باز هم برام آهنگ بفرست ، یادمه خیلی کیف داشت وقتی بساطِ نشستنِ‌مون کنارِ همُ پهن میکردیم تو مثلِ بچه‌ها اولین کاری که میکردی گرفتنِ گوشیِ منُ بلند کردنِ صدایِ پلی لیستِ‌ش بود .. 🎶 .

-

هنوز هم اگر تو زمزمه کردنِ‌شون همراهت نباشم میری تو لَکُ باهام قهر میکنی ؟! ولی تو خوب میدونی عینِ همون موقع‌ها کافیه لب تر کنی تا ساعت‌ها برات بخونم و ساز بزنم.

• نگرانِ نبودنت نباش دخترکِ موطلائیِ من ؛ اینجا آدم‌هایِ زیادی رو دارم که بدونِ در نظر گرفتنِ احوالم مثلِ خودت مشتاقانه منتظرِ ترک کردنم هستن ، دوست داشتنی‌ترین‌هام با درک نکردنم رفتار‌هاتُ یادآوری میکنن برام .. خیالت آسوده.

احساس میکنم کنج‌ترین کنجِ دنیا تنها موندم ، همه جا رو خاکستری میبینمُ بویِ چرتِ بیمارستان تنفسِ دست و پا شکسته‌مُ مشکل‌تر میکنه ، فکرِ نخواستنی بودنم رخنه کرده تا لابه‌لایِ تمامِ سلول‌هایِ مغزم ؛ انگار این افکار هر چقدر اشک‌هایِ ریز ریز میشن و سُر میخورن تا کنارِ گوشم باز بیفایده‌ست و فقط تکثیرِشون میکنه.

کاش یکی بیاد که قبل از هر چیز شهریارُ صدا بزنه ، پسرم دستش زیرِ گردنِ‌ش خشک شد .. هوایِ اتاق هم به‌شدت فاقدِ اکسیژنِ و به همین جهت یکی که پنجره رو هم باز کنه ؛ یکی که محتویاتِ فکری‌مُ ببره و بزاره پشتِ دربِ ورودی ، قبل از اینکه اون‌ها ضربه مغزیم کنن اسبابِ نجاتم رو فراهم کنه.

• خانومِ پناه ، میدونی چیه .. کاش میزانِ قدردانی‌ای که باید ازتون بکنم بابتِ الطافُ محبتِ‌تون تویِ واژه‌ها جا میگرفت ؛ الهی قلبِ تروما نبینه روزی رو که تکیه‌گاهِ آیسو کنارش نباشه و احساسِ بهتری دارم وقتی عذرخواهیم رو بابتِ نگرانی‌هاتون بپذیرید 💐 .

• تیره‌ترین‌آبی متعلق به خانومِ ؟! و دلی که متعلق به دلارامِ و همینطور ویولتِ عزیزِ ماوکا ، سارایِ شیطون و کوالایِ خوش‌قلب ، دخترهایِ زیبا سوگند پگاه رستا نورا آیه هستی نیکا ، الهی بمونید برایِ تروما که تا این اندازه مهربونید ؛ عمیقا عمیقا تشکر میکنم ازتون :) 💎 .

-

اسمِ‌ش مصباحِ ، یه پسر بچه یِ دل‌نازک با چشم‌هایِ اشکی و لپ‌هایِ خیسِ صورتی ؛ همونطور که بینی‌شُ با آستینِ آویزونِ لباسِ‌ش پاک میکنه و اشک‌هایِ کوچولوش جایگزینِ اشک‌هایِ خشک شده یِ قبل میشن داره گوشه گوشه یِ خونه دنبالِ لبخندش میگرده .. .

• قلبِ‌ش کِی انقدر شیشه‌ای شد که با نگاهِ بدِ غریبه‌ترین آدم‌هاام اشک‌هاش سر میخورن رو صورتِ‌ش ، ضعف همه یِ وجودشُ گرفته ؛ شاید لازمِ مثلِ همیشه بره تو کمد دیواریِ اتاقِ آخری پشتِ لباس‌ها قایم بشه.

با صدایِ بچه‌گونه‌ش میگه : ‹ فقط میخوام گوشه یِ خونه با برقِ خاموش غصه‌هامُ کنارِ خودم بشونمُ باهم تو سکوتی که مثلِ تیکه‌هایِ قوری شکسته یِ مامان برایِ قلبمِ به صدایِ تیک تیکِ ساعت گوش بدیم 🩹 ›