#سعیده_کرمانی #غزل دست‌هایم به روی تو باز است ، تا زمانی که عمر امان بدهد چه نیازی به اینکه‌نامحرم، به تو آغوش رایگان بدهد پاره‌ی جان و ساقه‌ی تردم ، قد بکش ، گل بده، بهاری باش نکند پاسخ سوالت را، رنگ و وارنگی خزان بدهد سر سجاده ، زیرچادر من ، خانه‌ات را دوباره برپا کن خانه‌ی عشق و اعتقادت را ، نتواند کسی تکان بدهد درد دل کن همیشه می‌شنوم، غم اگر داشتی خریدارم نگذاری تمسخر دستی ، اشک‌های تورا نشان بدهد خانه و خانواده‌ات اینجاست ، ما تو را عاشقانه می‌خواهیم نکند نور چشم این خانه، دل خود را به این و آن بدهد خانه با قلب‌های ما گرم است ، سر سفره کنار هم‌شادیم نفروشی کرامت خود را ، بی طمع کی غریبه نان بدهد؟ خانه یعنی وطن عزیز دلم ، وطن آغوش مادر است آری ! عاقل آخر نمی‌تواند که خانه را دست دشمنان بدهد https://eitaa.com/joinchat/3866624047C336d16dc8c