پیرم و گاهی دلم یاد جوانی می کند
بلبل شوقم هوای نغمه خوانی می کند
همتم تا میرود ساز غزل گیرد به دست
طاقتم اظهار عجز و ناتوانی می کند
#شهریار
#بدون_توقف
آموزش نویسندگی ✍:
چرا به جایزه‌ای برای نویسندگانی که دیر شروع کرده‌اند نیاز داریم؟
بسیاری از نویسندگان نگران‌اند که چرا بعد از ۳۰ سالگی نوشتن را آغاز کرده‌اند. آنها احتمالا چندلر، دفو و بسیاری نویسندگان دیگر را فراموش کرده‌اند.
به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از گاردین - هفته گذشته جایزه‌ای به نام کریستوفر بِلند و با همکاری جامعه ادبی رویال برای تشویق نویسندگان مسن راه‌اندازی شد که اولین اثر خود را در بالای ۵۰ سالگی منتشر کرده باشند. پیش از این درباره کیفیت تازه‌واردهای آینده نگران بودیم: نمی‌دانستیم که غیر از کریستوفر که دو رمان را در دهه هفتم زندگی‌اش منتشر کرده بود، چه نویسندگانی مستحق دریافت چنین جایزه‌ای هستند؟
برای اینکه لیست کسانی را ببینیم که دیرهنگام نوشتن رمان را آغاز کرده‌اند با دنیل دفو شروع می‌کنیم که اولین اثر داستانی بلندش «رابینسون کروزوئه» را در ۱۷۱۹ و تنها یک سال پیش از تولد ۶۰ سالگی‌اش نوشت. و بعد نویسندگان معاصر بسیاری که خیلی دیر به این هنر روی آوردند و کتاب‌هایی نوشتند که جایگاه‌های ویژه‌ای در ادبیات انگلیسی به دست آورده‌اند. ریچارد آدامز ۵۲ ساله بود وقتی «تپه خرگوش‌ها» منتشر شد و پس از آن بیش از ۲۰ کتاب دیگر هم نوشت که آخرینش در ۹۰ سالگی بود. مری ویزلی ۵۷ ساله بود وقتی اولین کتاب از سه کتاب کودک خود را چاپ کرد و ۷۰ ساله بود وقتی اولین رمان بزرگسالانش را نوشت و به صف نویسندگان دیرهنگام پیوست. او خیلی زود در ۷۱ سالگی با «چمنزار بابونه» به موفقیت رسید و هشت رمان دیگر نوشت که آخرینش پیش از مرگش در ۹۰ سالگی بود. فرانک مک‌کورت با «خاکسترهای آنجلا» در ۶۶ سالگی به شهرت رسید و لورا اینگلز وایلدر با سری کتاب‌های «خانه کوچک» که با «خانه کوچک در جنگل بزرگ» در ۶۵ سالگی آغاز شد.
#بدون_توقف
آموزش نویسندگی ✍:
نویسندگی هنر بیان تجربه انسانی در قالبی هنرمندانه و ادبی است. نوشتن پیشه و هنری با ظرافت است که در آن ضمن تبعیت از فنون ادبی مشخص، نویسنده ملزم به رعایت استانداردهای حرفه‌ای نیز می‌باشد.
اگر به دنیای نگارش و کلمات علاقه‌مند هستید، نویسندگی می‌تواند شغل مناسبی برای شما باشد. نویسندگان در صنایع مختلف و در جایگاه‌های شغلی بسیار متنوعی مشغول به کار هستند. برخی از آنها ممکن است داستان‌های ادبی بنویسند، برخی دیگر ممکن است برای روزنامه‌ها و جراید مقالات اجتماعی بنویسند، عده‌ای هم متون تبلیغاتی را می‌نویسند و بسیاری از جایگاه‌های شغلی دیگر که نویسنده‌ها در آن مشغول به کار هستند. به دلیل تنوع حوزه کاری نویسندگی، این هنر را می‌توان یک موقعیت شغلی عالی برای افراد خلاقی دانست که می‌خواهند علاقه و اشتیاق خود را به یک حرفه تبدیل کنند و از آن کسب درآمد کنند.
