▫️پاداش عجیب خدا برای منتظران ظهور #حکایت زیبایی از پیرمردی که در زمان امام صادق علیه السلام #منتظر_ظهور بود! 📚کفایة الاثر ج1 ص264 #انتظار #امام_صادق_علیه_السلام #موعودنا313 ☀️🌤☀️🌤☀️🌤☀️🌤 @moudona313

#حکایت نقش فرهنگ پوشش عرب، در واقعه تاریخی غدیر خم یکی از ابعاد کمتر پرداخته‌شده در تحلیل واقعه غدیر، نقش فرهنگ پوشش در جامعه عرب آن زمان است. پیامبر اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) در مناسبات رسمی مانند صلح حدیبیّه، دیدار با شخصیت‌های برجسته، یا هنگام ملاقات با سُفَرا، عمامه‌ای مشکی‌رنگ به نام «سَحاب» بر سر می‌نهادند که نشان شأن، جایگاه و رهبری بود. در روز هجدهم ذی‌الحجه سال دهم هجری، در سرزمین غدیر خم، پیامبر در حضور انبوه مسلمانان، همان عمامه را از سر برداشتند و بر سر حضرت امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) نهادند.{1} این اقدام و عملکرد پیامبر در بستر فرهنگی عرب، حاوی پیامی روشن و فراتر از تشویق به محبت و دوستی بود. شیعیان، یکی از شواهد دلالت لفظی و معنوی حدیث پیامبر «من کنتُ مولاه، فعلیٌّ مولاه» را همین عمل تتویج (تاج‌گذاری) می‌دانند. در فرهنگ عرب جاهلی و صدر اسلام؛ عمامه، نشانه سلطنت و ریاست شمرده می‌شد. خلیل بن أحمد، صاحب اثر لغوی ارزشمند «ألعین» می‌نویسد: «کانَتِ العَمائم، تِیجَان العَرَب»{2} «عمامه‌ها، تاج عرب بودند.» بر این اساس، اگر هدف پیامبر صرفاً تأکید بر محبت امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) بود، نیازی به چنین عمل نمادینی با این بار معنایی عمیق فرهنگی نبود. بلکه تتویج، در بستر فرهنگی آن زمان، به‌روشنی دلالت بر نصب، امامت و ولایت داشت. ✨ 📝 نکات مهم تاریخ اجتماعی: 🔹 رفتار پیامبر، بهره‌گیری از عرف جاافتاده برای القای پیام 🔹 اهمیت کنش‌های ظاهری، در تثبیت جایگاه اجتماعی 📚 {1} امینى، الغدیر، ج 1، ص 539 - 541. 📕 {2} خلیل‌بن‌أحمد، ألعین، ج6، ص 170. #موعودنا @moudona313