🌺🍃 حکمت ۳۷۰ نهج‌البلاغه 💚يك پيام مستمر💚 قلما اعتدل به المنبر، إِلا قال أمام الخطبة : أَيُّهَا النَّاسُ، اتَّقُوا اللّهَ فَمَا خُلِقَ امْرُؤٌ عَبَثاً فَيَلْهُو، وَ لاَ تُرِکَ سُدًى فَيَلْغُو وَمَا دُنْيَاهُ الَّتي تَحَسَّنَتْ لَهُ بِخَلَفٍ مِنَ الاْخِرَةِ الَّتِي قَبَّحَهَا سُوءُ النَّظَرِ عِنْدَهُ، وَ مَا الْمَغْرُورُ الَّذِي ظَفِرَ مِنَ الدُّنْيَا بِأَعْلَى هِمَّتِهِ كَالآخَرِالَّذِي ظَفِرَ مِنَ الآخِرَةِ بِأَدْنَى سُهْمَتِهِ. روايت‌شده كه كمتر اتفاق‌مى‌افتاد كه امام علیه السلام بر منبر بنشيند و پيش‌از خطبه چنين نفرمايد : اى مردم! تقواى الهى پيشه‌كنيد (و بدانيد) هيچ‌كس بيهوده و عبث آفريده‌نشده كه دائماً به لهو (و سرگرمى‌هاى مختلف) بپردازد و هيچ‌كس مهمل و بى‌هدف رهانشده تا به كارهاى لغو و بى‌ارزش مشغول‌شود (هرگز) دنياى دل‌پسندش جاى آخرتى را كه با بدنگرى، زشت در نظرش جلوه‌كرده‌است نخواهدگرفت و آن فريب‌‌خورده‌اى كه با برترين كوشش بر دنيا ظفريافته هم‌چون كسى نيست كه به كمترين سهم خود از آخرت دست يافته‌است.

🌺🍃 حکمت ۳۷۱ نهج‌البلاغه 0️⃣1️⃣ ده موضوع مهم و سرنوشت ساز هيچ شرافتى برتر از اسلام نيست و هيچ عزتى گران بهاتر از تقوا، هيچ پناه‌گاهى بهتر ونگه‌دارنده تر از ورع (وپرهيزاز شبهات)نمى‌باشد، هيچ شفيعى نجات‌بخش‌تر از توبه، هيچ گنجى بى‌نيازكننده تر از قناعت و هيچ سرمايه‌اى براى از بين بردن فقر بهتر از رضا به مقدار حاجت نمى‌باشد. آن كس كه به مقدار نياز اكتفا كند به آسايش و راحتى هميشگى دست يافته و در فراخناى آسودگى جاى گرفته است در حالى كه دنياپرستى كليد رنج وبلا و مَركب تعب وناراحتى است. حرص و تكبر و حسد انگيزه‌هايى هستند براى فرو رفتن در گناهان، و شر و بدكارى،جامع تمام (اين) عيب هاست.

🌺🍃 حکمت ۳۷۲ نهج‌البلاغه ✴️ اركان دين و دنيا امام علیه السلام به جابر بن عبدالله انصارى چنين فرمود : اى جابر! قوام و استوارى دين و دنيا به چهار چيز است: عالم و دانشمندى كه علم خود را به‌كار گيرد و نادانى كه از فراگيرى سر باز نزند و سخاوتمندى كه در بذل وبخشش بخل نورزد و نيازمندى كه آخرتش را به دنيا نفروشد. *️⃣ ازاين‌رو هرگاه عالم علمش را ضايع كند (و به‌كار نگيرد)، جاهل از فراگيرى علم خوددارى خواهد كرد (زيرا به علم عالم بدبين مى‌شود) و هرگاه اغنيا در نيكى بخل ورزند، نيازمندان آخرت خود را به دنيا مى‌فروشند (و به اموال اغنيا حمله مى‌كنند).

🌺🍃 حکمت ۳۷۳ نهج‌البلاغه 👅ضرورت راز دارى و كنترل زبان👅 وَ قَالَ عليه السلام الْكَلَامُ فِي وِثَاقِكَ مَا لَمْ تَتَكَلَّمْ بِهِ فَإِذَا تَكَلَّمْتَ بِهِ صِرْتَ فِي وِثَاقِهِ فَاخْزُنْ لِسَانَكَ كَمَا تَخْزُنُ ذَهَبَكَ وَ وَرِقَكَ فَرُبَّ كَلِمَةٍ سَلَبَتْ نِعْمَةً امام عليه السّلام (در باره سخن) فرموده است👇 1- سخن در قيد و بند تو مى‌باشد تا آنرا نگفته‌اى و چون به زبان آوردى تو در بند آن هستى (پيشتر تو بر آن مسلّط بودى و اكنون آن بر تو چه سود رساند چه زيان) 2- پس زبانت را (در خزينه دهان) نگاه دار چنان‌كه طلا و نقره را در خزينه مى‌نهى كه بسا يك كلمه نعمتى را از دست مى‌دهد و عذاب و گرفتارى پيش مى‌آورد (بنا بر اين بايد پرگوئى نكرده پيش از انديشه سخن نگفت).