کاش می‌شد امشب رو هم حرم بودم که هم برفی بود و هم شب میلاد دردونه‌ی امام رضا:))

قراره تا دفعه بعدی که برمی‌گردم حرم، دلتنگ چایی‌های شبونه‌ی امام رضایی شم. معتادش شدم:))

کاشکی این دوری خیلی طول نکشه

دم رفتن که فامیلمون برد مارو برسونه، تو راه یکی از کرامات امام رضای مهربون که واسه خودش اتفاق افتاده بود رو تعریف می‌کرد. خداحافظی احساسی و بغضی رو برام رقم زد:))