پیشنهادهایی برای شما
اگرچه می‌توان گفت که برای تبدیل شدن به یک نویسنده صرفاً نوشتن کافی است، اما اگر می‌خواهید که این حرفه را به شکل صحیح و اصولی یاد بگیرید، چندین نکته آموزشی هست که باید آنها را قبل از شروع به کار فرابگیرید. با این کار از آمادگی کافی برای موقعیت‌های شغلی مختلفی که با آنها روبرو خواهید شد، اطمینان حاصل می‌کنید.
برای شروع کار خود در صنعت نویسندگی، مهم است که بدانید نویسنده بودن شامل تسلط بر چه مواردی است و اینکه چه مراحلی را برای رسیدن به آن لازم است که طی کنید. در این مقاله از دیجی‌کالا مگ، ما اقداماتی که یک نویسنده حرفه‌ای برای خلق اثرش انجام میدهد را مورد بررسی قرار می‌دهیم، سپس مراحل مختلف این سفر آموزشی، برای آغاز حرفه نویسندگی را شرح خواهیم داد و در ادامه برای هر مرحله از این سفر مثال‌ها و نمونه‌هایی عملی ارائه خواهیم کرد. با ما همراه باشید.
بخش اول: ایده‌یابی
گام اول: تصمیم‌گیری در مورد اینکه چه می‌خواهید بنویسید
دنیای وسیع و گسترده‌ی نگارش خلاقانه به زیرمجموعه‌های مشخصی تقسیم می‌شود (داستان، شعر، متون غیرداستانی خلاقانه و …)، حتی چندین ژانر تخصصی نیز برای طبقه‌بندی این نوع وجود دارد (علمی تخیلی، اسرارآمیز، تجربی و بسیاری موارد دیگر). در مورد آنچه که می‌خواهید بنویسید تصمیم‌گیری کنید. در واقع شما باید آن چیزی را بنویسید که خودتان از خواندنش لذت می‌برید. بهترین نوشته‌های شما زمانی حاصل می‌شود که شما فقط و فقط به آن موضوعی بپردازید که خودتان به آن علاقه‌مند هستید. حقیقت دیگر این است که هیچکس نمی‌تواند مثل شما بنویسد. وقتی اشتیاق شما چاشنی نوشته‌هایتان بشود، خوانندگان شما نیز به نوبه خود به نوشته‌های شما علاقه‌مند می‌شوند. علاقه و اشتیاق شما به پروژه نگارشی که قصد دارید آغاز کنید، ابزاری قدرتمند است که می‌تواند نقش یک نقطه شروع مناسب را ایفا کند.
به یاد داشته باشید که الزامی وجود ندارد که خود را فقط به یک حوزه نگارشی محدود کنید. بسیاری از نویسندگان معتبر به طور معمول به کند و کاو و گسترش دامنه کاری خود در حوزه نویسندگی می‌پردازند. به عنوان مثال ممکن است که آنها در هنگام انتظار برای انتشار آثار غیر داستانی خود، مقالاتی ادبی و خلاقانه بنویسند. یا اینکه ممکن است رمان‌های کوتاه آنها شعرهایی را نیز در درون خود جای داده باشد. در واقع دنیای نویسندگی آن‌قدر گسترده و جذاب است که هر نویسنده‌ای دیر یا زود به گوشه و کنارهای آن سرک خواهید کشید. اگر داستان می‌نویسید، فقط به ادبیات داستانی نچسبید. شما علاوه بر داستان باید ادبیات غیرداستانی را نیز امتحان کنید.
