهادت مظلومانه امام حسن مجتبی"علیه السلام"  تسلیت باد. 💢خدای متعال در قرآن کریم فرموده است: 🔅لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّه أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا 🔅 قطعا براى شما در زندگی رسول خدا سرمشقى نيكوست براى كسی كه به خدا و روز قیامت امید دارد و خدا را بسیار یاد می کند 📚( احزاب، آیه ۲۱ ) حضرت علی "علیه السلام" فرمود: 🔅ما بَرأ اللّهُ نَسَمَةً خَیْراً مِنْ مُحَمَّدٍ "صلی الله علیه و آله 🔅 خداوند هیچ مخلوقی برتر از محمد"ص" نیافریده است. 📚(اصول کافی ج ۱ ص ۴۴۰) ✍🏻وجود مبارک آن حضرت، تجلی اعظم است یعنی تمامی صفات کمال و جمال و جلال الهی به صورت کامل بر آن حضرت تجلی کرده است تا برای انسان ها به منظور رسیدن به تکامل، اسوه حسنه و الگو و سرمشق تمام عیار باشد. پس بر هر کمال جویی، لازم و ضروری است که تمامی ابعاد زندگی آن شخصیت بی نظیر را درک و در عمل، پیاده کند. 💠 شخصیتی که با این که رحیم، رئوف، مهربان و مظهر تام عفو و گذشت بود، ولی در عمل به قانون و اجرای عدالت سخت گیر بود و به هیچ وجه درباره هیچ کس مسامحه نمی کرد. 💠 با اینکه قانع و زاهد بود ولی مردم را به کار و تلاش و فعالیت اقتصادی توصیه می کرد و می فرمود: فقر انسان را به کفر می کشاند. به حاکمان و والیان و مسؤلان سفارش می کرد مدیریتشان طوری نباشد که مردم دچار فقر مالی شوند تا به کفر و سست شدن عقیده شان منجر شود؛ چون ثروت و پول مانند خون در رگهای بدن، منشأ حیات است ولی فقر و نداری منشأ ذلت، خواری، بدبختی و نقص دین و عقل است. 💠 با اینکه وی صاحب خلق عظیم و خوش اخلاق و گشاده رو و متواضع بود، ولی در تنهایی متفکر و دور اندیش بود و لحظه ای از یاد خدا غافل نبود. 💠 به نظافت و پاکیزگی بدن و لباس و رنگ آن و تمیز نگاه داشتن مو و شانه کردن آن اهمیت فوق العاده می داد و از همه بیشتر در خانه خوش اخلاق بود. می فرمود: 🔅اَحَبَُکم إلی الله أحسَنکُم أخلاقا 🔅 محبوب ترین شما نزد خدا کسی است که اخلاقش از همه بهتر باشد. 📚(سنن النبی، ص ۸) 🔅اللَّهُمَّ اجْعَلْ مَحْيانا مَحْيا مُحَمّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ مَماتنا مَماتَ محمّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ بحقِّ محمّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وعجّل فرجهم 🔅 ✍🏻 استاد علی مومنی 👉 @Fatemiyeh_alyasin 👉 @raveshsonnati