#گفتمان_سازی 3⃣ روز های آخر تابستان ۱۳۵۳، امام جماعت مسجد کوچک و نمیه کاره ی امام حسن مجتبی علیه السلام، در انتهای بازار سرشور مشهد، با شروع ماه رمضان، برنامه جدیدی برای مسجد میریزد، امام جماعت 35 ساله، با آن قد رشید و چشمان نافذش، بنا میکند که هر روزِ ماه مبارک، بعد از نماز ظهر و عصر، #قرآن_به_دست، پشت تریبون بایستد، و یک ساعت سخنرانی کند. • هر روز به تعداد مستمعان این روحانی جوان اضافه و مجلسش شلوغ تر میشود، حتی دیگر در گاراژ بسیار بزرگ پشت مسجد هم جایی برای نشستن پیدا نمیشود. چشم که میگردانی، از همه قشری، در آنجا میبینی. اکثراً هم جوان. تعدادی از دانشجویان پزشکی، برای شرکت دیگر دانشجو ها یکی دو اتوبوس را هماهنگ کرده اند. دانشجو ها را از جلوی دانشگاه سوار میکنند و به مسجد می آورند. در این جلسه همه چیز نو و جدید است. ○ قبل از شروع جلسه، به هر نفر برگه ای کپی شده میدهند که در آن خلاصه ای از مباحث جلسه نوشته شده. سخنران، بر خلاف معمول، روی منبر نمی نشیند؛ #پشت_تریبون می ایستد و هر روز، با زبان روزه، بیش از یک ساعت، با حرارت و صدای بلند صحبت میکند. ○ جلسه سخنرانی مسجد، بیشتر به یک کلاس آموزشی شباهت دارد تا یک جلسه سخنرانی معمولی. سال ها، سال های خفقان و استبداد و دیکتاتوری رژیم پهلوی، سال های سیاه شکنجه و کشتنِ زیر شکنجه است. در این سال های تاریک در هیچ محفل دینی ای، نمیشود کوچکترین حرف یا حتی اشاره ای به موضوعات حساس رژیم طاغوت کرد. ساواک در اوج اقتدار است و همه جا جاسوس دارد. با این همه، روحانی جوان مسجد امام حسن علیه السلام پیر مبارزه است. او میداند چه طور سخنرانی را اداره کند که گرفتار سگ هار ساواک نشود. ادامه دارد... . #گفتمان_سازی @nafahat_1