گام دوم: برنامه خود را مشخص کنید
داشتن یک برنامه و روتین مشخص و پایبندی به آن قطعاً به هر نویسنده‌ای کمک می‌کند. برای جلسات نگارشی خود یک زمان، مکان و جو مشخص را تعیین کنید و طبق آن کارتان را شروع کرده و پایان دهید. با ایجاد این روال، قسمت خلاق مغز شما به کار در این شرایط عادت می‌کند. مواردی که در این خصوص باید در نظر گرفت شامل:
سر و صدا: برخی از نویسندگان از سکوت مطلق لذت می‌برند. درست همانند نوازنده‌ای که در سکوت به تمرین موسیقی می‌پردازد. برخی دیگر در هنگام نوشتن به موسیقی مورد علاقه خود گوش می‌دهند تا خلاقیت ذهنی خود را فعال‌تر کنند. عده‌ای هم تمایل دارند که در مجاورت دوستانشان به نوشتن بپردازند تا به این طریق ایده‌های خود را با دیگران مطرح کنند و از آنها بازخورد بگیرند.
#بدون_توقف
آموزش نویسندگی ✍
چگونه نویسندگی را شروع کنیم؟ 3 تمرین نویسندگی ساده برای شروع :
گاهی دست به قلم می‌بری و هر آنچه باعث طوفان دردناکی در ذهنت شده را روی کاغذ پیاده می‌کنی و از آرامش بعد از طوفان لذت می‌بری. شاید هم گاهی دلنوشته‌ای می‌نویسی و با دوستانت در اینستاگرام به اشتراک می‌گذاری و کیف می‌کنی. اما نمی‌دانی چگونه روند نوشتن را حفظ کنی. دلت می‌خواهد بیشتر و بیشتر بنویسی. دلت می‌خواهد به عنوان یک نویسنده شناخته شوی. من هم با این مسائل دست و پنجه نرم کردم. اما چگونه نویسندگی را شروع کنیم؟
من هم مثل خودت بودم. می‌خواستم با نوشتن زندگی‌ام و خودم را بسازم. در واقع علاقه‌ام بهنویسندگی از سریال کمدی کالیفرنیکیشن شروع شد که شخصیت اصلی‌اش نویسنده‌ی قهار، حواس پرت و اغواگری است که درگیر دردسرهای خنده‌دار و گاه تراژیکی می‌شود. برای پاسخ دادن به سوال چگونه نویسندگی را شروع کنیم، اول باید ببینیم نویسنده کیست؟
نویسنده کیست؟
رضا بابایی، نویسنده‌ی بزرگ معاصر ایران، تعریف درخور توجهی از نویسنده دارد. او می‌گوید:
نویسنده آن کسی است که می‌نویسد.
به همین سادگی. اما در عمل، به این سادگی هم نیست. نویسندگی نیاز به پشتکار و ثبات قدم دارد. باید هر روز بنویسیم و درباره‌ی نوشتن مطالعه کنیم تا بتوانیم به استانداردهای لازم نویسنده‌ی ایده‌آل برسیم.
تمرین نویسندگی:
نویسندگی نیاز به تمرین فراوان دارد. من در طول این مدتی که قلم زده‌ام با تمرین‌های متنوعی آشنا شده‌ام که بنا دارم اینجا راجع به آنها بنویسم. تو هم اگر می‌خواهی بهتر و سلیس‌تر بنویسی، آنها را انجام بده.
صفحات صبحگاهی:
این مهم‌ترین تمرین برای شروع نویسندگی است که باید هر روز صبح، بلافاصله بعد از بیدار شدن از خواب انجامش بدهی.
چگونه صفحات صبحگاهی را بنویسیم؟
قرار است ما در این تمرین، هر روز صبح به محض بیدار شدن، سه صفحه در دفتر بنویسیم.این تمرین حتما باید با قلم و در دفتر کاغذی نوشته شود. پس دفتری آماده کن و کنار تختخوابت بگذار تا به محض بیدار شدن، قلم را برداری و در آن بنویسی.باید هر چیزی که در لحظه از ذهنت عبور می‌کند را بنویسی. هر چقدر هم می‌خواهد جفنگ و خزعبل باشد. هدف از این تمرین، کم کردن فاصله‌ی دست و ذهن و خالی کردن ذهن است.این نوشته‌ها را به هیچکس، مطلقاٌ به هیچکس نباید نشان بدهی. حتی به خودت. به هیچ‌وجه سراغ صفحه‌های قبلی نرو و آنها را نخوان. از هیچکس هم نظر نخواه. این‌ها فقط برای خالی کردن ذهن‌ات هستند.نوشتن این صفحات باعث می‌شود ذهن ما آرام و منسجم شود و در طول روز تنش کمتری حس کنیم.
