‌ 🍁#از_سیم_خار_دار_نفست_عبور_کن 🍁#قسمت_106 –شما؟ با این پاتون، اونم حاال که بعد از مدتها مهمون ما شدید؟ اصال حرفشم نزنید. فوری جلو رستوران پیاده شدو بعد از یک ربع، غذا به دست امد. در طرف من را، باز کردو گفت : –خسته شدید. ریحانه رو بدید به من بزارمش عقب. وقتی رسیدیم خانه، ریحانه باالوپایین می پریدو حرفهایی میزد که من نمی فهمیدم. کمیل با حسرت نگاهش کردو گفت: –ببینید چقدر خوشحالی میکنه، حداقل به خاطر این بچه گاهی بیایید اینجا. چطوری می گفتم که مادر به آمدنم زیاد راضی نیست. با فکر کردن به مادرم یادم افتاد اینجا امدنم رابه او خبر ندادهام. گوشی را برداشتم و پیام دادم. گوشی را که باز کردم چند پیام از آرش داشتم. بعد از این که برای مادر پیام فرستادم. پیام های آرش را باز کردم ...از این که نامه اش را خوانده بودم و هیچ عکس العملی نشان نداده بودم ناراحت شده بودو نوشته بود : –اون حرف هایی که تو نامه نوشته بودم دل سنگ رو آب می کرد، اونوقت تو حتی یه پیامم نفرستادی؟ در دلم خدارا شکر کردم که نامه را نخوانده ام . ــ خیلی خوش امدید. صدای کمیل بود. لبخندی زدم و گفتم: –ممنون، انشاالله سال خوبی داشته باشید. –سالی که اولین مهمونمون شما باشید حتما خوبه. با تعجب گفتم: –یعنی خواهرتون نیومدن؟ ــ قرار امشب بیان، ما قبل از مسافرتشون رفتیم خونشون، دیگه وقت نشد اونا بیان. روی مبل نشستم، ریحانه فوری خودش رادرآغوشم جاداد. چند دقیقه بیشتر طول نکشید که کمیل میز را چیدو گفت : –تشریف بیارید. همانطور که ریحانه بغلم بود پشت میز نشستم و شروع کردم به ریحانه غذا دادن. کمیل اشاره کرد به چند طعم دلستری که خریده بودوگفت: –نمی دونستم چه طعمی دوست دارید واسه همین همه ی طعم هارو خریدم. بعد یک لیوان راگذاشت کنار بشقابم و ادامه داد : –کدوم رو براتون بریزم. –راستش هیچ کدوم. باتعجب گفت : –کال دلستر دوست ندارید. قاشق دیگهایی در دهان ریحانه گذاشتم و گفتم : –نه که دوست نداشته باشم، به خاطر ضررهاش اصال نمی خوریم. یعنی کال ما عادت نداریم بین غذا نوشیدنی، حتی آب بخوریم، اصال مامانم سر سفره آب نمیزاره. بعد لبخندی زدم وگفتم: 🍁به قلم لیلا فتحی پور🍁 ‌