#یادداشت_های_فقهی_حقوقی226 درباره #ضمان ما در فقه در اساس دو نوع ضمان داریم: ضمان معاوضه و ضمان ید که میان آنها چند فرق وجود دارد: 1_ضمان معاوضه با انشاء محقق می شود ولی ضمان ید چنین نیست. 2_تعیین مقدار ضمان به دست طرفین معاوضه است اما تعیین مقدار ضمان در ضمان ید به دست بازار است. سوق مسلمین است که تعیین می کند کسی که مالی را تلف کرد، چه مبلغی باید خسارت دهد. 3_در ضمان معاوضه همانطور که مقدار تعهد و ضمان به دست طرفین است، فوری و زمان دار بودنش هم دست طرفین است. برای نمونه در بیع: گاهی هم ثمن هم مثمن نقد است(معامله رایج) گاهی مثمن نقد و ثمن مدت دار می شود(نسیه) گاهی ثمن نقد است و مثمن مدت دار(سلف) البته ممکن است گاهی هر دو مدت دار باشد(بیع کالی به کالی) که شرعا البته باطل است. اما در ضمان ید چنین نیست. همینکه مال مردم تلف شد، تلف کننده ضامن خواهد شد. 4_ در ضمان معاوضه، ادای ضمان از جانب طرفین از سنخ وفای به "عقد" است. دو طرفه هم هست اما در ضمان ید از سنخ وفای به عقد نیست از سنخ ادای ما فی الذمة و ادای "حق" دیگران است. 5_در ضمان معاوضه چون وفا است لذا در صورت امتناع طرف مقابل حق امتناع وجود دارد اما در ضمان ید چون ادا است نه وفا لذا حق امتناع وجود ندارد. از بیانات آیت الله جوادی آملی، درس خارج فقه نکاح، جلسه423. 97/12/1