#بدون_توقف
⚜مونالیزا (Mona Lisa)
فکت ها و داستان نقاشی مونالیزا :
▫️احتمال اینکه شخصی را پیدا کنید که لئوناردو داوینچی را نشناسد یا نقاشی معروف مونالیزای او را ندیده باشد، یقیناً صفر است.
به جرأت می‌توان گفت که اسرار آمیزترین و صد البته بهترین نقاشی جهان، مونالیزا است که در وصف و تحلیل آن هزاران صفحه نوشته شده است؛ با این حال هیچ یک از نقد‌هایی که درباره نقاشی مونالیزا نوشته شده، به طور کامل اسرار آن را برملا نمی‌کند.
تاریخ خلق این شاهکار را در نیمه اول قرن شانزدهم تخمین زده‌اند و ابعاد دقیق آن 53×77 سانتی متر است.
نقاشی مونالیزا یکی از نوآوری‌های مهم در تاریخ نقاشی بود، زیرا در این اثر برای اولین بار پرتره یک انسان در یک فضای خیالی ترسیم شد.
گفته می‌شود نقاشی مونالیزا متعلق به لیزا گراردینی است. او همسر فردی به نام فرانسسکو دل جیوکوندو بوده است، اما برخی از متخصصان در این باره شک دارند.
وقتی به این نقاشی نگاه می‌کنیم، جدا از طرز قرارگیری دست‌ها، پل ترسیم شده در گوشه تصویر و تضاد بین تاریکی و روشنایی، لبخند ژکوند بیشترین و اصلی‌ترین توجه‌ها را به خود جلب می‌کند.
سالانه بیش از شش میلیون نفر از هنردوستان جهان به فرانسه می‌آیند تا این شاهکار را در موزه لوور از نزدیک ببینند.
#مونالیزا
#MonaLisa
#معرفی_آثار_جهان
#بدون_توقف
▫️ایران درودی
خانم درودی علاوه بر اینکه نقاش چیره‌دست و خلاقی بود، کارگردانی و نویسندگی هم می‌کرد. ایران خانم در شهریور 1315 در یک خانواده سرشناس خراسانی در نیشابور به دنیا آمد. از همان ابتدای کودکی، شیفته هنر نقاشی بود و دانش‌آموختهٔ دانشکدهٔ عالی هنرهای زیبای پاریس بورزا شد. در هر جا که ردپایی از هنر بود می‌رفت که هنرش را ارتقا دهد به طور مثال، شفاف کردن رنگ‌های نقاشی را در آکادمی سلطنتی بروکسل یاد گرفت و به مدرسه لوور رفت تا تاریخ هنر بخواند.
شاهکار هنر ایران خانم تابلوی نفت ایران است که در سال 1374 آن را کشیده است. تابلویی که احمد شاملو نام آن را ” رگ‌های زمین، رگ‌های ما” گذاشت.
195 آثار برگزیده‌ای که در طی 47 سال کشیده بود در یک موزه شخصی که خودش آن را ساخته بود به مردم ایران بخشید.
این هنرمند مشهور ایرانی در آبان 1400 در تهران چشمانش را برای همیشه به روی دنیا بست.
#معرفی_هنرمندان_مشهور
#ایران_درودی
#بدون_توقف
منبع خبر:
https://www.irandarroudi.com/fa/paints
www.baldline.com
▫️نکات اصلی که باید قبل از عکاسی کردن با گوشی هوشمندتان به خاطر بسپارید
✨- از یک سه پایه کوچک برای ثابت نگه داشتن گوشی و جلوگیری از لرزیدن آن استفاده کنید.
✨- استفاده از حالت دستی موقع عکاسی کردن دستتان را برای ایجاد تغییرات بیشتر باز میگذارد.
