#حاشیه ۱_گفتمان فقهی امام با گفتمان محقق خویی هم از نظر مبانی و هم از نظر نتایج و هم از نظر رویکرد با هم تفاوتهای متعددی دارد و سخن ایشان عجیب است. ولایت امام امتداد نظارت اقای خویی نیست و کلا هم این دو بزرگوار ارتباط علمی و فکری با هم نداشتند. ۲_جریان سنتی به هیچ وجه نفسهای آخرش را نمی کشد. کافی است جناب رهدار عزیز کمی وقت صرف بفرمایند و به دروس پررونق خارج فقه کنونی حوزه علمیه سری بزنند. دروسی که مورد اقبال فضلای جوان است اتفاقا دست جریان سنتی است. درس آقای شب زنده دار و سیفی مازندرانی را مثال میزنم (که همانند جناب رهدار انقلابی هم هستند)اما متد پژوهشی ایشان همان متد جواهری و سنتی است و همچنین دروس آقایان مددی و اعرافی و فاضل لنکرانی و شهیدی و علیدوست و محسن وحید و ...که با تفاوتهایی همان منهج را دنبال می کنند و قهرا خروجی های مشابهی_باز با قدری تفاوت_خواهند پروراند. بله اقای اراکی تاحدی با بحث فقه نظام مسیر خاصی را دنبال می کنند که باید جداگانه به آن پرداخت لکن سخن در عدم صحت ارجاع تقابل ستتی_ انقلابی به تقابل فکر فقهی است. حداقل علت را انحصاری نباید کرد. اصولا این تقابل سنتی_انقلابی را نمی پسندم و منشا تفاوت رویکرد آقایان در قبال انقلاب را لزوما به تفاوت در منهج فقهی و روشی بر نمی گردانم. خیلی از این تفاوت رویکردها ناشی از امور و مسائل دیگری است که باید در جایی مفصل شرح داده شود. ۳_مرحله خونینی در افق علمی نمی بینم مگر بناباشد از خارج از حوزه، و افراد غیر حوزوی اموری تحمیل شود و اتفاقاتی بیفتد. در همان نجف اشرف هم که حضرت امام ولایت فقیه می گفتند و خیلی ها منتقد بودند مرحله خونینی پیش نیامد. سیره و روش علما بر احترام متقابل در عین وجود اختلاف نظر بوده و هست. ۴_ اما با این مطلب ایشان که اندیشه های فقهی حضرت امام بعد ایشان امتداد نیافت و معظم له شارح نداشتند، موافقم و بابت بیان آن تشکر می کنم. بااحترام🌷 ۹۸/۸/۲۲ @muslims _1