قالب اینه ، بهترین مثال شبیه اونی هست که در خواب میبینیم در خواب این بدن گوشتی زیر لحاف افتاده ، هیچ تحرکی نداره ، اما اون بدن رو میبینیم کاملا فعال هست ، حرکت میکنه ، میخوره ، میفهمه ، می آشامه ، درد میکشه ، لذت میبره ،

البته اینو بعد ها توی نعمتهای بهشتی ، خواهیم گفت که خوردن و به اصطلاح آشامیدن در بهشت ، مثل دنیا فقط تامین غریزه نیست ، اونجا قرب میاره ..

بعد حضرت فرمودند ، مومنین اونجا توی برزخ همدیگرو میبینن ، ملاقات دارن با هم ، همدیگر و میبینن ، میشناسن ، انس دارن با هم ، مراوده دارن

البته من یه چیزی رو همین جا عرض کنم که ؛ زندگی برزخی ، نظامش ، نظام اجتماعی نیست ، نظام فردیه ...در ارتباط با مساله برزخ ، قیامت ، آخرت باید گفت دست ما کوتاه و خرما بر نخیل ...

شخصی که از دنیا میره ، اگر بهشتی باشه ان شاالله ، دورش جمع میشن از او سوال میکنن ، راجع به فامیل میپرسن ... اینا همش هست

احتیاج به نانوا داری ، احتیاج به قصاب داری ، احتیاج به پزشک داریم ... اونجا اینجوری نیست اونجا زندگیه هر کسی فردیه یعنی هرکسی خودشه در گرو عقاید و اخلاقیات و اعمالش که به شکلهای مناسب ، براش پیدا میشن

ببینید زندگیه ما در عالم دنیا یه زندگیه اجتماعیه ، تو جامعه همه به هم دیگه احتیاج داریم ، به مشاغل مختلف احتیاج داریم ، شما به تنهایی نیازهاتو نمیتونی براورده کنی

زندگیه اجتماعی به این معنا که به هم وابسته باشیم ، به هم کمک کنیم ، نیست اما جمعی میتونه باشه هاا کنار هم جمع بشیم ، همدیگرو ببینیم ، اصلا خانواده ها میتونن همو پیدا کنن ببینن ، چون جزو لذتهای بهشت برزخی همینه که همدیگرو ببینن و انس بگیرن با هم ، اینم یه لذتیه که مومن ، شامل حالش میشه

ان شاالله همگی بهشتی باشیم و همنشین با اهل بیت علیهم السلام که دیدن روی ماه حضرت زهرا س و فرزندانشون از بهشت هم برای ما لذت بخش تره