✨- حواستان باشد که دوربین را روی حداکثر کیفیت موجود تنظیم کنید. زیاد راجب مگا پیکسل های گوشی وسواس به خرج ندهید.
✨- از زوم استفاده نکنید. در صورت لزوم می توانید بعدا عکستان را ادیت یا کراپ کنید.
✨- از نرم افزارهای ویرایش عکس مناسب استفاده کنید.
✔️ برای اثر گذاری بیشتر بهتر است عکسهایتان را ادیت کنید و در کنار هم به شکل یک مجموعه کامل ارائه بدهید.
#بدون_توقف
#نکات_عکاسی
آموزش نویسندگی ✍
نکته نوشتاری برای داستان نویسان:
داستان نویسی کاری ماجراجویانه است که به قوه تخیل شما اجازه میدهد تا هنگام خلق شخصیت‌ها و ساخت جهان، تراوش کند. در حالی که هیچ لیست مشخصی برای قوانین داستان نویسی وجود ندارد، تعدادی تکنیک پرکاربرد وجود دارد که به شما در شروع نوشتن و خلق یک داستان عالی کمک می‌کند.
داستان‌تان را دوست داشته باشید. ممکن است لیستی از ایده‌های داستانی داشته باشید، اما حتما یکی از آنها را بیشتر دوست دارید. با آن داستان شروع کنید.از دادن اطلاعات به خوانندگان خودداری کنید. به هنگام داستان نویسی تنها اطلاعاتی که خواننده در لحظه بدان نیاز دارید را به او بدهید. اطلاعات مکمل – مانند پیش داستان – باید ناگفته باقی بمانند. این کار به خواننده اجازه میدهد تا برای پر کردن جاهای خالی از قوه تخیلش استفاده کند.جملات ساده بنویسید. به این جمله از شکسپیر « بودن یا نبودن» فکر کنید که برای اختصار و به سرعت توصیف کردن افکار یک کاراکتر در مورد زندگی‌اش معروف است. فضا و زمان برای کلمات بیشتر در متن وجود دارد اما میتوانید نکات داستان را با جملات و زبانی ساده بیان کنید.سبک‌های مختلف را امتحان کنید. برای آنکه نویسنده بهتری شوید، انواع مختلف نوشته را تمرین کنید. اگر رمان می‌نویسید، داستان کوتاه را امتحان کنید. سبک راحتتری از نویسندگی را با وبلاگ نویسی تجربه کنید. هر نوشته زاویه دید متفاوتی دارد که به مهارتهای شما در نویسندگی می‌افزاید.هر روز بنویسید. نویسندگان بزرگ عادت نوشتن منظمی دارند. این یعنی هر روز باید زمانی را به نوشتن اختصاص دهید. هر چه بیشتر بنویسید، نوشتن برایتان راحتتر می‌شود.
#بدون_توقف
آموزش نویسندگی✍
ارکان پیام رسانی، عبارتند از: پیام، پیام رسان، پیام گیر، ابزار پیام رسانی و روش پیام رسانی. هر پیامی نیز دو رکن دارد؛ محتوا و قالب. رکن اول به «چه چیز گفتن» و رکن دوم به «چگونه گفتن»، مربوط می شود. نویسندگی نیز نوعی پیام رسانی است که در بعد محتوای نوشته، باید دیدگاه یا نگاهی نو را مطرح کرد و در بعد قالب نوشته، باید نگارشی نو را به قلم آورد. از این رو، نویسنده کسی است که دیدگاهی نو یا نگاهی نو را با نگارشی نو، به خواننده انقال می دهد. نویسندگی نیز بر سه پایه زیر استوار است:
1. هنر خوب حس کردن (به ویژه خوب دیدن و خوب شنیدن).
2. هنر خوب اندیشیدن.
3. هنر خوب نوشتن. بنابراین، نویسندگی، یعنی هنر نگارش پیامی نو با بیانی نو و بدین سبب، در نویسندگی با سه عنوان روبه رو هستیم؛ 1. نویسا. 2. رونویسنده. 3. نویسنده.
قدر مجموعه گل، مرغ سحر داند و بس
که نه هر کاو ورقی خواند، معانی دانست1
در هر نوع پیام رسانی، پنج رکن زیر وجود دارند:
1. پیام.
2. پیام رسان (فرستنده).
3. پیام گیر (گیرنده).
4. ابزار پیام رسانی (رسانه).
5. روش پیام رسانی.
نخست آن که نویسندگی نیز نوعی پیام رسانی است که پیام آن، نوشته و پیام رسان آن، نویسنده و پیام گیر آن، خواننده و ابزار آن، قلم است و با روش های ویژه نویسندگی و تأثیرگذاری نوشتاری، در پایان، به صورت کتاب و مقاله و مانند آن در می آید و جلوه گری می کند.
دوم آن که خود هر پیامی نیز دو رکن دارد که یکی به «چه چیز گفتن» مربوط می شود و دیگری به «چگونه گفتن» و آن دو رکن، عبارتند از:
الف) محتوا.
ب) قالب.
بنابراین، فقط خوب بودن و حلاوت پیام، مهم نیست؛ بلکه خوب رساندن و ملاحت پیام نیز مهم است. سوم آن که در هر نوشته ای نیز باید با دو مسئله روبه رو شد و آن دو را مشاهده کرد و در غیر این صورت، شایسته است - اگر نگوییم بایسته است - دست به قلم نبریم و چیزی بر کاغذ ننشانیم و عطای این گونه نوشتن را به لقای آن ببخشیم. مسئله اول، به محتوای نوشته و مسئله دوم، به قالب نوشته مربوط می شود که عبارتند از:
1. دیدگاه یا نگاه نو.
2. نگارش نو.
با این سه نکته و مقدمه کوتاه، باید گفت: «نویسنده کسی است که دیدگاهی نو یا دیدگاهی نو را با نگارشی نو، به خواننده انتقال می دهد» و این سروده مولوی را همواره به یاد دارد و به کار می گیرد:
هین سخن تازه بگو تا دو جهان تازه شود
وا رهد از حد جهان، بی حد و اندازه شود2
بدین سبب، هر نویسنده ای به هر اندازه که پیام و نوشته خود را با بیان و کیفیت بهتر و گستره تر و کمیت بیشتری به مخاطب منتقل می سازد، به همان اندازه نیز توان نویسندگی او بیشتر است. ناگفته روشن است که آن چه در نویسندگی مهم، می نماید، نخست نگارش نو و آنگاه دیدگاه یا نگاه نو است؛ زیرا آن که دیدگاهی تازه را مطرح می کند، اما آن را با نگارشی معمولی و سطحی به قلم می آورد، نویسنده نیست و سرانجام، پژوهنده ای نواندیش است. همچنین آن که نگاهی تازه را نیز نشان می دهد؛ اما باز آن را با نگارشی تکراری و عادی، قلمی می کند، او هم نویسنده نیست و تصویرگری نو منظر است.
از همین رو، این سروده صائب تبریزی را نیز ارج می نهیم و آن را سرلوحه نگارش ها و قلم زنی های خویش قرار می دهیم؛ «دامن هر گل مگیر و گرد هر شمعی مگرد/ طالب حسن غریب و معنی بیگانه باش» و از آن چه گفته شد، به این باور دست می یابیم که برای نویسنده شدن، افزون بر نواندیش بودن یا نومنظر بودن، باید نونویس و نونگار نیز بود.
یکی از نویسندگان و استادان زبان و ادب فارسی، در این باره چنین گفته است:
اگر نویسندگی را به معنی عمل کسی که می نویسد، بگیریم، هر کسی را که بنویسد، اگر چه نوشته او سیاهه خرج خانه یا دفتر حساب دکانش باشد، نویسنده باید خواند. در این حال، نویسندگی کار دشواری نیست؛ الفبا را باید شناخت و مختصر خطی باید داشت که خواندنی باشد؛ اما در اصطلاح، این گونه کسان، نویسنده خوانده نمی شوند.
#بدون_توقف